ตามหัวข้อกระทู้เลย เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึง เราสนิทกันมาก คุยกันได้ทุกเรื่องเวลาที่เราหรือเค้ามีปัญหาอะไร เราก็เลือกที่จะบอกเลือกที่จะระบายให้เค้าฟัง เพราะเราเชื่อว่าเค้าเป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด ก่อนหน้านั้น เค้าบอกว่าเค้าชอบเรานะ แต่เราก็ปฏิเสธเค้ามาตลอด
ไม่ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึกอะไร เรายอมโกหกความรู้สึกตัวเอง เพราะเค้าเป็นเพื่อนเรา เราไม่อยากเสียมิตรภาพคำว่าเพื่อนไป ดีกว่าที่เราคบกันแล้ววันใดวันหนึ่งเราจะต้องเลิกกัน .
เราก็โสดมาตลอด ส่วนเค้าก็มีแฟน เค้าเปลี่ยนแฟนบ่อยมาก เปลี่ยนตลอด เราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ทุกครั้งที่เค้าเลิกกับแฟนเค้าก็จะบอกกับเราทุกครั้ง เราก็บอกกับเค้าตลอดว่าถ้าเค้ารู้สึกว่าเค้าไม่มีใคร เค้ายังมีเรานะ แต่เค้าจะชอบบอกว่ารู้ไหมเค้ายังชอบเราอยู่ตลอดนะ บางทีเค้าก็จะบอกกับเราว่าเค้าเหนื่อยนะ ช่วยหายไปได้ไหมไม่ต้องทักมานะ เค้าใจไม่แข็งพอ
บางครั้งเราก็รู้สึกผิด เราไม่รู้ว่าเราจะต้องรู้สึกยังไง
"มิตรภาพ" กับการโกหกใจตัวเอง
ไม่ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึกอะไร เรายอมโกหกความรู้สึกตัวเอง เพราะเค้าเป็นเพื่อนเรา เราไม่อยากเสียมิตรภาพคำว่าเพื่อนไป ดีกว่าที่เราคบกันแล้ววันใดวันหนึ่งเราจะต้องเลิกกัน .
เราก็โสดมาตลอด ส่วนเค้าก็มีแฟน เค้าเปลี่ยนแฟนบ่อยมาก เปลี่ยนตลอด เราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ทุกครั้งที่เค้าเลิกกับแฟนเค้าก็จะบอกกับเราทุกครั้ง เราก็บอกกับเค้าตลอดว่าถ้าเค้ารู้สึกว่าเค้าไม่มีใคร เค้ายังมีเรานะ แต่เค้าจะชอบบอกว่ารู้ไหมเค้ายังชอบเราอยู่ตลอดนะ บางทีเค้าก็จะบอกกับเราว่าเค้าเหนื่อยนะ ช่วยหายไปได้ไหมไม่ต้องทักมานะ เค้าใจไม่แข็งพอ
บางครั้งเราก็รู้สึกผิด เราไม่รู้ว่าเราจะต้องรู้สึกยังไง