ผมและเธอ รู้จักกันมาได้ประมาณ5เดือน
เธอเป็นคนเชียงใหม่ ส่วนผมเป็นคนกรุงเทพ นานๆทีเจอกันครั้งนึง

แรกๆเราคบกันแบบเพื่อน แต่พอยิ่งรู้จักมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมเริ่มรู้สึกเชื่อใจ และรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากๆคนนึง

ที่ผ่านมา ผมช่วยเหลือเธอมาตลอด ทำทุกอย่างเหมือนแฟนคนนึง แต่ด้วยระยะทางที่ห่างกัน ผมก็เลยทำเท่าที่ผมจะทำได้
ผมส่งของขวัญวันเกิดให้เธอทางไปรษณีย์ ผมส่งข้าวส่งน้ำให้เธอ ด้วยการสั่งอาหารเดลิเวอร์รี่จากร้านMIXให้กิน
จ่ายค่าฟิตเนสให้ทุกเดือน โอนเงินให้เธอ เพื่อให้เธอพาครอบครัวไปเที่ยว
เรียกว่าทำทุกๆอย่างที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน ทำเพื่อให้รู้สึกเหมือนราวกับว่า ผมอยู่กับเขาตลอดเวลา

จนวันนึงเธอบอกกับผมว่า เธอร้องไห้ ไม่มีใครเข้าใจเธอ ครอบครัวก็ไม่เข้าใจเธอเลย
ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่เธอ ออกจากงานแล้วมาช่วยธุรกิจที่บ้านครับ
ครอบครัวเขาเป็นครอบครัวที่มีฐานะดี เธอมักจะได้เงินแบ่งทุกๆเดือน
แต่เดือนนี้เธอขัดสนเรื่องเงิน

ตอนแรกเธอไม่ยอมบอกผม ว่าเธอร้องไห้เพราะอะไร เพราะเธอชอบเก็บปัญหาไว้คนเดียว
แต่ผมทำให้เธอปริปากบอกจนได้ เธอบอกว่า ตอนที่เธอคบกับแฟนเก่า ป้าของแฟนเก่าอยากได้ไอโฟน
แล้วแฟนเก่าเธอ ขอใช้ชื่อเธอเป็นคนผ่อน แต่พอแฟนเก่าเลิกกับเธอ แฟนเก่าดันปัดความรับผิดชอบทุกอย่าง
ปล่อยให้เธอรับภาระผ่อนมือถืออยู่คนเดียว  พอถามจะเอาไอโฟนคืน ป้าคนนั้นก็เอาไปจำนำและหลุดไปแล้ว
โดยที่เธอต้องโอนเงินให้ป้าทุกเดือน เดือนละ4พัน

ที่สำคัญ คือ ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครเลย ที่ผ่านมาเธอต่อสู้ด้วยตัวคนเดียวมาตลอด
แม้กระทั่งป้า เธอผ่อนเงิน โดยบอกป้าไปว่า แฟนเก่าเธอเป็นคนผ่อนให้ทุกเดือน(แม้จะเลิกกันไปแล้ว ซึ่งจริงๆแล้วเธอเป็นคนผ่อนเองหมดเลย)
เหตุที่เธอบอกป้าไปแบบนั้น เพราะกลัวป้าจะเอาไปพูดให้ครอบครัวเขาฟัง เพราะครอบครัวของเธอ เคยเตือนเธอเรื่องนี้แล้วแต่เธอไม่ฟัง

ลองคิดภาพตาม ผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องรับภาระผ่อนมือถือ ที่หลุดจำนำไปแล้ว
เธอร้องไห้ เพราะเธอไม่รู้จะไปหาเงินได้จากที่ไหน เพราะปกติเธอทำงานมีเงินเดือน แต่เดือนนี้เธอเพิ่งออกจากงาน
ไม่มีรายได้อะไรเลย บอกครอบครัวก็ไม่ได้ ต้องเก็บทุกเรื่อง ทุกปัญหาไว้กับตัวเอง พอบิลล์ส่งมาที่บ้านก็ต้องรีบเก็บเอาไปซ่อนไม่ให้คนในครอบครับเห็น

ผมเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้จากเธอ แน่นอนว่า เธอคือคนที่ผมรัก และอยากใช้ชีวิตด้วย
ผมไม่มีทางปล่อยให้เธอต้องเผชิญเรื่องนี้คนเดียวได้แน่ๆ
ผมตัดสินใจรับภาระผ่อนนี้ให้กับเธอ เดือนนี้คือเดือนแรก ผมจ่ายไปแล้ว4พัน
(ผมเป็นโปรแกรมเมอร์ มีเงินเดือนประมาณ3หมื่นกว่าบาท    "กว่าบาท"นั้น คือส่วนที่ผมให้กับเธอ)

แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
ผมเทคแคร์เธอด้วยการโอนเงินให้กิน ให้ใช้ และก่อนจะรู้ปัญหาที่กล่าวมา
ผมซื้อมือถือให้เธอ(แบบผ่อนจ่ายเดือนละ2พัน) เท่ากับว่าทั้งหมด ผมจะต้องช่วยเหลือเธอ เดือนละ6000บาท (มือถือเธอ+มือถือป้า)
ถ้าเมื่อไหร่เธออยากไปเที่ยวกับเพื่อน ผมก็จะโอนให้เธออีกครั้งละ500

(เธอไม่เคยขอให้ผมช่วย แต่เป็นผมนี่แหละที่เสนอตัว เพื่อช่วยเธอเอง เพราะฉะนั้นอย่าเข้าใจผิดนะครับ)

ผมทำถูกรึป่าวครับ?

ปล.ผมไม่แค้นใจอะไรมากไปกว่า การที่เธอต้องบอกกับป้า ว่าคนที่ผ่อนมือถือให้ทุกเดือน คือ แฟนเก่าของเธอ
เห้อ.... ผมเหนื่อยนะครับ ผมไม่ได้เครดิตอะไรจากใครเลย แต่ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอ