เรื่ิองก็มีอยู่ว่า เรามีลูกน้อยแฟนเราติดทหารเมื่อ พฤศจิกาปีก่อน บ้านแฟนกะแม่ อยู่ไม่ไกลกันเลย เราเลือกที่จะอยู่บ้านวเอง
แต่คนในบ้านเรา มีผัวใหม่แม่ (ไม่ค่อยจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายหรอกเพราะจะหอบไปให้ลูกชายคนเดียว ที่ขี้เหล้างานการไม่ทำ เอาลูกสะใภ้มาให้เลี้ยงอีกต่างหาก) พี่สาวเรา(มีลูกคนนึงแต่เลิกกะผัวเอาลูกให้ผัวเลี้ยงตัวเองมาแต่ตัว) ลูกของเพื่อนแม่(มาเพื่อช่วยงานผัวใหม่แม่ ไอ้นี้ก็ช่วยร้อย กินพัน ดูทีวีตั้งแต่สี่โมงเย็นยันเที่ยงคืนถ้าวันไหนพักก็ดูทั้งวัน ไม่ทำการทำงานอะไรช่วยที่บ้านเลย ) และเราเลี้ยงลูกน้อยผัวติดทหารเงินเดือนผัว 5 พัน แบ่งให้ลูกเมียใช้เดือนละ 2,500 บาท (ดีที่น้องกินนมแม่ 100% เลยไม่มีค่านมผง) ปัญหาคือ คนในบ้านเยอะแต่ค่าใช้จ่ายตกที่แม่เราคนเดียวเต็มๆ พี่สาวไม่มีใครรับเข้าทำงานเพราะ ผมร่วง หูตึง(หูทิพย์ก็มีนะแต่ถ่านหมดไม่อยากเสียตังซื้อ) สรุปคิอก็ไม่มีรายได้อะไร ส่วนเรา ตอนเราแต่งงาน ค่าสินสอด 90,059 บาท ดูค่าใช้จ่ายในการจัดงาน แค่ 2-3 หมื่น เอ้าแล้วนอกนั้นหายไปไหน ?? (ตอนแต่งเราท้องได้ 5 เดือน) พอเราาใกล้คลอดมาขอยืมเงินผูกแขนเราไปอีก 8,000 บาทโดยที่ลืมคิดเรื่องค่าสินสอดเลย พอเราคลอดเราเลยทวงเพราะของใช้เด็กอ่อนราคาค่อนข้างสูง แต่ได้คำตอบว่า"เออ แล้วที่กินที่ใช้ที่บ้านกูละไม่ได้เรียกว่าเอาคืนหรอ" เรานิแทบจะร้องไห้เลย เรื่องนี้มันพูดยากนะ คนนึงก็แม่คนนึงก็ลูกเรา ตอนเราคลอดแฟนเราก็ยังอยู่ไงเลยเอาจากเงินเดือนแฟนก่อนก็ได้ พอแฟนไปทหารตอนลูกได้ เดือนครึ่ง มันก็เริ่มจะลำบาก เพราะจะไปขอเงินกะแม่แกก็ไม่ให้ คนที่เคยโดนคนในครอบครัวยืมเงินแล้วทวงบุญคุณแบบนี้จะรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน และคนที่เป็นแม่ลูกอ่อนให้นมลูกน่ะมันยิ่งกว่าคนท้องอีกนะ มันทั้งหิวทั้งอยาก เพราะสารอาหารต้องส่งให้ลูกแต่เงินก็ไม่มีจะซื้อกินเพราะให้แม่ยืมไปหมด จนแฟนเราฝึกทหารเสร้จก็ได้เงินเดือนก็ส่งให้เราใช้ 2,500 บาทเราต้องกัดฟันใช้ทั้งเดือนไหนจะของใช้ลูกที่เราต้องซื้อ บางเดือนลูกเป็นไข้ไม่สบายก็ต้องพาไปหาหมอ ซื้อยามากิน จนตอนนี้ลูกเราจะ 8 เดือนแล้ว เรื่องเกิดขึ้นมะวานคือเราจะออกไปซื้อของมาขายน้ำปั่นหน้าบ้าน พอให้ซื้อของ พอได้เก็บกำวันละ 5 บาท 10 บาท พอเรากลับมาเค้าก็กินข้าวเสร้จแล้วและเหลือมะเขือที่อยู่ในน้ำพะแนงเปรี้ยวๆไว้ให้เรา วันนั้นเราทั้งโมโหทั้งเจ็บใจ เห็นเราเป็นตัวอะไร เชื่อมั้ยว่ะตั้งแต่เราเป็นแม่ลูกอ่อนมา เนื้อหนังไม่เคยได้กิน เพราะอะไรน่ะหรอ วุ่นวายกะลูกนี้ไงกว่าลูกจะนอนหลับ กลับมาก็เหลือแต่เศษอาหารไว้ให้เรา เราก็ไปซื้อปิ้งไก่ไม้ละ 5 บาทมากิน พอเห็นเราซื้อทุกวันแม่ก็คิดว่าเรามีตัง พูดกระแทก-ดันเราสาระพัด ทุกครั้งที่มีปัญหาก็ไล่เราไปอยู่กะพ่อแม่ผัว ขนาดแม่ตัวเองแท้ๆยังผลักไสเรา นับประสาอะไรกะพ่อแม่ผัว ไม่ใช่พ่อแม่เราแท้ๆยังจะเอาภาระไปทิ้งให้เค้าอีก พอเราพูดให้ทางญาติสามีฟังเพราะเราเครียด ก็ไปลงเฟรชบุ๊คว่าแม่แก่ๆ ทำอะไรไม่ได้ดังใจมันก็ด่าแม่งั้นงี้ เราไม่เคยว่าแม่เลยนะ พอเราพูดตรงๆกะแก แกก็ว่าเาแกมั้งละ เถียงแกมั้งละ ดราม่าแม่เรานิยังกะอีแย้มในหนังสุดแค้นแสนรักเลย (เฉพาะนิสัยเรื่องเงินนะ) เราควรทำไงดี เครียดมากก อยากจะหอบลูกหนีลงไปทำงานกรุงเทพเลยดีมั้ย ไม่สนผัวละตอนนี้ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย เราโคตรซีเรียสส
ปล.เราเข้าใจแม่นะ และเห็นใจแม่มากๆอยากจะช่วยเหลือแก อยากแบ่งเบาภาระแก แต่ลูกเราก็ยังเล็กเรายังทำอะไรไม่ได้ และเเรื่องเงิน เราช่วยแกไม่ได้เลยเพราะซื้อของไปก็แทบจะไม่เหลือ ยังต้องใช้ไปถึงสิ้นเดือนอีก แต่บางทีแกให้เราไปซื้อของเล็กๆน้อยๆ บางครั้งเราก็ใช้เงินตัวเองซื้อ แต่แม่แกเหมิอนไม่เห็นใจเราบ้างเลย ว่าเราจะลำบากขนาดไหนถึงบ้านไม่ได้เช่า ข้าวไม่ได้ซื้อ ก็เถอะ เคยเป็นมั้ยลั มีบ้านให้อยู่มีรถให้ขับ แต่ไม่มีเงินติดตัวเลยซักบาทน่ะ ขอความเห็นและช่วยชี้แนวทางด้วยคะ
แม่ชอบทวงบุญคุณทำไงดี
แต่คนในบ้านเรา มีผัวใหม่แม่ (ไม่ค่อยจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายหรอกเพราะจะหอบไปให้ลูกชายคนเดียว ที่ขี้เหล้างานการไม่ทำ เอาลูกสะใภ้มาให้เลี้ยงอีกต่างหาก) พี่สาวเรา(มีลูกคนนึงแต่เลิกกะผัวเอาลูกให้ผัวเลี้ยงตัวเองมาแต่ตัว) ลูกของเพื่อนแม่(มาเพื่อช่วยงานผัวใหม่แม่ ไอ้นี้ก็ช่วยร้อย กินพัน ดูทีวีตั้งแต่สี่โมงเย็นยันเที่ยงคืนถ้าวันไหนพักก็ดูทั้งวัน ไม่ทำการทำงานอะไรช่วยที่บ้านเลย ) และเราเลี้ยงลูกน้อยผัวติดทหารเงินเดือนผัว 5 พัน แบ่งให้ลูกเมียใช้เดือนละ 2,500 บาท (ดีที่น้องกินนมแม่ 100% เลยไม่มีค่านมผง) ปัญหาคือ คนในบ้านเยอะแต่ค่าใช้จ่ายตกที่แม่เราคนเดียวเต็มๆ พี่สาวไม่มีใครรับเข้าทำงานเพราะ ผมร่วง หูตึง(หูทิพย์ก็มีนะแต่ถ่านหมดไม่อยากเสียตังซื้อ) สรุปคิอก็ไม่มีรายได้อะไร ส่วนเรา ตอนเราแต่งงาน ค่าสินสอด 90,059 บาท ดูค่าใช้จ่ายในการจัดงาน แค่ 2-3 หมื่น เอ้าแล้วนอกนั้นหายไปไหน ?? (ตอนแต่งเราท้องได้ 5 เดือน) พอเราาใกล้คลอดมาขอยืมเงินผูกแขนเราไปอีก 8,000 บาทโดยที่ลืมคิดเรื่องค่าสินสอดเลย พอเราคลอดเราเลยทวงเพราะของใช้เด็กอ่อนราคาค่อนข้างสูง แต่ได้คำตอบว่า"เออ แล้วที่กินที่ใช้ที่บ้านกูละไม่ได้เรียกว่าเอาคืนหรอ" เรานิแทบจะร้องไห้เลย เรื่องนี้มันพูดยากนะ คนนึงก็แม่คนนึงก็ลูกเรา ตอนเราคลอดแฟนเราก็ยังอยู่ไงเลยเอาจากเงินเดือนแฟนก่อนก็ได้ พอแฟนไปทหารตอนลูกได้ เดือนครึ่ง มันก็เริ่มจะลำบาก เพราะจะไปขอเงินกะแม่แกก็ไม่ให้ คนที่เคยโดนคนในครอบครัวยืมเงินแล้วทวงบุญคุณแบบนี้จะรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน และคนที่เป็นแม่ลูกอ่อนให้นมลูกน่ะมันยิ่งกว่าคนท้องอีกนะ มันทั้งหิวทั้งอยาก เพราะสารอาหารต้องส่งให้ลูกแต่เงินก็ไม่มีจะซื้อกินเพราะให้แม่ยืมไปหมด จนแฟนเราฝึกทหารเสร้จก็ได้เงินเดือนก็ส่งให้เราใช้ 2,500 บาทเราต้องกัดฟันใช้ทั้งเดือนไหนจะของใช้ลูกที่เราต้องซื้อ บางเดือนลูกเป็นไข้ไม่สบายก็ต้องพาไปหาหมอ ซื้อยามากิน จนตอนนี้ลูกเราจะ 8 เดือนแล้ว เรื่องเกิดขึ้นมะวานคือเราจะออกไปซื้อของมาขายน้ำปั่นหน้าบ้าน พอให้ซื้อของ พอได้เก็บกำวันละ 5 บาท 10 บาท พอเรากลับมาเค้าก็กินข้าวเสร้จแล้วและเหลือมะเขือที่อยู่ในน้ำพะแนงเปรี้ยวๆไว้ให้เรา วันนั้นเราทั้งโมโหทั้งเจ็บใจ เห็นเราเป็นตัวอะไร เชื่อมั้ยว่ะตั้งแต่เราเป็นแม่ลูกอ่อนมา เนื้อหนังไม่เคยได้กิน เพราะอะไรน่ะหรอ วุ่นวายกะลูกนี้ไงกว่าลูกจะนอนหลับ กลับมาก็เหลือแต่เศษอาหารไว้ให้เรา เราก็ไปซื้อปิ้งไก่ไม้ละ 5 บาทมากิน พอเห็นเราซื้อทุกวันแม่ก็คิดว่าเรามีตัง พูดกระแทก-ดันเราสาระพัด ทุกครั้งที่มีปัญหาก็ไล่เราไปอยู่กะพ่อแม่ผัว ขนาดแม่ตัวเองแท้ๆยังผลักไสเรา นับประสาอะไรกะพ่อแม่ผัว ไม่ใช่พ่อแม่เราแท้ๆยังจะเอาภาระไปทิ้งให้เค้าอีก พอเราพูดให้ทางญาติสามีฟังเพราะเราเครียด ก็ไปลงเฟรชบุ๊คว่าแม่แก่ๆ ทำอะไรไม่ได้ดังใจมันก็ด่าแม่งั้นงี้ เราไม่เคยว่าแม่เลยนะ พอเราพูดตรงๆกะแก แกก็ว่าเาแกมั้งละ เถียงแกมั้งละ ดราม่าแม่เรานิยังกะอีแย้มในหนังสุดแค้นแสนรักเลย (เฉพาะนิสัยเรื่องเงินนะ) เราควรทำไงดี เครียดมากก อยากจะหอบลูกหนีลงไปทำงานกรุงเทพเลยดีมั้ย ไม่สนผัวละตอนนี้ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย เราโคตรซีเรียสส
ปล.เราเข้าใจแม่นะ และเห็นใจแม่มากๆอยากจะช่วยเหลือแก อยากแบ่งเบาภาระแก แต่ลูกเราก็ยังเล็กเรายังทำอะไรไม่ได้ และเเรื่องเงิน เราช่วยแกไม่ได้เลยเพราะซื้อของไปก็แทบจะไม่เหลือ ยังต้องใช้ไปถึงสิ้นเดือนอีก แต่บางทีแกให้เราไปซื้อของเล็กๆน้อยๆ บางครั้งเราก็ใช้เงินตัวเองซื้อ แต่แม่แกเหมิอนไม่เห็นใจเราบ้างเลย ว่าเราจะลำบากขนาดไหนถึงบ้านไม่ได้เช่า ข้าวไม่ได้ซื้อ ก็เถอะ เคยเป็นมั้ยลั มีบ้านให้อยู่มีรถให้ขับ แต่ไม่มีเงินติดตัวเลยซักบาทน่ะ ขอความเห็นและช่วยชี้แนวทางด้วยคะ