สวัสดีครับ วันนี้ผมเองก็จะมีเรื่องมาเล่านะครับ
คือผมเองก็เลิกกับแฟนไปแล้ว 3ปี ตอนนั่นเองผมก็อยู่ปี 3 ส่วนแฟนผมอยู่ปี 2 แต่คนละมหาลัย หลังจากวันที่ 16 เมษา 55 มาผมเองก็ไม่ได้ติดต่อเค้าอีกเลย เพราะเค้า บล๊อคทุกสิ่งอย่าง ที่ผมจะติดต่อได้ จากวันนั่นความรักผมก็จบลงที่ 11เดือน 12วัน และความรู้จักกันก็มาจบลงกันที่ 7ปี
ลืมบอกไป ผมเองรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น แล้ว เวลามีปัญหาอะไรเราก็คุยกันตลอดเวลา
หลังจากที่เลิกกันไปแล้ว ผ่านไป 1ปิผมเอง ก็ตัดสินใจที่จะเปิดรับใครสักคนเข้า จนสุดท้ายผมก็ได้โอกาสนั่น แต่เหมือนว่าโอกาสนั่นมันจะผ่านไปเร็วมาก หลังจากที่ผมคบกับแฟนใหม่ผ่านไปได้ 1เดือนผมก็ต้องเลิกกัน เพราะ แฟนเก่าของฝ่ายหญิงกับมาของคืนดี สุดท้ายผมเองก็ต้องปล่อยให้เค้ากลับไป
หลังจากนั่นมาผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับเพือนมาจนถึงตอนนี้ แต่สิ่งที่ดูเหมือนว่าจะลืมมันไปได้แล้วนั่นก็คือ แฟนเก่าผมที่เลิกกันมา3ปีแล้ว อยู่ดีๆผมก็คิดถึงเค้า บ้างครั้งก็มีความรู้สึกว่า สักวันเราต้องได้กลับมาเจอกันอีกและได้คบกันเหมือนเดิม แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกเท่านั่นทั้งๆที่รู้ว่า มันคงไม่มีโอกาสที่จะเป็นแบบนั่นไปได้แต่ผมเองก็ยังตั้งความหวังว่าจะรอให้เค้ากลับมา
บ้างครั้งผมเองก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะต้องรอไปแบบนี้โดยที่ไม่รู้ว่าเค้าจะกลับมาไหมนั่นหรอ แต่คำตอบที่ได้มาก็คือ รอ รอ รอ และ รอ จนตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ได้แต่ใช้ชีวิต ไปแบบปกติ เที่ยว เฮฮา สนุกเต็มทีไปกับเพื่อน
จนมาล่าสุดระหว่างที่กำลังกับบ้าน ตอนนั้นผมเองก็อยู่บนรถเมล์สาย96 เพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ก็หันไปเจอรถสองแถวคันหนึ่งจอดอยู่ข้างๆ ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหน้าเหมือนแฟนเก่าผมมาก และสองแถวคันนั่นเป็นสองแถว ที่ไปบ้านแฟนผม (ผมกับแฟนเก่า บ้านเราอยู่ห่างกันไม่มาก ผมเองอยู่นวมินทร์ ส่วนแฟนเก่าผมอยู่ เสรีไทย) ตอนนั่นมันรู้สึกว่า ถ้าใช้เค้าจริงๆ ความหวังผมก็คงมีที่จะได้เจอเค้าอีกครั้ง ผมเองก็รอโอกาสนี้มานานถ้าจะได้เจอเค้าจริงๆอีกครั้ง และสิ่งแรกที่อยากจะพูดกับเค้าก็คงเป็นคำว่า "ขอโทษที่ตอนนั่นทำตัวงี่เง่า เป็นคนไม่มีเหตุผล ใจร้อน เอาแต่ใจ" แต่สิ่งที่ผมทำไปตอนนั่นจนต้องเลิกกันเพราะคำๆเดียว คือ "เป็นห่วง" เป็นห่วงว่าเค้าจะไม่สบายอีกไหม เป็นห่วงว่าเค้าจะปล่อยภัยหรือป่าว เป็นห่วงต่างๆนานๆ ถ้าเค้าได้เค้ามาอ่าน กระทู้นี้ก็อยากจะบอกว่า "ไอ้เป็ดตัวนี้ยังรักหมูอ้วนอยู่เหมือนเดิมนะ และไอ้เป็ดตัวนี้ยังรอที่จะผ่านหมูอ้วนไปที่อยากจะไปที่เคยได้รับปากไว้ หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้ไปด้วยกันนะ "
ผ่านมา 3ปีแล้วก็ยังไม่ลืม
คือผมเองก็เลิกกับแฟนไปแล้ว 3ปี ตอนนั่นเองผมก็อยู่ปี 3 ส่วนแฟนผมอยู่ปี 2 แต่คนละมหาลัย หลังจากวันที่ 16 เมษา 55 มาผมเองก็ไม่ได้ติดต่อเค้าอีกเลย เพราะเค้า บล๊อคทุกสิ่งอย่าง ที่ผมจะติดต่อได้ จากวันนั่นความรักผมก็จบลงที่ 11เดือน 12วัน และความรู้จักกันก็มาจบลงกันที่ 7ปี
ลืมบอกไป ผมเองรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น แล้ว เวลามีปัญหาอะไรเราก็คุยกันตลอดเวลา
หลังจากที่เลิกกันไปแล้ว ผ่านไป 1ปิผมเอง ก็ตัดสินใจที่จะเปิดรับใครสักคนเข้า จนสุดท้ายผมก็ได้โอกาสนั่น แต่เหมือนว่าโอกาสนั่นมันจะผ่านไปเร็วมาก หลังจากที่ผมคบกับแฟนใหม่ผ่านไปได้ 1เดือนผมก็ต้องเลิกกัน เพราะ แฟนเก่าของฝ่ายหญิงกับมาของคืนดี สุดท้ายผมเองก็ต้องปล่อยให้เค้ากลับไป
หลังจากนั่นมาผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับเพือนมาจนถึงตอนนี้ แต่สิ่งที่ดูเหมือนว่าจะลืมมันไปได้แล้วนั่นก็คือ แฟนเก่าผมที่เลิกกันมา3ปีแล้ว อยู่ดีๆผมก็คิดถึงเค้า บ้างครั้งก็มีความรู้สึกว่า สักวันเราต้องได้กลับมาเจอกันอีกและได้คบกันเหมือนเดิม แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกเท่านั่นทั้งๆที่รู้ว่า มันคงไม่มีโอกาสที่จะเป็นแบบนั่นไปได้แต่ผมเองก็ยังตั้งความหวังว่าจะรอให้เค้ากลับมา
บ้างครั้งผมเองก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะต้องรอไปแบบนี้โดยที่ไม่รู้ว่าเค้าจะกลับมาไหมนั่นหรอ แต่คำตอบที่ได้มาก็คือ รอ รอ รอ และ รอ จนตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ได้แต่ใช้ชีวิต ไปแบบปกติ เที่ยว เฮฮา สนุกเต็มทีไปกับเพื่อน
จนมาล่าสุดระหว่างที่กำลังกับบ้าน ตอนนั้นผมเองก็อยู่บนรถเมล์สาย96 เพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ก็หันไปเจอรถสองแถวคันหนึ่งจอดอยู่ข้างๆ ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งหน้าเหมือนแฟนเก่าผมมาก และสองแถวคันนั่นเป็นสองแถว ที่ไปบ้านแฟนผม (ผมกับแฟนเก่า บ้านเราอยู่ห่างกันไม่มาก ผมเองอยู่นวมินทร์ ส่วนแฟนเก่าผมอยู่ เสรีไทย) ตอนนั่นมันรู้สึกว่า ถ้าใช้เค้าจริงๆ ความหวังผมก็คงมีที่จะได้เจอเค้าอีกครั้ง ผมเองก็รอโอกาสนี้มานานถ้าจะได้เจอเค้าจริงๆอีกครั้ง และสิ่งแรกที่อยากจะพูดกับเค้าก็คงเป็นคำว่า "ขอโทษที่ตอนนั่นทำตัวงี่เง่า เป็นคนไม่มีเหตุผล ใจร้อน เอาแต่ใจ" แต่สิ่งที่ผมทำไปตอนนั่นจนต้องเลิกกันเพราะคำๆเดียว คือ "เป็นห่วง" เป็นห่วงว่าเค้าจะไม่สบายอีกไหม เป็นห่วงว่าเค้าจะปล่อยภัยหรือป่าว เป็นห่วงต่างๆนานๆ ถ้าเค้าได้เค้ามาอ่าน กระทู้นี้ก็อยากจะบอกว่า "ไอ้เป็ดตัวนี้ยังรักหมูอ้วนอยู่เหมือนเดิมนะ และไอ้เป็ดตัวนี้ยังรอที่จะผ่านหมูอ้วนไปที่อยากจะไปที่เคยได้รับปากไว้ หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้ไปด้วยกันนะ "