...
ตอนนี้เราหมดกำลังใจแล้วคะ ไม่มีแรงจะทำอะไร
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ยังนอนร้องไห้อยู่ทุกๆวัน
ภายนอกดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนชิวๆ ไม่ได้เสียใจอะไร
แต่ใครจะรู้ละ คนติดตลกแบบเราคนนี้ เวลาเสียใจ มันก็เจ็บ เจ็บมากๆ
ทำไมถึงได้เลิกรักกันง่ายๆแบบนี้ละ.. เธอเป็นคนเริ่มต้นความรักครั้งนี้
และเธอ..ก็เป็นคนอวสานรักครั้งนี้เหมือนกัน..
เราทนยื้ออยู่3เดือน เราปรับตัว ทำทุกๆอย่างให้เค้าเป็นคนๆเดิม คนที่น่ารักของเราเหมือนวันนั้น
แต่ทำไมละ คนนึงปรับตัวให้ดีขึ้น อีกคนกลับทำตัวให้แย่ลง
ทำไมคนที่รักมากกว่า ถึงได้เจ็บมากขนาดนี้ เสียน้ำตาจนไม่รู้จะเอาน้ำตาที่ไหนมาเสียใจแล้ว
ถ้าเรารู้ว่าเรารักเธอแล้วมันเป็นแบบนี้ เราจะไม่รับรักเธอ
เราจะไม่มีวันให้เธอเอาใจเราไปได้เด็ดขาด
ถ้ารู้ว่าเธอมาทำให้เรารัก จนมากว่ารัก แล้วกลายเป็นความผูกพัน
จนเวลาผ่านไป เธอถึงได้ใจร้ายกับเราแบบนี้
เราจะไม่เสียเวลาไปรักคนอย่างเธอ...
แล้วเมื่อไหร่หรอ ที่เราจะได้พบคนดีๆ คบกันนานๆ 1ปี 2ปี 3ปี จนไปเรื่อยๆ...
กว่าเธอจะเข้ามาในชีวิตเรา กี่ปีกันเราถึงได้มาพบกับเธอ
กี่ปีกันที่เราจะรักกัน ตลอดเวลาที่ยังไม่ได้เจอเธอ เราชอบใครไปไหนต่อไหน
เราพร้อมจะจริงจังกับคนที่เรารัก คนที่เราชอบ แต่เค้าก็กลับไม่ได้รักเรา
พอมาเจอเธอ เธอทำให้เรารู้สึกดี เธอทำให้เรารักเธอมากๆ
เธอให้คำสัญญา ว่าเธอจะดูแล จะไม่ทำให้เราเสียใจ
แต่ทำไมเธอถึงทำไม่ได้ละ..
เวลาเราจะจริงจังกับใคร ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
มีรึเปล่าคนที่พร้อมจะรักเรา คนที่เสมอต้นเสมอปลาย
ไม่มีคนอื่น ไม่เบื่อเรา ไม่เหวี่ยงเรา
ตอนแรกๆเธอก็แสนดีกับเราเหลือเกิน เราก็อดรักเธอไม่ได้
พอนานเข้า เธอกลับเบื่อ ไม่สนใจ ทำอะไรเราก็ผิดไปหมด
ร้องไห้ให้เธอดูเธอยังไม่แคร์ เหมือนเป็นส่วนเกินในชีวิต
เราสัญญากับตัวเองว่าจะอดทน จะไม่ส่ง จะไม่คิดถึงเธอ จะเข้มแข็ง
แต่ทำไมเราถึงทำไม่ได้ซะที เราเกลียดตัวเอง ก็รู้ว่าเธอทำเราเสียใจขนาดไหน
ก็ยังไม่เลิกรัก ถามตัวเองว่าต่อไปจะกล้ารักใครมั้ย คงต้องใช้เวลาอีกหลายปี...
ปล.ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ..
ขอกำลังใจและขอพื้นที่ให้คนอกหักได้ระบายหน่อยนะคะ...
ตอนนี้เราหมดกำลังใจแล้วคะ ไม่มีแรงจะทำอะไร
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ยังนอนร้องไห้อยู่ทุกๆวัน
ภายนอกดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนชิวๆ ไม่ได้เสียใจอะไร
แต่ใครจะรู้ละ คนติดตลกแบบเราคนนี้ เวลาเสียใจ มันก็เจ็บ เจ็บมากๆ
ทำไมถึงได้เลิกรักกันง่ายๆแบบนี้ละ.. เธอเป็นคนเริ่มต้นความรักครั้งนี้
และเธอ..ก็เป็นคนอวสานรักครั้งนี้เหมือนกัน..
เราทนยื้ออยู่3เดือน เราปรับตัว ทำทุกๆอย่างให้เค้าเป็นคนๆเดิม คนที่น่ารักของเราเหมือนวันนั้น
แต่ทำไมละ คนนึงปรับตัวให้ดีขึ้น อีกคนกลับทำตัวให้แย่ลง
ทำไมคนที่รักมากกว่า ถึงได้เจ็บมากขนาดนี้ เสียน้ำตาจนไม่รู้จะเอาน้ำตาที่ไหนมาเสียใจแล้ว
ถ้าเรารู้ว่าเรารักเธอแล้วมันเป็นแบบนี้ เราจะไม่รับรักเธอ
เราจะไม่มีวันให้เธอเอาใจเราไปได้เด็ดขาด
ถ้ารู้ว่าเธอมาทำให้เรารัก จนมากว่ารัก แล้วกลายเป็นความผูกพัน
จนเวลาผ่านไป เธอถึงได้ใจร้ายกับเราแบบนี้
เราจะไม่เสียเวลาไปรักคนอย่างเธอ...
แล้วเมื่อไหร่หรอ ที่เราจะได้พบคนดีๆ คบกันนานๆ 1ปี 2ปี 3ปี จนไปเรื่อยๆ...
กว่าเธอจะเข้ามาในชีวิตเรา กี่ปีกันเราถึงได้มาพบกับเธอ
กี่ปีกันที่เราจะรักกัน ตลอดเวลาที่ยังไม่ได้เจอเธอ เราชอบใครไปไหนต่อไหน
เราพร้อมจะจริงจังกับคนที่เรารัก คนที่เราชอบ แต่เค้าก็กลับไม่ได้รักเรา
พอมาเจอเธอ เธอทำให้เรารู้สึกดี เธอทำให้เรารักเธอมากๆ
เธอให้คำสัญญา ว่าเธอจะดูแล จะไม่ทำให้เราเสียใจ
แต่ทำไมเธอถึงทำไม่ได้ละ..
เวลาเราจะจริงจังกับใคร ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
มีรึเปล่าคนที่พร้อมจะรักเรา คนที่เสมอต้นเสมอปลาย
ไม่มีคนอื่น ไม่เบื่อเรา ไม่เหวี่ยงเรา
ตอนแรกๆเธอก็แสนดีกับเราเหลือเกิน เราก็อดรักเธอไม่ได้
พอนานเข้า เธอกลับเบื่อ ไม่สนใจ ทำอะไรเราก็ผิดไปหมด
ร้องไห้ให้เธอดูเธอยังไม่แคร์ เหมือนเป็นส่วนเกินในชีวิต
เราสัญญากับตัวเองว่าจะอดทน จะไม่ส่ง จะไม่คิดถึงเธอ จะเข้มแข็ง
แต่ทำไมเราถึงทำไม่ได้ซะที เราเกลียดตัวเอง ก็รู้ว่าเธอทำเราเสียใจขนาดไหน
ก็ยังไม่เลิกรัก ถามตัวเองว่าต่อไปจะกล้ารักใครมั้ย คงต้องใช้เวลาอีกหลายปี...
ปล.ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ..