
จากกระทู้ของคุณ liberally กระทู้นี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/33624181
คุณ liberally ได้ตั้งขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจกับเพื่อนสมาชิก โดยเฉพาะเสื้อแดงฝั่ง ปชต. ในยามที่เพื่อนหลายๆคนกำลังรู้สึก ท้อแท้
เหนื่อยหน่าย จากความขัดแย้งและถูกสวมรอยยั่วยุปลุกปั่นให้เกิดความแตกแยก ให้กลับมามีกำลังใจและสามัคคีกลมเกลียวกันเหมือนเดิม
นิดรู้สึกดีใจและยินดีที่ได้เห็นกระทู้แบบนี้นะคะ ไม่ใช่ดีใจเพียงเพราะว่าตัวเองมีชื่อที่ถูกกล่าวถึงเท่านั้น แต่ที่ยินดีมากกว่าก็คือการได้เห็น
เพื่อนๆมีความสุข และ มีน้ำใจไมตรีที่ดีต่อกันเหมือนเดิม ขอบคุณมากๆ นะคะ
ในวันหนึ่ง วันที่นิดเหนื่อยหน่ายท้อแท้และสิ้นหวัง ...
ขณะที่นิดกำลังเดินช้าๆก้มหน้าครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น ก็มีเสียงเล็กๆไร้เดียงสาของเด็กหญิงตัวเล็กๆอายุยังไม่เต็ม 3 ขวบดี
ร้องทักขึ้นมาว่า
"ทำไมวันนี้เดินช้า ร้องไห้เหรอ ไม่ต้องร้องหรอก นู๋ล้มนู๋ยังไม่ร้องเลย"
เธอเป็นลูกของร้านซักรีดผ้า ที่นิดเป็นลูกค้าอยู่ มักจะวิ่งเล่นซุกซนกับพี่ชายอยู่บริเวณนั้นทุกวัน เราคุ้นหน้ากันดีแต่ไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง
ทุกครั้งที่เจอกัน นิดจะทักทายเธอ แต่เธอจะวิ่งหนีและไม่ยอมตอบคำทักทายของนิด อาจเป็นเพราะเขินหรือไม่กล้าที่จะพูดคุยด้วย เพราะ
นิดมักจะเดินเร็วๆ และ ไม่ค่อยได้สนใจใคร ซึ่งเป็นบุคลิกประจำตัวของนิด
พอได้ยินคำพูดของเด็กหญิงตัวน้อย ทำให้นิดคิดได้และมีกำลังใจ ... วันนั้น นิดตัดสินใจที่จะทิ้งอดีตทุกอย่างไว้ข้างหลัง และมุ่งหน้าทำ
ตามความฝันและเป้าหมายที่นิดได้ตั้งเอาไว้สำหรับก้าวไปให้ถึง อดีตนิดกลับไปไขว่คว้าเอากลับคืนมา หรือกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่นิด
สามารถที่จะทำอนาคตให้ดีได้
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับสิ่งดีๆและกำลังใจที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ
* * * * ขอบคุณ ... คุณ liberally และเพื่อนสมาชิกผู้รักประชาธิปไตย * * * *
จากกระทู้ของคุณ liberally กระทู้นี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คุณ liberally ได้ตั้งขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจกับเพื่อนสมาชิก โดยเฉพาะเสื้อแดงฝั่ง ปชต. ในยามที่เพื่อนหลายๆคนกำลังรู้สึก ท้อแท้
เหนื่อยหน่าย จากความขัดแย้งและถูกสวมรอยยั่วยุปลุกปั่นให้เกิดความแตกแยก ให้กลับมามีกำลังใจและสามัคคีกลมเกลียวกันเหมือนเดิม
นิดรู้สึกดีใจและยินดีที่ได้เห็นกระทู้แบบนี้นะคะ ไม่ใช่ดีใจเพียงเพราะว่าตัวเองมีชื่อที่ถูกกล่าวถึงเท่านั้น แต่ที่ยินดีมากกว่าก็คือการได้เห็น
เพื่อนๆมีความสุข และ มีน้ำใจไมตรีที่ดีต่อกันเหมือนเดิม ขอบคุณมากๆ นะคะ
ในวันหนึ่ง วันที่นิดเหนื่อยหน่ายท้อแท้และสิ้นหวัง ...
ขณะที่นิดกำลังเดินช้าๆก้มหน้าครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น ก็มีเสียงเล็กๆไร้เดียงสาของเด็กหญิงตัวเล็กๆอายุยังไม่เต็ม 3 ขวบดี
ร้องทักขึ้นมาว่า "ทำไมวันนี้เดินช้า ร้องไห้เหรอ ไม่ต้องร้องหรอก นู๋ล้มนู๋ยังไม่ร้องเลย"
เธอเป็นลูกของร้านซักรีดผ้า ที่นิดเป็นลูกค้าอยู่ มักจะวิ่งเล่นซุกซนกับพี่ชายอยู่บริเวณนั้นทุกวัน เราคุ้นหน้ากันดีแต่ไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง
ทุกครั้งที่เจอกัน นิดจะทักทายเธอ แต่เธอจะวิ่งหนีและไม่ยอมตอบคำทักทายของนิด อาจเป็นเพราะเขินหรือไม่กล้าที่จะพูดคุยด้วย เพราะ
นิดมักจะเดินเร็วๆ และ ไม่ค่อยได้สนใจใคร ซึ่งเป็นบุคลิกประจำตัวของนิด
พอได้ยินคำพูดของเด็กหญิงตัวน้อย ทำให้นิดคิดได้และมีกำลังใจ ... วันนั้น นิดตัดสินใจที่จะทิ้งอดีตทุกอย่างไว้ข้างหลัง และมุ่งหน้าทำ
ตามความฝันและเป้าหมายที่นิดได้ตั้งเอาไว้สำหรับก้าวไปให้ถึง อดีตนิดกลับไปไขว่คว้าเอากลับคืนมา หรือกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่นิด
สามารถที่จะทำอนาคตให้ดีได้
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับสิ่งดีๆและกำลังใจที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ