สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวอมยิ้มของผม กับการแอบชอบใครสักคนหนึ่ง
(ผมยืมล๊อคอินเพือนนะครับ ผมเป็นผู้ชายเพื่อนเป็นผู้หญิง กลัวคุณผู้อ่านสับสน)
ผมชื่อเอครับ ทำงานอยู่ รพ.เอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน ส่วนคนที่ผมแอบชอบสมมุติว่าชื่อบีละกัน
จริงๆอยากจะบอกชื่อจริงเธอนะครับ แต่กลัวถ้าเธอรู้แล้วจะมองหน้ากันไม่ติด แหะๆ^^
บีเป็นเภสัชกรที่พึ่งเข้ามาทำงานได้เดือนกว่าๆครับ เป็นธรรมดาของที่นี่ครับ เภสัชเข้าๆออกๆผมก็ยัง งง ว่าไปไหนกัน
ตั้งแต่ที่บีเข้ามาทำงานวันแรก ผมสดุดเลยครับอันนี้พูดจริงๆ เธอไม่ใช่คนสวยเวอร์มากมายนะ แต่เหมือนมีเสน่ห์อะไรสักอย่าง
เธอยิ้มเก่งครับ ยกเว้นบางเวลาที่ทะเลาะกับพยาบาลจะหน้าเครียดหน่อย แต่น้ำเสียงและคำพูดยังไพเราะน่าฟังเหมือนเดิม
อ้อ ผมลืมบอกครับ ผมทำงานเป็นNurse aid หรือคนดูแลผู้ป่วยนั่นแหละครับ ดูแตกต่างจากเธอมากไหม แต่ผมก็เจียมตัวนะ
ผมเคยคิดว่าแค่แอบมองก็พอแล้วละ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น ทุกๆวันที่ผมต้องไปเอายาฉีดที่ห้องยา ผมเจอเธอทีไร ความคิดผมเปลี่ยน
ผมออกแนวเพ้อเจ้อไปแล้วครับ
การแอบชอบของผม ไม่เคยแสดงออกไม่ว่าจะทางสีหน้าหรือคำพูด ผมชอบทำหน้าขรึมๆใส่เธอ แต่กับคนอื่นผมยิ้มแย้มทักทาย
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ผมก็คิดเสมอว่าทำยังไงจะได้คุยกับเธอ นอกเหนือจากการบอกชื่อผู้ป่วยเวลาไปเบิกยาฉีดกับเธอ
แล้ววันหนึ่งผมก็ปิ๊งไอเดียครับ เธอมีหน้าที่จ่ายยาใช่ไหม งั้นผมคงต้องทำยังไงก็ได้ให้เธอจ่ายยาให้ผม ใช่ครับ ผมแกล้งไม่สบาย
ไปตรวจกับหมอ เพื่อจะได้รับยา ผมก็มั่วๆอาการไป ปวดเมื่อย ปวดต้นคอ อะไรก็ว่าไปครับ คุณหมอก็สั่งจ่ายยาคลายกล้ามเนื้อมาครับ
เข้าทางครับ ผมรอลุ้นว่าเธอจะเป็นคนจ่ายยาให้ผมหรือเปล่า เภสัชมีสามคนนะครับ ปรากฏว่าหวยออกที่เธอครับ ผมนี่ใจเต้นตึกๆตอนรับยา
แต่ก็ตามสไตล์ผมครับ ทำหน้าขรึม ไม่ยิ้มไม่แย้ม เธอถามก็ อือๆ อย่างเดียว แต่เธอสิครับ ยิ้มแย้มน่ารักมาก คือหัวใจผมพองโต เอาตรงๆว่า
เหมือนคนไม่เคยมีความรัก แต่ไม่ใช่นะครับ ผมเคยมีแฟนมาหลายคนแล้วนะ ทำไมเธอทำผมบ้าได้ขนาดนี้ ผมกลับหอแทบไม่อยากทำอะไรครับ
อยากนอนฝันบนเตียงครับ ฝันถึงรอยยิ้มเธอครับ
หลังจากการรับยาครังแรกผ่านไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจริงๆ ผมเริ่มมองหาแผนการไหม่ แต่แผนเดิมก็ยังใช้ได้นะ
คราวนี้แกล้งไม่สบายครับไอ เจ็บคอ ก็ว่ากันไป คุณหมอมองหน้าผมแปลกๆ แล้วจ่ายพารามาครับ 5555
คราวนี้ผมตั้งใจใว้แล้วครับว่าถ้าบีเป็นคนจ่ายยา ผมจะหาเรื่องคุยนานๆ ถามสะระตะเกี่ยวกับยา และตั้งใจว่าจะยิ้มให้เธอด้วย
แล้วผมก็ผิดหวังครับ ครั้งนี้เธอไม่ได้เป็นคนจ่ายยา ผมเสียใจมากเลย อุตส่าห์เตรียมตัวฝึกซ้อมหน้ากระจกมาอย่างดี
ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวไว้ผมคิดแผนการณ์ไหม่ๆ มาคุยกับเธอก็ได้
ผมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนใน รพ.ฟังครับ ทุกคนบอกว่าผมเห่าเครื่องบินครับ แต่เพื่อนคนที่บอกผมว่าเห่าเครื่องบินนั้น
ตัวมันเองนั่นแหละครับชอบทำเป็นเดินผ่านห้องยา แล้วมองหน้าเธอส่งยิ้มให้เธอพร้อม จนหลังๆมาเธอเริ่มแสดงอาการรำคานหรือเปล่า
พอเห็นหน้ามัน เธอหันหน้าหนีเลยครับ ไม่มองสบตา หลังๆมาไส่แมสทำงานทั้งวัน อันนี้ผมแอบสังเกตนะ หรือผมคิดไปเองอาจจะหวงเธอเกินไป
หลังจากเธอไส่แมสมาทำงานทุกวัน ผมอดเห็นเห็นรอยยิ้มเธอเลยครับ จะมีวิธีไหนบ้างให้เธอถอดแมสสักวัน ผมเกือบจะลืมๆ
รอยยิ้มเธอไปบ้างแล้ว บางทีผมแอบมองเวลาเธอจ่ายยา เธอพูดเพราะ เสียงหวานๆจนผมหงุดหงิด ไม่อยากให้เธอจ่ายยาให้คนไข้ผู้ชายนะครับ
ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ
ตอนนี้ผมยังคงไม่ละความพยายามนะครับ ยังหาวิธีคุยกับเธอให้ได้ แต่ก็ยากครับ ยิ่งทำงานคนละแผนก ผมควรทำยังไงดีครับ
หรือควรเลิกบ้าแล้วอยู่เฉยๆ แต่มันทำไม่ได้จริงๆครับ แค่เดินผ่านห้องยา ผมก็รู้สึกใจเต้นแรงแล้ว
ขอคำแนะนำในการจีบสาวเภสัชครับ
(ผมยืมล๊อคอินเพือนนะครับ ผมเป็นผู้ชายเพื่อนเป็นผู้หญิง กลัวคุณผู้อ่านสับสน)
ผมชื่อเอครับ ทำงานอยู่ รพ.เอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดลำพูน ส่วนคนที่ผมแอบชอบสมมุติว่าชื่อบีละกัน
จริงๆอยากจะบอกชื่อจริงเธอนะครับ แต่กลัวถ้าเธอรู้แล้วจะมองหน้ากันไม่ติด แหะๆ^^
บีเป็นเภสัชกรที่พึ่งเข้ามาทำงานได้เดือนกว่าๆครับ เป็นธรรมดาของที่นี่ครับ เภสัชเข้าๆออกๆผมก็ยัง งง ว่าไปไหนกัน
ตั้งแต่ที่บีเข้ามาทำงานวันแรก ผมสดุดเลยครับอันนี้พูดจริงๆ เธอไม่ใช่คนสวยเวอร์มากมายนะ แต่เหมือนมีเสน่ห์อะไรสักอย่าง
เธอยิ้มเก่งครับ ยกเว้นบางเวลาที่ทะเลาะกับพยาบาลจะหน้าเครียดหน่อย แต่น้ำเสียงและคำพูดยังไพเราะน่าฟังเหมือนเดิม
อ้อ ผมลืมบอกครับ ผมทำงานเป็นNurse aid หรือคนดูแลผู้ป่วยนั่นแหละครับ ดูแตกต่างจากเธอมากไหม แต่ผมก็เจียมตัวนะ
ผมเคยคิดว่าแค่แอบมองก็พอแล้วละ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น ทุกๆวันที่ผมต้องไปเอายาฉีดที่ห้องยา ผมเจอเธอทีไร ความคิดผมเปลี่ยน
ผมออกแนวเพ้อเจ้อไปแล้วครับ
การแอบชอบของผม ไม่เคยแสดงออกไม่ว่าจะทางสีหน้าหรือคำพูด ผมชอบทำหน้าขรึมๆใส่เธอ แต่กับคนอื่นผมยิ้มแย้มทักทาย
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ผมก็คิดเสมอว่าทำยังไงจะได้คุยกับเธอ นอกเหนือจากการบอกชื่อผู้ป่วยเวลาไปเบิกยาฉีดกับเธอ
แล้ววันหนึ่งผมก็ปิ๊งไอเดียครับ เธอมีหน้าที่จ่ายยาใช่ไหม งั้นผมคงต้องทำยังไงก็ได้ให้เธอจ่ายยาให้ผม ใช่ครับ ผมแกล้งไม่สบาย
ไปตรวจกับหมอ เพื่อจะได้รับยา ผมก็มั่วๆอาการไป ปวดเมื่อย ปวดต้นคอ อะไรก็ว่าไปครับ คุณหมอก็สั่งจ่ายยาคลายกล้ามเนื้อมาครับ
เข้าทางครับ ผมรอลุ้นว่าเธอจะเป็นคนจ่ายยาให้ผมหรือเปล่า เภสัชมีสามคนนะครับ ปรากฏว่าหวยออกที่เธอครับ ผมนี่ใจเต้นตึกๆตอนรับยา
แต่ก็ตามสไตล์ผมครับ ทำหน้าขรึม ไม่ยิ้มไม่แย้ม เธอถามก็ อือๆ อย่างเดียว แต่เธอสิครับ ยิ้มแย้มน่ารักมาก คือหัวใจผมพองโต เอาตรงๆว่า
เหมือนคนไม่เคยมีความรัก แต่ไม่ใช่นะครับ ผมเคยมีแฟนมาหลายคนแล้วนะ ทำไมเธอทำผมบ้าได้ขนาดนี้ ผมกลับหอแทบไม่อยากทำอะไรครับ
อยากนอนฝันบนเตียงครับ ฝันถึงรอยยิ้มเธอครับ
หลังจากการรับยาครังแรกผ่านไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยจริงๆ ผมเริ่มมองหาแผนการไหม่ แต่แผนเดิมก็ยังใช้ได้นะ
คราวนี้แกล้งไม่สบายครับไอ เจ็บคอ ก็ว่ากันไป คุณหมอมองหน้าผมแปลกๆ แล้วจ่ายพารามาครับ 5555
คราวนี้ผมตั้งใจใว้แล้วครับว่าถ้าบีเป็นคนจ่ายยา ผมจะหาเรื่องคุยนานๆ ถามสะระตะเกี่ยวกับยา และตั้งใจว่าจะยิ้มให้เธอด้วย
แล้วผมก็ผิดหวังครับ ครั้งนี้เธอไม่ได้เป็นคนจ่ายยา ผมเสียใจมากเลย อุตส่าห์เตรียมตัวฝึกซ้อมหน้ากระจกมาอย่างดี
ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวไว้ผมคิดแผนการณ์ไหม่ๆ มาคุยกับเธอก็ได้
ผมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนใน รพ.ฟังครับ ทุกคนบอกว่าผมเห่าเครื่องบินครับ แต่เพื่อนคนที่บอกผมว่าเห่าเครื่องบินนั้น
ตัวมันเองนั่นแหละครับชอบทำเป็นเดินผ่านห้องยา แล้วมองหน้าเธอส่งยิ้มให้เธอพร้อม จนหลังๆมาเธอเริ่มแสดงอาการรำคานหรือเปล่า
พอเห็นหน้ามัน เธอหันหน้าหนีเลยครับ ไม่มองสบตา หลังๆมาไส่แมสทำงานทั้งวัน อันนี้ผมแอบสังเกตนะ หรือผมคิดไปเองอาจจะหวงเธอเกินไป
หลังจากเธอไส่แมสมาทำงานทุกวัน ผมอดเห็นเห็นรอยยิ้มเธอเลยครับ จะมีวิธีไหนบ้างให้เธอถอดแมสสักวัน ผมเกือบจะลืมๆ
รอยยิ้มเธอไปบ้างแล้ว บางทีผมแอบมองเวลาเธอจ่ายยา เธอพูดเพราะ เสียงหวานๆจนผมหงุดหงิด ไม่อยากให้เธอจ่ายยาให้คนไข้ผู้ชายนะครับ
ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ
ตอนนี้ผมยังคงไม่ละความพยายามนะครับ ยังหาวิธีคุยกับเธอให้ได้ แต่ก็ยากครับ ยิ่งทำงานคนละแผนก ผมควรทำยังไงดีครับ
หรือควรเลิกบ้าแล้วอยู่เฉยๆ แต่มันทำไม่ได้จริงๆครับ แค่เดินผ่านห้องยา ผมก็รู้สึกใจเต้นแรงแล้ว