นี่เป็นครั้งแรกที่ผมตั้งกระทู้ นะคับ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมานะที่นี้
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกับเพื่อน(แฟนเก่า)เรียนอยู่คณะเดียวกัน คบกันตั้งแต่เรียนปี2 ระหว่างที่คบปีแรกผมก็ดูแลเทคแคเธอเป็นอย่างดีพาไปนู้นนี่นั่น ไปรับไปส่งไปเรียนทุกวัน พอเข้าปีที่สองเราก็ย้ายมาอยู่หอด้วยกันผมก็เลยไม่ค่อยได้พาไปไหนมาก เวลาเล่นเกมส์เธอก็จะเรียกเราไปกินข้าวแต่มันอยู่ในช่วงที่กิลวอพอดีผมก็บอกเธอว่าแป๊บแล้วให้เธอรอ เวลาเธองอลแรกๆผมก็จะง้อ หลังๆมาเธอเริ่มงอลบ่อยแล้วร้องไห้ผมเลยปลอบ แต่บางทีผมก็เผลอด่าไปว่าจะร้องไห้อะไรนักหนา บางทีเธอก็ชอบวิ่งลงมาจากห้องแล้วผมตามเธอไม่ทัน เธอไม่เอากุญแจกับคีการ์ดลงไปด้วยผมก็กลัวว่าถ้าเธอกลับมาจะเข้าห้องไม่ได้ผมก็ได้แต่ยืนมองตรงระเบียงรอเธอกลับมา เวลากินข้าวบางทีเธอก็จะซื้อมาให้เพราะผมเล่นเกมส์อยู่และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเสียใจกับเรื่องนี้โดยเธอคิดว่าผมไม่ใส่ใจเธอ เธอก็แอบร้องไห้ว่าผมเล่นเกมส์โดยไม่สนใจเธอ ผมก็บอกกับเธอว่าผมจะเลิกแต่ในทางปฏิบัติผมยังเล่นเกมส์อยู่และค่อยๆลดเวลาเล่นมาเรื่อยๆ(ซึ่งต้องเข้าใจว่าคนที่ติดเกมส์ไม่ใช่จะเลิกได้แป๊บเดียว)แต่เธอก็ยังบอกว่าผมไม่ใส่ใจเธออยู่ดี โน๊ตบุ๊คของผมพังเพราะผมกับเธอแกล้งกันเล่นแล้วเท้าเผลอไปโดนโน๊ตบุ๊คตกลงพื้น ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่คิดอะไรมากผมก็เลยเอาโน๊ตบุ๊คของเธอมาเล่นแล้วเธอไม่ค่อยได้ใช้ยิ่งทำให้แผลในใจของเธอบาดลึกลงไปอีก วันเกิดของผมเธอซื้อกระเป๋าตังมาให้เพราะเธอเห็นว่ากระเป่าตังเราขาดผมแกล้งทำเป็นเฉยๆแต่ในใจลึกๆของผมดีใจแต่นิสัยของผมเป็นคนปากแข็งเลยไม่ได้พูดอะไร แต่วันเกิดเธอผมกลับไม่มีตังซื้ออะไรให้เธอได้แต่พาเธอไปกินข้าวร้านอาหารเฉยๆ จนในที่สุดวันที่เราต่างเรียนจบเธอบอกกับผมว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วเพราะผมไม่ใส่ใจเธอ ผมก็ขอโอกาสเธอแต่เธอก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วเธอชินกับความรู้สึกนั้นแล้ว สุดท้ายเราสองคนเลยได้แยกกันอยู่ทั้งหน้าที่การงานคนละที่ เธอบอกว่าอยากอยู่คนเดียวยังไม่อยากมีใคร และก็ไม่อยากให้โอกาสเรา แต่ผมยังรักเธออยู่ผมไม่รู้ว่าจะทำยังงัยต่อดี ผมรู้ว่าผมเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องแต่ปัญหาที่เธอบอกผมผมก็ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นแต่คงยังไม่ดีพอสำหรับเธอ ผมควรจะทำยังงัยต่อดีคับ T__T ผมรักและผูกพันธ์กับเค้ามาก
เลิกกันแล้วแต่ผมยังรักเค้าอยู่ทำไงดีครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกับเพื่อน(แฟนเก่า)เรียนอยู่คณะเดียวกัน คบกันตั้งแต่เรียนปี2 ระหว่างที่คบปีแรกผมก็ดูแลเทคแคเธอเป็นอย่างดีพาไปนู้นนี่นั่น ไปรับไปส่งไปเรียนทุกวัน พอเข้าปีที่สองเราก็ย้ายมาอยู่หอด้วยกันผมก็เลยไม่ค่อยได้พาไปไหนมาก เวลาเล่นเกมส์เธอก็จะเรียกเราไปกินข้าวแต่มันอยู่ในช่วงที่กิลวอพอดีผมก็บอกเธอว่าแป๊บแล้วให้เธอรอ เวลาเธองอลแรกๆผมก็จะง้อ หลังๆมาเธอเริ่มงอลบ่อยแล้วร้องไห้ผมเลยปลอบ แต่บางทีผมก็เผลอด่าไปว่าจะร้องไห้อะไรนักหนา บางทีเธอก็ชอบวิ่งลงมาจากห้องแล้วผมตามเธอไม่ทัน เธอไม่เอากุญแจกับคีการ์ดลงไปด้วยผมก็กลัวว่าถ้าเธอกลับมาจะเข้าห้องไม่ได้ผมก็ได้แต่ยืนมองตรงระเบียงรอเธอกลับมา เวลากินข้าวบางทีเธอก็จะซื้อมาให้เพราะผมเล่นเกมส์อยู่และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเสียใจกับเรื่องนี้โดยเธอคิดว่าผมไม่ใส่ใจเธอ เธอก็แอบร้องไห้ว่าผมเล่นเกมส์โดยไม่สนใจเธอ ผมก็บอกกับเธอว่าผมจะเลิกแต่ในทางปฏิบัติผมยังเล่นเกมส์อยู่และค่อยๆลดเวลาเล่นมาเรื่อยๆ(ซึ่งต้องเข้าใจว่าคนที่ติดเกมส์ไม่ใช่จะเลิกได้แป๊บเดียว)แต่เธอก็ยังบอกว่าผมไม่ใส่ใจเธออยู่ดี โน๊ตบุ๊คของผมพังเพราะผมกับเธอแกล้งกันเล่นแล้วเท้าเผลอไปโดนโน๊ตบุ๊คตกลงพื้น ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่คิดอะไรมากผมก็เลยเอาโน๊ตบุ๊คของเธอมาเล่นแล้วเธอไม่ค่อยได้ใช้ยิ่งทำให้แผลในใจของเธอบาดลึกลงไปอีก วันเกิดของผมเธอซื้อกระเป๋าตังมาให้เพราะเธอเห็นว่ากระเป่าตังเราขาดผมแกล้งทำเป็นเฉยๆแต่ในใจลึกๆของผมดีใจแต่นิสัยของผมเป็นคนปากแข็งเลยไม่ได้พูดอะไร แต่วันเกิดเธอผมกลับไม่มีตังซื้ออะไรให้เธอได้แต่พาเธอไปกินข้าวร้านอาหารเฉยๆ จนในที่สุดวันที่เราต่างเรียนจบเธอบอกกับผมว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วเพราะผมไม่ใส่ใจเธอ ผมก็ขอโอกาสเธอแต่เธอก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วเธอชินกับความรู้สึกนั้นแล้ว สุดท้ายเราสองคนเลยได้แยกกันอยู่ทั้งหน้าที่การงานคนละที่ เธอบอกว่าอยากอยู่คนเดียวยังไม่อยากมีใคร และก็ไม่อยากให้โอกาสเรา แต่ผมยังรักเธออยู่ผมไม่รู้ว่าจะทำยังงัยต่อดี ผมรู้ว่าผมเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องแต่ปัญหาที่เธอบอกผมผมก็ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นแต่คงยังไม่ดีพอสำหรับเธอ ผมควรจะทำยังงัยต่อดีคับ T__T ผมรักและผูกพันธ์กับเค้ามาก