ลงเช้าๆจะมีคนอ่านไหมน๊าาา ???
ไม่เป็นไรค่ะอยากแชร์นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย
เรื่องมันยาว ขอย้ำว่ายาวนะคะ
เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเราเองค่ะ เราเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคน1 (ไม่เด็กและไม่แก่จนเกินไป เลข2ต้นๆค่ะ) ไม่ใช่คนที่ดีพร้อมก็ธรรมดาทั่วไปและเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง
ขอออกตัวบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เรามีส่วนผิดที่ทำให้มันเกิดขึ้น ซึ่งเราก็ยอมรับผิดแต่โดยดีว่า " เราโง่เอง" แรกๆอายมากเลยค่ะ ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง พอมันเกิดขึ้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว เรื่องที่ว่าก็อย่างที่คุณๆเคยอ่านกันมาเยอะแล้ว ว่าเมื่อ " ฉันถูกแฟนทำร้าย "
เรากับแฟนอายุห่างกับ 4 ปีแฟนอายุมากกว่าจ้า แต่เกเรนิดหน่อยเรียนไม่จบสักทีเรียนมา 10 ปีล่ะฝุดยอดไปเลย เพราะงั้นแฟนเราไม่ได้ทำงานทำการนิสัยก็ต่างกันเยอะนะ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงรู้สึกดีๆกับเค้าได้ ( ขอใช้คำว่า เค้า แทน เขา นะคะ ติดพิมพ์แบบนี้อะค่ะ ) ปกติตัวเราเองไม่ค่อยโฟกัสเรื่องแฟนอะเพราะสำหรับเราแล้วมันเป็นอะไรที่หาง่ายมากๆเลย คือไม่ค่อยสนใจผู้ชายเลยก็ว่าได้ จึงเปรียบเหมือนดั่งทำบุญทำกรรมร่วมกันมาแต่ชาติบางไหน แรงดึงดูดความสนใจในตัวคนนี้มันจึงสูงนัก สูงจนผิดปกติ คือเกิดมาก็เพิ่งจะเคยเป็นแบบนี้อะค่ะ ตั้งแต่เราเคยมีแฟนมาเราก็ไม่เคยรักใครเลยจริงๆนะ คบๆไปงั้นอะ เวลาก็ไม่ได้ช่วยให้รักด้วยก็มี แต่กับคนนี้เราเกิดความรักขึ้นมาจริงๆ
ซึ่งแรกๆก็ดีกันทุกคนล่ะค่ะผู้ชาย 555+ จะเอาอะไรจะไปไหนบอกเลย ตามรับตามส่งจนเราตายใจ สุดท้ายก็อยากอยู่ด้วยกันตลอดห่างกันไม่ได้ เราชอบเค้าที่เค้าชอบเวลาเราไม่แต่งหน้า เค้าพอใจในรูปร่างหน้าตาเราไม่คิดมาเปลี่ยนอะไร คือเราสเป็คเค้าอยู่แล้วเค้าว่างั้น พออยู่ไปนานๆเข้าปีที่2ละนะแต่เราก็ยังรักกันดีไม่มีเปลี่ยนแปลง เชื่อป่ะว่าเค้าจำวันครบรอบได้ตลอด หอมแก้มทุกเช้าเป็นการปลุกให้ตื่น คือเค้าจะหอมแก้มเราจนกว่าเราจะตื่นอะ แล้วก็บอกรักทุกวันก่อนเข้านอน คือเราชอบอยู่ด้วยกัน ห้องเค้า โทรศัพท์เค้า คอมเค้าต้องมีรูปคู่ของเรา เราไม่เคยบังคับนะ แล้วเค้าไม่มีปัญหาเรื่องมือที่ 3 เลย (สาวๆหลายคนนี่ชอบเลยนะผู้ชายแบบนี้อะ) คือทั้งชีวิตมีแต่เรา ติดเรามากอะ เราไปเรียนยังตามมาเรียนกับเราเลย
ทั้งหมดนี้ก็ฟังดูดีเนอะ แต่ปัญหาแท้จริงของเค้าคือ ชอบใช้กำลัง เค้าเป็นคนขี้หงุดหงิดมากประมาณ 80% ของชีวิต ชอบชักสีหน้าตลอด (ขนาดเพื่อนสนิทๆของเค้าเคยบอกว่าเวลาที่เค้าอยู่กับเรา เค้าดูมีความสุขมาก แล้วนะแต่ทำไมเราไม่คิดงั้นเลย) รายนี้อารมณ์ขึ้นง่ายซะด้วยสิ แล้วเวลาโมโหก็จะกลายร่างเปลี่ยนเป็นอีกคนไปเลยจ้า เหมือนเป็น Bipolar disorder (โรคอารมณ์สองขั้ว) พอสงบสติอารมณ์ได้ ซึ่งใช้เวลานานมากสำหรับคนปกติ เช่น ทะเลาะ 5 โมง มาเย็นลงตอน 3 ทุ่มไรงี้ แล้วก็บอกเสียใจกับสิ่งที่ทำไป รู้สึกผิดงั้นงี้ ขอโทษๆๆๆตลอด แต่ถามจากใจจริงใครจะทนรับได้ตลอดคะ รักมากแค่ไหนก็รู้สึกตัวเองไร้ค่ามาก คนมีพ่อมีแม่นะเห้ย รู้จ้าว่าตัวเราโง่มากที่ยอมทนเค้า แต่ก็คนมันรักอะเนอะ คิดซะว่าเวลาเค้าดีๆมีมากกว่าไม่ดีก็เลยพยายามทำความเข้าใจในตัวเค้าให้เยอะๆ คือชอบ Suspect Behavior อะคะ ก็เริ่มศึกษาพอได้ศึกษาก็เริ่มเห็นใจ สงสาร แต่มันก็ยังคงไม่ใช่เหตุผลที่เราต้องยอมเป็นกระสอบทรายทุกครั้งไป
เจตจํานงของกระทู้นี้คือ เราอยากแชร์ประสบการณ์ตรงเผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครก็ตามที่กำลังประสบพบเจอกับคนกลุ่มนี้อยู่ ให้ดูเราไว้นะแล้วอย่าโง่แบบเรา และเราอยากบอกว่าเราเข้าใจ(แล้วนะคะ)หลายๆคนที่เค้าเคยแชร์เรื่องราวแนวๆนี้นะคะ ว่าเพราะอะไรจึงทน ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่สามารถซึ้งได้จริงๆค่ะ
ต่อเลยนะคะ ทุกครั้งที่เราโดนทำร้ายเหตุผลมันมักจะเป็นเรื่องไร้สาระเสมอ เช่น เราน้อยใจเค้าเราเลยร้องไห้ เค้าก็มาทำร้ายเราเพราะเราร้องไห้ เอ่อเกิดมาก็เพิ่งเคยเจอแบบนี้ ผู้ชายคนนี้เค้าไม่เคยปลอบจ้า ปลอบไม่เป็นใช้กำลังอย่างเดียวผมนี่เงิบเลย เคยถามเค้านะ เค้าบอกว่าเพราะตอนเด็กๆเค้าอยากกินไอติมที่บ้านก็ตีเค้า เอ่อคือพอได้ยินแบบนี้เราก็เห็นใจ จบๆไปไม่เอาความ แอบนึกถึงเพลงสมการเบาๆ " ก็ถ้าเลือกแล้วไง ทุกข์จะไปโทษใคร ยังไงก็ยังมีกันและกัน ยังคงมีฉันและเธอ ... " เป็นกำลังใจให้ตัวเอง คิดว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นแต่พอมันหนักๆเข้าเริ่มไร้สาระกว่าเดิม ทีนี่เริ่มอยากเลิก เริ่มใช้สมองมากกว่าหัวใจแล้ว พอบอกเลิกแค่นั้นล่ะจ้า ทีนี่กระทืบเลย บอกเลิกกี่ครั้งก็จะโดน ไม่ว่าจะที่ไหน ต่อหน้าแม่เค้าแม่เรา หรือแม้แต่ห้องเพื่อน ไม่อายใครเลยจริงๆผู้ชายคนนี้บ้ามากนะเราพูดเลยเค้าไม่เคยกลัวใคร ขนาดพี่สาวเพื่อนเค้าทนไม่ไหวออกมาด่าเค้าช่วยเราก็แล้วนะ เค้าก็ยังไม่เลิกบ้า แม่เค้าก็ได้แต่เตือนเบาๆ(เบาจริงๆ)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่มีใครเค้าสามารถช่วยเราได้หรอก ถ้าเราไม่เริ่มจากช่วยตัวเองก่อน เวลาทะเลาะหนักๆเราจะเก็บของหนี พอเค้าเห็นเค้าก็จะมาพังของเรา คือไม่แคร์อะ แต่ของเราๆแคร์ป่ะ บางอย่างคุณพ่อคุณแม่ซื้อให้นี่ทำเอาเราน้ำตาตกเลยนะ พังยับจ้า
มีครั้ง1 เราไม่ไหวแล้วรู้สึกชีวิตเราตกต่ำมากโดนกระทืบอยู่ เรายกมือไหว้ขอร้องมันให้ปล่อยเราไปเลิกกับเราเถอะ ไม่ก็ฆ่าเราทิ้งไปซะเลย อยู่บนโลกนี้ไม่ไหวแล้ว แต่เค้าก็ไม่ทำ บอกว่าฆ่าไม่ลงหรอกเค้ารัก แต่จากใจเรานะเรากลับรู้สึกว่าเพราะเค้าไม่อยากรับผิดชอบการตายของเรามากกว่า (เราเคยจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่หน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาทุกที เพราะเราเป็นลูกสาวคนโต มีคนที่ต้องดูแลเยอะ) พอมันเห็นเราจะโดดมันก็ไม่ยอมให้เราตาย คือเรารู้สึกว่าจากอยู่ด้วยกันเพราะความรักมันกลายเป็นความกลัวไปแล้ว (ฟิวประมาณเอมี่ในหนังเรื่อง Gone Girl ตอนต้นๆเรื่อง " ฉันกลายเป็นผู้หญิงพวกที่ฉันเคยดูถูกเอาไว้ " เค้าขู่จะฆ่าเรา ถ้าเรามีแฟนใหม่จะยิงทิ้งทั้งคู่ จะตามเก็บเรา
แรกๆเราอายคุณพ่อคุณแม่มาก จริงๆก็อายทุกคนอะล่ะ เพราะเราเคยเลิกกับเค้าไปแล้วครั้ง1ให้คุณแม่มารับกลับบ้าน ทุกคนอยากให้เลิกแบบตัดขาดเลย น่าเสียดายมาก ช่วงนั้นมีนักบอลทีมชาติเข้ามาจีบเราด้วย โดยรวมโอเคมากเลยล่ะ แต่ใจยังตัดเค้าไม่ขาดไง เค้ามาง้อบ่อยๆเข้าเราก็ใจอ่อน โอเคเราผิดเองที่กลับไปหาเค้า แต่ ณ ตอนนั้นเราคิดจริงๆนะว่า คนทุกคนสามารถเปลี่ยนกันได้ถ้าใจอยากทำ เค้าสัญญาลูกผู้ชายเอาไว้ว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก
แต่แล้วก็ไม่ ผ่านมาครบ 2 ปีแล้วจ้าที่เราอดทนกับนิสัยชอบทำร้ายร่างกายของเค้า ไม่ทำร้ายอย่างเดียวนะ ด่าด้วย หยาบคายมาก ดูถูกสาระพัด การที่ได้ยินคนที่เรารักเค้าพูดจาหมาๆแบบนี้ใส่เรามันแย่มากเลยนะ คือเราไม่โอเคมาตั้งแต่แรกอะ เพราะรักล้วนๆ แล้วเพลงสมการก็เข้ามาในหัวอีกครั้ง ยิ่งนานยิ่งทุ่มเทไปเท่าไหร่ยิ่งกลับต้องเสียน้ำตา ยิ่งใจมันอยากให้เธอรู้ใจ ยิ่งทำให้ฉันเสียใจ
เหมือนว่าฉันนั้นรู้ว่าควรทำเช่นไร สุดท้ายก็คล้ายว่าฉันพยายามมากไป จนใจอ่อนล้า
แล้ววันนี้ซึ้งล่ะว่าใจแลกใจไม่ได้เพราะสันดานคนเรานั่นต่างกัน เราคิดว่าเค้าจะเป็นเหมือนเราไม่ได้หรอก
หลังๆพอไม่ไหว มันเกินโหลดแล้ว เราก็มีทำกลับนะ สู้เค้า แต่ก็อย่างว่าผู้หญิงทำอะไรไม่ได้มากหรอกจ้า ระดับความรุนแรงมันต่างกัน
เค้าจะพูดถึงตัวเองแต่ในแง่ดีๆทางบวกตลอดเวลาที่ทำร้ายเราแล้วก็ด่าเราเสียๆหายๆให้เราช่ำใจมากๆๆ คือเค้าคิดว่าตัวเองถูกตลอดมองในทางตัวเอง ไม่เป็นกลาง และไม่ในเชิงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เราเงียบก็ผิดเราพูดก็ผิดยิ่งอธิบายก็ยิ่งโดนหนัก ขออนุญาตยกตัวอย่างเผื่อใครจะนึกภาพไม่ออกนะคะ เช่น คืนก่อน เราอยากทานกุยช่ายที่ตลาด ร้านนี้เปิดประมาณ 5 โมงเย็น ไม่ถึง 1ทุ่มป้าแกขายหมดล่ะ อร่อยover เค้าก็โอเครับทราบ มีเงินอยู่ 100 บาท ( เงินเรา 70 เงินเค้า 30 ) วันต่อมา แม่เค้าให้เงิน 200 ก่อนแม่ไปทำงาน ทีนี่ตอนบ่าย 3 เค้าบอกจะออกไปซื้อโค้ก จะเอาไรไหม ? เราก็บอกไม่ เพราะเราจะรอกินกุยช่ายป้า จากนั้นเสร็จแล้วเค้ากลับมาถึงบ้านใช้ชีวิตปกติของเค้าไป พอจะถึงเวลาร้านป้าเปิดเราก็บอก เธอเราจะไปซื้อกุยช่าย ทีนี่เค้าบอกว่าไม่มีเงินนะ เราก็เห้ยเงินไปไหนหมดอะ เธอใช้คนเดียวอีกแล้วๆเงินเค้าล่ะ ทีนี่เค้าก็จับเรากดพร้อมดึงผมเราอย่างแรงอีกแล้ว ทำร้ายเราครั้งนี้เราเจ็บฝุดๆไปเลย แค่พูดแค่นี้เองโดนอีกแล้ว จากนั้นเค้าก็เอาเหรียญจากกระปุกออมสินสาดใส่เราจ้า เจ็บมากกกกก เหรียญกระจายนึกออกเปล่า ฟิวเหมือนถูกบีๆกันออโต้ยิงสาดเลยค๊าาา พร้อมเอามือปิดปากเรากดเราจับเราฟาดดึงหัวเราไปมา
จบ... เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง
คือสรุปแล้วเค้าลืมเรื่องกุยช่ายที่เราบอกเมื่อวานไปแล้วมาโทษว่าเราไม่บอกตอนก่อนเค้าจะออกไปซื้อโค้ก คือกูผิดสินะ ลืมแต่กูผิด กูเลยต้องเจ็บตัว มันใช่เหรอ ??? แต่ตัวเค้าจะไม่คิดงี้นะ เค้าจะคิดว่าเราเรื่องเยอะ คนไม่มีเงินจะให้ทำไง (หาว่าเราไปบีบเค้าเฉย) พอเราถามว่าแล้ว 70 เราละ ? เค้าก็มาทำร้ายเราอีก (หาว่าเราทวงเงิน) คือ... มันไม่ใช่อะ ไร้สาระมากกกกก
แต่เค้าจะคิดในแง่แบบนี้ตลอด แล้วก็จะเอาเรื่องโน่นเรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่ประเด็นที่เราสื่อมาด่าเรา ทุกเรื่องที่เค้านึกออกเค้าจะมาลงที่เรา แล้วคิดดูสิเราความอดทนสูงแค่ไหน ครั้งสุดท้ายแล้วจ้าพอที เราเจ็บไปหมดจนอยู่ๆก็ต้องมาอ้วกหน้าถังขยะ ชีวิตรันทดมาก เจ็บไปหมด หายใจก็ลำบาก นึกถึงคนที่บ้าน
เรารอจังหวะให้ทุกอย่างสงบ แล้วรีบหนีออกมาทันที โทรหาที่บ้านด้วย ยอมโดนด่า ครอบครัวยังไงเค้าก็เป็นครอบครัวเค้าด่าเพราะรัก เราเจ็บเค้าเจ็บ วินาทีนั้นตัดได้แล้ว อยู่กับเค้าก็เหมือนฆ่าตัวเอง ถ้าเราเลิกกับเค้าไปแล้วเรามีความสุข อนาคตมันจะมาตามฆ่าเราก็ไม่เป็นไร ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตไป
เราถามตัวเองหลายครั้ง และ คิดหนักๆ ดูแล้ว กลัวมันทำไม ? ไม่คุ้มเลยที่เอาเวลามานั่งเสียใจ จะกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดไปทำไมกัน เอาวันนี้ไว้ก่อนดีกว่าไหม มีความสุขก็พอ เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันเหมือนตายทั้งเป็น ไม่ได้เจอเพื่อนไม่ได้เที่ยวเลยไปไหนไม่ได้ชีวิตติดอยู่กับเค้า ถึงแม้เค้าจะชอบพูดว่าเค้าทำดีกับเราที่สุดตามใจเราขนาดไหน สำหรับเรามันไม่ใช่เลย ถ้าใช่เราคงไม่รู้สึกแบบนี้
ที่ผ่านมา 2 ปีรักกันดีทุกอย่าง แต่พังเพราะนิสัยชอบใช้อารมณ์และกำลังทำร้ายร่างกาย แค่นี้จริงๆ หยาบคายเกินไปค่ะ เกินทนจะรับไหวแล้ว
จริงๆเรามีรูปเยอะเลย แต่กล้องไอโฟนมันไม่ค่อยชัดไม่เห็นเยอะเหมือนที่เราส่องในกระจกเลยอะ ( ที่สำคัญเลยคือเราลงรูปในนี้ยังไม่เป็น ) เค้าชอบทำร้ายที่หน้านะคะ ที่หน้ากับที่ศีรษะไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำให้เราไม่กล้ากลับบ้านไปพัก1 แต่เราแต่งหน้าปิดได้ค่อนข้างเนียนพอหายบวมเราก็ใช้ชีวิตตามปกติได้แบบไม่ผิดสังเกตเท่าไหร่นัก (ไม่กล้าล้างหน้าเลยทีเดียวแดงเขียวม่วงมาเป็นสีเบสครบเลยจ้า) มีที่แขนขาบ้างแต่ช่างมันเถอะ ประเด็นคือใจที่เสียไปแล้ว จะให้กลับมามันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคนที่เป็นแบบแฟนเราได้มาอ่าน(ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คนแนวนี้จะเปิดเข้ามา)แต่ถ้าได้อ่านแก้ไขซะนะคะ ระวังจะไม่เหลือใคร ไม่มีใครรับได้หรือทนได้นานหรอกค่ะ
เราเคยรักเคยเห็นใจเคยสงสารและเคยอภัย แต่วันนี้พอแล้วค่ะ แจ้งความไปแล้วด้วย หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น ซึ่งต้องดีอยู่แล้วล่ะ ตัดใจจากคนแบบนี้ได้นี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม ถ้าใช้หัวใจแล้วมันไม่โอเค ก็ต้องเชื่อในสิ่งที่สมองสั่ง หมดเวรหมดกรรมกันสักที
ก่อนจะจบ บอกเลยว่าบทเรียนแน่นมากกกก คุณพ่อโกรธหนัก บอกว่าจะไม่ไหวแล้วโมโหดิฉันสุดๆ จะตบลูกเอา เลยรอหน้าโรงพักไม่เข้าไปด้วย ส่วนคุณน้าคนนี้รักมากให้เป็นคุณแม่คนที่ 2 เลยจ้า น้าก็ดุใหญ่เลยวีนแตกค๊าาา ด่าเสร็จไม่คุยด้วย ดิฉันผิดเอง สำนึกจริงจัง เราเป็นที่รักของครอบครัวเสมอ เกิดมาไม่เคยโดนที่บ้านตีเลย แล้วเค้าเป็นใครถึงมีสิทธิ์ ดีใจที่หลุดพ้น ถึงจะคุณจะเป็นแม่พระแค่ไหนก็มิอาจเปลี่ยนสันดานใครได้หรอกค่ะ จำไว้ ไม่ไหวอย่าทน อย่าคิดว่าตัวเองสามารถ เปลี่ยนที่ใจเราเองง่ายกว่าเยอะค่ะ happy กว่าด้วย 20 นี้เราก็บินไปต่างประเทศแล้วค่ะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั้นเลย
ฝากไว้แค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวคุณๆจะรำคาญไปมากกว่านี้
ถ้ามีคอมเม้นดีๆก็ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ดราม่าล้วน เมื่อถูกเขาทำร้าย เคสนี้ไบโพล่าร์
ไม่เป็นไรค่ะอยากแชร์นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย
เรื่องมันยาว ขอย้ำว่ายาวนะคะ
เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเราเองค่ะ เราเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคน1 (ไม่เด็กและไม่แก่จนเกินไป เลข2ต้นๆค่ะ) ไม่ใช่คนที่ดีพร้อมก็ธรรมดาทั่วไปและเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง
ขอออกตัวบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เรามีส่วนผิดที่ทำให้มันเกิดขึ้น ซึ่งเราก็ยอมรับผิดแต่โดยดีว่า " เราโง่เอง" แรกๆอายมากเลยค่ะ ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเอง พอมันเกิดขึ้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว เรื่องที่ว่าก็อย่างที่คุณๆเคยอ่านกันมาเยอะแล้ว ว่าเมื่อ " ฉันถูกแฟนทำร้าย "
เรากับแฟนอายุห่างกับ 4 ปีแฟนอายุมากกว่าจ้า แต่เกเรนิดหน่อยเรียนไม่จบสักทีเรียนมา 10 ปีล่ะฝุดยอดไปเลย เพราะงั้นแฟนเราไม่ได้ทำงานทำการนิสัยก็ต่างกันเยอะนะ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงรู้สึกดีๆกับเค้าได้ ( ขอใช้คำว่า เค้า แทน เขา นะคะ ติดพิมพ์แบบนี้อะค่ะ ) ปกติตัวเราเองไม่ค่อยโฟกัสเรื่องแฟนอะเพราะสำหรับเราแล้วมันเป็นอะไรที่หาง่ายมากๆเลย คือไม่ค่อยสนใจผู้ชายเลยก็ว่าได้ จึงเปรียบเหมือนดั่งทำบุญทำกรรมร่วมกันมาแต่ชาติบางไหน แรงดึงดูดความสนใจในตัวคนนี้มันจึงสูงนัก สูงจนผิดปกติ คือเกิดมาก็เพิ่งจะเคยเป็นแบบนี้อะค่ะ ตั้งแต่เราเคยมีแฟนมาเราก็ไม่เคยรักใครเลยจริงๆนะ คบๆไปงั้นอะ เวลาก็ไม่ได้ช่วยให้รักด้วยก็มี แต่กับคนนี้เราเกิดความรักขึ้นมาจริงๆ
ซึ่งแรกๆก็ดีกันทุกคนล่ะค่ะผู้ชาย 555+ จะเอาอะไรจะไปไหนบอกเลย ตามรับตามส่งจนเราตายใจ สุดท้ายก็อยากอยู่ด้วยกันตลอดห่างกันไม่ได้ เราชอบเค้าที่เค้าชอบเวลาเราไม่แต่งหน้า เค้าพอใจในรูปร่างหน้าตาเราไม่คิดมาเปลี่ยนอะไร คือเราสเป็คเค้าอยู่แล้วเค้าว่างั้น พออยู่ไปนานๆเข้าปีที่2ละนะแต่เราก็ยังรักกันดีไม่มีเปลี่ยนแปลง เชื่อป่ะว่าเค้าจำวันครบรอบได้ตลอด หอมแก้มทุกเช้าเป็นการปลุกให้ตื่น คือเค้าจะหอมแก้มเราจนกว่าเราจะตื่นอะ แล้วก็บอกรักทุกวันก่อนเข้านอน คือเราชอบอยู่ด้วยกัน ห้องเค้า โทรศัพท์เค้า คอมเค้าต้องมีรูปคู่ของเรา เราไม่เคยบังคับนะ แล้วเค้าไม่มีปัญหาเรื่องมือที่ 3 เลย (สาวๆหลายคนนี่ชอบเลยนะผู้ชายแบบนี้อะ) คือทั้งชีวิตมีแต่เรา ติดเรามากอะ เราไปเรียนยังตามมาเรียนกับเราเลย
ทั้งหมดนี้ก็ฟังดูดีเนอะ แต่ปัญหาแท้จริงของเค้าคือ ชอบใช้กำลัง เค้าเป็นคนขี้หงุดหงิดมากประมาณ 80% ของชีวิต ชอบชักสีหน้าตลอด (ขนาดเพื่อนสนิทๆของเค้าเคยบอกว่าเวลาที่เค้าอยู่กับเรา เค้าดูมีความสุขมาก แล้วนะแต่ทำไมเราไม่คิดงั้นเลย) รายนี้อารมณ์ขึ้นง่ายซะด้วยสิ แล้วเวลาโมโหก็จะกลายร่างเปลี่ยนเป็นอีกคนไปเลยจ้า เหมือนเป็น Bipolar disorder (โรคอารมณ์สองขั้ว) พอสงบสติอารมณ์ได้ ซึ่งใช้เวลานานมากสำหรับคนปกติ เช่น ทะเลาะ 5 โมง มาเย็นลงตอน 3 ทุ่มไรงี้ แล้วก็บอกเสียใจกับสิ่งที่ทำไป รู้สึกผิดงั้นงี้ ขอโทษๆๆๆตลอด แต่ถามจากใจจริงใครจะทนรับได้ตลอดคะ รักมากแค่ไหนก็รู้สึกตัวเองไร้ค่ามาก คนมีพ่อมีแม่นะเห้ย รู้จ้าว่าตัวเราโง่มากที่ยอมทนเค้า แต่ก็คนมันรักอะเนอะ คิดซะว่าเวลาเค้าดีๆมีมากกว่าไม่ดีก็เลยพยายามทำความเข้าใจในตัวเค้าให้เยอะๆ คือชอบ Suspect Behavior อะคะ ก็เริ่มศึกษาพอได้ศึกษาก็เริ่มเห็นใจ สงสาร แต่มันก็ยังคงไม่ใช่เหตุผลที่เราต้องยอมเป็นกระสอบทรายทุกครั้งไป
เจตจํานงของกระทู้นี้คือ เราอยากแชร์ประสบการณ์ตรงเผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครก็ตามที่กำลังประสบพบเจอกับคนกลุ่มนี้อยู่ ให้ดูเราไว้นะแล้วอย่าโง่แบบเรา และเราอยากบอกว่าเราเข้าใจ(แล้วนะคะ)หลายๆคนที่เค้าเคยแชร์เรื่องราวแนวๆนี้นะคะ ว่าเพราะอะไรจึงทน ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่สามารถซึ้งได้จริงๆค่ะ
ต่อเลยนะคะ ทุกครั้งที่เราโดนทำร้ายเหตุผลมันมักจะเป็นเรื่องไร้สาระเสมอ เช่น เราน้อยใจเค้าเราเลยร้องไห้ เค้าก็มาทำร้ายเราเพราะเราร้องไห้ เอ่อเกิดมาก็เพิ่งเคยเจอแบบนี้ ผู้ชายคนนี้เค้าไม่เคยปลอบจ้า ปลอบไม่เป็นใช้กำลังอย่างเดียวผมนี่เงิบเลย เคยถามเค้านะ เค้าบอกว่าเพราะตอนเด็กๆเค้าอยากกินไอติมที่บ้านก็ตีเค้า เอ่อคือพอได้ยินแบบนี้เราก็เห็นใจ จบๆไปไม่เอาความ แอบนึกถึงเพลงสมการเบาๆ " ก็ถ้าเลือกแล้วไง ทุกข์จะไปโทษใคร ยังไงก็ยังมีกันและกัน ยังคงมีฉันและเธอ ... " เป็นกำลังใจให้ตัวเอง คิดว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นแต่พอมันหนักๆเข้าเริ่มไร้สาระกว่าเดิม ทีนี่เริ่มอยากเลิก เริ่มใช้สมองมากกว่าหัวใจแล้ว พอบอกเลิกแค่นั้นล่ะจ้า ทีนี่กระทืบเลย บอกเลิกกี่ครั้งก็จะโดน ไม่ว่าจะที่ไหน ต่อหน้าแม่เค้าแม่เรา หรือแม้แต่ห้องเพื่อน ไม่อายใครเลยจริงๆผู้ชายคนนี้บ้ามากนะเราพูดเลยเค้าไม่เคยกลัวใคร ขนาดพี่สาวเพื่อนเค้าทนไม่ไหวออกมาด่าเค้าช่วยเราก็แล้วนะ เค้าก็ยังไม่เลิกบ้า แม่เค้าก็ได้แต่เตือนเบาๆ(เบาจริงๆ)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่มีใครเค้าสามารถช่วยเราได้หรอก ถ้าเราไม่เริ่มจากช่วยตัวเองก่อน เวลาทะเลาะหนักๆเราจะเก็บของหนี พอเค้าเห็นเค้าก็จะมาพังของเรา คือไม่แคร์อะ แต่ของเราๆแคร์ป่ะ บางอย่างคุณพ่อคุณแม่ซื้อให้นี่ทำเอาเราน้ำตาตกเลยนะ พังยับจ้า
มีครั้ง1 เราไม่ไหวแล้วรู้สึกชีวิตเราตกต่ำมากโดนกระทืบอยู่ เรายกมือไหว้ขอร้องมันให้ปล่อยเราไปเลิกกับเราเถอะ ไม่ก็ฆ่าเราทิ้งไปซะเลย อยู่บนโลกนี้ไม่ไหวแล้ว แต่เค้าก็ไม่ทำ บอกว่าฆ่าไม่ลงหรอกเค้ารัก แต่จากใจเรานะเรากลับรู้สึกว่าเพราะเค้าไม่อยากรับผิดชอบการตายของเรามากกว่า (เราเคยจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่หน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาทุกที เพราะเราเป็นลูกสาวคนโต มีคนที่ต้องดูแลเยอะ) พอมันเห็นเราจะโดดมันก็ไม่ยอมให้เราตาย คือเรารู้สึกว่าจากอยู่ด้วยกันเพราะความรักมันกลายเป็นความกลัวไปแล้ว (ฟิวประมาณเอมี่ในหนังเรื่อง Gone Girl ตอนต้นๆเรื่อง " ฉันกลายเป็นผู้หญิงพวกที่ฉันเคยดูถูกเอาไว้ " เค้าขู่จะฆ่าเรา ถ้าเรามีแฟนใหม่จะยิงทิ้งทั้งคู่ จะตามเก็บเรา
แรกๆเราอายคุณพ่อคุณแม่มาก จริงๆก็อายทุกคนอะล่ะ เพราะเราเคยเลิกกับเค้าไปแล้วครั้ง1ให้คุณแม่มารับกลับบ้าน ทุกคนอยากให้เลิกแบบตัดขาดเลย น่าเสียดายมาก ช่วงนั้นมีนักบอลทีมชาติเข้ามาจีบเราด้วย โดยรวมโอเคมากเลยล่ะ แต่ใจยังตัดเค้าไม่ขาดไง เค้ามาง้อบ่อยๆเข้าเราก็ใจอ่อน โอเคเราผิดเองที่กลับไปหาเค้า แต่ ณ ตอนนั้นเราคิดจริงๆนะว่า คนทุกคนสามารถเปลี่ยนกันได้ถ้าใจอยากทำ เค้าสัญญาลูกผู้ชายเอาไว้ว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก
แต่แล้วก็ไม่ ผ่านมาครบ 2 ปีแล้วจ้าที่เราอดทนกับนิสัยชอบทำร้ายร่างกายของเค้า ไม่ทำร้ายอย่างเดียวนะ ด่าด้วย หยาบคายมาก ดูถูกสาระพัด การที่ได้ยินคนที่เรารักเค้าพูดจาหมาๆแบบนี้ใส่เรามันแย่มากเลยนะ คือเราไม่โอเคมาตั้งแต่แรกอะ เพราะรักล้วนๆ แล้วเพลงสมการก็เข้ามาในหัวอีกครั้ง ยิ่งนานยิ่งทุ่มเทไปเท่าไหร่ยิ่งกลับต้องเสียน้ำตา ยิ่งใจมันอยากให้เธอรู้ใจ ยิ่งทำให้ฉันเสียใจ
เหมือนว่าฉันนั้นรู้ว่าควรทำเช่นไร สุดท้ายก็คล้ายว่าฉันพยายามมากไป จนใจอ่อนล้า
แล้ววันนี้ซึ้งล่ะว่าใจแลกใจไม่ได้เพราะสันดานคนเรานั่นต่างกัน เราคิดว่าเค้าจะเป็นเหมือนเราไม่ได้หรอก
หลังๆพอไม่ไหว มันเกินโหลดแล้ว เราก็มีทำกลับนะ สู้เค้า แต่ก็อย่างว่าผู้หญิงทำอะไรไม่ได้มากหรอกจ้า ระดับความรุนแรงมันต่างกัน
เค้าจะพูดถึงตัวเองแต่ในแง่ดีๆทางบวกตลอดเวลาที่ทำร้ายเราแล้วก็ด่าเราเสียๆหายๆให้เราช่ำใจมากๆๆ คือเค้าคิดว่าตัวเองถูกตลอดมองในทางตัวเอง ไม่เป็นกลาง และไม่ในเชิงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เราเงียบก็ผิดเราพูดก็ผิดยิ่งอธิบายก็ยิ่งโดนหนัก ขออนุญาตยกตัวอย่างเผื่อใครจะนึกภาพไม่ออกนะคะ เช่น คืนก่อน เราอยากทานกุยช่ายที่ตลาด ร้านนี้เปิดประมาณ 5 โมงเย็น ไม่ถึง 1ทุ่มป้าแกขายหมดล่ะ อร่อยover เค้าก็โอเครับทราบ มีเงินอยู่ 100 บาท ( เงินเรา 70 เงินเค้า 30 ) วันต่อมา แม่เค้าให้เงิน 200 ก่อนแม่ไปทำงาน ทีนี่ตอนบ่าย 3 เค้าบอกจะออกไปซื้อโค้ก จะเอาไรไหม ? เราก็บอกไม่ เพราะเราจะรอกินกุยช่ายป้า จากนั้นเสร็จแล้วเค้ากลับมาถึงบ้านใช้ชีวิตปกติของเค้าไป พอจะถึงเวลาร้านป้าเปิดเราก็บอก เธอเราจะไปซื้อกุยช่าย ทีนี่เค้าบอกว่าไม่มีเงินนะ เราก็เห้ยเงินไปไหนหมดอะ เธอใช้คนเดียวอีกแล้วๆเงินเค้าล่ะ ทีนี่เค้าก็จับเรากดพร้อมดึงผมเราอย่างแรงอีกแล้ว ทำร้ายเราครั้งนี้เราเจ็บฝุดๆไปเลย แค่พูดแค่นี้เองโดนอีกแล้ว จากนั้นเค้าก็เอาเหรียญจากกระปุกออมสินสาดใส่เราจ้า เจ็บมากกกกก เหรียญกระจายนึกออกเปล่า ฟิวเหมือนถูกบีๆกันออโต้ยิงสาดเลยค๊าาา พร้อมเอามือปิดปากเรากดเราจับเราฟาดดึงหัวเราไปมา
จบ... เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง
คือสรุปแล้วเค้าลืมเรื่องกุยช่ายที่เราบอกเมื่อวานไปแล้วมาโทษว่าเราไม่บอกตอนก่อนเค้าจะออกไปซื้อโค้ก คือกูผิดสินะ ลืมแต่กูผิด กูเลยต้องเจ็บตัว มันใช่เหรอ ??? แต่ตัวเค้าจะไม่คิดงี้นะ เค้าจะคิดว่าเราเรื่องเยอะ คนไม่มีเงินจะให้ทำไง (หาว่าเราไปบีบเค้าเฉย) พอเราถามว่าแล้ว 70 เราละ ? เค้าก็มาทำร้ายเราอีก (หาว่าเราทวงเงิน) คือ... มันไม่ใช่อะ ไร้สาระมากกกกก
แต่เค้าจะคิดในแง่แบบนี้ตลอด แล้วก็จะเอาเรื่องโน่นเรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่ประเด็นที่เราสื่อมาด่าเรา ทุกเรื่องที่เค้านึกออกเค้าจะมาลงที่เรา แล้วคิดดูสิเราความอดทนสูงแค่ไหน ครั้งสุดท้ายแล้วจ้าพอที เราเจ็บไปหมดจนอยู่ๆก็ต้องมาอ้วกหน้าถังขยะ ชีวิตรันทดมาก เจ็บไปหมด หายใจก็ลำบาก นึกถึงคนที่บ้าน
เรารอจังหวะให้ทุกอย่างสงบ แล้วรีบหนีออกมาทันที โทรหาที่บ้านด้วย ยอมโดนด่า ครอบครัวยังไงเค้าก็เป็นครอบครัวเค้าด่าเพราะรัก เราเจ็บเค้าเจ็บ วินาทีนั้นตัดได้แล้ว อยู่กับเค้าก็เหมือนฆ่าตัวเอง ถ้าเราเลิกกับเค้าไปแล้วเรามีความสุข อนาคตมันจะมาตามฆ่าเราก็ไม่เป็นไร ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตไป
เราถามตัวเองหลายครั้ง และ คิดหนักๆ ดูแล้ว กลัวมันทำไม ? ไม่คุ้มเลยที่เอาเวลามานั่งเสียใจ จะกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดไปทำไมกัน เอาวันนี้ไว้ก่อนดีกว่าไหม มีความสุขก็พอ เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันเหมือนตายทั้งเป็น ไม่ได้เจอเพื่อนไม่ได้เที่ยวเลยไปไหนไม่ได้ชีวิตติดอยู่กับเค้า ถึงแม้เค้าจะชอบพูดว่าเค้าทำดีกับเราที่สุดตามใจเราขนาดไหน สำหรับเรามันไม่ใช่เลย ถ้าใช่เราคงไม่รู้สึกแบบนี้
ที่ผ่านมา 2 ปีรักกันดีทุกอย่าง แต่พังเพราะนิสัยชอบใช้อารมณ์และกำลังทำร้ายร่างกาย แค่นี้จริงๆ หยาบคายเกินไปค่ะ เกินทนจะรับไหวแล้ว
จริงๆเรามีรูปเยอะเลย แต่กล้องไอโฟนมันไม่ค่อยชัดไม่เห็นเยอะเหมือนที่เราส่องในกระจกเลยอะ ( ที่สำคัญเลยคือเราลงรูปในนี้ยังไม่เป็น ) เค้าชอบทำร้ายที่หน้านะคะ ที่หน้ากับที่ศีรษะไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำให้เราไม่กล้ากลับบ้านไปพัก1 แต่เราแต่งหน้าปิดได้ค่อนข้างเนียนพอหายบวมเราก็ใช้ชีวิตตามปกติได้แบบไม่ผิดสังเกตเท่าไหร่นัก (ไม่กล้าล้างหน้าเลยทีเดียวแดงเขียวม่วงมาเป็นสีเบสครบเลยจ้า) มีที่แขนขาบ้างแต่ช่างมันเถอะ ประเด็นคือใจที่เสียไปแล้ว จะให้กลับมามันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคนที่เป็นแบบแฟนเราได้มาอ่าน(ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คนแนวนี้จะเปิดเข้ามา)แต่ถ้าได้อ่านแก้ไขซะนะคะ ระวังจะไม่เหลือใคร ไม่มีใครรับได้หรือทนได้นานหรอกค่ะ
เราเคยรักเคยเห็นใจเคยสงสารและเคยอภัย แต่วันนี้พอแล้วค่ะ แจ้งความไปแล้วด้วย หวังว่าชีวิตจะดีขึ้น ซึ่งต้องดีอยู่แล้วล่ะ ตัดใจจากคนแบบนี้ได้นี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม ถ้าใช้หัวใจแล้วมันไม่โอเค ก็ต้องเชื่อในสิ่งที่สมองสั่ง หมดเวรหมดกรรมกันสักที
ก่อนจะจบ บอกเลยว่าบทเรียนแน่นมากกกก คุณพ่อโกรธหนัก บอกว่าจะไม่ไหวแล้วโมโหดิฉันสุดๆ จะตบลูกเอา เลยรอหน้าโรงพักไม่เข้าไปด้วย ส่วนคุณน้าคนนี้รักมากให้เป็นคุณแม่คนที่ 2 เลยจ้า น้าก็ดุใหญ่เลยวีนแตกค๊าาา ด่าเสร็จไม่คุยด้วย ดิฉันผิดเอง สำนึกจริงจัง เราเป็นที่รักของครอบครัวเสมอ เกิดมาไม่เคยโดนที่บ้านตีเลย แล้วเค้าเป็นใครถึงมีสิทธิ์ ดีใจที่หลุดพ้น ถึงจะคุณจะเป็นแม่พระแค่ไหนก็มิอาจเปลี่ยนสันดานใครได้หรอกค่ะ จำไว้ ไม่ไหวอย่าทน อย่าคิดว่าตัวเองสามารถ เปลี่ยนที่ใจเราเองง่ายกว่าเยอะค่ะ happy กว่าด้วย 20 นี้เราก็บินไปต่างประเทศแล้วค่ะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั้นเลย
ฝากไว้แค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวคุณๆจะรำคาญไปมากกว่านี้
ถ้ามีคอมเม้นดีๆก็ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ