เคยรู้สึกแบบ ตอนแรกๆอยากมีแฟนมากพอเวลาผ่านไปสักพักโสดจนชิน จนไม่อยากมีใครแล้วไหมค้ะ
ตอนนี้สับสนเลยแหละ555555555555555555
ขอระบายหน่อยนะ คือช่วงต้นๆปีที่ผ่านมาได้ตกลงคบกับแฟนคนนึงแต่คุยกันมาสัก2-3เดือนแต่พอตกลงคบกันจริงก็ไปไม่รอดคะ(แอบนอยนิดๆ) จะเริ่มยังไงดีคือตอนที่ความสัมพันยังไม่ชัดเจนเท่าไรแค่ในฐานะคนคุยๆกันมันดีกว่าตอนคบกัน ไปไหนด้วยกัน ห่างกันที่ไรคิดถึงกันตลอด ไปไหนก็บอกกันตลอด คือว่ามันดีมากจนเราคิดว่าถ้าคบกันมันจะต้องดีแน่ๆเลย ช่วงนั้นเพื่อนอิจฉาเราเลยแหละค้ะ อันนี้ฟินสุดๆเค้าขอเราเป็นแฟนวันวาเลนไทน์ (140258)แบบว่าเรานี้ฟินสุดๆช่อดอกไม้ช่อโตๆ เราไม่คิดว่าเค้าจะทำให้ขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เค้าไม่เคยซื้อไรให้เราเลย แต่วันวาเลนไทน์เจอแบบนี้ไปเราแบบ รู้สึกดีมาก อยากจะร้องไห้ออกมา55555แต่พอผ่านไปสักพัก คบกันจริงๆเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ติดเพื่อนนิดนึงแล้วสิ่งที่เราไม่เคยรู้เลย เค้าเป็นคนที่คิดมากทุกคำพูดของเรา คิดมากแม้กะทั่งคำพูดแค่คำเดียวของเราคือ คะ แค่คำนี้เค้าบอกดูเหมือนเรานอยเค้า ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นไรเลย และอีกข้อนึงคือ เค้าขึ้หึงมาก(เพื่อนเค้าบอกมาหลังจากที่เลิกกัน)ซึ่งเราไม่เคยรู้เลย เหตุผลที่เราเลิกกันคือเรากับเค้าไม่เข้าใจกัน ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งเรางอน เค้าก็ง้อตลอด เราเลยงง เค้าเดินจากไปแบบเฉยๆทิ้งคำถามให้เรามากมาย
ยอมรับเลยค่ะว่าเลิกมาแรกๆเราแทบจะบ้า เพื่อนๆก้ปลอบใครๆก็พูด ไม่น่าจบแบบนี้ เพื่อนบอกอิจฉามากตอนที่เราคบกัน
ตอนแรกเราพยายามหาคนมาแทนที่เค้าแต่ยอมรับเลยคะมันไม่มีใครแทนที่ใครได้จริงๆ เสียดายตรงที่เราเลิกกันแล้ว กลายเป็นคนไม่รู้จักกันเลย
จนตอนนี้เวลาผ่านมากก็สักพักแล้วสำหรับความรู้สึกเราตอนนี้เราไม่อยากมีใครเลยคะ มีความสุขดีกับการใช้ชีวิตโสดแบบเหงาบ้างไม่เหงาบ้าง เพื่อนๆเราก็มีแฟนเกือบทุกคนบางทีก็แอบอิจฉามันแต่เค้าก็แบ่งเวลามาชวนเราไปเที่ยวบ้าง คือเราก็ไม่เหงาไม่ได้ต้องการใคร แต่เคยคิดว่าถ้ามีมันน่าจะดีกว่านี้ไหม
เคยมีคนพูดว่า ถ้ามีใครแล้วดีไม่จริงก็อย่ามีเลยอยู่แบบนี้แบบโสดๆดีแล้ว เราเพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละคะ เหมือนแบบว่าเราชินกับการที่ตื่นมาแล้วไม่ต้องโทรหาใครไม่ต้องตอบไลน์ไม่ต้องเป็นห่วงใครไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากเท่าไร ทำไรเราก็ชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียวแล้ว ถึงขั้นที่ไปดูหนังคนเดียวซื้อของคนเดียว โดยส่วนตัวตอนมีแฟนทำอะไรคนเดียวแทบไม่ได้เลยไปไหนก็ต้องไปด้วยกันแต่พอเราไม่มีใครให้เรางอแง เหมือนเราเข้มแข็งขึ้นรู้จักการใช้ชีวิตคนเดียวมากขึ้น จริงๆนะเราว่าการไปไหนคนเดียวสบายใจไปอีกแบบเลยค้ะ อันนี้เรื่องจริงประสบการจริงของเราเลยนะ เราก็มีคนเข้ามาคุยเรื่องๆแต่เรารู้สึกไม่ชอบใครจิงๆเลยไม่มีความรู้สึกอยากจะอยากคบใครแบบจิงจังเลย
เรามีความรู้สึกแบบนี้แปลว่าเราไม่อยากจิงจังกับใครใช่ไหม หรือเราจะเบื่อความรักไปแล้ว มีคนบอกว่าเราอิ่มตัวเหมือนแบบว่าโดนทำร้ายมาเยอะจนไม่อยากมีใคร เอาจริงๆเรากลัวผู้ชายแล้วตอนนี้ โดนหลอกให้รักมาตลอด เรารักอยู่ฝ่ายเดียวแบบว่าท้อแท้สุดๆเลยค้ะ
อีกอย่างค้ะที่เราไม่อยากมีแฟนเพราะครอบครัวเราอบอุ่นมาก พ่อแม่พี่ชายตามใจ คอยรักเราดูแลเรา เพระานี้หรือป่าวค้ะที่เราไม่อยากมีใคร
เพื่อนๆคนไหนมีอาการแบบนี้มั่ง แชร์ข้อมูลกันหน่อยนะ เรากลัวเรารู้สึกแบบนั้คนเดียว เหงาๆมาแชร์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณค้า
อยู่แบบโสดกับมีคนรัก? แบบไหนดีกว่ากันค้ะ
ตอนนี้สับสนเลยแหละ555555555555555555
ขอระบายหน่อยนะ คือช่วงต้นๆปีที่ผ่านมาได้ตกลงคบกับแฟนคนนึงแต่คุยกันมาสัก2-3เดือนแต่พอตกลงคบกันจริงก็ไปไม่รอดคะ(แอบนอยนิดๆ) จะเริ่มยังไงดีคือตอนที่ความสัมพันยังไม่ชัดเจนเท่าไรแค่ในฐานะคนคุยๆกันมันดีกว่าตอนคบกัน ไปไหนด้วยกัน ห่างกันที่ไรคิดถึงกันตลอด ไปไหนก็บอกกันตลอด คือว่ามันดีมากจนเราคิดว่าถ้าคบกันมันจะต้องดีแน่ๆเลย ช่วงนั้นเพื่อนอิจฉาเราเลยแหละค้ะ อันนี้ฟินสุดๆเค้าขอเราเป็นแฟนวันวาเลนไทน์ (140258)แบบว่าเรานี้ฟินสุดๆช่อดอกไม้ช่อโตๆ เราไม่คิดว่าเค้าจะทำให้ขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เค้าไม่เคยซื้อไรให้เราเลย แต่วันวาเลนไทน์เจอแบบนี้ไปเราแบบ รู้สึกดีมาก อยากจะร้องไห้ออกมา55555แต่พอผ่านไปสักพัก คบกันจริงๆเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ติดเพื่อนนิดนึงแล้วสิ่งที่เราไม่เคยรู้เลย เค้าเป็นคนที่คิดมากทุกคำพูดของเรา คิดมากแม้กะทั่งคำพูดแค่คำเดียวของเราคือ คะ แค่คำนี้เค้าบอกดูเหมือนเรานอยเค้า ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นไรเลย และอีกข้อนึงคือ เค้าขึ้หึงมาก(เพื่อนเค้าบอกมาหลังจากที่เลิกกัน)ซึ่งเราไม่เคยรู้เลย เหตุผลที่เราเลิกกันคือเรากับเค้าไม่เข้าใจกัน ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งเรางอน เค้าก็ง้อตลอด เราเลยงง เค้าเดินจากไปแบบเฉยๆทิ้งคำถามให้เรามากมาย
ยอมรับเลยค่ะว่าเลิกมาแรกๆเราแทบจะบ้า เพื่อนๆก้ปลอบใครๆก็พูด ไม่น่าจบแบบนี้ เพื่อนบอกอิจฉามากตอนที่เราคบกัน
ตอนแรกเราพยายามหาคนมาแทนที่เค้าแต่ยอมรับเลยคะมันไม่มีใครแทนที่ใครได้จริงๆ เสียดายตรงที่เราเลิกกันแล้ว กลายเป็นคนไม่รู้จักกันเลย
จนตอนนี้เวลาผ่านมากก็สักพักแล้วสำหรับความรู้สึกเราตอนนี้เราไม่อยากมีใครเลยคะ มีความสุขดีกับการใช้ชีวิตโสดแบบเหงาบ้างไม่เหงาบ้าง เพื่อนๆเราก็มีแฟนเกือบทุกคนบางทีก็แอบอิจฉามันแต่เค้าก็แบ่งเวลามาชวนเราไปเที่ยวบ้าง คือเราก็ไม่เหงาไม่ได้ต้องการใคร แต่เคยคิดว่าถ้ามีมันน่าจะดีกว่านี้ไหม
เคยมีคนพูดว่า ถ้ามีใครแล้วดีไม่จริงก็อย่ามีเลยอยู่แบบนี้แบบโสดๆดีแล้ว เราเพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละคะ เหมือนแบบว่าเราชินกับการที่ตื่นมาแล้วไม่ต้องโทรหาใครไม่ต้องตอบไลน์ไม่ต้องเป็นห่วงใครไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากเท่าไร ทำไรเราก็ชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียวแล้ว ถึงขั้นที่ไปดูหนังคนเดียวซื้อของคนเดียว โดยส่วนตัวตอนมีแฟนทำอะไรคนเดียวแทบไม่ได้เลยไปไหนก็ต้องไปด้วยกันแต่พอเราไม่มีใครให้เรางอแง เหมือนเราเข้มแข็งขึ้นรู้จักการใช้ชีวิตคนเดียวมากขึ้น จริงๆนะเราว่าการไปไหนคนเดียวสบายใจไปอีกแบบเลยค้ะ อันนี้เรื่องจริงประสบการจริงของเราเลยนะ เราก็มีคนเข้ามาคุยเรื่องๆแต่เรารู้สึกไม่ชอบใครจิงๆเลยไม่มีความรู้สึกอยากจะอยากคบใครแบบจิงจังเลย
เรามีความรู้สึกแบบนี้แปลว่าเราไม่อยากจิงจังกับใครใช่ไหม หรือเราจะเบื่อความรักไปแล้ว มีคนบอกว่าเราอิ่มตัวเหมือนแบบว่าโดนทำร้ายมาเยอะจนไม่อยากมีใคร เอาจริงๆเรากลัวผู้ชายแล้วตอนนี้ โดนหลอกให้รักมาตลอด เรารักอยู่ฝ่ายเดียวแบบว่าท้อแท้สุดๆเลยค้ะ
อีกอย่างค้ะที่เราไม่อยากมีแฟนเพราะครอบครัวเราอบอุ่นมาก พ่อแม่พี่ชายตามใจ คอยรักเราดูแลเรา เพระานี้หรือป่าวค้ะที่เราไม่อยากมีใคร
เพื่อนๆคนไหนมีอาการแบบนี้มั่ง แชร์ข้อมูลกันหน่อยนะ เรากลัวเรารู้สึกแบบนั้คนเดียว เหงาๆมาแชร์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณค้า