อยากจะปรึกษาปัญหาเรื่องความรักหน่อยค่ะ

เรามีแฟนอยู่คนนีงค่ะ คบมาหลายเดือนแล้วเหมือนกัน เพราะเรามีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกันมาก ชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายๆกัน เวลาจะทำอะไรก็รู้ทันกันตลอด ช่วงแรกๆมันเลยไม่มีปัญหาหรือเรื่องให้ทะเลาะกันเลย เรามีความสุขมากๆนะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอหน้ากัน เพราะเราอยู่คนละจังหวัด เขาจะบอกอยู่เสมอ ว่าเขาคบผู้หญิง ไม่ได้คบเพื่อหวังแค่เรื่องบนเตียง แต่เขาคบเพื่อให้มาเป็นแม่ของลูก เพราะฉะนั้นเขาจะไม่มักมากเรื่องผู้หญิงเลย เราก็เชื่อใจเขานะคะ เราไม่เคยระแวงเขาเลยสักครั้ง เวลาเขาไปไหน ทำอะไร เขาจะบอกเราตลอด เขาดีทุกอย่างจริงๆ แต่มีอยู่เรื่องเดียวคือ เขาขี้โมโหง่ายมากๆ  แต่ช่วงพักหลังมานี่ เขาไม่ได้ใส่ใจเราเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่ได้หายไปไหน ยังคุยกับเราอยู่ทุกๆวัน เวลาว่างที่มีส่วนใหญ่เขาจะอยู่กับเรา หรือบางทีเขาก็ไปเที่ยวบ้าง ซึ่งเราก็ไมไ่ด้ห้ามเพราะเราเข้าใจว่าถ้าวันๆต้องอยู่แต่กับเรามันคงจะน่าเบื่อ แต่ด้วยความที่เราชอบคิดมาก ชอบคิดไปเอง เราเลยชอบร้องไห้บ่อยๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีใคร แต่ความห่างไกล มันก็ทำให้เรากังวลบ่อยๆ แล้วทำให้เขาหัวเสีย ชวนเขาทะเลาะแทบจะทุกวัน เรารู้ว่าเขาไมไ่ด้เปลี่ยนไปตั้งแต่วันแรกที่คุยกัน เราแค่รู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น แต่เราก็อดกังวลไม่ได้สักที ความรักเรามันเริ่มจากร้อย แล้วมันก็ไมไ่ด้ลดลงไป แต่ความรักของเขาเริ่มจากศูนย์ และค่อยๆเพิ่มขึ้นมาทีละนิด เราไม่อยากคิดมากเรื่องของเขาเลย ไม่อยากคิดอะไรเลย แต่แค่คำพูดเขา นิดๆหน่อยๆ เราก็เก็บมาคิดแล้ว อยากจะเริ่มต้นจากน้อย ไปหามากเหมือนเขาบ้าง แต่มันก็ทำไม่ได้สักที  และที่เขาไม่เหมือนวันแรกที่คุยกัน เราก็พยายามคิด ว่าเขาไมไ่ด้เปลี่ยนไป เราแค่รุ้จักเขามากขึ้น เขาจะพูดเสมอว่า แค่คำว่ารักใครๆก็พูดได้ มันอยู่ที่การกระทำ แต่ทุกวันนี้เขาก็เย็นชากับเราเหลือเกิน บางทีก็อารมณ์ดี หรืออยู่ๆอยากอารมณ์เสีย ก็อารมณ์เสีย เราตามอารมณ์เขาไม่ทันจริงๆ ทุกวันนี้เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันน้อยลงเรื่อยๆ ถึงเขาจะบอกว่า เขาไม่มีเหตุผลที่จะต้องเลิกกับเรา แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันทำให้เราคิดมาก เราไม่ได้อยากให้เขาเป็นเหมือนวันแรกที่เจอกัน ไม่อยากให้เขาเปลี่ยนอะไรเพื่อเรา แต่เราพร้อมจะเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อให้อยู่ร่วมกับเขาได้ แต่ขอแค่นิดเดียว แค่สนใจกันบ้าง เรารู้ว่าคำว่ารัก ใครๆเขาก็พูดได้ แต่จากคนที่เคยพูดทุกวัน วันนี้กลับไม่พูดเลย ต้องเป็นเราก่อนเสมอที่พูดก่อน จนตอนนี้เราก็ไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าเรายืนอยู่ตรงไหนสำหรับเขา เพราะบางทีที่หยอกล้อกัน เขาก็เล่นด้วย แต่พอทะเลาะกัน เขากลับบอกว่าไม่ชอบที่เราทำอย่างนั้น เราไม่รู้ว่าอะไรที่เขาชอบ อะไรที่เขาไม่ชอบ จนกลายเป็นว่าตอนนี้ เราไม่กล้าหยอกล้ออะไรเขาเหมือนเมื่อก่อนเลย แล้วที่เราไม่พูดกับเขา เพราะถ้าเราพูดไป มันจะทำให้ทะเลาะกันทันที เขาจะอารมณ์เสียทันที เรารู้ตัวเองนะว่าเรางี่เง่า แต่เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย เวลามีอะไร เราอยากจะเก็บเงียบไปตลอด เราไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ เราพยายามประคองความรักของเราให้มันเป็นเส้นตรงอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้เราชักไม่มั่นใจแล้วว่าเราจะทำไปได้อีกนานแค่ไหน ควรจะทำยังไงดีคะ