ความทุกข์ใน SYDNEY

สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุยังน้อยมาตามหาความฝันเหมือนทุกคนๆคนในดินแดนแห่งความเป็นจริงที่ "SYDNEY" ผมอยู่ใน Sydney ได้เกือบ3เดือนแล้ว ทำไมคิดที่จะมา Sydney หรอ?ทุกๆคนต่างมีจุดมุ่งหมายไม่เหมือนกัน มาเรียน,ทำงานหาเงิน,มาเที่ยว,มาหาประสบการณ์,อะไรก็แล้วแต่ ตอนอยู่เมืองไทยผมเรียนหนังสือผมสอบติดวิศวกรรมอิเล็กทรอนิกส์และโทรคมนาคมที่ราชมงคลแห่งหนึ่งซึ่งเรียนยากมากๆ และไม่ชอบด้วยผมเลยตัดสินใจเดินเรื่องมาเรียนและทำทำงานที่ Sydney ตอนรอวีซ่าทรมาณมากๆเมื่อไหร่จะออก เมื่อไหร่จะผ่านซักที พอมาถึงทรมาณกว่าตอนรอวีซ่าอีกจ้าส์!!!  มาตัวคนเดียวพ่อกับแม่มาส่งที่สนามบิน ร้องไห้เหมือนจะตายลาจากกันที่สนามบินเดินไปร้องไห้ไป มาสองสามวันแรกกินข้าวไปร้องไห้ไป บ้านผมไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้นผมต้องทำงานหาเงินส่งคาเทอม ค่าบ้าน ค่ากินเองทั้งหมด มาแรกๆก็ไม่มีงานทำเงินที่เตรียมมาก็จะหมด พอเปิดเรียนได้เจอเพื่อน เลยขอข้าวเพื่อนกินที่ ร ร เพราะเพื่อนเป็นเชฟอยู่ที่ร้านไทยเขาจะเอาห่อข้าวมาทุกเที่ยงก็ขอเขากิน ขนมอะไรก็ไม่ได้กินเหมือนเพื่อนเขา หดหู่ใจ เหงาไม่มีเพื่อนสนิทที่จะคอยพูดคอยเล่าเรื่อวราวต่างๆให้ฟัง เหมือนที่เมืองไทย ทุกข์กายจากที่ทำงานกลับมาบ้านยังทุกข์ใจอีก ผมนอนห้องliving เพื่อนร่วมบ้านก็คุยกันไม่ได้หลับไม่ได้นอน ถ้ามีบ้านที่ไหนดีๆบอกผมหน่อยน่ะครับผมอยากย้ายมาเลย มาที่นี้ผมไม่ได้ภาษา งานคือล้างจาน ขัดห้องน้ำ ทำความสะอาดทำงานเหมือนกรรมกรทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตัวเรา คิดถึงบ้านคิดถึงพ่อกับแม่มากๆ บางทีก็อยากโทรบ่นโทรไปร้องไห้กับแกแต่กลัวแกเป็นห่วงเลยร้องแม้งคนเดียวนี้ละว่ะกูเซง สาระพัดความทุกข์ิยู่ที่นี้ใครรอยากรู้มาดูเองละกันถ้ารวยอยู่แล้วก็ว่าไปอย่างน่ะ  เฮ้อออออออออออออออออออออออออออเบื่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

(แค่จุดเริ่มต้นน่ะ) (แต่ไม่เคยคิดจะกลับถ้าวีซ่ายังไม่หมด) (พ่อแม่เหนื่อยกว่าผมเยอะ) (อยากให้พ่อแม่สบายก็ต้องสู้) (ถ้าไม่มีความอดทนความดีอื่นก็ไม่เจริญ) บอกแบบนี้กับตัวเองทุกวัน เฮ้อออออออออออออออออออออออออออ  "ผมไม่รู้จะเล่าอะไรให้ฟังมันมีเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆคิดไม่ออกละอยากรู้มาเองละกันOKนะ