จริงๆ ช่วงนี้เห็นมีดราม่าเกี่ยวกับการรักษามารยาทในที่สาธารณะ ไม่ว่าจะเรื่องเด็ก หรือสัตว์เลี้ยง ซึ่งเราเองก็เข้าใจทั้งฝ่ายเลี้ยงเด็กและฝ่ายที่มีสัตว์เลี้ยงแหละค่ะ เพราะเรามีลูกเล็ก และเราก็เลี้ยงสัตว์มาหลายชนิดตั้งแต่เล็กตั้งแต่ หมา แมว เต่า ปลา กระรอก กระต่าย นก ผีเสื้อ แพนด้า (เอ๊ะ อันหลังไม่ใช่ละ...) หมาที่เลี้ยง ไม่เคยมีพันธุ์เล็กค่ะ เพราะชอบอัลเซเชี่ยน(อันนี้เลี้ยงมาเกือบ 10 ตัวได้) โดเบอร์แมน โกลเด้นฯ ดัลเมเชี่ยน และก็เริ่มรับน้องหมาน้องแมวไร้บ้านที่มาประกาศตามเว็บบอร์ดตั้งแต่เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว จะรุ่นแรกเพิ่งจากไปเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง ฉะนั้น เรารักสัตว์ ไม่น้อยไปกว่ารักเด็กแน่นอนค่ะ แต่แน่นอนว่าถ้าต้องเลือก เราจะให้ความสำคัญกับเด็กมากกว่า เพราะเค้าเป็นมนุษย์ค่ะ
อ่านกระทู้มา ก็ยอมรับว่า มันก็มีผู้ปกครองบางประเภท ที่แย่จริงๆ แย่แบบทั้งๆที่รู้เห็นว่าฝ่ายตนเองผิด แต่ก็ยังไม่ตักเตือนลูกหลานตัวเอง เช่นปล่อยเด็กเอามือไปจิ้มของกินที่เข้าขายๆกัน อย่างร้ายแรงที่เจอกับตัวคือ เด็กเอาผลไม้ที่อยู่ในสลัดบาร์มากัดคำนึงแล้วทิ้งกลับลงไปอีก ไม่ก็เอาไข่นกกระทาต้มไปอม แล้วบ้วนกลับที่เดิม ผู้ปกครองก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ซะที่ไหน กับพวกที่เห็นเด็กทำตัวไม่มีมารยาทแล้วไม่สั่งสอนนี่เหมือนกัน น่าหงุดหงิดอยู่หรอก
แต่มันก็มีบางประเภทที่ไม่รู้ หรือไม่ทันสังเกตว่าสิ่งที่ลูกทำนั้น ไปรบกวนคนอื่นมากเกินไป อาจเป็นเพราะคนในครอบครัวเคยชินกับเสียงของเด็ก(ที่พูดคุยในระดับปกติ แต่เสียงน้องแหลม เลยอาจไปกระทบหูคนขี้หงุดหงิดเข้า) และเห็นว่าไม่ใช่สถานที่ที่ต้องการความเงียบอย่างโรงหนัง โรงละคร คอนเสิร์ต เลยทำให้ไม่ได้ระมัดระวัง
แต่กลับกลายเป็นว่าพอมีกระทู้บ่นเด็กเสียงดังในร้านอาหารตามห้าง (คือเราว่าร้านอย่าง MK ก็ไม่ได้เป็นร้านที่เงียบสงบแบบร้านอาหารฝรั่งไฮโซเลยนะ จะซีเรียสอะไรกับเค้า ยกเว้นพวกวิ่งไปมา มุดเข้ามุดออก อันนี้ไม่ได้เด็ดขาด) ก็มีความคิดเห็นประมาณว่า
“...บางทีได้ยินเสียงเด็กแหกปากนานๆ แทบอยากวิ่งไปตบหัวด้วยซ้ำ....”
“...น่าจับลวกด้วยน้ำซุปสุกี้นัก ลวกปากตัวลูก ลวกหน้าตัวแม่.....”
“.......มันน่าถีบให้ล้มหัวแตก......”
นี่มันคืออะไร มันสื่อถึงจิตใจที่ไม่ได้รับการขัดเกลาอบรมให้เป็นมนุษย์เลยด้วยซ้ำ คนที่มีความเป็นศิวิไลซ์ มี EQ ที่ดี ไม่น่าจะมีความคิดป่าเถื่อนขนาดนี้ จริงอยู่คุณบอกว่าคุณโมโห แล้วการที่คุณโมโหแล้วคิดจะไปทำร้ายคนอื่นเนี่ย มันคือความคิดของคนดีหรือคนเลวกันแน่ ส่วนคนที่คิดจะตะคอก / กรี๊ดกลับ พูดจาเหน็บแนม กระแนะกระแหนเพื่อให้หยุดการกระทำที่ทำให้คุณไม่พอใจก็ไม่ได้ดีกว่ากันเท่าไหร่ คนเรามักจะมีความเกรงใจกับคนที่ไม่คุ้นเคยอยู่ในระดับหนึ่งอยู่แล้ว ทำไมไม่คิดหาวิธี Win-Win คือ
1.คำขอของเราได้รับการตอบสนอง
2.ครอบครัวเด็กได้รับรู้ว่ามันทำให้คนบางคนเดือดร้อน จะได้ระมัดระวังมากขึ้น
โดยที่ทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ต้องทะเลาะ และ ไม่ต้องเสียอารมณ์กัน
ลองคิดดูว่า ถ้าสมมติคุณกำลังยืนขวางทางใครบางคน โดยที่คุณไม่รู้ตัว เพราะสถานที่นั้นมีคนอื่นยืนอยู่มากมายเต็มไปหมด ลองสมมติดูวิธีการที่คนจะขอผ่านคุยกับคุณดู วิธีทั้งสี่ด้านล่างนี่
1. ขอโทษค่ะ ขอผ่านหน่อยได้ไหมคะ (ยิ้ม)
2. ขอโทษค่ะ ขอผ่านหน่อยได้ไหมคะ (หน้าบึ้ง จิกตา เสียงกระแทก)
3. ไอ้ แ...ง....ยืนขวางอยู่ได้ ไม่รู้หรือไงมันขวางทางคนอื่น ไอ้โง่ ไม่มีสมอง ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน (ตะคอก)
4. เดินชน เอาศอกกระแทก ผ่านแล้วเมิน หรือหันมาจิกตา ทำปากขมุบขมิบอีกรอบ
ลองดูว่าคุณชอบแบบไหน? ย้ำว่าคุณไม่ทันรู้ตัวว่าไปขวางทางเค้า
จะเห็นว่าแต่ละการแก้ปัญหาของคนทั้ง 4 แบบ ส่อให้เห็นถึงนิสัยใจคอ ทัศนคติ และการอบรมสั่งสอนในครอบครัวได้เลย
เราคิดว่าคนที่มาตอบกระทู้ประเภททีหลังถ้าเจอจะด่าให้หน้าหงาย หรืออะไรทำนองนี้ ควรพิจารณาตนเองมากกว่า ว่าตนเองมีจิตใจสูงกว่าเค้าแค่ไหนกัน เค้ารบกวน (ถ้ารู้ว่าทำผิดแต่ยังไม่แก้ไข) แล้วคุณด่าซะโดยยังไม่ได้เตือน คุณก็แย่พอๆกัน ไม่ก็แย่กว่าในกรณีทำร้ายร่างกาย แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ทันสังเกตว่าได้ทำความเดือดร้อนให้คนอื่น แล้วคุณไปด่า/ทำร้ายร่างกายเค้าโดยไม่มีการคุยดีๆก่อน เราว่าคุณคนที่ด่าจิตใจต่ำกว่าเค้าเยอะเลยค่ะ
ส่วนเรื่องที่ว่า บางทีเตือนแล้ว กลัวเค้าตอกกลับมา ก็จะกลัวอะไรล่ะคะ ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิด เหตุผล หลักฐานมีอยู่ตรงหน้า กลัวอะไร ถ้ากรณีร้ายแรงที่สุด ก็ต้องคิดซะว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนแบบนี้เป็นบัวใต้น้ำ พูดไปคงไม่ได้ความอะไร ก็ช่างมัน และไม่ต้องไปเก็บเป็นอารมณ์ให้มาทิ่มแทงใจต่อไป เค้าต้องได้รับบทเรียนของเค้าเอง ไม่เกี่ยวกับเราอีก
ทางที่ดี ถ้าสังคมจะถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ใครผิด ใครพลาด ก็เตือนกันดีๆ มีมารยาท มี EQ ในการเตือนกันหน่อย ไม่ใช่เตือนแบบ(ด่า)เอามันส์ กระแทกกระทั้น ทำให้คนเค้าไม่อยากทำตาม หรือยอมทำด้วยความโมโห นี่มันการแก้ปัญหาแบบคนโง่ที่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ค่ะ
การขอความร่วมมือที่ให้ผลดีที่สุดคือให้เค้ารู้สึกเกรงใจเรา การด่า จะก่อให้เกิดความโมโห เมื่อโมโห ความเกรงใจจะหาย และทะเลาะหรือขุ่นมัวกันทั้งคู่ค่ะ
รณรงค์ให้คนไทยมี EQ ในการตักเตือนผู้อื่น เพื่อให้สังคมนี้เป็นสังคมที่เย็นใจ น่าอยู่
อ่านกระทู้มา ก็ยอมรับว่า มันก็มีผู้ปกครองบางประเภท ที่แย่จริงๆ แย่แบบทั้งๆที่รู้เห็นว่าฝ่ายตนเองผิด แต่ก็ยังไม่ตักเตือนลูกหลานตัวเอง เช่นปล่อยเด็กเอามือไปจิ้มของกินที่เข้าขายๆกัน อย่างร้ายแรงที่เจอกับตัวคือ เด็กเอาผลไม้ที่อยู่ในสลัดบาร์มากัดคำนึงแล้วทิ้งกลับลงไปอีก ไม่ก็เอาไข่นกกระทาต้มไปอม แล้วบ้วนกลับที่เดิม ผู้ปกครองก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ซะที่ไหน กับพวกที่เห็นเด็กทำตัวไม่มีมารยาทแล้วไม่สั่งสอนนี่เหมือนกัน น่าหงุดหงิดอยู่หรอก
แต่มันก็มีบางประเภทที่ไม่รู้ หรือไม่ทันสังเกตว่าสิ่งที่ลูกทำนั้น ไปรบกวนคนอื่นมากเกินไป อาจเป็นเพราะคนในครอบครัวเคยชินกับเสียงของเด็ก(ที่พูดคุยในระดับปกติ แต่เสียงน้องแหลม เลยอาจไปกระทบหูคนขี้หงุดหงิดเข้า) และเห็นว่าไม่ใช่สถานที่ที่ต้องการความเงียบอย่างโรงหนัง โรงละคร คอนเสิร์ต เลยทำให้ไม่ได้ระมัดระวัง
แต่กลับกลายเป็นว่าพอมีกระทู้บ่นเด็กเสียงดังในร้านอาหารตามห้าง (คือเราว่าร้านอย่าง MK ก็ไม่ได้เป็นร้านที่เงียบสงบแบบร้านอาหารฝรั่งไฮโซเลยนะ จะซีเรียสอะไรกับเค้า ยกเว้นพวกวิ่งไปมา มุดเข้ามุดออก อันนี้ไม่ได้เด็ดขาด) ก็มีความคิดเห็นประมาณว่า
“...บางทีได้ยินเสียงเด็กแหกปากนานๆ แทบอยากวิ่งไปตบหัวด้วยซ้ำ....”
“...น่าจับลวกด้วยน้ำซุปสุกี้นัก ลวกปากตัวลูก ลวกหน้าตัวแม่.....”
“.......มันน่าถีบให้ล้มหัวแตก......”
นี่มันคืออะไร มันสื่อถึงจิตใจที่ไม่ได้รับการขัดเกลาอบรมให้เป็นมนุษย์เลยด้วยซ้ำ คนที่มีความเป็นศิวิไลซ์ มี EQ ที่ดี ไม่น่าจะมีความคิดป่าเถื่อนขนาดนี้ จริงอยู่คุณบอกว่าคุณโมโห แล้วการที่คุณโมโหแล้วคิดจะไปทำร้ายคนอื่นเนี่ย มันคือความคิดของคนดีหรือคนเลวกันแน่ ส่วนคนที่คิดจะตะคอก / กรี๊ดกลับ พูดจาเหน็บแนม กระแนะกระแหนเพื่อให้หยุดการกระทำที่ทำให้คุณไม่พอใจก็ไม่ได้ดีกว่ากันเท่าไหร่ คนเรามักจะมีความเกรงใจกับคนที่ไม่คุ้นเคยอยู่ในระดับหนึ่งอยู่แล้ว ทำไมไม่คิดหาวิธี Win-Win คือ
1.คำขอของเราได้รับการตอบสนอง
2.ครอบครัวเด็กได้รับรู้ว่ามันทำให้คนบางคนเดือดร้อน จะได้ระมัดระวังมากขึ้น
โดยที่ทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ต้องทะเลาะ และ ไม่ต้องเสียอารมณ์กัน
ลองคิดดูว่า ถ้าสมมติคุณกำลังยืนขวางทางใครบางคน โดยที่คุณไม่รู้ตัว เพราะสถานที่นั้นมีคนอื่นยืนอยู่มากมายเต็มไปหมด ลองสมมติดูวิธีการที่คนจะขอผ่านคุยกับคุณดู วิธีทั้งสี่ด้านล่างนี่
1. ขอโทษค่ะ ขอผ่านหน่อยได้ไหมคะ (ยิ้ม)
2. ขอโทษค่ะ ขอผ่านหน่อยได้ไหมคะ (หน้าบึ้ง จิกตา เสียงกระแทก)
3. ไอ้ แ...ง....ยืนขวางอยู่ได้ ไม่รู้หรือไงมันขวางทางคนอื่น ไอ้โง่ ไม่มีสมอง ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน (ตะคอก)
4. เดินชน เอาศอกกระแทก ผ่านแล้วเมิน หรือหันมาจิกตา ทำปากขมุบขมิบอีกรอบ
ลองดูว่าคุณชอบแบบไหน? ย้ำว่าคุณไม่ทันรู้ตัวว่าไปขวางทางเค้า
จะเห็นว่าแต่ละการแก้ปัญหาของคนทั้ง 4 แบบ ส่อให้เห็นถึงนิสัยใจคอ ทัศนคติ และการอบรมสั่งสอนในครอบครัวได้เลย
เราคิดว่าคนที่มาตอบกระทู้ประเภททีหลังถ้าเจอจะด่าให้หน้าหงาย หรืออะไรทำนองนี้ ควรพิจารณาตนเองมากกว่า ว่าตนเองมีจิตใจสูงกว่าเค้าแค่ไหนกัน เค้ารบกวน (ถ้ารู้ว่าทำผิดแต่ยังไม่แก้ไข) แล้วคุณด่าซะโดยยังไม่ได้เตือน คุณก็แย่พอๆกัน ไม่ก็แย่กว่าในกรณีทำร้ายร่างกาย แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ทันสังเกตว่าได้ทำความเดือดร้อนให้คนอื่น แล้วคุณไปด่า/ทำร้ายร่างกายเค้าโดยไม่มีการคุยดีๆก่อน เราว่าคุณคนที่ด่าจิตใจต่ำกว่าเค้าเยอะเลยค่ะ
ส่วนเรื่องที่ว่า บางทีเตือนแล้ว กลัวเค้าตอกกลับมา ก็จะกลัวอะไรล่ะคะ ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิด เหตุผล หลักฐานมีอยู่ตรงหน้า กลัวอะไร ถ้ากรณีร้ายแรงที่สุด ก็ต้องคิดซะว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนแบบนี้เป็นบัวใต้น้ำ พูดไปคงไม่ได้ความอะไร ก็ช่างมัน และไม่ต้องไปเก็บเป็นอารมณ์ให้มาทิ่มแทงใจต่อไป เค้าต้องได้รับบทเรียนของเค้าเอง ไม่เกี่ยวกับเราอีก
ทางที่ดี ถ้าสังคมจะถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ใครผิด ใครพลาด ก็เตือนกันดีๆ มีมารยาท มี EQ ในการเตือนกันหน่อย ไม่ใช่เตือนแบบ(ด่า)เอามันส์ กระแทกกระทั้น ทำให้คนเค้าไม่อยากทำตาม หรือยอมทำด้วยความโมโห นี่มันการแก้ปัญหาแบบคนโง่ที่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ค่ะ
การขอความร่วมมือที่ให้ผลดีที่สุดคือให้เค้ารู้สึกเกรงใจเรา การด่า จะก่อให้เกิดความโมโห เมื่อโมโห ความเกรงใจจะหาย และทะเลาะหรือขุ่นมัวกันทั้งคู่ค่ะ