พอเราเตือนเขาก็ไม่เชื่อว่ามันเป็นแชร์ลูกโซ่ แต่เชื่อว่ามันเป็นธุรกิจเป็นการลงทุนที่มีความเสียงแต่ผลกำไรงาม 5-10% ต่อเดือน แถมได้ประโยชน์จากการชวนคนอื่นเข้ามาร่วมลงทุนอีก ถึงแม้จะจับต้องอะไรไม่ได้เลย มีเพียงข้อมูลกล่าวอ้างและอาจไม่มีการดำเนินธุรกิจอยู่จริงด้วยซ้ำ เขาก็อยากลองยอมเสี่ยงถ้าจะโดนโกงก็ทำใจ ยอมลงทุนไปเพื่อรอรับเงินปันผลงามๆ ตามที่สัญญาไว้ ความโลภมันบังตาเขาไม่ฟังเราหรอก ถ้าซวยจริงๆ หวังดีไปเตือนมากเข้าเราก็โดนเขาเกลียดเอาหาว่ายุ่งอะไรกับเขา กลายเป็นเรามาขัดความเจริญขวางทางรวยอีก

เวลาถูกโกงขึ้นมาเขาก็ยังยอมรับการถูกโกงนั้นประหนึ่งว่าธุรกิจที่ลงทุนไปนั้นมันมีปัญหาหรือขาดทุน บริษัทก็หาเหตุผลอะไรมาอ้างก็ได้ ส่วนผู้ลงทุนก็อารมณ์แบบถูกโปรแกรมในสมองมาว่าผู้ลงทุนจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจลงทุนของตัวเอง ถ้าขาดทุนหรือโดนโกงทำอะไรไม่ได้นะ (จะด้วยความที่ไม่รู้กฎหมาย ขี้เกียจขึ้นโรงขึ้นศาล หรืออายกลัวเสียหน้าก็แล้วแต่) คนที่เจ็บกระอักเลือดจากการโดนโกงก็นิ่งเฉยทนรับชะตากรรมและหนี้สินกันไป แล้วบอกตัวเองว่า "นี่คือบทเรียนราคาแพงของฉัน" คนแบบนี้มีอยู่ไม่น้อยนะ บางคนหมดเนื้อหมดตัว หนี้ท่วม บ้านแตกสาแหรกขาด ทีนี้เขาก็มโนไปว่าเราสมน้ำหน้าเค้าอีก พูดจริงๆ คนกำลังทุกข์ใครจะไปซ้ำเติมกันลงล่ะ  

สุดท้ายคนชั่วก็ลอยตัวไปสบายๆ โดยผู้เสียหายไม่ไปแจ้งความเพื่อจัดการกับคนโกงตัวจริง มันก็เชิ่ดเงินหลายสิบหลายร้อยล้านหรืออาจจะมากกว่านั้นไปนอนกินสบายๆ ไม่มีการตรวจสอบดำเนินคดี แล้วคนกลุ่มนี้มันก็ลอยนวลหลบไปทำธุรกิจโกงๆ แบบนี้ในพื้นที่อื่นต่อไป เชื้อชั่วไม่เคยตายจากสังคมไทย