(ขออนุญาติใช้นามสมมุติเพื่อไม่ให้กระทบกับชีวิตจริงใครค่ะ)
เราเริ่มเข้ามัธยมต้นที่ โรงเรียนเเห่งหนึ่งใน ตจว ค่ะ เราสอบติดห้องเอกของ โรงเรียนค่ะ จึงได้เจอกับ บอม
บอม เค้าเป็นหนุ่มนักกีฬาที่สาวๆในโรงเรียน ปลื้มมาก ตั้งเเต่เเรกเข้า และดูเป็นแบดบอยมากสำหรับคนอื่น
เรา เป็น เด็กเรียนสไตล์เรียบๆ หน้าเฉิ่มๆ เชยๆ (เหง้าหน้ามัธยมค่อนข้างเเย่เลยค่ะ 5555)
ไอ้คำว่าแบดบอยกับคนอื่น คือ สำหรับเรา เค้าดีกับเราทุกอย่างยอมทุกอย่าง
และเค้าเป็นเหมือนโค้ชด้านกีฬาให้เราเลยค่ะ เเละ เราก็เป็นคนติวเรื่องเรียนให้
ต่างคน ต่างช่วยเหลือกัน ต่างก็เดาใจกันออกว่าคิดอะไร ตั้งเเต่ขึ้น ม.2 (แก่เเดมาก คร้ะ)
แต่เราเอง เป็นคนอยากให้พูดสักนิดเถอะ ว่า ชอบ เเต่
มันก็ดัน ไม่ยอมพูด บอกว่า อยากให้ดูที่การกระทำ (เเล้วถ้าฉนคิดไปเองล่ะ)
ความรักมันไม่สวยหรอกค่ะ ความฮอตของบอม ทำร้าย ยัยเฉิ่มอย่างเราที่สุด สมัยนั้นมีคนชอบเค้า เกือบ 20-30 คนในโรงเรียน
ถึงขนาดเราจะโดนตบเพราะมันหลายรอบมาก เเละมีจุดเเตกหักกันตรงที่ งานกีฬาโรงเรียนค่ะ
บอม : เรามีเเตะบอล ไปยืนดูตรงระบียงตึกก็ได้ คงมีกำลังใจน่าดูเลย
เรา : อืม ถ้าว่างนะ (ในใจนี่เขิลเเทบม้วนเลย เก็บอาการอยู่ )
พอบอมมันเริ่มเเตะบอม เพื่อนห้องสองคนหนึ่งเดินถือดอกกุหลาบไปให้มัน เด็กนี่กรี๊ดตลาดเเตกเลยค่ะ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันมองมาบนตึก เรามองหน้ามัน เราเดินเข้าห้องไปเลย สถานะการณ์เลวร้ายเมื่อเราไม่เคยพูดว่าชอบกัน เเต่เราเงียบใส่กัน
วันหนึ่งไกล้ปิดเทอมเเรกของ เด็ก ม 3 มันเดิน มานั่งเเล้วถามว่า ถ้าเราย้ายโรงเรียนเเล้ว เธอจะสบายใจไหมที่ไม่เห็นหน้าเรา
เรานี่ ก็ประชดเลย ก็ดีใจนะ สบายใจที่ไม่ต้องซวยเพราะเธออีก
เปิดเทอมสองของ ม 3 บอมมันไม่มาเรียน เเล้วเราก็งงว่าไมไม่มาเรียน หรือมันพูดจริง......... จนเพื่อนบอกว่า มันย้ายไปแล้ว จริง
มัน ไม่คิดจะลา เราเลยเหรือว่ะเนี่ย..............(ผ่านไป 3 ปีเหลืออีก 7 ค่ะ)
แชร์ประสบการณ์ เมื่อเพื่อนสนิท สัญญาว่าจะกลับมารักกัน
เราเริ่มเข้ามัธยมต้นที่ โรงเรียนเเห่งหนึ่งใน ตจว ค่ะ เราสอบติดห้องเอกของ โรงเรียนค่ะ จึงได้เจอกับ บอม
บอม เค้าเป็นหนุ่มนักกีฬาที่สาวๆในโรงเรียน ปลื้มมาก ตั้งเเต่เเรกเข้า และดูเป็นแบดบอยมากสำหรับคนอื่น
เรา เป็น เด็กเรียนสไตล์เรียบๆ หน้าเฉิ่มๆ เชยๆ (เหง้าหน้ามัธยมค่อนข้างเเย่เลยค่ะ 5555)
ไอ้คำว่าแบดบอยกับคนอื่น คือ สำหรับเรา เค้าดีกับเราทุกอย่างยอมทุกอย่าง
และเค้าเป็นเหมือนโค้ชด้านกีฬาให้เราเลยค่ะ เเละ เราก็เป็นคนติวเรื่องเรียนให้
ต่างคน ต่างช่วยเหลือกัน ต่างก็เดาใจกันออกว่าคิดอะไร ตั้งเเต่ขึ้น ม.2 (แก่เเดมาก คร้ะ)
แต่เราเอง เป็นคนอยากให้พูดสักนิดเถอะ ว่า ชอบ เเต่
มันก็ดัน ไม่ยอมพูด บอกว่า อยากให้ดูที่การกระทำ (เเล้วถ้าฉนคิดไปเองล่ะ)
ความรักมันไม่สวยหรอกค่ะ ความฮอตของบอม ทำร้าย ยัยเฉิ่มอย่างเราที่สุด สมัยนั้นมีคนชอบเค้า เกือบ 20-30 คนในโรงเรียน
ถึงขนาดเราจะโดนตบเพราะมันหลายรอบมาก เเละมีจุดเเตกหักกันตรงที่ งานกีฬาโรงเรียนค่ะ
บอม : เรามีเเตะบอล ไปยืนดูตรงระบียงตึกก็ได้ คงมีกำลังใจน่าดูเลย
เรา : อืม ถ้าว่างนะ (ในใจนี่เขิลเเทบม้วนเลย เก็บอาการอยู่ )
พอบอมมันเริ่มเเตะบอม เพื่อนห้องสองคนหนึ่งเดินถือดอกกุหลาบไปให้มัน เด็กนี่กรี๊ดตลาดเเตกเลยค่ะ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันมองมาบนตึก เรามองหน้ามัน เราเดินเข้าห้องไปเลย สถานะการณ์เลวร้ายเมื่อเราไม่เคยพูดว่าชอบกัน เเต่เราเงียบใส่กัน
วันหนึ่งไกล้ปิดเทอมเเรกของ เด็ก ม 3 มันเดิน มานั่งเเล้วถามว่า ถ้าเราย้ายโรงเรียนเเล้ว เธอจะสบายใจไหมที่ไม่เห็นหน้าเรา
เรานี่ ก็ประชดเลย ก็ดีใจนะ สบายใจที่ไม่ต้องซวยเพราะเธออีก
เปิดเทอมสองของ ม 3 บอมมันไม่มาเรียน เเล้วเราก็งงว่าไมไม่มาเรียน หรือมันพูดจริง......... จนเพื่อนบอกว่า มันย้ายไปแล้ว จริง
มัน ไม่คิดจะลา เราเลยเหรือว่ะเนี่ย..............(ผ่านไป 3 ปีเหลืออีก 7 ค่ะ)