สวัสดีคับ คืออันนี้ตั้งกระทู้เป็นครั้งเเรกนะคับ คือจะมาขอถาม ทุกคนหน่อยคับผมควรทำอย่างไงเเละขอคำเเนะนำหน่อยคับ
คือเเฟนผม คนนี้ผมคบมา ตั้งเเต่ 22 มิถุนายน 2557 คือจะ 1 ปีอยู่เเล้วคับ ผมไม่เคยทำอะไรเขาเเม้เเต่นิดเดียวทั้งที่เป็นเเฟนกัน เคยจับมือกันเเค่ 1 ครั้งตอนที่ไปเที่ยวทะเลเขาขอมือผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยยื่นมือให้เขาจับมือผมผมรู้สึกชอบมากๆ ตอนนั้นเป็นความทรงจำที่ดีมากคับ เเต่เราก็ต้องหห่างกันเพราะว่าเราเรียน มหาวิทยาลัย คนละมหาวิทยาลัยเขาศึกษา ที่ กทม. ส่วนผมก็ศึกษามหาวิทยาลัยที่บ้านเกิดเเม่ (ไม่ขอบอกชื่อมหาวิทยาลัยนะคับ) ความรู้สึกหลายๆอย่างมันเข้ามาคับ เช่น มันทำให้ผมรักเเฟนผมมากขึ้นไม่รู้เพราะอะไรนะคับหลายๆคนอาจจะบอกว่าเรียนคนละมหาลัยเเฟนมี กิ๊ก มีเเฟนใหม่เเน่เลย ส่วนนั้นใช่คับเเต่สำหรับผมนั้นกลับกันมันทำให้ผมรักเเฟนมากขึ้นอยากอยู่ด้วยกัน ก่อนหน้าที่ผมจะเป็นเเฟนกับเธอ คือเธอเเบบเป็นคนที่ใจเเข็งมากกกกกกกถึงมากที่สุด เย็นชาถึงมากที่สุดถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกจีบไปนานละเเต่สำหรับผมคือชอบ เธอตั้งเเต่มัธยม ปลายเเล้วคับเเอบมองเเบบ เจอหน้าก็ยิ้มเเล้วเเบบปลื้มสุดๆ เเต่ผมเพิ่งจะมากล้าจีบเธอตอน จบมัธยม เชื่อไหมว่าผมจีบนานมาก จนหมดเเรงเลยเเบบหมดกำลังใจเเบบเต็มที่เเล้วเเต่ผมก็สู้ต่อนะ ผมทำของขวัญวันเกิดให้เขา จริงๆในใจผมตอนนั้นคือเเบบหมดเเรงเเล้วว่ะจีบไปก็ไม่ติดไม่ชอบเราเลยท้อมากๆ เลยทำของขวัญวันเกิดให้ผม วาดรูปให้เธอเเละก็เขียนจดหมายให้เธอ ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าเราทำเต็มที่เเล้วมันทำให้เธอชอบเราไม่ได้ก็จะยอม เเต่ผลลับที่ออกมานั้นคือ เธอบอกว่าเรามาเป็นเเฟนกันไหมคือเเบบคุณพระช่วยยยยยได้เป็นเเฟนดีใจมากๆเเต่หลังจากที่เป็นเเฟนกันสักระยะ ก็อย่างที่บอกเธอเป็นผู้หญิงเย็นชาคับ เธอไม่เคยบอก รักผม ไม่เคยบอกคิดถึงผม มีเเต่ผมที่บอกเขาเเต่ผมก็สู้นะคับผมพยายามทำทุกอย่างให้เขามารู้สึกรักผมบ้าง ผมถามเขาว่ารักเราบ้างป่าวเขาบอกว่ามันยังไม่ถึงคำว่ารักเเค่ผูกพัน เขาบอกว่ามันไม่เห็นจะรู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย หรือเป็นเพราะผมที่เป็นเพราะผมไม่กล้าเเม้เเต่หอมเเก้มเธอเพราะกลัวเธอจะเกลียดผมเเล้วไม่คุย ผมทำไงคับให้เธอมารักผมเเบบที่ผมรักเธอบ้างเเล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเขารักเราเเค่ไหน ช่วยเเนะนำหน่อยนะคับ
ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของเเฟน
คือเเฟนผม คนนี้ผมคบมา ตั้งเเต่ 22 มิถุนายน 2557 คือจะ 1 ปีอยู่เเล้วคับ ผมไม่เคยทำอะไรเขาเเม้เเต่นิดเดียวทั้งที่เป็นเเฟนกัน เคยจับมือกันเเค่ 1 ครั้งตอนที่ไปเที่ยวทะเลเขาขอมือผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยยื่นมือให้เขาจับมือผมผมรู้สึกชอบมากๆ ตอนนั้นเป็นความทรงจำที่ดีมากคับ เเต่เราก็ต้องหห่างกันเพราะว่าเราเรียน มหาวิทยาลัย คนละมหาวิทยาลัยเขาศึกษา ที่ กทม. ส่วนผมก็ศึกษามหาวิทยาลัยที่บ้านเกิดเเม่ (ไม่ขอบอกชื่อมหาวิทยาลัยนะคับ) ความรู้สึกหลายๆอย่างมันเข้ามาคับ เช่น มันทำให้ผมรักเเฟนผมมากขึ้นไม่รู้เพราะอะไรนะคับหลายๆคนอาจจะบอกว่าเรียนคนละมหาลัยเเฟนมี กิ๊ก มีเเฟนใหม่เเน่เลย ส่วนนั้นใช่คับเเต่สำหรับผมนั้นกลับกันมันทำให้ผมรักเเฟนมากขึ้นอยากอยู่ด้วยกัน ก่อนหน้าที่ผมจะเป็นเเฟนกับเธอ คือเธอเเบบเป็นคนที่ใจเเข็งมากกกกกกกถึงมากที่สุด เย็นชาถึงมากที่สุดถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกจีบไปนานละเเต่สำหรับผมคือชอบ เธอตั้งเเต่มัธยม ปลายเเล้วคับเเอบมองเเบบ เจอหน้าก็ยิ้มเเล้วเเบบปลื้มสุดๆ เเต่ผมเพิ่งจะมากล้าจีบเธอตอน จบมัธยม เชื่อไหมว่าผมจีบนานมาก จนหมดเเรงเลยเเบบหมดกำลังใจเเบบเต็มที่เเล้วเเต่ผมก็สู้ต่อนะ ผมทำของขวัญวันเกิดให้เขา จริงๆในใจผมตอนนั้นคือเเบบหมดเเรงเเล้วว่ะจีบไปก็ไม่ติดไม่ชอบเราเลยท้อมากๆ เลยทำของขวัญวันเกิดให้ผม วาดรูปให้เธอเเละก็เขียนจดหมายให้เธอ ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าเราทำเต็มที่เเล้วมันทำให้เธอชอบเราไม่ได้ก็จะยอม เเต่ผลลับที่ออกมานั้นคือ เธอบอกว่าเรามาเป็นเเฟนกันไหมคือเเบบคุณพระช่วยยยยยได้เป็นเเฟนดีใจมากๆเเต่หลังจากที่เป็นเเฟนกันสักระยะ ก็อย่างที่บอกเธอเป็นผู้หญิงเย็นชาคับ เธอไม่เคยบอก รักผม ไม่เคยบอกคิดถึงผม มีเเต่ผมที่บอกเขาเเต่ผมก็สู้นะคับผมพยายามทำทุกอย่างให้เขามารู้สึกรักผมบ้าง ผมถามเขาว่ารักเราบ้างป่าวเขาบอกว่ามันยังไม่ถึงคำว่ารักเเค่ผูกพัน เขาบอกว่ามันไม่เห็นจะรู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย หรือเป็นเพราะผมที่เป็นเพราะผมไม่กล้าเเม้เเต่หอมเเก้มเธอเพราะกลัวเธอจะเกลียดผมเเล้วไม่คุย ผมทำไงคับให้เธอมารักผมเเบบที่ผมรักเธอบ้างเเล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเขารักเราเเค่ไหน ช่วยเเนะนำหน่อยนะคับ