ดิฉันคบกับแฟนมา 2 ปี ดิฉันกับแฟนอยู่ในวัยทำงานแล้ว แต่อายุเค้าอ่อนกว่า ดิฉันเริ่มต้นจากการคบกันคือ เจอกันในสถานที่ทำงานด้วยความช่วยเหลือและทุ่มเทให้กับงาน สิ่งที่เค้าแสดงให้ดิฉันเห็นจึงทำให้มีความรู้สึกดี ๆ ซึมซับมาเรื่อย ๆ เริ่มมีการพูดคุยกันถึงการคบกันหลังจากนั้นจึงได้ลองคบกันมาเรื่อย ๆ แฟนดิฉันเค้ามาจากครอบครัวที่เป็นลูกชายคนเดียว ที่บ้านมีฐานะ จบจากเมืองนอก ด้วยความเป็นลูกคนเดียวจึงมีนิสัยเอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ช่วงที่เค้าทำงานกับดิฉันที่นี่ เค้าเองก็เริ่มมีปัญหาในเรื่องมาทำงานสาย แต่ก็ทำงานกลับบ้านดึก หรือเพราะเคยสบายไม่ต้องตื่นเช้าแต่เวลาในขณะเดียวกันเค้าก็มีความทุ่มเทกับงานเหมือนกันแต่จากการผิดกฏระเบียบบ่อย ๆ ดิฉันในฐานะที่ดูแลตรงนี้จึงทำให้ดิฉันก็โดนว่าลับหลังจากพนักงานในนั้นจนทำให้ดิฉันตัดสินใจที่จะต้องคุยกับเค้าแล้ว แต่เค้าก็อดทนกับหลาย ๆ อย่างในที่ทำงานได้จนมาสักระยะนึงดิฉันเลยบอกเค้าว่าอย่ามาเครียดกับงานตรงนี้เลยถ้าอยากพักก็พักไม่ต้องห่วง เค้าก็เลยลาออก ดิฉันกะแฟนไม่เคยห่างกันเลยเราชอบคุยกันเราคุยกันได้ทุก ๆ เรื่อง ถ้าเวลาที่เค้าไม่มีปัญหาหรือเครียด ๆ เค้าจะอารมณ์ดีเล่นจนไม่มีขอบเขต ไม่รู้จักสถานที่ ซึ่งดิฉันไม่ชอบดิฉันก็บอกเค้าแล้วกลับกลายเป็นความโกรธ จนดิฉันเริ่มสังเกตุอารมณ์ และเริ่มรู้ว่าเค้าเป็นคนที่เวลาโกรธเค้าจะอารมณ์ร้าย ช่วงปีแรกระหว่างเราก็ยังไม่มีปัญหาอะไรที่เกิดมาจากเราสองคนเลย แต่เค้ากะคุณแม่เค้ามีปัญหาบ่อยมากดิฉันก็เริ่มสังเกตุเพราะว่าถ้าเค้าอยู่ลำพังกับคุณแม่เค้าทีไรเป็นต้องมีปัญหาทุกทีแล้วเค้าก็จะเก็บอารมณ์มาตลอด ถ้าดิฉันอยู่ด้วยเค้าก็เริ่มที่จะมาอารมณ์เสียใส่เรื่มใช้คำพูดรุนแรงเริ่มพูดจาไม่สุภาพกับดิฉัน จนดิฉันงงว่าเค้าไม่น่าเป็นแบบนี้ แต่เวลาที่เค้าทเลาะกับคุณแม่เค้าคุณแม่เค้าก็จะใช้คำพูดแรง ๆ กับเค้าเหมือนกัน คุณแม่เค้าเป็นผู้หญิงแข็ง ๆ เนื่องจากสมัยก่อนคุณแม่ก็มีเรื่องกระทบจิดใจเหมือนกัน แฟนดิฉันจึงเป็นผู้รับการถ่ายทอดมาแบบเต็มๆ ทางด้านอารมณ์กลายเป็นเหมือนคนเก็บกด และมักจะโดนคุณแม่เขาว่าว่าเขาทำอะไรก็ไม่สำเร็จ หรือคุณแม่บอกแฟนดิฉันว่าใครก็ตามที่เข้ามาถ้าแฟนดิฉันไม่มีเฟอรฺนิเจอร์หรือไม่มีoption ก็คงไม่มีใครเข้ามาคบด้วย คุณแม่เค้าหมายถึงเพื่อนของแฟนดิฉันแฟนดิฉันเค้าเป็นคนยังแยกแยะอะไรไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนเค้าใช้ชีวิตไปวัน ๆ อยู่ในสังคมเพื่อนฝูงไม่ต้องรับผิดชอบอะๆไรไม่ต้องคิดอะไรเยอะ เขาก็เหมารวมซึ่งดิฉันก็งงกับความคิดสับสนของเค้า ดิฉันกับแฟนเริ่มมีปัญหาเทลาะกับบ่อยมากเริ่มตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว จนมีปัญหาหนักมากเมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์เค้าเริ่มมีอาการเครียดเทลาะกันรุนแรงมาก บางครั้งเค้าเก็บอารมณืไม่อยู่ก็ชกกำแพงบ้าง หรือไม่ก็ชกตัวเอง เค้าก็ขอเลิกกับดิฉัน ดิฉันก็ตกใจและเครียดมาก ๆ เพราะปัญหาที่เราเทลาะกันมันมาจากอารมณ์ล้วน ๆ จากการหงุดหงิด หรือจากคนอื่นทั้งนั้น ดิฉันก็เงียบไป 8 วัน ช่วงที่เลิกดิฉันก็ยังไลน์หาเค้าทุกวันคิดว่าเค้ายังอยู่กับดิฉันตลอดดิฉันเผ้าดูไลน์ว่าเค้าอ่านบ้างมั๊ย พอเห็นเค้าอ่านเริ่มมีการตอบกลับดิฉันดีใจที่สุด ดิฉันทราบจากแม่ว่าเค้าไปเข้าวัด พอออกมาเค้าก็โทรหาดิฉันบอกขอเป็นพี่สาวดิฉันก็บอกว่าดิฉันทำใจไม่ได้ แต่ไปๆมาๆ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เมื่อกลางเดือนที่แล้วก็มีปัญหานิดหน่อยคือเขาเทลาะกับแม่แล้วเค้าเครียด ถึงขนาดจะเอาเก้าอี้ฟาดดิฉัน แต่สักพักเค้าก็หายอารมณ์เย็นลง เราก็อยู่ด้วยกันมาตลอดไม่น่าจะมีปัญหาอะไร พอเค้าออกมาว่างงานดิฉันก็ไปฝากงานให้เค้าอีกเป็นที่ที่2 ก็อยู่ได้สักระยะนึง ก็จนมาที่ทำงานล่าสุดดิฉันก็เอามทำด้วย แต่เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาก็มีปัญหากันอีก เค้า อารมณ์ไม่คงที่ดิฉันทำอะไรสักอย่างไม่ทันใจเค้าก็จี้จนดิฉันฟิวส์ขาด เละกระเจิดกระเจิงเลยอยู่ดีๆเค้าปัดเอกสารบนโต๊ะในห้องทำงานของดิฉันทิ้ง และบอกว่าเค้าลาออก ดิฉันต้องพยายามรักษาอาการไม่ให้ใครรู้ว่าดิฉันกับแฟนเทลาะกัน หลังจากนั้นตอนเย็นเขาบอกว่าเขากะดิฉันต่างคนต่างใช้ชีวิต ดิฉันอึ้งช็อคบอกไม่ถูกเหมือนเค้าตัดขาดไม่เอาอะไรเลย คุณแม่เค้าไปคุยกะเค้าก็ไปต่อว่าและสั่งห้ามดิฉันไม่ให้เข้าไปที่บ้านอีกคุณแม่ก็บอกแฟนดิฉันว่าแม่สั่งเอง คุณแม่ต้องการดัดนิสัยแฟนดิฉัน แต่ดิฉันเชื่อว่ามันไม่ใช่ทางออกเรื่องที่เราสองคนต้องแยกกันไม่ได้มาจากเราสองคนหมดทั้ง 100 % แต่ดิฉันเชื่อว่าแฟนดิฉันต้องมีปัญหาแน่ ๆ ดิฉันทิ้งเค้าไม่ได้ดิฉันคิดว่าเค้าเริ่มป่วยแน่นอนตอนนี้เขาปฎิเสธดิฉันทุกอย่าง ไม่อ่านไลน์ไม่โทรไม่ติดต่อใด ๆ ทั้งสิ้นเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรเลย ตัดขาดกันอย่างไม่เคยมีความผูกพันธ์อะไรเลย ดิฉันคิดไม่ถึงว่าทำไมเค้าถึงใจร้ายกับดิฉันแบบนี้ มันไม่ใช่ตัวเค้า ดิฉันอยากถามความเห็นเพื่อน ๆ ว่าตอนนี้ดิฉันกำลังเจอกับอะไรกันแน่และดิฉันจะแก้ปัญหายังไง ดิฉันมั่นใจว่าแฟนดิฉันเป็นคนที่มีปัญหาทางภาวะอารมณ์แน่นอนดิฉันไม่อยากให้เค้าจมกับชีวิตเดิม ๆ อีก ดิฉันดูแลเค้ามาทำให้เค้ามีความหวังและรู้จักชีวิตรู้จักตัวตนของเค้าและสามารถทำประโยชน์ให้กับคนอื่นได้ แล้วอยู่ๆ มาวันนี้ตัดขาดกันอย่างไม่มีเหตุผลดิฉันอยากมีโอกาสได้กลับไปปรับความเข้าใจกันอีกสักครั้ง แต่ดิฉันไม่รู้จะกลับไปยังไง ทั้งห่วง ทั้งรัก ทั้งผูกพัน ดิฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองแต่ตอนนี้รู้สึกว่าเค้ากำลังหนีหน้าดิฉัน ดิฉันควรทำยังไงดีคะ รบกวนเพื่อนๆ ช่วยแนะนำหน่อยได้มั๊ยคะ ดิฉันสับสนไปหมดแล้ว เรื่องมันยาวไปหน่อยนะคะ แต่มันก็คือเรื่องจริงที่ทำให้ดิฉันต้องมาเป็นแบบนี้
อยู่ดีๆก็โดนตัดความสัมพันธ์กับแฟนโดยไม่รู้สาเหตุอาการเค้าเหมือนเป็นไบโพลาร์ อยากรู้วิธีที่จะได้กลับไปปรับความเข้าใจกัน?