ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวก่อนว่าผมไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ ไม่ใช่ตากล้อง(เพราะไม่มีแม้กล้องของตัวเอง) รักการถ่ายรูป ถ้าพอมีโอกาสได้ก็จะมีน้องๆ ในกลุ่มเอากล้องมายัดใส่มือให้ถ่าย จุดเริ่มต้นของกระทู้เกิดขึ้นเมื่อมีน้องสาวคนหนึ่งอยากให้ถ่ายแบบชุดไทยให้ ซึ่งจำเป็นต้องหาโลเกชั่นกัน เวลาถามใครทุกคนก็จะตอบกลับมาซ้ำว่า "วัด,บ้านทรง,ไทย,สระบัว,น้ำตก,ป่าฯ" สไตล์ภาพก็จะออกแนวจินตนาการหน่อยๆ อุปกรณ์ประกอบฉากก็ไม่พ้น "ดอกบัว,ธนู,ดาบ,พวงมาลัย,พานพุ่มฯ" ประมาณนี้ ทำให้ผมเกิดคิดพิเรนทร์ๆ ขึ้นมาว่าช่วงสงกรานต์กระแสชุดไทย(ประยุกต์)เดินห้าง ดูหนัง มีการพูดถึงกัน มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย โดยส่วนตัวแล้วผมว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เราตื่นตัวในกระแสของวัฒนธรรมและวิถีความเป็นไทย ทั้งการแต่งตัว วิถีชีวิต เพียงแต่เราอาจจะตีความคนล่ะความหมายกัน หลายคนถึงขั้นทะเลาะกันแม้ในหมู่นักวิชาการว่าอะไรคือ "วัฒนธรรมไทยแท้" อะไรคือ "วัฒนธรรมนำเข้า" แล้วอะไรที่เป็นของเราเองจริงๆ บ้าง แม้แต่การไหว้ การสวัสดี คำไทย ภาษาไทย ประเพณีต่างๆ ก็ล้วนแต่ได้รับอิทธิพลจากถิ่นอื่นมาทั้งนั้น สำหรับผมไม่ถือเป็นประเด็น น้อมรับทุกความคิดเห็นและความผิดพลาดต่างๆ
คำว่า "วิถีไทย" สำหรับผมแล้วมันก็คือวิถีที่เราคนไทยเป็นอยู่ในปัจจุบันนี่ล่ะครับ ไปรับเอาอิทธิพลจากไหนมาก็ช่าง แต่มีคือสิ่งที่พวกเราคนไทย ชาวไทย ทำกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน ทำกันเป็นกิจวัตร โดยไม่รู้สึก "ขัดเขิน" กระดากอาย ทำสืบทอดสืบต่อกันมา ทำแล้วสังคมยอมรับโดยทั่วกัน ไม่ว่าจะเป็น ตื่นเช้ามา ทำบุญตักบาตร ไปจ่ายตลาด ทำกับข้าวเช้า ไปทำงาน ส่งลูกไปเรียน นั่งร้านกาแฟ ใช้ไอแพค ไอโฟน สมาร์ทโฟน เซลฟี่ เล่นดนตรี ดูหนังฯลฯ เหล่านี้คือสิ่งที่พวกเราคนไทยทำกันโดยทั่วไป
ด้วยความคิดที่ว่านี้หลังจากได้คอนเซปต์กับสถานที่ถ่ายรูปให้น้องนางแบบเป็นธีมหลักแล้วผมเลยขอน้องนอกรอบว่า จะเป็นอย่างไรถ้าเราเอาความเป็นไทยที่เราประดิษฐขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชุดผ้าไหมที่น้องตัดเอง, ร่ม(จ้อง)จากเชียงใหม่,ผ้าคลุมไหล่ของฝากจากอินเดีย,รองเท้าจากห้าง(หรือเปล่า?) เอามาเข้ากับวิถีชีวิตของวัยรุ่นไทยในต่างจังหวัด ที่ทำๆกันอยู่เป็นกิจวัตร ไม่ว่าจะนั่งมอเตอร์ไซค์ ไปนั่งชิวๆ ตามร้านกาแฟ(แก้วล่ะ 50-60บาท),เซลฟี่,เล่นเน็ต,สะพายอูคูเลเล่ฯ ดูสิว่าความแตกต่างและไม่เข้ากันทั้งหมดเหล่านี้ เมื่อมาอยู่ด้วยกัน มันจะกลมกลืนและขัดกันมากน้อยสักแค่ไหน พร้อมทั้งปรับโทนสีให้ออกแนวที่วัยรุ่นในปัจจุบันนิยมกัน แทนที่จะทำแบบ Dramatic,หรือตกแต่งแบบภาพในจินตนาการ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมพอใจในระดับนึงที่ได้ทำคอนเซปต์นี้ออกมา อาจจะไม่ได้ดีที่สุดเพราะขีดจำกัดของความสามารถของผมเอง,อุปกรณ์,สถานที่,เวลา (ความจริงอยากได้ รถเมล์,ห้าง,วินมอเตอร์ไซค์ด้วยแต่ไม่สะดวก) อย่างน้อยผมได้สื่อในสิ่งที่อยากนำเสนอ
หากมีข้อติติงใดๆ หรือต้องการที่จะแนะนำผมเพื่อเป็นวิทยาทาน ผมยินดีน้อมรับครับ ทักทายกันมาได้ตามลิงค์นี้
https://www.facebook.com/chitsanupong.it
ภาพชุดนี้ผมคัดได้มาประมาณ 10รูป(ทั้งหมดเป็นภาพนอกรอบจากคอนเซปต์หลักของนางแบบ)
หวังว่าจะได้คำชี้แนะและคำวิจารณ์เพื่อที่ผมจะได้มีโอกาสพัฒนาต่อไปนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชม
ถ่ายภาพบุคคลชุดไทย ทำไมเราคิดถึงแค่ วัด,น้ำตก,สระบัวฯ ในเมื่อ "ความเป็นไทย สไตล์ไหน ก็งามงด" (แม้ในวิถีปัจจุบัน)
ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวก่อนว่าผมไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ ไม่ใช่ตากล้อง(เพราะไม่มีแม้กล้องของตัวเอง) รักการถ่ายรูป ถ้าพอมีโอกาสได้ก็จะมีน้องๆ ในกลุ่มเอากล้องมายัดใส่มือให้ถ่าย จุดเริ่มต้นของกระทู้เกิดขึ้นเมื่อมีน้องสาวคนหนึ่งอยากให้ถ่ายแบบชุดไทยให้ ซึ่งจำเป็นต้องหาโลเกชั่นกัน เวลาถามใครทุกคนก็จะตอบกลับมาซ้ำว่า "วัด,บ้านทรง,ไทย,สระบัว,น้ำตก,ป่าฯ" สไตล์ภาพก็จะออกแนวจินตนาการหน่อยๆ อุปกรณ์ประกอบฉากก็ไม่พ้น "ดอกบัว,ธนู,ดาบ,พวงมาลัย,พานพุ่มฯ" ประมาณนี้ ทำให้ผมเกิดคิดพิเรนทร์ๆ ขึ้นมาว่าช่วงสงกรานต์กระแสชุดไทย(ประยุกต์)เดินห้าง ดูหนัง มีการพูดถึงกัน มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย โดยส่วนตัวแล้วผมว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เราตื่นตัวในกระแสของวัฒนธรรมและวิถีความเป็นไทย ทั้งการแต่งตัว วิถีชีวิต เพียงแต่เราอาจจะตีความคนล่ะความหมายกัน หลายคนถึงขั้นทะเลาะกันแม้ในหมู่นักวิชาการว่าอะไรคือ "วัฒนธรรมไทยแท้" อะไรคือ "วัฒนธรรมนำเข้า" แล้วอะไรที่เป็นของเราเองจริงๆ บ้าง แม้แต่การไหว้ การสวัสดี คำไทย ภาษาไทย ประเพณีต่างๆ ก็ล้วนแต่ได้รับอิทธิพลจากถิ่นอื่นมาทั้งนั้น สำหรับผมไม่ถือเป็นประเด็น น้อมรับทุกความคิดเห็นและความผิดพลาดต่างๆ
คำว่า "วิถีไทย" สำหรับผมแล้วมันก็คือวิถีที่เราคนไทยเป็นอยู่ในปัจจุบันนี่ล่ะครับ ไปรับเอาอิทธิพลจากไหนมาก็ช่าง แต่มีคือสิ่งที่พวกเราคนไทย ชาวไทย ทำกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน ทำกันเป็นกิจวัตร โดยไม่รู้สึก "ขัดเขิน" กระดากอาย ทำสืบทอดสืบต่อกันมา ทำแล้วสังคมยอมรับโดยทั่วกัน ไม่ว่าจะเป็น ตื่นเช้ามา ทำบุญตักบาตร ไปจ่ายตลาด ทำกับข้าวเช้า ไปทำงาน ส่งลูกไปเรียน นั่งร้านกาแฟ ใช้ไอแพค ไอโฟน สมาร์ทโฟน เซลฟี่ เล่นดนตรี ดูหนังฯลฯ เหล่านี้คือสิ่งที่พวกเราคนไทยทำกันโดยทั่วไป
ด้วยความคิดที่ว่านี้หลังจากได้คอนเซปต์กับสถานที่ถ่ายรูปให้น้องนางแบบเป็นธีมหลักแล้วผมเลยขอน้องนอกรอบว่า จะเป็นอย่างไรถ้าเราเอาความเป็นไทยที่เราประดิษฐขึ้น ไม่ว่าจะเป็นชุดผ้าไหมที่น้องตัดเอง, ร่ม(จ้อง)จากเชียงใหม่,ผ้าคลุมไหล่ของฝากจากอินเดีย,รองเท้าจากห้าง(หรือเปล่า?) เอามาเข้ากับวิถีชีวิตของวัยรุ่นไทยในต่างจังหวัด ที่ทำๆกันอยู่เป็นกิจวัตร ไม่ว่าจะนั่งมอเตอร์ไซค์ ไปนั่งชิวๆ ตามร้านกาแฟ(แก้วล่ะ 50-60บาท),เซลฟี่,เล่นเน็ต,สะพายอูคูเลเล่ฯ ดูสิว่าความแตกต่างและไม่เข้ากันทั้งหมดเหล่านี้ เมื่อมาอยู่ด้วยกัน มันจะกลมกลืนและขัดกันมากน้อยสักแค่ไหน พร้อมทั้งปรับโทนสีให้ออกแนวที่วัยรุ่นในปัจจุบันนิยมกัน แทนที่จะทำแบบ Dramatic,หรือตกแต่งแบบภาพในจินตนาการ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมพอใจในระดับนึงที่ได้ทำคอนเซปต์นี้ออกมา อาจจะไม่ได้ดีที่สุดเพราะขีดจำกัดของความสามารถของผมเอง,อุปกรณ์,สถานที่,เวลา (ความจริงอยากได้ รถเมล์,ห้าง,วินมอเตอร์ไซค์ด้วยแต่ไม่สะดวก) อย่างน้อยผมได้สื่อในสิ่งที่อยากนำเสนอ
หากมีข้อติติงใดๆ หรือต้องการที่จะแนะนำผมเพื่อเป็นวิทยาทาน ผมยินดีน้อมรับครับ ทักทายกันมาได้ตามลิงค์นี้
https://www.facebook.com/chitsanupong.it
ภาพชุดนี้ผมคัดได้มาประมาณ 10รูป(ทั้งหมดเป็นภาพนอกรอบจากคอนเซปต์หลักของนางแบบ)
หวังว่าจะได้คำชี้แนะและคำวิจารณ์เพื่อที่ผมจะได้มีโอกาสพัฒนาต่อไปนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชม