เป็นเด็กที่เรียนอยู่ ตจว ค่ะ เพิ่งมาย้ายเรียนที่ กทม ได้ไม่กีปี่
ก่อนหน้านั้นเรามีเพื่อนผู้ชายที่ ตจว คนนึงที่มาชอบเรา ซึ่งเราก็ชอบเค้า
แต่ด้วยความที่ทางบ้านค่อนข้างจะแอนตี้การมีแฟนในวัยเรียน เราจึงไม่ได้คบกันค่ะ
ยิ่งเราย้ายมาเรียนที่ กทม ก็ยิ่งห่างกันมากขึ้น แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่
เค้าบอกว่าจะรอ ไม่ว่าจะห่างกันแค่ไหน แต่เราก็ไม่อยากให้เค้ามารอเราหรอกค่ะ
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ ถึงจะคุยกันก็เถอะ
อยากให้เค้าเจอคนดีๆที่สามารถคอยอยู่ข้างๆเค้าได้มากกว่า
การมาเรียนที่ กทม ก็ได้มีอิสระมากขึ้น จึงตัดสินใจคบกับเพื่อนในห้องเดียวกัน
ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้อยากจะมีแฟน เพราะอนาคตเรายังอีกไกล ยังไม่อยากผูกมัดกับใครค่ะ
(แอบเชื่อทางบ้านด้วย 5555 เพราะมันก็จริง ความรักในวัยเรียน สักวันก็ต้องเลิกลา)
แต่เราก็ได้ทำร้ายจิตใจของเพื่อน ตจว คนนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากให้เค้ารอ และเราก็ไม่สามารถอยู่ข้างๆเค้าได้
(แต่เหตุผลนี้ไม่ได้พูดออกไปนะคะ เพราะไม่งั้นเค้าก็คงยังรอเรา ซึ่งเราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
เราไม่ใช่คนดีอะไร ไม่ได้สวยอะไรด้วย เราไม่อยากเห็นแก่ตัว อยากให้เค้าเจอคนดีๆ คนที่ดีกว่า)
พอเค้ารู้ว่าเรามีแฟน เค้าก็พยายามตัดใจ โดยการ ลบเพื่อน ลบแชท ลบเบอร์ ลบทุกอย่าง
(ตอนนั้นเราใจแข็งมากเหมือนกัน เพื่อให้เค้าตัดใจจากเรา)
เราไม่ได้ติดต่อกันเลยเกือบสองปีค่ะ ก็พอๆกับที่คบแฟนคนปัจจุบันได้เกือบสองปีเช่นกัน
เราต่างคนก็ต่างมีชีวิตที่แตกต่างกัน เพื่อน ตจว คนนั้นก็มีแฟนใหม่ แต่ปัจจุบันนี้ก็เลิกกันไปแล้ว
เรารู้สึกไม่อยากเสียเพื่อนดีๆคนนึงไป ถึงจะเป็นได้แค่เพื่อนก็ยังดี
ก็เลยตัดสินใจแอดเพื่อนในเฟสไป หลังจากที่ไม่ได้คุยกันเลยเกือบสองปี
เค้าก็รับเพื่อน และยังมาทักทาย เหมือนกับว่าทุกอย่างยังปกติ เหมือนเพื่อนทั่วไป
แต่ไม่รู้ทำไม กำแพงที่สร้างขึ้นมามันเหมือนพังลง ทุกสิ่งที่เก็บเอาไว้มันทลายลงมา
น้ำตาก็ไหล นึกถึงวันเก่าๆ ถามความเป็นอยู่ของเค้า เค้าก็ยังเหมือนเดิม
รู้สึกผิดต่อแฟนมากค่ะ เพราะเรารู้สึกรักเพื่อนคนนี้มาก มากกว่าคำว่าเพื่อน
แม้ว่าจะหายกันไปสองปี แต่ความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิม
เราคุยกันมาได้พักนึงและค่ะ โดยที่แฟนไม่รู้ เพราะ เรารู้ว่าแฟนจะเป็นยังไง
จึงเลี่ยงที่จะไม่บอกดีกว่า แต่ไม่อยากโกหกเลยค่ะ
ไม่รู้จะทำอย่างไรค่ะ จะให้เลือกก็เลือกไม่ได้จริงๆ
คนนึงก็รัก อีกคนก็ผูกพันธ์
เราไม่อยากทำร้ายจิตใจใครอีก แต่ก็รู้ว่าต้องมีสักคนที่เจ็บ
ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเลือกใครเลยค่ะ อยากอยู่คนเดียว
จะได้เจ็บเท่ากันทั้งหมด คิดแบบนี้ดีไหมคะ ???
ปล.ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเลวมากค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ T^T
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ไม่ว่าจะเลือกใครก็ต้องมีคนเจ็บอยู่ดี (รักสามเส้า ?)
ก่อนหน้านั้นเรามีเพื่อนผู้ชายที่ ตจว คนนึงที่มาชอบเรา ซึ่งเราก็ชอบเค้า
แต่ด้วยความที่ทางบ้านค่อนข้างจะแอนตี้การมีแฟนในวัยเรียน เราจึงไม่ได้คบกันค่ะ
ยิ่งเราย้ายมาเรียนที่ กทม ก็ยิ่งห่างกันมากขึ้น แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่
เค้าบอกว่าจะรอ ไม่ว่าจะห่างกันแค่ไหน แต่เราก็ไม่อยากให้เค้ามารอเราหรอกค่ะ
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ ถึงจะคุยกันก็เถอะ
อยากให้เค้าเจอคนดีๆที่สามารถคอยอยู่ข้างๆเค้าได้มากกว่า
การมาเรียนที่ กทม ก็ได้มีอิสระมากขึ้น จึงตัดสินใจคบกับเพื่อนในห้องเดียวกัน
ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้อยากจะมีแฟน เพราะอนาคตเรายังอีกไกล ยังไม่อยากผูกมัดกับใครค่ะ
(แอบเชื่อทางบ้านด้วย 5555 เพราะมันก็จริง ความรักในวัยเรียน สักวันก็ต้องเลิกลา)
แต่เราก็ได้ทำร้ายจิตใจของเพื่อน ตจว คนนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากให้เค้ารอ และเราก็ไม่สามารถอยู่ข้างๆเค้าได้
(แต่เหตุผลนี้ไม่ได้พูดออกไปนะคะ เพราะไม่งั้นเค้าก็คงยังรอเรา ซึ่งเราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
เราไม่ใช่คนดีอะไร ไม่ได้สวยอะไรด้วย เราไม่อยากเห็นแก่ตัว อยากให้เค้าเจอคนดีๆ คนที่ดีกว่า)
พอเค้ารู้ว่าเรามีแฟน เค้าก็พยายามตัดใจ โดยการ ลบเพื่อน ลบแชท ลบเบอร์ ลบทุกอย่าง
(ตอนนั้นเราใจแข็งมากเหมือนกัน เพื่อให้เค้าตัดใจจากเรา)
เราไม่ได้ติดต่อกันเลยเกือบสองปีค่ะ ก็พอๆกับที่คบแฟนคนปัจจุบันได้เกือบสองปีเช่นกัน
เราต่างคนก็ต่างมีชีวิตที่แตกต่างกัน เพื่อน ตจว คนนั้นก็มีแฟนใหม่ แต่ปัจจุบันนี้ก็เลิกกันไปแล้ว
เรารู้สึกไม่อยากเสียเพื่อนดีๆคนนึงไป ถึงจะเป็นได้แค่เพื่อนก็ยังดี
ก็เลยตัดสินใจแอดเพื่อนในเฟสไป หลังจากที่ไม่ได้คุยกันเลยเกือบสองปี
เค้าก็รับเพื่อน และยังมาทักทาย เหมือนกับว่าทุกอย่างยังปกติ เหมือนเพื่อนทั่วไป
แต่ไม่รู้ทำไม กำแพงที่สร้างขึ้นมามันเหมือนพังลง ทุกสิ่งที่เก็บเอาไว้มันทลายลงมา
น้ำตาก็ไหล นึกถึงวันเก่าๆ ถามความเป็นอยู่ของเค้า เค้าก็ยังเหมือนเดิม
รู้สึกผิดต่อแฟนมากค่ะ เพราะเรารู้สึกรักเพื่อนคนนี้มาก มากกว่าคำว่าเพื่อน
แม้ว่าจะหายกันไปสองปี แต่ความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิม
เราคุยกันมาได้พักนึงและค่ะ โดยที่แฟนไม่รู้ เพราะ เรารู้ว่าแฟนจะเป็นยังไง
จึงเลี่ยงที่จะไม่บอกดีกว่า แต่ไม่อยากโกหกเลยค่ะ
ไม่รู้จะทำอย่างไรค่ะ จะให้เลือกก็เลือกไม่ได้จริงๆ
คนนึงก็รัก อีกคนก็ผูกพันธ์
เราไม่อยากทำร้ายจิตใจใครอีก แต่ก็รู้ว่าต้องมีสักคนที่เจ็บ
ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเลือกใครเลยค่ะ อยากอยู่คนเดียว
จะได้เจ็บเท่ากันทั้งหมด คิดแบบนี้ดีไหมคะ ???
ปล.ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเลวมากค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ T^T
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ