จากการแอบชอบธรรมดาในวันก่อน...นำมาสู่...การเป็นหวานใจในวันนี้ ♥

สวัสดีคะนี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้ามีอะไรผิดพลาดเราต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อ้ออกระทู้นี้อาจจะเต็มไปด้วยภาษาวิบัติเพื่ออรรถรสในการเขียนและการอ่าน มาเริ่มกันเลยดีกว่าาา....

เรื่องมันเกิดมาประมาณ5-6ปีแล้วคือวันนั้นเป็นวันเปิดเทอมซึ่งตอนนั้นเราขึ้นม.1คือก็ต้องตื่นเต้นช้ะที่จะได้เจอเพื่อนใหม่ที่มาจากหลายๆโรงเรียน ตอนนั้นเราตื่นเต้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกก เรามีกลุ่มเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน5คนรวมเราด้วย

แล้วเวลาก็ผ่านไปจนกระทั่งเปิดเทอมภาคเรียนที่2 ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มเรามันมีแฟนและแฟนมันก็มีพี่ชายเรียนอยู่ม.4โรงเรียนเดียวกับเรานี่แหละ

เราเห็นเพื่อนมีแฟนละแบบอิจฉาอยากมีบ้างไรงี้เราก็เลยเปรยๆกับเพื่อนว่าพาไปส่องหนุ่มในห้องสมุดมั่งดิ่ พวกมันก็ตกลงพร้อมใจกันไปนั่นส่องผู้ชายกับเราในห้องสมุด

วันนั้นคนในห้องสมุดเยอะมากกกกเราก็ไปสะดุดตากับผู้ชายกลุ่มหนึ่งเป็นพี่ม.ปลาย น่าจะม.4 เราก็บอกให้เพื่อนดู แล้วเพื่อนเราคนนึงก็บอกว่าพี่แฟนมันก็อยู่ในกลุ่มนี้ชื่อพี่P(ขอย่อน๊า)เราก็อำเพื่อนว่า 'เห้ย กูว่ากูชอบพี่Pว่ะ
สุดท้ายพวกมันเชื่อจ้าาาว่าเราชอบพี่Pจริงๆ ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรหรอก เพราะอำเล่นๆแต่พอพวกมันแซวบ่อยๆเราก็หวั่นไหวดิ่ 555555555 มันคงจะเหมือนน้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน แล้วใยเล่าเด็กหญิงวัยแรกแย้มอย่างเราจะไม่หวั่นไหว
แต่เราไม่ได้บอกพวกมันนะว่าเราหวั่นไหวกับพี่Pไปแล้ววววว >< 5555555555555555555555

หลังจากนั้นเราก็ตามสืบประวัติพี่Pจนรู้ทั้งชื่อ-นามสกุล บ้านอยู่ที่ไหน(ต้องขอบคุณที่น้องพี่เขาเป็นแฟนกับเพื่อนเรา มันเลยง่ายขึ้นเยอะเลย) ตารางเรียนเรียน ห้องที่เรียน สืบจนเจอเฟสบุ้ค ... เราก็เลยตัดสินใจแอดเฟรนพี่เขาไป แล้วคือแบบพี่เขารับแอดเราไวมากก พอพี่เขารับแอดปุ้ปเรานี่วิ่งไปกรี้ดหน้าบ้านเลยจ้า หลังจากที่พี่Pรับแอดแล้วเราก็เข้าไปส่องเฟสพี่Pอยู่ประมาณ1เดือนเต็มโดยที่พี่เขาไม่รู้ตัว(มั้ง)แล้วเราก็ตัดสินใจทักแชทเฟสพี่Pไป...

ตอนทักไปก็ไม่เป็นไรหรอกปกติดีแต่พอพี่เขาตอบมานี่ดิ่ โห่ย ! กรี้ดลั่นบ้านค๊าาาาาาาาาาาาาาา แล้วเราก็คุยกันมาประมาณ1อาทิตย์ ด้วยความแรดของเราไม่สิ่ด้วยความที่เราไม่เคยชอบใครหรือรักใครเราเลยตัดสินใจขอเบอร์พี่เขา (แรดจัง) ตอนนั้นลุ้นมากแบบเราหน้าด้านไปป่ะว่ะ เราเป็นผู้หญิงนะเว้ยยยมันจะดีหรอ สุดท้ายพี่Pก้ให้เบอร์มาจ้าาาา กรี้ดลั่นบ้านตามเคย แต่พี่Pให้เราสุ่ม3ตัวสุดท้าย แต่ข่าวดีคือเราสุ่มถูกด้วย พรหมลิขิตชัดชัด เราก็โทรคุยกันตอนเราโทรไปพี่Pล้างจานอยู่ พ่อบ้านที่ดีมั่กๆ

หลังจากนั้นเราก็มีบ้างที่โทรคุยแต่ส่วนใหญ่จะส่งข้อความคุยกัน บางวันคุยกันละตังค์หมดงี้เราถึงกับต้องขับรถไป7-11เพื่อซื้อบัตรเติมเงินมือถือละส่งข้อความคุยกับพี่P

สุดท้ายความลับก็ไม่มีในโลก ในที่สุดเพื่อนเรามันก็รู้ว่าเราคุยกับพี่P รู้ว่าเราชอบพี่P เพื่อนรู้แล้วมันก็แฉสิ่คะจะเหลือหรอจากตอนแรกที่เพื่อนในกลุ่มรู้ตอนนี้ลามเป็นเพื่อนทั้งห้อง โอ้ยตายยฉันตายย

แล้ววันวาเลนไทน์ก็มาถึง .... เราก็ซื้อกุหลาบสีขาว1ดอกไปให้พี่P คือซื้อมาตั้งแต่เช้าอ่ะวันนั้นเจอพี่Pบ่อยมากแต่ไม่กล้าให้ เขินมั้ง จนเลิกเรียนเราก็ยังไม่ได้ให้พี่Pเพราะไม่กล้ากลัวสารพัด555555555555ก็ไม่รู้ว่าจะกลัวทำไม เราเลยคิดว่าเราจะเอาดอกกุหลาบดอกนั้นไปทิ้งเพราะคิดแล้วว่ายังไงก็คงไม่ได้ให้จนเพื่อนเรามันทนไม่ไหวม้างมันเลยวิ่งเอากุหลาบไปให้พี่Pตอนนั้นเราหน้าแดงมากแอบไปหลบหลังเสาร์ด้วย 555555555555555 ตอนเย็นเราก็ส่งข้อความคุยกับพี่เขาปกติ ...

ระหว่างนี้ก็มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับพี่Pตามประสารุ่นน้องที่แอบชอบรุ่นพี่ มันฟินมากกเราอธิบายไม่ถูกง่าาา แต่มันเขินมากกก

เราแอบชอบพี่Pจนถึงม.3แล้วพี่Pก็อยู่ม.6 ซึ่งเราก็คิดแล้วว่าหลังจากพี่Pจบม.6ไปเราคงไม่ได้เจอพี่เขาอีกเราเลยทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อพี่P แล้วเวลาแห่งการจากลาก็มาถึงเมื่อถึงวันปัจฉิมเราเลยทำของขวัญให้พี่Pโดนการวาดรูปพี่Pในทุกอิริยาบทเท่าที่เราจะจำได้ มีทั้งเดินกับเพื่อน ตอนพี่Pแข่งบอล ตอนพี่Pทานข้าว ฯลฯ พร้อมกับลูกโป่ง9ลูกแล้วนำไปให้พี่Pในวันปัจฉิม   สุดท้ายแล้วพี่Pก็ปล่อยให้ลูกโป่งที่เราให้ลอยไปในอากาศ ตอนเราเห็นลูกโปงหลุดมือพี่Pตอนนั้นเราร้องไห้เลย เราคิดว่า 'ถ้าไม่อยากได้ทำไมไม่บอก คือเหมือนพี่Pทำร้ายความรู้สึกเราอ่ะ เราคิดแล้วว่าหลังจากนี้เราจะตัดใจจากคนใจร้ายซะ แล้วตกเย็นพี่Pก็โทรมาขอโทษแล้วบอกว่าาไม่ได้ตั้งใจให้มันหลุดมือ แล้วเราก็เข้าใจกัน คริคริ

ยังไม่จบน๊าเดี๋ยวมาต่อ ....