สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกท่าน วันนี้ว๊างงงงงว่างงงง เลยอยากมาเล่าประสบการณ์ความรักให้ฟังกันค่ะ เริ่มเลยละกันนะคะ....
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้วเรากับแฟนเราเริ่มคุยกันตั้งแต่เราอยู่ ม.3 แฟนเราเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนตอนนั้นเขาอยู่ ม.6 เราก็คุยกันมาเรื่อยๆประมาณปีกว่าจนวันหนึ่งเราก็ต่างไม่เข้าใจกันด้วยความที่เราทั้ง 2 ยังเด็กมากเกินไปที่จะคบกันก็เลยต่างคนต่างไม่ได้คุยกันแล้ว
เวลาผ่านไป 2 ปี ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.5 ขึ้น ม.6 นี่แหละค่ะ เราได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงโทรเข้ามา แล้วถามเราว่า
"ขอโทษนะครับ นี่ใช่เบอร์น้อง M ป่าวครับ " (ขอใช้นามสมมตินะคะ) ไอ่เราก็งงค่ะผู้ชายที่ไหนโทรมา เพราะ ณ จุดๆนั้นดิฉันมิมีใครมาจีบเลยค่ะ อิฉันเลยตอบไปว่า "ใคร?" (เสียงห้าวมาก)นางก็ตอบมาว่า "พี่ไงจำพี่ไม่ได้หรอ พี่ N ไง " ตอนนั้นหัวใจมันเต้นเร็วมากไม่รู้เป็นอะไร เริ่มตั้งสติแล้วตอบไปว่า
"เออๆๆจำได้มีไรๆๆๆ"(เป็น ผญ ห้าวค่ะ พูดดีๆไม่ค่อยได้) นางก็ตอบมาว่า
"พอดีพี่จะบวช พี่ขอโทษในสิ่งที่พี่ทำไม่ดีกับเราไว้ พี่พยายามหาเบอร์ติดต่อเรานะ...ไม่รู้ว่าเราจะให้อภัยพี่ได้ไหม แต่พี่รู้ว่าพี่ผิดจริงๆ ด้วยความที่เรายังเด็กทั้งคู่ด้วยมันก็เลยยิ่งไปกันใหญ่ " อิชั้นก็ตอบกลับไปว่า
"เออๆๆไม่เป็นไรหรอกเรื่องมันผ่านไปนานแล้วหล่ะ อย่าไปซีเรียส"(บอกตรงๆตอนนั้นเกรียจนางมากตอนที่นางบอกเลิก คือแบบว่าถ้าเจอที่ไหนนะยางแตกแน่อะไรประมาณนั้น ก็นางรักแรกนี่หว่า T T) และตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มคุยกันเรื่อยมา......................................................................................
พอเราขึ้นมหาลัยเราก็ห่างกันนะคะแต่เราก็คุยกันทุกวัน มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจก็พูดให้เขาฟังตลอดมันก็มีหลายเหตุการณ์นะคะที่เราทำให้เขาเสียใจ เรานี่เลวมากๆเลยนะเคยนอกใจแฟนด้วย แต่ด้วยความที่นางรักมากนางก็ให้อภัยมาเสมอ (คือแบบแอบคุยบ่อยไป แต่นางรู้ทันตลอด) แต่เราก็เลิกกันบ่อยจนเพื่อนรำคาญอ่ะค่ะ สักพักก็กลับมาคืนดี จนคุณแม่เรานี่ชินไปเลยค่ะ มีครั้งนึงนางมาร้องไห้กับแม่เราค่ะ บอกแม่เราว่า "ผมรักเขาจริงๆนะครับแม่ ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้นะครับแม่ แต่ผมคงไม่ดีพอสำหรับเขา" คือตอนนั้นแม่เราอึ้งไปเลยค่ะ รีบโทรมาบอกทันทีว่า ไปทำกับเค้าอย่างนั้นได้ไง อะไรบลาๆๆๆ แล้วฉันจะเลิกกับคุณได้ยังไงในเมื่อคุณดีกับฉันขนาดนี้...... T T
เคยมีครั้งนึงที่เราต่างคนต่างลองคบคนใหม่ๆแต่สุดท้ายไปไหนไม่รอดค่ะ กลับมาหากันเหมือนเดิม ตอนนี้เขาคือทุกอย่างในหัวใจแล้วอ่ะค่ะ มันมากกว่ารักไปแล้ว เราคงหาผู้ชายที่ดีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วจริงๆ คิดดูสิคนที่ยอมเราทุกอย่าง รับได้ในวันที่เราพูดไม่เพราะ ทำตัวไม่ดี แรดบ้าง เที่ยวบ้าง เค้าก็ยอมรับได้ทุกอย่าง คือแบบหายากอ่ะ มันก็คงเป็นอีกเหตุผลนึงนะที่เลิกไม่ได้ ตัดกันไม่ขาดสักที บางทีคิดนะว่านี่เวรกรรม หรือฟ้าลิขิต 5555+
ขอรวบรัดเลยแล้วกันนะคะคือแบบว่าถ้าเล่าหมด 8 ปี คงจะไม่ไหว 5555+ ตอนนี้ตัวเราเองก็กำลังศึกษาอยู่คือใกล้จะจบแล้วล่ะค่ะ ส่วนคุณแฟนทำงานแล้ว เขาคิดเรื่องแต่งงานตลอดพยายามเก็บเงิน คือเรา 2 คนไม่ค่อยไปเที่ยวด้วยกัยหรอกค่ะ ขนาดซื้อของยังไม่ซื้อให้กันเลยเพราะเรา 2 คนคิดว่า เงินกว่าจะหามาได้แต่ละบาทมันยากมาก สิ่วที่เรามอบให้กันตลอดคือความรัก ฉะนั้นสิ่งของมันก็ไม่จำเป็น วันกงวันเกิดไม่มีหรอกค่ะของขวัญ 555+ แต่ไม่น้อยใจหรอกค่ะ ชินแล้วจิงๆ5555+
ความจริงมันก็ยาวกว่านี้นะ แต่เราก็อยากฝากบอกไว้อย่างนึงนะ การที่เราคบกับใครสักคน เราไม่จำเป็นต้องไปอยากได้ของๆเขา ไม่จำเป็นต้องซื้อของแพงให้กันหรอก ไม่จำเป็นต้องนั่งกินร้านอาหารหรูด้วยกัน ก็อย่างว่านะทัศนคติของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ยิ่งเราให้กันมากตั้งแต่แรกเมื่อไหร่มันก็ยิ่งบั่นทอนหัวใจเราในวันหน้าเท่านั้น สู้เราเติมเต็มกันวันละนิดไม่ดีกว่าหรอ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณชาวพันทิปที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะค่ะ และขอขอบคุณ คุณแฟนที่น่ารักแบบนี้ และขอให้น่ารักแบบนี้ตลอดไปนะค่ะ ^^
แฟนฉันน่ารักที่สุด
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้วเรากับแฟนเราเริ่มคุยกันตั้งแต่เราอยู่ ม.3 แฟนเราเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนตอนนั้นเขาอยู่ ม.6 เราก็คุยกันมาเรื่อยๆประมาณปีกว่าจนวันหนึ่งเราก็ต่างไม่เข้าใจกันด้วยความที่เราทั้ง 2 ยังเด็กมากเกินไปที่จะคบกันก็เลยต่างคนต่างไม่ได้คุยกันแล้ว
เวลาผ่านไป 2 ปี ตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.5 ขึ้น ม.6 นี่แหละค่ะ เราได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงโทรเข้ามา แล้วถามเราว่า
"ขอโทษนะครับ นี่ใช่เบอร์น้อง M ป่าวครับ " (ขอใช้นามสมมตินะคะ) ไอ่เราก็งงค่ะผู้ชายที่ไหนโทรมา เพราะ ณ จุดๆนั้นดิฉันมิมีใครมาจีบเลยค่ะ อิฉันเลยตอบไปว่า "ใคร?" (เสียงห้าวมาก)นางก็ตอบมาว่า "พี่ไงจำพี่ไม่ได้หรอ พี่ N ไง " ตอนนั้นหัวใจมันเต้นเร็วมากไม่รู้เป็นอะไร เริ่มตั้งสติแล้วตอบไปว่า
"เออๆๆจำได้มีไรๆๆๆ"(เป็น ผญ ห้าวค่ะ พูดดีๆไม่ค่อยได้) นางก็ตอบมาว่า
"พอดีพี่จะบวช พี่ขอโทษในสิ่งที่พี่ทำไม่ดีกับเราไว้ พี่พยายามหาเบอร์ติดต่อเรานะ...ไม่รู้ว่าเราจะให้อภัยพี่ได้ไหม แต่พี่รู้ว่าพี่ผิดจริงๆ ด้วยความที่เรายังเด็กทั้งคู่ด้วยมันก็เลยยิ่งไปกันใหญ่ " อิชั้นก็ตอบกลับไปว่า
"เออๆๆไม่เป็นไรหรอกเรื่องมันผ่านไปนานแล้วหล่ะ อย่าไปซีเรียส"(บอกตรงๆตอนนั้นเกรียจนางมากตอนที่นางบอกเลิก คือแบบว่าถ้าเจอที่ไหนนะยางแตกแน่อะไรประมาณนั้น ก็นางรักแรกนี่หว่า T T) และตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มคุยกันเรื่อยมา......................................................................................
พอเราขึ้นมหาลัยเราก็ห่างกันนะคะแต่เราก็คุยกันทุกวัน มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจก็พูดให้เขาฟังตลอดมันก็มีหลายเหตุการณ์นะคะที่เราทำให้เขาเสียใจ เรานี่เลวมากๆเลยนะเคยนอกใจแฟนด้วย แต่ด้วยความที่นางรักมากนางก็ให้อภัยมาเสมอ (คือแบบแอบคุยบ่อยไป แต่นางรู้ทันตลอด) แต่เราก็เลิกกันบ่อยจนเพื่อนรำคาญอ่ะค่ะ สักพักก็กลับมาคืนดี จนคุณแม่เรานี่ชินไปเลยค่ะ มีครั้งนึงนางมาร้องไห้กับแม่เราค่ะ บอกแม่เราว่า "ผมรักเขาจริงๆนะครับแม่ ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้นะครับแม่ แต่ผมคงไม่ดีพอสำหรับเขา" คือตอนนั้นแม่เราอึ้งไปเลยค่ะ รีบโทรมาบอกทันทีว่า ไปทำกับเค้าอย่างนั้นได้ไง อะไรบลาๆๆๆ แล้วฉันจะเลิกกับคุณได้ยังไงในเมื่อคุณดีกับฉันขนาดนี้...... T T
เคยมีครั้งนึงที่เราต่างคนต่างลองคบคนใหม่ๆแต่สุดท้ายไปไหนไม่รอดค่ะ กลับมาหากันเหมือนเดิม ตอนนี้เขาคือทุกอย่างในหัวใจแล้วอ่ะค่ะ มันมากกว่ารักไปแล้ว เราคงหาผู้ชายที่ดีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วจริงๆ คิดดูสิคนที่ยอมเราทุกอย่าง รับได้ในวันที่เราพูดไม่เพราะ ทำตัวไม่ดี แรดบ้าง เที่ยวบ้าง เค้าก็ยอมรับได้ทุกอย่าง คือแบบหายากอ่ะ มันก็คงเป็นอีกเหตุผลนึงนะที่เลิกไม่ได้ ตัดกันไม่ขาดสักที บางทีคิดนะว่านี่เวรกรรม หรือฟ้าลิขิต 5555+
ขอรวบรัดเลยแล้วกันนะคะคือแบบว่าถ้าเล่าหมด 8 ปี คงจะไม่ไหว 5555+ ตอนนี้ตัวเราเองก็กำลังศึกษาอยู่คือใกล้จะจบแล้วล่ะค่ะ ส่วนคุณแฟนทำงานแล้ว เขาคิดเรื่องแต่งงานตลอดพยายามเก็บเงิน คือเรา 2 คนไม่ค่อยไปเที่ยวด้วยกัยหรอกค่ะ ขนาดซื้อของยังไม่ซื้อให้กันเลยเพราะเรา 2 คนคิดว่า เงินกว่าจะหามาได้แต่ละบาทมันยากมาก สิ่วที่เรามอบให้กันตลอดคือความรัก ฉะนั้นสิ่งของมันก็ไม่จำเป็น วันกงวันเกิดไม่มีหรอกค่ะของขวัญ 555+ แต่ไม่น้อยใจหรอกค่ะ ชินแล้วจิงๆ5555+
ความจริงมันก็ยาวกว่านี้นะ แต่เราก็อยากฝากบอกไว้อย่างนึงนะ การที่เราคบกับใครสักคน เราไม่จำเป็นต้องไปอยากได้ของๆเขา ไม่จำเป็นต้องซื้อของแพงให้กันหรอก ไม่จำเป็นต้องนั่งกินร้านอาหารหรูด้วยกัน ก็อย่างว่านะทัศนคติของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ยิ่งเราให้กันมากตั้งแต่แรกเมื่อไหร่มันก็ยิ่งบั่นทอนหัวใจเราในวันหน้าเท่านั้น สู้เราเติมเต็มกันวันละนิดไม่ดีกว่าหรอ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณชาวพันทิปที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะค่ะ และขอขอบคุณ คุณแฟนที่น่ารักแบบนี้ และขอให้น่ารักแบบนี้ตลอดไปนะค่ะ ^^