ผมมีอายุ 22 ปี เป็นเกย์คับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนเพื่อนน้อย ไม่ค่อยคุยกับใคร? ไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินห้างคนเดียว(นับวันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว)
จนวันนหนึ่งทนความเหงาไม่ไหว ใช้ไอดีไลน์ไปโพสต์เว็ปหาเพื่อนคุยทางเน็ต(คุยแก้เหงา) ไม่ได้ตั้งใจจะหาความรักหาแฟนแต่อย่างใด
คุยทำความรู้จักกัน 1 อาทิตย์ เค้านัดไปเจอผมชวนเที่ยวกัน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ไปเปิดโลกสนุกสนาน หาเพื่อนดีเสียอีก(จะได้ไม่เหงา)
พอเที่ยวด้วยกันคุยกันสนุกสนานดี ขำๆเฮฮา จนเกิดความชอบแบบฉาบฉวย รักแบบเด็กๆ ประมาณนั้น ซึ้งก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ก็รู้สึกไม่กล้าไว้ใจนัก คุยกันได้ 2 อาทิตย์ ตกลงเป็นแฟนกัน
ด้วยความเดือดร้อนที่อยู่อาศัย เค้าจ่ายค่าหอให้ เปิดหอให้ ซื้อของให้ทุกอย่างที่อยากได้ ใจดีแล้วเลี้ยงข้างแพงๆเกือบทุกมื้อ
ผมก็รู้สึกดี มีความสุข แต่ถ้าถามใจตัวเองไม่ได้หวังอะไรมากเพราะเคยเจ็บมาเยอะ แต่ระหว่างคบกันแฟนไม่ทำอะไรเลย
ไม่เคยมีอะไรแบบลึกซึ้ง ไม่อบอุ่น รู้สึกไม่ใช่ รู้สึกไม่ผูกพันธ์ หลังๆไปเที่ยวกันต้องกลับบ้านตรงเวลา ออกจากโรงหนังบอกกลับก่อนนะ
หงุดหงิดมาก ที่กลับเพราะ รอทานข้าวกับแม่ จนรู้สึกเหมือนตัวคนเดียววันนั้นต้อง นั่งทานข้าวคนเดียวอย่างโดดเดียว
แล้วหลังๆ แฟนติดแต่งาน เราก็แค่ส่งกำลังใจไปให้อย่างเดียว
ขนาดไปทำธุระที่ห้างแถวบ้านแฟนยังไม่ออกมาเจอกันเลย จนรู้สึกว่าเหมือนอยู่คนเดียว
จนเหงาอยู่คนเดียว หาคนคุยก็ไปเจอคนๆนึงอยู่ใกล้ๆ ไปมาหาสู่สะดวก แล้วก็ไปเที่ยวเล่นห้องบ่อยเพราะเหงา
แล้วรู้สึกดี มีความสุข แต่ไม่ได้บอกว่ามีแฟนอยู่แล้ว เล่นกันไปมาผมก็ไม่ได้อยากผูกพันธ์อะไรมาก
ผมก็หาแค่เซ็กส์ ตามภาษาคนรักสนุก
แต่ผมนึกสนุกมีอะไรกับคนใหม่ ก็เลยคุยกันไปคุยกันมา จนเค้ารักผมขึ้นมา ผมก็รู้สึกดีกับเค้ามาก
ณ เวลานั้น แฟนที่คบอยู่ก็กลับมาคุยอย่างสนิทสนม
จนไม่รู้จะเลือกทำอย่างไงดี เพราะรู้จักคนใหม่ได้ไม่นาน ไม่อยากอะไรเกินเลยกว่านี้
ผมคิดว่าจะบอกเลิกทั้งสองฝ่ายแล้วอยู่ตัวคนเดียวเหมือนเดิม เพื่อความถูกต้อง
ปล.ผมคิดมากกับปัญหาที่สร้างขึ้น
มีกิ๊ก เพราะความเหงา? ทำอย่างไรดี
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนเพื่อนน้อย ไม่ค่อยคุยกับใคร? ไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินห้างคนเดียว(นับวันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว)
จนวันนหนึ่งทนความเหงาไม่ไหว ใช้ไอดีไลน์ไปโพสต์เว็ปหาเพื่อนคุยทางเน็ต(คุยแก้เหงา) ไม่ได้ตั้งใจจะหาความรักหาแฟนแต่อย่างใด
คุยทำความรู้จักกัน 1 อาทิตย์ เค้านัดไปเจอผมชวนเที่ยวกัน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ไปเปิดโลกสนุกสนาน หาเพื่อนดีเสียอีก(จะได้ไม่เหงา)
พอเที่ยวด้วยกันคุยกันสนุกสนานดี ขำๆเฮฮา จนเกิดความชอบแบบฉาบฉวย รักแบบเด็กๆ ประมาณนั้น ซึ้งก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ก็รู้สึกไม่กล้าไว้ใจนัก คุยกันได้ 2 อาทิตย์ ตกลงเป็นแฟนกัน
ด้วยความเดือดร้อนที่อยู่อาศัย เค้าจ่ายค่าหอให้ เปิดหอให้ ซื้อของให้ทุกอย่างที่อยากได้ ใจดีแล้วเลี้ยงข้างแพงๆเกือบทุกมื้อ
ผมก็รู้สึกดี มีความสุข แต่ถ้าถามใจตัวเองไม่ได้หวังอะไรมากเพราะเคยเจ็บมาเยอะ แต่ระหว่างคบกันแฟนไม่ทำอะไรเลย
ไม่เคยมีอะไรแบบลึกซึ้ง ไม่อบอุ่น รู้สึกไม่ใช่ รู้สึกไม่ผูกพันธ์ หลังๆไปเที่ยวกันต้องกลับบ้านตรงเวลา ออกจากโรงหนังบอกกลับก่อนนะ
หงุดหงิดมาก ที่กลับเพราะ รอทานข้าวกับแม่ จนรู้สึกเหมือนตัวคนเดียววันนั้นต้อง นั่งทานข้าวคนเดียวอย่างโดดเดียว
แล้วหลังๆ แฟนติดแต่งาน เราก็แค่ส่งกำลังใจไปให้อย่างเดียว
ขนาดไปทำธุระที่ห้างแถวบ้านแฟนยังไม่ออกมาเจอกันเลย จนรู้สึกว่าเหมือนอยู่คนเดียว
จนเหงาอยู่คนเดียว หาคนคุยก็ไปเจอคนๆนึงอยู่ใกล้ๆ ไปมาหาสู่สะดวก แล้วก็ไปเที่ยวเล่นห้องบ่อยเพราะเหงา
แล้วรู้สึกดี มีความสุข แต่ไม่ได้บอกว่ามีแฟนอยู่แล้ว เล่นกันไปมาผมก็ไม่ได้อยากผูกพันธ์อะไรมาก
ผมก็หาแค่เซ็กส์ ตามภาษาคนรักสนุก
แต่ผมนึกสนุกมีอะไรกับคนใหม่ ก็เลยคุยกันไปคุยกันมา จนเค้ารักผมขึ้นมา ผมก็รู้สึกดีกับเค้ามาก
ณ เวลานั้น แฟนที่คบอยู่ก็กลับมาคุยอย่างสนิทสนม
จนไม่รู้จะเลือกทำอย่างไงดี เพราะรู้จักคนใหม่ได้ไม่นาน ไม่อยากอะไรเกินเลยกว่านี้
ผมคิดว่าจะบอกเลิกทั้งสองฝ่ายแล้วอยู่ตัวคนเดียวเหมือนเดิม เพื่อความถูกต้อง
ปล.ผมคิดมากกับปัญหาที่สร้างขึ้น