หลังจากการเดินทางไปเนปาลเป็นเวลา 14 วัน ใช้เวลาในเมืองกาฐมาณฑุ 2 วัน เมืองโพคาราอีก 2 วัน ใช้เวลาเดินขึ้นเขา ทั้งหมด 10 วัน
มีคำพูดหนึ่งที่เคยอ่านเจอจากหนังสือ (จำได้คร่าวๆ) "คนส่วนใหญ่มาเนปาลครั้งแรกเพราะธรรมชาติ ภูเขาที่สวยงามม และพวกเขาเหล่านั้นจะกลับมาเพราะความน่ารักของผู้คนที่นี่"  เราก็พิสูทแล้วว่ามันจริง!
จากวันเวลาทั้งหมดทำให้ได้พบ ได้คุยกับนักท่องเที่ยวมากมายที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน  ได้รับรู้ความน่ารักของคนเนปาล ไม่ว่าจะเป็นไกด์ ลูกหาบ เจ้าของ guest house ล้วนน่ารัก อัธยาศัยดี ชอบยอกล้อเล่นกันบาง โดยเฉพาะไกด์ของเรา น่ารักมาก ดูแลเหมือนเหมือนคนในครอบครัว ส่วนลูกหาบถึงแม้ว่าเค้าจะพูดภาษอังกฤษไม่ค่อยได้ แต่ก็พสื่อสารกันเป็นคำๆ ภาษาอังกฤษเป็นคำบาง ภาษาเนปาลลีเป็นคำๆบาง บ้างทีก็ภาษามือบาง

พอกลับมาเพียงไม่กี่วัน ที่เนปาลก็เกิดแผ่นดินไหว  ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากว่า สถานที่ ที่พึ่งจากมา บางที่มันได้หายไปแล้ว มันก็น่าใจหายอย่างบอกไม่ถูกนะ   เราการพยายามติดต่อกับไกด์ว่ายังปลอดภัยมั้ย หลายวันต่อมาเขาแจ้งมาว่าปลอดภัยแต่การเป็นอยู่ค่อนข้างลำบากมาก
ต้องอาศัยอยู่ด้านนอก เพราะกลัว after shock ซึ่งที่นั่น ถึงแม้ว่าจะอยู่ในห้อง อากาศก็ยังหนาวมาก จึงไม่อยากคิดเลยว่ามันจะลำบากขณะไหน
ส่วนเพื่อนต่างชาติที่พบระหว่างทาง ก็ที่ยังอยู่ที่นั้น ปลอดภัยดีทั้งหมด มีคู่รักออสเตรเลียน ก็ระดมทุนจากเพื่อนๆในเฟซบุ๊ค ผ่านเว็บนี้
http://www.gofundme.com/tdmkps   เอาเงินไปซื้อเต้นท์ ถุงนอน และของใช้จำเป็นต่างๆ และพวกเขาก็อัพเดทผ่านเฟซบุ๊ค และ เว็บ gofundme
เนื่องจากเราเองก็ไม่สามารถบริจาคได้มากมาย แต่เราก็อยากช่วยเท่าที่เราทำได้ เราได้ถ่ายรูปกลับมาเป็น ฟิมล์ขาวดำมาม้วนหนึ่งจึงเอามาแบ่งปันกัน
และภาวนาให้เนปาลกลับมาสวยงามอีกครั้ง


กราฟฟิกตี้ที่เก็บภาพมาตอนที่อยู่ในเมืองกาฐมาณฑุ




ร้านหนังสือย่านทาเมล ที่มีหนังสือเกี่ยวกับศาสนา การเดินทาง การปืนเขาเอเวอร์เรส นวนิยายอื่นๆอีก






















คนบนเขาบางครั้งใช้ม้า (หรือไม่ก็ลา) ในการขนสินค้า อาหาร หรือสัมภาระ


































รวมช่วยเหลือได้ที่ http://www.gofundme.com/tdmkps
อ้างอิงสำหรับการช่วยเหลือออสเตรเลียนคู่นั้น