ใครเคยมีโมเม้นนี้บ้าง <ไม่ได้ดักแก่นะคะ> ๕๕๕

แต่ก่อนไม่มีเฟสมีไลน์.....มีแค่โทรศัพท์จอขาวดำ   (มือถือเครื่องแรกซีเมนc35 ได้ใช้ตอนม.2เพราะบ้านกับโรงเรียนห่างกัน30โล บ้านนอกจัง๕๕๕)  เอาไว้โทรออกรับสายและส่งข้อความ ....มันทำให้การพูดคุยกันแต่ละครั้งมีค่า บัตรเติมเงินทุกใบก็มีความหมาย (เดินหาสัญญาณหน้าบ้านหลังบ้านบนต้นไม้กลางถนนรวมๆก็เดินเป็นกิโลเพื่ออยากฟังเสียงของบางคน๕๕๕๕๕๕๕๕)....ข้อความทุกข้อความก็ยากนะที่ลบมันทิ้ง   ไม่มีรูปคู่เก็บไว้ดู  มีแค่เกมส์งูไว้เล่นแก้เหงา
การพบเจอกันทุกครั้งจึงมีค่ามีความหมาย  มีแต่สิ่งดีๆคำพูดดีๆให้กัน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก

การเล่น3วิ มันเป็นการบอกรักที่ตื่นเต้นที่สุด.......คนปากหนักกว่าจะอ้าปากพูดก็โดนกินตังไปแล้ว5บาท ๕๕๕๕

ลดเทคโนโลยีลง  ความมีค่าในใจคนคงจะเพิ่มขึ้น......จริงไหม??????

ใครมีโมเม้นแบบนี้บ้างมาแชร์กันค่ะ......ไม่ได้ดักแก่นะคะเพราะเราเพิ่งจะ26ขวบ เอง 😁😝😜😆😬