นับวันเพื่อนเรายิ่งนิสัยแย่

เรามีเพื่อนอยู่คนนึง รู้จักกันตั้งแต่ม.1 จนตอนนี้กำลังขึ้นม.5แล้ว

ตอนม.1เพื่อนเราก็เป็นเหมือนคนอื่นค่ะ คือตัวดำๆผมติ่งๆสิวเขรอะๆ ใช้มือถือโนเกีย เรียบร้อยมากๆ ส่วนเราก็เหมือนเค้าเลยคือผิวดำผมติ่งแต่ไม่มีสิว พอขึ้นม.2ก็สนิทกันขึ้นมานิดนึงเพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน (กลุ่มเราอยู่กัน11คน) ตอนนี้เค้าเปลี่ยนมือถือเป็นบีบีแล้วเพราะช่วงนั้นกำลังบูมอยู่

พอขึ้นม.3เค้าเริ่มกลายเป็นพวกวัตถุนิยมละ คือเวลาใครมีไอแพดหรือซื้อโทรศัพท์ใหม่มาเค้าก็จะไปขลุกอยู่แต่กับคนนั้นอ่ะค่ะ เริ่มเป็นคนบ้าถ่ายรูป ไปส่องเฟสเค้าทีคือเจอรูปแท็กเต็มไปหมด (ส่วนเราใช้ซัมซุง) ตอนนี้กลุ่มเรามีคนเพิ่มเป็น14คน มีนักเรียนใหม่เข้ามาเพิ่มหนึ่งคนกับเพื่อนกลุ่มอื่นที่ย้ายมาเพราะมีปัญหากันในกลุ่ม ตอนนี้รู้สึกว่าเค้าเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น เราก็โอเคนะด้วยความที่เป็นเพื่อนกันต้องหวังดีกับเพื่อน  ผิวเค้าเริ่มขาวหน้าเค้าเริ่มใสแต่ก็ยังผมติ่งอยู่นะ เราก็ยังไม่อะไรมากช่วงนี้เพราะไม่ได้สนิทอะไรกันมากแค่อยู่กลุ่มเดียวกัน

พอขึ้นม.4 ทั้ง14คนก็แยกย้ายกันไปเพราะต้องเลือกสายการเรียน เราได้มาอยู่สายศิลป์คำนวณกับเพื่อนอีก5คน (ได้ห้องเดียวกันพอดีเลย) มีคนนึงแยกออกไปอยู่กลุ่มใหม่ แล้วห้องเรามีนักเรียนใหม่ 3 คน คว้ามาอยู่ในกลุ่มได้คนนึง แล้วก็เพื่อนใหม่อีก 1 คน รวมเป็นว่ากลุ่มเรามี 6 คน

คราวนี้ม.4แล้ว ไว้ผมยาวได้แล้ว ผิวเราเริ่มขาวขึ้นแล้วเพราะช่วงปิดเทอมเริ่มดูแลตัวเองบ้าง หน้าเราก็โอเคขึ้น ข่าวดีคือเพื่อนคนที่เราพูดถึงได้ใช้ไอโฟน4 เค้าเลยค้นพบว่าควรหยุดถ่ายรูปรัวๆด้วยแอพ360ได้แล้ว 5555555555 กลายเป็นว่าจากขี้เหล่ๆเป็นสวยใสดูหรูไปเลย พอจัดที่นั่งกลุ่มเราแบ่งเป็น2แถว แถวละ3คน (แถวกลางจะมีสามโต๊ะ) เรานั่งแถวหลังริมซ้ายส่วนเค้าก็นั่งติดกับเรา อ้อโรงเรียนเราม.ปลายเดินเรียนนะ แต่ทุกห้องจะจัดโต๊ะเหมือนกัน

ช่วงครึ่งแรกของม.4ทุกอย่างโอเคมาก กลุ่มเรามีแค่6คน สนิทกันง่ายมากๆเพราะชอบเห็นด้วยกับอะไรคล้ายๆกัน หนำซ้ำทั้งห้องเราโอเคกันหมดไม่มีใครเกลียดใครเลย บางคนสนิทกับเพื่อนกลุ่มอื่นมากกว่าด้วยซ้ำแต่ก็ยังรักเพื่อนในกลุ่มดี เราก็ไปสนิทกับเพื่อนหลังห้องอยู่สองคน ขากลับก็กลับด้วยกันบ่อยๆเพราะกลับทางเดียวกัน

เรื่องมันเริ่มตอนม.4 เทอม 2 นี่แหละ ช่วงปิดเทอมสิวเราเริ่มขึ้นน่าจะเพราะชอบเปลี่ยนโฟมล้างหน้าบ่อยๆ(ไม่เจออันที่ถูกใจซักที) แต่ก็ไม่ได้ขึ้นเต็มหน้านะ แค่ทีละเม็ดสองเม็ด พอเปิดเทอมสิ่งแรกที่เพื่อนคนนี้ทำคือทักเราว่าสิวเยอะขึ้นนะ เราก็เล่าให้ฟังว่าเราชอบลองนู่นลองนี่ เค้าก็บอกว่า ทำไมไม่ใช้ของอันนี้ละกูก็ใช้อยู่ (ตอนนี้สนิทกันจนแทนตัวว่ากูได้แล้ว) เค้าก็เปิดรูปให้เราดู ของอะไรไม่รู้จำไม่ได้ เราก็ถามว่าเท่าไหร่อ่ะ เค้าบอก700เอง เราก็ห๊ะแพงจังอันนิดเดียว กูใช้อันเดิมดีละ 55555555 เค้าก็บอกประมาณว่าโตแล้วหัดดูแลตัวเองบ้างนะ เราก็ไม่คิดอะไรเพราะคนสนิทกันคงพูดแบบนี้ล่ะมั้ง

ช่วงนั้นเราออกแดดตลอดเลยเพราะมีกิจกรรมกีฬาสี เราได้เป็นสตาฟคุมแสตนแหละแต่ก็ทำงานเบื้องหลังบ้าง ส่วนเค้าได้เป็นหลีด พอเช้ามาเข้าห้องเรียนเค้าก็ทัก "ไปทำอะไรมาทำไมดำขึ้น" (เมื่อเช้าเรามาสายโดนทำโทษให้ไปวิ่งรอบสนามสองรอบแล้วตากแดดไงรวมกับช่วงที่ต้องคุมแสตนซึ่งไม่มีอะไรกันแดดด้วย) เราก็บอก "มาสาย อาจารย์ให้กูวิ่งสองรอบเนี่ย ร้อนชห." เค้าก็ไม่พูดอะไรนอกจากถอนหายใจแล้วก้มหน้าเล่นไอโฟน

หลังๆเริ่มหนักขึ้นตั้งแต่เค้าเปลี่ยนจากไอโฟน4เป็นไอโฟน6 เค้าทักเราแทบทุกวันแล้วก็จะหาอะไรมาติเราตลอดเลย หน้าดำบ้าง ขอบตาคล้ำบ้าง หน้ามันบ้าง สิวขึ้นบ้าง บ่อยขึ้นเรื่อยๆจนหลังๆกลายเป็นดูถูกเราเฉย "กูสงสารจริงๆ" "ใครเค้าจะเอาคนอย่างล่ะทีนี้" "ดูแลตัวเองบ้างเหอะ" ไม่รู้ว่าเพราะสนิทมากไป ยิ่งถี่หนักขึ้นเรื่อยๆ หลังๆพูดถึงแต่เรื่องเครื่องสำอางด้วย

แต่พอหลังสอบกลางภาคก็มีเพื่อนย้ายมาจากกลุ่มอื่นมานั่งข้างเรา (โอ้วสวรรค์มาโปรดมาก จะมีเพื่อนคุยดีๆซักที) แถวหลังเลยกลายเป็นสี่คน (ลากโต๊ะมาต่อ) นิสัยเหมือนกันด้วย กลายเป็นว่าสนิทเร็วมากแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเลย แต่เพื่อนคนที่ชอบว่าเราก็หนักขึ้น เริ่มเห็นเราเป็นตัวตลกไปแล้ว ด่าเราต่อหน้าเพื่อนงู้นงี้ตลอด เราก็ทำเป็นขำๆนะแต่ข้างในร้องไห้หนักมาก จนตอนนี้ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ทำใจไม่ได้จริงๆที่ต้องอยู่กับเค้าอีกสองปี ไม่ทราบว่าควรทำไงอะ ทนต่อไปหรอ หรือคุยกับเค้าตรงๆ(แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เค้าว่าเราจนเราจ๋อยไปเลยนะ เค้าก็มาง้อ แต่พอเวลาผ่านไปก็เป็นอีก) ไม่ใช่ว่าเราไม่ดูแลตัวเองนะ เราดูแลตลอด ติดอย่างคือเราไม่แต่งหน้าไง จุดด้อยมันเลยเด่นมั้ง

ประเด็นอยู่ที่ว่ามีเค้าคนเดียวที่ทักว่านู่นไม่ดีนี่ไม่ดี แต่คนอื่นนานๆจะทักทีหรือแทบจะไม่มีเลย

*อีกเรื่องที่เบื่อมากคือชอบวัดคุณค่าของคนด้วยยี่ห้อมือถือ ยี่ห้อเครื่องสำอาง อันนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน

ปล.มีวิธีแบบที่ทำไม่ต้องเสียมิตรภาพมั้ยอ่ะ คือสนิทกันมานานนะ แนะนำหน่อยเถอะเราจะร้องไห้ 55555555555
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่