เสียงฝนแรกของปี...ตกกระทบหลังคาบ้าน มันช่างฟังดูไพเราะและแลดูเหงาไปพร้อมๆกัน  ขณะที่กำลังปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับวันหยุดที่สายฝนกำลังโปรยปรายในฤดูร้อนกลางมหานครอันยิ่งใหญ่แห่งนี้...ฉันพลันนึกขึ้นได้ว่า 5 เดือนแล้วนะที่ไม่ได้แพคกระเป๋าออกเดินทาง...กระเป๋าเดินทางคู่ใจยังวางอยู่ที่เดิม สมุดบันทึกเล่มเก่ายังไม่ถูกขีดเขียนเรื่องราวของการเดินทางครั้งใหม่ รองเท้าผ้าใบสีหม่นคู่ใจยังคงอยู่ในซอกที่เหมือนว่าถูกลืม
    เวลา 5 เดือน มันอาจจะดูสั้นสำหรับใครบางคน แต่สำหรับคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยว...มันกลับเป็นเวลาที่ยาวนานมาก...และฉันก็จะไม่ปล่อยให้ใจรอนานไปกว่านี้ ฉันรีบส่งข้อความหาเพื่อน...เพื่อบอกเล่าถึงการเดินทางครั้งใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้น
    “เฮ้ย!!! พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้ว จำสัญญาที่พวกเราเคยคุยกันเมื่อปีที่แล้วได้ป่ะ ว่าอยากไปภาคเหนือ...ตอนนี้ถึงเวลาแล้วนะ พวกแกยังอยากจะไปกับฉันอยู่ไหม?”
    “ เออ...เอาสิ ไปไหนบ้างอ่ะ???”
    “จากเชียงใหม่ ไปแม่ฮ่องสอน ไหวป่ะ”
    “ เห้ย!! จัดไป ไปไหนไปกัน”
    บทสนทนาสั้นๆในระยะเวลาเพียงแค่ 5 นาที มันทำให้หัวใจของฉันพองโตอีกครั้ง หน้าที่ในการหาข้อมูลของการเดินทางและสถานที่ต่างๆตกอยู่ที่ฉัน และฉันก็ยินดีทำมันด้วยความเต็มใจ เมื่อมีข้อมูลมากขึ้นมันทำให้ฉันอยากจะเก็บกระเป๋าและออกเดินทางซะตอนนี้เลย...

การเดินทางครั้งนี้ เราจะเดินทางแบบครึ่งวงกลม โดยสองสาวและหนึ่งหนุ่ม (ที่ค่อนไปทางสาวซะมากกว่า) ต้นทางที่กรุงเทพมหานครจุดหมายปลายทางที่แม่ฮ่องสอน พวกเราถือว่ามันเป็นการเดินทางแบบลูกทุ่งมาก แล้วความรู้สึกตอนที่ออกค่ายฯสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยกำลังเด่นชัดขึ้นมาในความทรงจำ
    เมื่อเวลาเดินทางใกล้จะมาถึง ฉันรีบจัดการเคลียร์งานที่ยังค้างคาและซื้อตั๋วเดินทางเพื่อไปที่เชียงใหม่  ฉันและเพื่อนๆต่างก็อยู่คนละจังหวัด  แต่เพราะการเดินทางครั้งนี้ทำให้พวกเราได้มาเที่ยวด้วยกันในรอบ 3 ปี ที่ต่างคนต่างเรียนจบและแยกย้ายกันไปทำงาน
    มันเป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น  เพราะสถานที่ที่เราจะไปเยือน...มันคือการไปครั้งแรกของพวกเรา เพราะฉะนั้นสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นมันจะเป็นความทรงจำที่ดีที่พวกเราจะไม่มีวันลืมแน่นอน