ไม่มีอะไรมากครับ เป็นเรื่องเพลินๆไม่ได้ซีเรียสที่ผมเจอมา
ใครว่างก็อ่านได้ครับ

เมื่อวานผมจะนำมือถือไปซ่อมที่ฟิวฯรังสิต
ผมเข้ามาที่ห้างชั้นใต้ดินครับ ใกล้MK ผมจะขึ้นไปชั้น3 จึงตัดสินใจใช้ลิฟต์ครับ

เล่าก่อนว่า เกือบทุกๆครั้งที่ผมเดินมาขึ้นลิฟต์ ลักษณะที่ผมเห็นทุกครั้ง ก็คือ
ยืนออกันหน้าลิฟต์ ใครมาก่อนหลังไม่รู้ล่ะ
บางครั้งคนยืนกันมั่วๆแต่เข้าได้ทั้งหมดก็ไม่มีปัญหา
แต่หลายๆครั้งที่ยืนออกันเกิน 20 มั่วๆ ผมก็เดินไปใช้บันไดเลื่อน ยอมเสียเวลาเพิ่ม
เพราะถ้าไม่มีระเบียบแบบนี้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ขึ้นด้วยแหละครับ ไม่กล้าพอ

เหตุการณ์ด้านบนนี้ ไม่รู้ว่าห้างในกรุงเทพหรือต่างจังหวัดเป็นเหมือนกันไหม แต่ฟิวเจอร์เป็นแน่ครับ ปกติ

กลับมาต่อที่ผมเจอเมื่อวาน
ตอนผมมาถึงลิฟต์ ผมมาเป็นคนที่สอง
ผมจึงได้โอกาสทดสอบสังคมกลุ่มเล็กๆบางอย่าง
ด้วยการ ยืนต่อด้านหลังคนที่มารอคนแรก
ในตำแหน่งที่ชัดเจนมาก ว่าข้าต่อแถวอยู่นะเฟร้ย
(ผมตัวใหญ่ครับจึงง่ายต่อการเห็น)
ถามว่าการต่อคิวแปลกยังไง ไม่แปลกหรอกครับ
แต่สำหรับที่นี่มันแปลก

หลังจากนั้น
แม่ลูกคู่หนึ่งเดินเลนผมไปที่หน้าลิฟต์
เหมือนทุกๆครั้งก็คือ ไปยืนออๆหน้าลิฟต์
เค้าสาดสายตามองกลับมา
ผมอาจจะจิกหรือไม่ ตรงนี้จำไม่ได้
แต่แม่พูดขึ้นมาว่า "เราไปต่อแถวนะลูก มีแถวอยู่"

ถึงตรงนี้ผมรู้สึกดีละ โลกสวยขึ้นมาทันที

หลังจากนั้นแถวรอขึ้นลิฟต์มันก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ จนเกิน 15-20 คน เป็นอะไรที่แปลกใหม่มากสำหรับที่นี่ แม่บ้านเดินทำหน้างงๆ
เพราะแถวมันเกือบเข้าไปในประตูห้าง
เหมือนเป็นอะไรที่ไม่ค่อยเจอเท่าไหร่
ใครเนียนๆเดินไปหน้าลิฟต์ พอเห็นแถว ก็ต้องเขินๆอายๆเดินไปต่อแถวครับ

ตอนนั้นผมโอเคละ อย่างน้อยๆได้ไปห้างวันที่คนมหาศาล
แต่ไม่รู้สึกหงุดหงิดครับ

ทันใดนั้นเอง!! พอลิฟต์ลงมาถึงชั้นที่ผมรออยู่
ก็คือชั้นล่างสุด (ใต้ดิน)
ลิฟต์เปิด คนแน่นเอี๊ยด
แต่ !!! มีคนเดินออกจากลิฟต์เพียงแค่สามคน
คนในลิฟต์ก็มองออกมาแบบเขินๆ

เด็กที่มากับแม่ที่ยืนอยู่หลังผมพูดว่า
"ชั้นใต้ดินแล้วทำไมเค้าไม่ออกมาล่ะคะ"
ได้ยินแล้วแม่ก็ไม่รู้จะตอบลูกไงด้วยแหละครับ

ผมจะนิยามว่าเป็นมนุษย์ดักลิฟต์ละกัน 55+
คือคนกลุ่มนี้อาจจะอยู่ชั้น 1 จะขึ้นไปชั้น 3 แต่กลัวพลาดลิฟต์
เลยลงลิฟต์มาใต้ดินก่อน แล้วขึ้นไปชั้น 3 อีกทีนึง ทำให้คนรอชั้นใต้ดินไม่ได้ขึ้น

ผมไม่รู้ว่ามันถือว่าเสียมารยาทไหมนะครับ
แต่ผมแค่รู้สึกว่า เป็นผมจะไม่ทำแบบนี้
แม้จะไม่มีกฏห้ามทำ ผมก็คงรู้สึกไม่ดีถ้าจะทำบ้าง

ถึงตอนนี้โลกสวยๆของผมก่อนเข้าลิฟต์หายไปหมดแล้ว 555+


สรุปที่ผมได้จากเมื่อวานครับ
บางทีคนไทยเราอาจจะมีระเบียบอยู่ลึกๆก็ได้ครับ
อาจเพราะบางครั้งไม่มีคนเริ่ม หรืออาจจะเขิน
มันอาจจะใหม่สำหรับที่นี่ (รึเปล่า) แต่ลองทำเถอะครับ

การ "คิดถึงคนอื่นให้มากๆ" หรือ "คิดถึงส่วนรวม" นี่แหละครับ จุดเริ่มต้นที่ดี
ของสังคมที่ดีขึ้น หรืออีกนัยนึงคือ อย่าเห็นแก่ตัว เริ่มที่เรา ไม่ต้องรอคนอื่น
รักษาสิทธิตนได้ แต่ต้องไม่แย่งสิทธิคนอื่น
หลายๆประเทศที่เจริญแล้ว
ต่างมีจุดนี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาไปได้ไกลครับ

แค่นี้ครับ ขอบคุณที่อ่าน พิมพ์ในมือถือปวดตามาก

ปล. วันนี้ว่างครับ มาเพ้อ