บางทีก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนส่วนใหญ่อยากให้ลูกเป็นหมอ
เอาจริงๆ นะ เราเคยอยากเป็นหมอ เราชอบช่วยเหลือคนอื่น เราไม่กลัวเลือด ไม่กลัวเข็ม แต่เราไม่ชอบเรียนเลข เราเกลียดเลขเลยแหละ สุดท้ายเราก็ตัดสินใจได้ตอน ป.6 ว่าเราจะไม่เป็นหมอ แล้วเราก็ตัดสินใจเป็นครูแทน
พอเข้าม. 1 พ่อเราอยากให้เรียนสายวิทย์ ไม่ได้อยากให้เป็นหมอนะ พ่ออยากให้เราเป็นนักบัญชี แต่เราไม่ชอบเลขไง เราอยากจะเรียนสายศิลป์ แต่พ่อก็ยังอยากให้เราเรียนสายวิทย์ เราก็เลยยอมพ่อไปก่อน เพราะตอนนั้นก็เถียงพ่อไม่ชนะ ในเมื่อพ่อคิดว่าเราเรียนได้ เราก็ลองเรียนดู
แต่เอาเข้าจริง มันก็ไม่ไหว พอจบ ม. 3 ก็ตัดสินใจได้เลยว่าเราจะไม่เรียนสายวิทย์ ศิลป์คำนวณก็ไม่เอา ขอเรียนสายศิลป์ภาษาเลย
พ่อก็ไม่ค่อยพอใจหรอก แต่แม่เราช่วยไว้เยอะ แล้วคะแนนเลขของเรามันก็เข้าขั้นแย่ด้วย เราเลยได้เรียนสายศิลป์
ตอนนี้ก็มีความสุขดี เกรดเฉลี่ยเพิ่มจากเดิมพอสมควรเลย
*อยากฝากถึงพ่อแม่ผู้ปกครองทั้งหลาย ดูละครแล้วย้อนคิดด้วยว่า เราควรให้ลูกเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ ดีกว่าสิ่งที่พ่อแม่ชอบ
*และที่สำคัญ เลิกคิดว่าเป็นหมอดีกว่าอาชีพอื่นซะที ค่านิยมนี้ควรจะหมดไปได้แล้ว อาชีพอื่นๆ ก็สำคัญเหมือนกัน
ดูสุดแค้นแสนรัก แล้วนึกถึงค่านิยมการเป็นหมอ
เอาจริงๆ นะ เราเคยอยากเป็นหมอ เราชอบช่วยเหลือคนอื่น เราไม่กลัวเลือด ไม่กลัวเข็ม แต่เราไม่ชอบเรียนเลข เราเกลียดเลขเลยแหละ สุดท้ายเราก็ตัดสินใจได้ตอน ป.6 ว่าเราจะไม่เป็นหมอ แล้วเราก็ตัดสินใจเป็นครูแทน
พอเข้าม. 1 พ่อเราอยากให้เรียนสายวิทย์ ไม่ได้อยากให้เป็นหมอนะ พ่ออยากให้เราเป็นนักบัญชี แต่เราไม่ชอบเลขไง เราอยากจะเรียนสายศิลป์ แต่พ่อก็ยังอยากให้เราเรียนสายวิทย์ เราก็เลยยอมพ่อไปก่อน เพราะตอนนั้นก็เถียงพ่อไม่ชนะ ในเมื่อพ่อคิดว่าเราเรียนได้ เราก็ลองเรียนดู
แต่เอาเข้าจริง มันก็ไม่ไหว พอจบ ม. 3 ก็ตัดสินใจได้เลยว่าเราจะไม่เรียนสายวิทย์ ศิลป์คำนวณก็ไม่เอา ขอเรียนสายศิลป์ภาษาเลย
พ่อก็ไม่ค่อยพอใจหรอก แต่แม่เราช่วยไว้เยอะ แล้วคะแนนเลขของเรามันก็เข้าขั้นแย่ด้วย เราเลยได้เรียนสายศิลป์
ตอนนี้ก็มีความสุขดี เกรดเฉลี่ยเพิ่มจากเดิมพอสมควรเลย
*อยากฝากถึงพ่อแม่ผู้ปกครองทั้งหลาย ดูละครแล้วย้อนคิดด้วยว่า เราควรให้ลูกเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ ดีกว่าสิ่งที่พ่อแม่ชอบ
*และที่สำคัญ เลิกคิดว่าเป็นหมอดีกว่าอาชีพอื่นซะที ค่านิยมนี้ควรจะหมดไปได้แล้ว อาชีพอื่นๆ ก็สำคัญเหมือนกัน