ผมไม่ทำแบบคุณจขกท.ครับ

ผมคิดเสมอว่า ผมไปกินอาหาร จุดประสงค์หลักของผมคือ กินอาหาร
สินค้าที่ผมซื้อขายหลักคือ อาหาร
ส่วนงานบริการของบริกรเป็นแค่ส่วนเสริมเล็กๆน้อยๆเท่าันั้น สำหรับร้านอาหารปกติธรรมดาทั่วไป
หากผมได้อาหารที่ผมสั่งตรงตามที่สั่ง อาหารสะอาดดีปกติไม่บูดเสียหรือมีปัญหาอื่น พนักงานรับคำสั่งอาหาร และนำอาหารมาให้ได้ครบถ้วนตามที่ตกลงกัน.....แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
ถ้าพนักงานจะทำดีกว่านี้ จะยิ้มแย้ม จะดูแลดี จะทำอะไรที่ดีๆ.....ผมก็ชอบไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ผมคิดแค่มันคือส่วนเสริมให้ดีขึ้น มิใช่สาระสำคัญในการซื้ออาหารของผม
แม้แต่พนักงานหรือร้านทำอะไรที่ไม่ได้มีผลกระทบกับผมโดยตรง ผมก็ไม่เคยเก็บมาใส่ใจให้ตัวเองต้องหงุดหงิด เช่น บางร้านก็ตะโกนคุยกัน บางร้านถึงขั้นด่าทอพูดจาหยาบคายใส่กันเอง พนักงานจับกลุ่มหัวเราะเล่นกันเอง พนักงานมีปัญหากับลูกค้าคนอื่น เป็นต้น แบบนี้จะผมนั่งกินได้เฉยๆสบายๆ ไม่รู้จะไปใส่ใจทำไมให้ตัวเราเองต้องอารมณ์เสีย
นอกเสียจากพนักงานทำงานติดลบแล้วมีผลกระทบกับผม ผมจึงจะมีปัญหาด้วย เช่น พนักงานรับคำสั่งอาหารไปแล้ว แต่อาหารนั้นๆไม่มีหรือหมด แต่ไม่ยอมมาแจ้ง ปล่อยให้ผมรอ / พนักงานพูดคำหยาบใส่ผม เป็นต้น
ถ้าเจอแบบนี้ โดยทั่วไปเมื่อกินเสร็จ ผมจะขอพบผู้จัดการห้องอาหารนั้นๆ หรือ เมื่อกลับถึงบ้านแ้ล้วจะโทรไปร้องเรียนกับทางต้นสังกัด
(ปกติมักไม่โวยวายขณะกำลังกิน เพราะไม่อยากต้องกินอาหารปนน้ำลายพนักงานโดยไม่จำเป็น (สำหรับอาหารที่ยังไม่ได้ยกมาให้))

ทั้งนี้.......
เว้นแต่ หากเป็นร้านอาหารระดับบน เช่น โรงแรม 5 ดาว หรือ ร้านอาหารที่คิดค่าอาหารสูงกว่าค่าวัตถุดิบมากๆ ฯลฯ หรือร้านที่คิดค่าบริการ (service charge)
พวกนี้ผมจะคาดหวังที่จะได้รับบริการที่ดีกว่าร้านทั่วๆไปปกติ
เพราะราคาที่สูงมากหรือราคาที่คิดค่าบริการแล้วนั้น ย่อมหมายถึงว่า เขาขายบริการด้วย ไม่ใช่ขายแค่อาหาร

หมายเหตุ...
ในทางตรงข้าม ปกติเวลาผมไปกินอาหาร ถ้าผมนั่งกินที่ร้าน
เวลาพนักงานยกอาหารมาให้ หรือมาเก็บจาน ผมจะขอบคุณเขาทุกครั้งที่เ็ป็นไปได้
อย่างเวลาไปกินอาหารแบบไม่อั้น(บุฟเฟ่ต์)เนี่ย เก็บจานบ่อยมาก เพราะผมกินเยอะ ตักอาหารบ่อยมาก...
หากเขามาเก็บจานตอนผมอยู่โต๊ะ ผมก็ขอบคุณเขาทุกครั้ง ... เติมน้ำทุกครั้ง ผมก็ขอบคุณทุกครั้ง