สวัสดี เพื่อน ๆ ชาว Pantip ที่เข้ามาอ่านนะคะ
เพิ่งสมัครสมาชิค แต่ได้เข้ามาติดตามและอ่านเรื่องราวจากในนี้บ่อยมาก จนวันนี้อยากหาที่ระบายและอยากขอความคิดเห็นจากหลาย ๆ ท่านค่ะ
กิ๊กเพิ่งหมั้นกับแฟนไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา รู้ว่ายังไงคงต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ คนที่เคยนอกใจเรา ไปมีอะไรกับคนอื่น
เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ทำร้ายเรามาก มากจนเราไม่แน่ใจว่าควรแต่งงานกับคน คนนี้ไหม จึงอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อน ๆ ในนี้ค่ะ
เรื่องค่อนข้างยาว เพราะทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกันหมดเลย เป็นเรื่องที่ส่งผลในปัจจุบันมาก ๆ
อาจจะเล่าย้อนไปนานหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า
เล่าย้อนกลับไปสมัยเด็กนิดนึงนะคะ คือกิ๊กมีพี่น้อง 4 คน ผู้หญิงหมดเลย บ้านไม่รวย ไม่จน เรียกว่าพอมีพอกินค่ะ
คุณพ่อทำธุรกิจส่วนตัว ส่วนคุณแม่เป็นสาวโรงงานธรรมดาค่ะ
สมัยเด็ก ๆ อนุบาล - ประถม 2 เป็นประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดี คือจะเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันเรื่องพ่อมีเมียน้อย แม่เมาเหล้าประชดพ่อ บ่อยมาก ๆ กิ๊กร้องไห้ทุกวัน เหมือนเด็กเก็บกด ไม่ค่อยอยากคุยกับเพื่อนที่โรงเรียน แต่เวลาที่โรงเรียนมีกิจกรรมมักจะเข้าร่วมเสมอ แบบไม่ค่อยมีเพื่อนนี่แหละ และรู้สึกว่าชีวิตเราแย่มาก ๆ จนคุณครูตอน ประถม 2 เรียกผู้ปกครองไปพบ ถึงความผิดปกตินี้ แต่พ่อแม่ก็ยังไม่เห็นเลิกทะเลาะกันให้เราเห็น (ไม่ขอลงรายละเอียดนะคะ)
จนมันทำให้กิ๊กเกิดเป็นปมด้อยเกี่ยวกับผู้ชาย
(แต่กิ๊กไม่ได้เกลียดพ่อนะคะ ถึงพ่อจะเจ้าชู้ แต่พ่อเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง ถ้าไม่นับเรื่องนี้ พ่อเป็นผู้ชายเพอร์เฟคเลย)
กิ๊กคิดไว้ตั้งแต่เด็ก ๆ ว่า ถ้าชั้นจะมีแฟนสักคน ขอไม่เจ้าชู้ ชั้นไม่อยากจะเจ็บเหมือนแม่
ถ้าหาไม่ได้ ขอเป็นคนที่อยู่คนเดียว เลี้ยงดูพ่อแม่ไปเรื่อย ๆ ดีกว่า...
แต่ช่วงชีวิตวัยรุ่น กิ๊กก็เป็นคนเจ้าชู้ (แรดมาก มัธยมก็มีแฟนแล้ว) เพราะรู้สึกอยากทำให้ผู้ชายรู้ว่าไม่ใช่แค่พวกเธอที่ทำได้ ชั้นก็เจ้าชู้ได้เหมือนกัน
จนได้รู้จักกับรุ่นพี่คนนึง เป็นคนซื่อ ๆ ดูไม่มีพิษภัย เราอยู่ ม. 1 พี่เค้าอยู่ ม.5 ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดีจัง เราอยากทำดี ๆ กับเค้า ก็เลยเลิกเจ้าชู้ คบเค้าคนเดียว จนพี่เค้าเรียนจบไปเข้ามหาลัย ก็ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน
แต่พี่เค้าก็ยังมาหาบ่อย ๆ คุยกันทุกวัน เหมือนทุกอย่างจะดี ตอนนั้นคบกันได้ประมาณ 3 ปี เราอยู่ ม.3 พี่เค้า ปี 1
....เราก็จับได้ว่าเค้ามีคนอื่น...
ตอนนั้นยอมรับว่าเจ็บมาก และไม่อยากเสียเค้าไป เค้าก็บอกจะเลิกกับทางนู้น ก็เลยให้อภัยค่ะ และคุยกันเหมือนเดิม หลังจากเรื่องเดิมประมาณ 1 ปี
....ก็มีอีก เค้าก็นอกใจอีก....
แต่คราวนี้ ไม่รู้เราเป็นบ้าอะไร ดันไปยอมให้เค้าคบกับอีกคน ไปพร้อม ๆ กับที่คบกับเรา (บ้า บอ มาก)
แต่ก็ทนได้ไม่นานหรอกค่ะ เกือบ ๆ ปี เราก็ไม่ไหว ชินชาไปเอง จนสุดท้ายก็เลือกที่จะเดินออกมา ตอนนั้นอยู่ช่วง ปวช.3
และก็กลับมาอยู่กับครอบครัว เที่ยวกับพี่ ๆ น้อง ๆ ช่วงนั้นคนมาจีบก็เยอะอยู่ค่ะ กิ๊กก้อคุยหมด เพราะไม่ได้คิดอะไรกับใครเลย สมองมันอยากพักมากกว่า
และคนนึงที่เข้ามาจีบ ก็คือเพื่อนคนนึง ซึ่งเราไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่ เราก็เหมือนเดิม คุย ๆ ไปงั้น เพราะไม่ได้คิดไร
ผู้ชายคนนี้ ชื่อภพ หน้าตาไม่หล่อ แต่ดันเจ้าชู้ อยู่ในช่วงจะเลิกกับแฟนพอดี เปลี่ยนแฟนบ่อย เลยคิดว่าคารมตัวเองดีเลิศ จีบใครก็ติด
แต่โดยนิสัยกิ๊ก ชอบไรตรง ๆ ไม่ชอบคนยอ ไม่ชอบคนเฟค ๆ เลยรู้สึกว่าเลี่ยนมาก ๆ
ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมา เลยด่าไปหลายดอกเหมือนกัน ตานี่ก็ยังพยายามจีบต่อไป
ตอนนั้นยอมรับว่าไม่รู้ผีห่าซาตานอะไรเข้าสิง อยู่ดี ๆ ก็ตกลงคบกับภพเฉย ๆ เลย ตลกดี
แต่คบได้ไม่ถึงเดือน กลับรู้สึกว่า ไม่ใช่อย่างแรง
ทุกอย่างที่อยู่ในตัวผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรที่เราเกลียดมาก ๆ เช่น ไม่หล่อ แล้วดันขี้เก๊ก มั่นหน้ามาก เอาแต่ใจตัวเอง (ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว) ไม่อยากเข้าเรียน วัน ๆ เตะแต่บอลกับเพื่อน ๆ ไม่ก็เล่นกีตาร์ (กิจกรรมของคนขี้เก๊กล้วน ๆ) สำอาง ชอบตะคอก นี่แค่ส่วนนึงนะ นึกไม่ค่อยออก มันนานละ เหอะๆ
เราเลยคิดว่าเลิกดีกว่า ภพก้อถามเหตุผลนะว่าทำไม กิ๊กเลยบอกหมดเลยทุกอย่าง
ตอนแรกเค้าก้อยอมเลิกดี ๆ แหละ แต่ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เค้าบอกว่าจะลองใหม่ จะลองปรับตัวใหม่ จะทำให้กิ๊กชอบให้ได้
ตอนนั้นก้อเฉย ๆ อยากทำไรก็ทำไป ชั้นไม่สนใจไรอยู่แล้ว กิ๊กมีคุยกับคนอื่น ๆ ไปด้วย และก็คุยกับคนนี้ไปด้วย
ภพก็พยายามทำไรให้ดีขึ้นนะ เช่นตั้งใจเรียนขึ้น (จากเกรดเฉลี่ย 1.9 เป็น 3.2 ตอนจบ ปวช.) แต่มันก็แค่บางส่วน เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
จะรู้สึกก็แค่ดีใจด้วย ที่เรียนดีขึ้น แค่นี้จริง ๆ
ภพพยายามไปรับ ไปส่ง จากบ้านไปวิทยาลัย และจากวิทยาลัย ไปทำงานพิเศษตลอด และหลังจากทำงานพิเศษ ไปส่งบ้าน
(ไม่ได้คิด แต่ไปกับเค้านะ ประหยัดดี อิอิ)
กิ๊กคุยกับผู้ชายอีกคน ชื่อพี่เอ็ม ก็คุยเล่น ๆ แต่เวลาที่กิ๊กจะนัดเจอกับพี่เอ็ม ภพจะอาสาไปรับ และส่ง เพราะกลัวจะโดนพี่เอ็มหลอก
(เพราะพี่เอ็มแก่กว่าเรามาก อายุ 30 ต้น ๆ)
เราก็ยังขี้งกอยู่ ยังยอมให้ไป ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเวลาภพไปส่ง ภพร้องไห้ทุกครั้ง แต่ความสงสารก็ไม่มีนะ เพราะคิดว่าไม่ได้ขอร้อง นายเลือกเอง
ภพจะไปส่ง และนั่งรออยู่แถว ๆ นั้น จะคอยมองดูอยู่ห่าง ๆ เวลากิ๊กแยกกับพี่เอ็ม ภพก็จะมารอรับไปส่งบ้านตลอด เป็นงี้อยู่หลายครั้ง
จนกิ๊กสงสาร เลยบอกให้ภพพอเหอะ ไปมีแฟนได้แล้ว ไม่ต้องมาคอยห่วงแบบนี้ กิ๊กไม่ได้คิดไรจริง ๆ
ภพก็นอย ๆ ไปนะ นางก็ไปคุยกับคนอื่นอยู่ เห็นหงุงหงิงกัน แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไร
ตอนพักเทียง เราก้อคุยกับพี่เอ็ม ภพก็คุยกับเด็ก ๆ เค้า จนเพื่อน ๆ แซวว่าจะประชดกันทำไม
แต่สาบานเลย ว่าเราไม่ได้ประชด เราก็ทำต้วปกติเหมือนที่ทำทุกวัน
ผ่านไปอีกไม่นาน ภพก็บอกว่าไม่เอาละ จะพยายามอีก ยังไงก้อต้องทำให้กิ๊กรักเค้าให้ได้
ยอมรับว่าแอบดีใจ แต่ก็ยังไม่คิดว่าจะกลับไปคบอีก เพราะเหมือนไม่ชอบไปแล้วจริง ๆ
แต่ภพเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง ตั้งใจเรียนมาก จะเตะบอล หรือเล่นกีร์ต้าเฉพาะเวลาว่าง กินง่าย อยู่ง่าย เลอะได้ คิดถึงคนอื่นมากขึ้น ไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อน แต่ไม่รู้ทำไม เราก็ยังเฉย ๆ อยู่
ตอนนั้นกิ๊กเรียน ปวส. แน่นอนว่าภพตามมาด้วย และได้อยู่ห้องเดียวกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน ทำกิจกรรมในห้องเรียนด้วยกันตลอด ไปซื้อของมาขายด้วยกัน ลำบากด้วยกัน บางทีท้อ ๆ ก็ร้องไห้ด้วยกัน
แต่กิ๊กก็ยังไม่รู้สึกรักอยู่ดี ที่มีให้ในตอนนั้น มีแค่ความผูกพัน และหวังดีจริง ๆ เห็นความตั้งใจที่เค้ามี กิ๊กก็ยินดีจริง ๆ
พอช่วงที่จะจบปวส. พวกเราก็หาที่เรียนต่อมหาลัยกัน ซึ่งกิ๊กไปสอบโควต้า ติดมหาลัยแห่งหนึ่งย่านคลองหลวง ซึ่งภพก็ตามไป แต่สอบไม่ติด
ตอนนั้น กิ๊กรู้สึกดีมาก ที่รู้ว่าภพไม่ติด เพราะคิดว่า มันถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายแล้ว แต่......
ภพ ตามไปสอบตรงต่อ ตอนนั้น ภพตั้งใจมาก ๆ ตระเวนสอบมหาลัยในเครือทุกที่ เพื่อดูแนวข้อสอบ พอสอบติดก็ไม่เอา เพราะภพหวังไว้ว่าต้องไปเรียนที่เดียวกันให้ได้ ทำเอากิ๊กทึ่ง ๆ เหมือนกัน ใจหนึ่งก็แอบดีใจ ที่ภพพยายามทำเพื่อกิ๊ก แต่อีกใจก็สงสาร กลัวจะตอบแทนอะไรไม่ได้
ผลสุดท้าย ภพก็สอบติด.....
เราได้เรียนที่เดียวกัน แต่คนละห้อง ตอนนั้นต้องอยู่หอพัก เราก็อยู่หอพักเดียวกัน แต่คนละห้อง (ตอนแรก ๆ อะ แหะ ๆ )
เราเริ่มรู้สึกดีมากขึ้นกับผู้ชายคนนี้ เพราะภพดูแลเราทุกอย่าง ทุกอย่างจริง ๆ เช่น
ซักผ้า (เสื้อใน กางเกงใน ซักหมด) รีดผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน หุงข้าว เป็นต้น คือตื่นนอนขึ้นมา ต้องเห็นภพกวาดห้องทุกวัน และเป็นตลอด 2 ปีทีเรียนที่นี่
ช่วงแรก ๆ เราทำงานพิเศษ ภพก็ไปรับไปส่ง กลับมาจะมีอาหารวางไว้ให้กิน กินเสร็จก็เก็บไปล้างให้ อาบน้ำก็เตรียมเสื้อผ้าให้ตลอด
เรารับจ้างทำงานทุกอย่างที่ทำได้ เหนื่อยด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน ท้อด้วยกัน เรียกว่าแชร์ ทุกข์และสุขร่วมกันทุกอย่าง
ภพทำทุกอย่าง เป็นให้เราทุกอย่าง เรียกได้ว่าน่ารักมาก จนเราใจอ่อน เราเริ่มรู้สึกรักผู้ชายคนนี้จริง ๆ เข้าแล้ว
เราไม่เคยทะเลาะกันเลย เพราะภพ ปรับตัวเข้าหาเราทุกอย่าง อะไรที่เราไม่ชอบ ภพจะไม่ทำ ยอมรับว่าตอนนั้น เราค่อนข้างเอาแต่ใจ
เพราะไม่ค่อยดูแลอะไรภพเลย มีแต่ภพดูแลเราอยู่ฝ่ายเดียว หลายครั้งที่เราสงสารภพที่ทำทุกอย่างขนาดนี้ (คงเหนื่อยเนอะ)
เราเก็บเงินไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันบ่อย ๆ ไปกันสองคนบ้าง ไปกับเพื่อน ๆ บ้าง แต่ทุกครั้งเราก็สนุกและมีความสุข จากเงินที่เราหากันเองล้วน ๆ รวมระยะเวลาที่ภพจีบ และพยายามชนะใจเรา ไม่ต่ำกว่า 4 ปี ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เราไม่สบายใจเลยสักครั้ง เราเคยคุยกันว่า เรียนจบทำงานสัก 2-3 ปี เราจะแต่งงานกัน เพราะภพอยากมีลูก เราก็คิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีคนหนึ่ง เราคงฝากชีวิตไว้ได้
จนถึงวันที่เราเรียนจบ กิ๊กได้งานทำก่อน เป็นงานพนักงานขายเกี่ยวกับการลงทุน แต่ภพยังต้องว่างงานเพื่อรอเกณฑ์ทหาร ก่อน หลังจากจบเรื่องทุกอย่าง ภพก็ได้งานที่บริษัทน้ำเมาแห่งหนึ่ง และต้องเดินทางไปอยู่ต่างจังหวัด
และนั่นก็คือจุดเปลี่ยนในชีวิตของเราสองคน
..................................
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ
บางอย่างที่ค้างคา จนไม่กล้าตัดสินใจแต่งงาน
เพิ่งสมัครสมาชิค แต่ได้เข้ามาติดตามและอ่านเรื่องราวจากในนี้บ่อยมาก จนวันนี้อยากหาที่ระบายและอยากขอความคิดเห็นจากหลาย ๆ ท่านค่ะ
กิ๊กเพิ่งหมั้นกับแฟนไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา รู้ว่ายังไงคงต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ คนที่เคยนอกใจเรา ไปมีอะไรกับคนอื่น
เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ทำร้ายเรามาก มากจนเราไม่แน่ใจว่าควรแต่งงานกับคน คนนี้ไหม จึงอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อน ๆ ในนี้ค่ะ
เรื่องค่อนข้างยาว เพราะทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกันหมดเลย เป็นเรื่องที่ส่งผลในปัจจุบันมาก ๆ
อาจจะเล่าย้อนไปนานหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า
เล่าย้อนกลับไปสมัยเด็กนิดนึงนะคะ คือกิ๊กมีพี่น้อง 4 คน ผู้หญิงหมดเลย บ้านไม่รวย ไม่จน เรียกว่าพอมีพอกินค่ะ
คุณพ่อทำธุรกิจส่วนตัว ส่วนคุณแม่เป็นสาวโรงงานธรรมดาค่ะ
สมัยเด็ก ๆ อนุบาล - ประถม 2 เป็นประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดี คือจะเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันเรื่องพ่อมีเมียน้อย แม่เมาเหล้าประชดพ่อ บ่อยมาก ๆ กิ๊กร้องไห้ทุกวัน เหมือนเด็กเก็บกด ไม่ค่อยอยากคุยกับเพื่อนที่โรงเรียน แต่เวลาที่โรงเรียนมีกิจกรรมมักจะเข้าร่วมเสมอ แบบไม่ค่อยมีเพื่อนนี่แหละ และรู้สึกว่าชีวิตเราแย่มาก ๆ จนคุณครูตอน ประถม 2 เรียกผู้ปกครองไปพบ ถึงความผิดปกตินี้ แต่พ่อแม่ก็ยังไม่เห็นเลิกทะเลาะกันให้เราเห็น (ไม่ขอลงรายละเอียดนะคะ)
จนมันทำให้กิ๊กเกิดเป็นปมด้อยเกี่ยวกับผู้ชาย
(แต่กิ๊กไม่ได้เกลียดพ่อนะคะ ถึงพ่อจะเจ้าชู้ แต่พ่อเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง ถ้าไม่นับเรื่องนี้ พ่อเป็นผู้ชายเพอร์เฟคเลย)
กิ๊กคิดไว้ตั้งแต่เด็ก ๆ ว่า ถ้าชั้นจะมีแฟนสักคน ขอไม่เจ้าชู้ ชั้นไม่อยากจะเจ็บเหมือนแม่
ถ้าหาไม่ได้ ขอเป็นคนที่อยู่คนเดียว เลี้ยงดูพ่อแม่ไปเรื่อย ๆ ดีกว่า...
แต่ช่วงชีวิตวัยรุ่น กิ๊กก็เป็นคนเจ้าชู้ (แรดมาก มัธยมก็มีแฟนแล้ว) เพราะรู้สึกอยากทำให้ผู้ชายรู้ว่าไม่ใช่แค่พวกเธอที่ทำได้ ชั้นก็เจ้าชู้ได้เหมือนกัน
จนได้รู้จักกับรุ่นพี่คนนึง เป็นคนซื่อ ๆ ดูไม่มีพิษภัย เราอยู่ ม. 1 พี่เค้าอยู่ ม.5 ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดีจัง เราอยากทำดี ๆ กับเค้า ก็เลยเลิกเจ้าชู้ คบเค้าคนเดียว จนพี่เค้าเรียนจบไปเข้ามหาลัย ก็ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน
แต่พี่เค้าก็ยังมาหาบ่อย ๆ คุยกันทุกวัน เหมือนทุกอย่างจะดี ตอนนั้นคบกันได้ประมาณ 3 ปี เราอยู่ ม.3 พี่เค้า ปี 1
....เราก็จับได้ว่าเค้ามีคนอื่น...
ตอนนั้นยอมรับว่าเจ็บมาก และไม่อยากเสียเค้าไป เค้าก็บอกจะเลิกกับทางนู้น ก็เลยให้อภัยค่ะ และคุยกันเหมือนเดิม หลังจากเรื่องเดิมประมาณ 1 ปี
....ก็มีอีก เค้าก็นอกใจอีก....
แต่คราวนี้ ไม่รู้เราเป็นบ้าอะไร ดันไปยอมให้เค้าคบกับอีกคน ไปพร้อม ๆ กับที่คบกับเรา (บ้า บอ มาก)
แต่ก็ทนได้ไม่นานหรอกค่ะ เกือบ ๆ ปี เราก็ไม่ไหว ชินชาไปเอง จนสุดท้ายก็เลือกที่จะเดินออกมา ตอนนั้นอยู่ช่วง ปวช.3
และก็กลับมาอยู่กับครอบครัว เที่ยวกับพี่ ๆ น้อง ๆ ช่วงนั้นคนมาจีบก็เยอะอยู่ค่ะ กิ๊กก้อคุยหมด เพราะไม่ได้คิดอะไรกับใครเลย สมองมันอยากพักมากกว่า
และคนนึงที่เข้ามาจีบ ก็คือเพื่อนคนนึง ซึ่งเราไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่ เราก็เหมือนเดิม คุย ๆ ไปงั้น เพราะไม่ได้คิดไร
ผู้ชายคนนี้ ชื่อภพ หน้าตาไม่หล่อ แต่ดันเจ้าชู้ อยู่ในช่วงจะเลิกกับแฟนพอดี เปลี่ยนแฟนบ่อย เลยคิดว่าคารมตัวเองดีเลิศ จีบใครก็ติด
แต่โดยนิสัยกิ๊ก ชอบไรตรง ๆ ไม่ชอบคนยอ ไม่ชอบคนเฟค ๆ เลยรู้สึกว่าเลี่ยนมาก ๆ
ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมา เลยด่าไปหลายดอกเหมือนกัน ตานี่ก็ยังพยายามจีบต่อไป
ตอนนั้นยอมรับว่าไม่รู้ผีห่าซาตานอะไรเข้าสิง อยู่ดี ๆ ก็ตกลงคบกับภพเฉย ๆ เลย ตลกดี
แต่คบได้ไม่ถึงเดือน กลับรู้สึกว่า ไม่ใช่อย่างแรง
ทุกอย่างที่อยู่ในตัวผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรที่เราเกลียดมาก ๆ เช่น ไม่หล่อ แล้วดันขี้เก๊ก มั่นหน้ามาก เอาแต่ใจตัวเอง (ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว) ไม่อยากเข้าเรียน วัน ๆ เตะแต่บอลกับเพื่อน ๆ ไม่ก็เล่นกีตาร์ (กิจกรรมของคนขี้เก๊กล้วน ๆ) สำอาง ชอบตะคอก นี่แค่ส่วนนึงนะ นึกไม่ค่อยออก มันนานละ เหอะๆ
เราเลยคิดว่าเลิกดีกว่า ภพก้อถามเหตุผลนะว่าทำไม กิ๊กเลยบอกหมดเลยทุกอย่าง
ตอนแรกเค้าก้อยอมเลิกดี ๆ แหละ แต่ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ เค้าบอกว่าจะลองใหม่ จะลองปรับตัวใหม่ จะทำให้กิ๊กชอบให้ได้
ตอนนั้นก้อเฉย ๆ อยากทำไรก็ทำไป ชั้นไม่สนใจไรอยู่แล้ว กิ๊กมีคุยกับคนอื่น ๆ ไปด้วย และก็คุยกับคนนี้ไปด้วย
ภพก็พยายามทำไรให้ดีขึ้นนะ เช่นตั้งใจเรียนขึ้น (จากเกรดเฉลี่ย 1.9 เป็น 3.2 ตอนจบ ปวช.) แต่มันก็แค่บางส่วน เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
จะรู้สึกก็แค่ดีใจด้วย ที่เรียนดีขึ้น แค่นี้จริง ๆ
ภพพยายามไปรับ ไปส่ง จากบ้านไปวิทยาลัย และจากวิทยาลัย ไปทำงานพิเศษตลอด และหลังจากทำงานพิเศษ ไปส่งบ้าน
(ไม่ได้คิด แต่ไปกับเค้านะ ประหยัดดี อิอิ)
กิ๊กคุยกับผู้ชายอีกคน ชื่อพี่เอ็ม ก็คุยเล่น ๆ แต่เวลาที่กิ๊กจะนัดเจอกับพี่เอ็ม ภพจะอาสาไปรับ และส่ง เพราะกลัวจะโดนพี่เอ็มหลอก
(เพราะพี่เอ็มแก่กว่าเรามาก อายุ 30 ต้น ๆ)
เราก็ยังขี้งกอยู่ ยังยอมให้ไป ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเวลาภพไปส่ง ภพร้องไห้ทุกครั้ง แต่ความสงสารก็ไม่มีนะ เพราะคิดว่าไม่ได้ขอร้อง นายเลือกเอง
ภพจะไปส่ง และนั่งรออยู่แถว ๆ นั้น จะคอยมองดูอยู่ห่าง ๆ เวลากิ๊กแยกกับพี่เอ็ม ภพก็จะมารอรับไปส่งบ้านตลอด เป็นงี้อยู่หลายครั้ง
จนกิ๊กสงสาร เลยบอกให้ภพพอเหอะ ไปมีแฟนได้แล้ว ไม่ต้องมาคอยห่วงแบบนี้ กิ๊กไม่ได้คิดไรจริง ๆ
ภพก็นอย ๆ ไปนะ นางก็ไปคุยกับคนอื่นอยู่ เห็นหงุงหงิงกัน แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไร
ตอนพักเทียง เราก้อคุยกับพี่เอ็ม ภพก็คุยกับเด็ก ๆ เค้า จนเพื่อน ๆ แซวว่าจะประชดกันทำไม
แต่สาบานเลย ว่าเราไม่ได้ประชด เราก็ทำต้วปกติเหมือนที่ทำทุกวัน
ผ่านไปอีกไม่นาน ภพก็บอกว่าไม่เอาละ จะพยายามอีก ยังไงก้อต้องทำให้กิ๊กรักเค้าให้ได้
ยอมรับว่าแอบดีใจ แต่ก็ยังไม่คิดว่าจะกลับไปคบอีก เพราะเหมือนไม่ชอบไปแล้วจริง ๆ
แต่ภพเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง ตั้งใจเรียนมาก จะเตะบอล หรือเล่นกีร์ต้าเฉพาะเวลาว่าง กินง่าย อยู่ง่าย เลอะได้ คิดถึงคนอื่นมากขึ้น ไม่เอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อน แต่ไม่รู้ทำไม เราก็ยังเฉย ๆ อยู่
ตอนนั้นกิ๊กเรียน ปวส. แน่นอนว่าภพตามมาด้วย และได้อยู่ห้องเดียวกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน ทำกิจกรรมในห้องเรียนด้วยกันตลอด ไปซื้อของมาขายด้วยกัน ลำบากด้วยกัน บางทีท้อ ๆ ก็ร้องไห้ด้วยกัน
แต่กิ๊กก็ยังไม่รู้สึกรักอยู่ดี ที่มีให้ในตอนนั้น มีแค่ความผูกพัน และหวังดีจริง ๆ เห็นความตั้งใจที่เค้ามี กิ๊กก็ยินดีจริง ๆ
พอช่วงที่จะจบปวส. พวกเราก็หาที่เรียนต่อมหาลัยกัน ซึ่งกิ๊กไปสอบโควต้า ติดมหาลัยแห่งหนึ่งย่านคลองหลวง ซึ่งภพก็ตามไป แต่สอบไม่ติด
ตอนนั้น กิ๊กรู้สึกดีมาก ที่รู้ว่าภพไม่ติด เพราะคิดว่า มันถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายแล้ว แต่......
ภพ ตามไปสอบตรงต่อ ตอนนั้น ภพตั้งใจมาก ๆ ตระเวนสอบมหาลัยในเครือทุกที่ เพื่อดูแนวข้อสอบ พอสอบติดก็ไม่เอา เพราะภพหวังไว้ว่าต้องไปเรียนที่เดียวกันให้ได้ ทำเอากิ๊กทึ่ง ๆ เหมือนกัน ใจหนึ่งก็แอบดีใจ ที่ภพพยายามทำเพื่อกิ๊ก แต่อีกใจก็สงสาร กลัวจะตอบแทนอะไรไม่ได้
ผลสุดท้าย ภพก็สอบติด.....
เราได้เรียนที่เดียวกัน แต่คนละห้อง ตอนนั้นต้องอยู่หอพัก เราก็อยู่หอพักเดียวกัน แต่คนละห้อง (ตอนแรก ๆ อะ แหะ ๆ )
เราเริ่มรู้สึกดีมากขึ้นกับผู้ชายคนนี้ เพราะภพดูแลเราทุกอย่าง ทุกอย่างจริง ๆ เช่น
ซักผ้า (เสื้อใน กางเกงใน ซักหมด) รีดผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน หุงข้าว เป็นต้น คือตื่นนอนขึ้นมา ต้องเห็นภพกวาดห้องทุกวัน และเป็นตลอด 2 ปีทีเรียนที่นี่
ช่วงแรก ๆ เราทำงานพิเศษ ภพก็ไปรับไปส่ง กลับมาจะมีอาหารวางไว้ให้กิน กินเสร็จก็เก็บไปล้างให้ อาบน้ำก็เตรียมเสื้อผ้าให้ตลอด
เรารับจ้างทำงานทุกอย่างที่ทำได้ เหนื่อยด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน ท้อด้วยกัน เรียกว่าแชร์ ทุกข์และสุขร่วมกันทุกอย่าง
ภพทำทุกอย่าง เป็นให้เราทุกอย่าง เรียกได้ว่าน่ารักมาก จนเราใจอ่อน เราเริ่มรู้สึกรักผู้ชายคนนี้จริง ๆ เข้าแล้ว
เราไม่เคยทะเลาะกันเลย เพราะภพ ปรับตัวเข้าหาเราทุกอย่าง อะไรที่เราไม่ชอบ ภพจะไม่ทำ ยอมรับว่าตอนนั้น เราค่อนข้างเอาแต่ใจ
เพราะไม่ค่อยดูแลอะไรภพเลย มีแต่ภพดูแลเราอยู่ฝ่ายเดียว หลายครั้งที่เราสงสารภพที่ทำทุกอย่างขนาดนี้ (คงเหนื่อยเนอะ)
เราเก็บเงินไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันบ่อย ๆ ไปกันสองคนบ้าง ไปกับเพื่อน ๆ บ้าง แต่ทุกครั้งเราก็สนุกและมีความสุข จากเงินที่เราหากันเองล้วน ๆ รวมระยะเวลาที่ภพจีบ และพยายามชนะใจเรา ไม่ต่ำกว่า 4 ปี ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เราไม่สบายใจเลยสักครั้ง เราเคยคุยกันว่า เรียนจบทำงานสัก 2-3 ปี เราจะแต่งงานกัน เพราะภพอยากมีลูก เราก็คิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีคนหนึ่ง เราคงฝากชีวิตไว้ได้
จนถึงวันที่เราเรียนจบ กิ๊กได้งานทำก่อน เป็นงานพนักงานขายเกี่ยวกับการลงทุน แต่ภพยังต้องว่างงานเพื่อรอเกณฑ์ทหาร ก่อน หลังจากจบเรื่องทุกอย่าง ภพก็ได้งานที่บริษัทน้ำเมาแห่งหนึ่ง และต้องเดินทางไปอยู่ต่างจังหวัด
และนั่นก็คือจุดเปลี่ยนในชีวิตของเราสองคน
..................................
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ