ผมผิดไหมที่ยังรอ...

สวัสดีครับทุกคน กระทู้แรก ผิดพลาดประการใดโปรดอภัย
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเปนทหารครับ เราคบกับแฟนมา4ปีแล้วแล้วเราเลิกกันครับครับ ก่อนหน้านั้นเรา2คนได้คบกันตอนม.ปลายครับ เขาฝากบอกเพื่อนผมว่ามาชอบผม แล้เราก้อได้รุจักคนได้แลกเบอ แล้วคุยกัน จนตกลงคบกันเปนแฟนครับ (เธอเปนรุ่นน้องผมปีหนึง) เรา2คนมีเรื่องทุกร้อนใจอะไร เครียดเรื่องอะไรจะมาระบายให้ฟังกันตลอด ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องปิดบังกัน ในระหว่างคบกันพ่อแม่เธอสั่งห้ามให้เลิกคบกันครับ เพียงเพราะว่ามีคนใส่ร้ายผมอย่างนู้นอย่างนี้เรื่องจิงบ้าง ไม่จิงบ้าง เราก้อได้ห่างกันไปสักพักแล้วกลับมาคบกันแบบแอบๆครับ ในระหว่างที่คบกันเธอเปนคนที่เอาแต่ใจมาก ขี้งอน ขี้อ้อน แต่ผมก้อตามใจทุกอย่าง เรามีความสุขกับสิ่งที่เราทำให้กัน ต่างคนต่างดูแลเอาใจใส่กันและกันเปนอย่างดี ไปเท่วกันไปหาอะไรกินกันแบบแอบๆ แต่ผมไม่รุว่ามันผิดมากหรือป่าวที่เรา แอบคบกันแบบนี้ แต่เราคบกันแล้วไม่ทำให้คัยเดือดร้อนแล้วกันครับ  จนมาถึงวันที่ผมเรียนจบ ผมได้สอบติดนักเรียนนายสิบติดครับ แล้วผมก้อได้เข้าไปเรียนครับ ใช้เวลาเรียน1ปีคับ กอ่นไปเรียนผมได้ทำการร่ำลากันไว้ครับ ว่ารอได้ก้อรอรไม่ได้ก้อไม่เปนไร แต่เธอตอบมาว่าจะรอ ระหว่างที่เรียน เราจะติดต่อกันเพียงจดหมายเท่านั้นครับ ไม่ได้เหนหน้าไม่ได้ยินเสียง จนเวลาผ่านไป3เดือน ได้ลาพกกลับบ้าน ผมก้อกลับมาดูแลเหมืนเดิมได้ลาพักเปนเวลา10วัน แล้วก้อต้องกลับไปเรียนต่อครับ แล้วหลังจากนั้นอีก 3เดือนก้อได้กลับมาเหมือนเดิมครับ ผมก้อทำหน้าที่เหมือนเดิม (ในระยะเวลา 6 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้าไม่ได้ยินเสียงกันคัยว่ามันไม่นาน ผมไม่รุนะครับ แต่สำหรับคนเปนแฟนทหารว่ามันนานแค่ไหน) หัลงจากนั้นได้เปลี่ยนที่เรียนครับได้ลาพักเกือบทุกอาทิต แต่ก้อเจอกันบ้างไม่เจอบ้างครับ เพราะเธอก้อใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วงานก้อต้องเยอะเปนธรมดาครับ จนครบ1ปีผมได้ติดยศสิบตรี เธอได้มาติดยศผมด้วยครับ เธอมาพร้อมพ่อแม่ผม (คือบ้านผมเขารุว่าเราคบกันครับ แล้วทางบ้านผมก้อรักเธอมากด้วยครับ) หลังจากระยะเวลา1ปีที่ผ่านมา มว่ามันทรมานมากนะครับสำหรับคนรอ ผทก้อคิดว่าเธอคนนี้แหละ จะเปนคนที่ใช่สำหรับผมแล้วตลอดเวลา3ปีเรารักกันดีครับ ในขณะที่ผมเรียนนายสิบจบมาทำงานมันก้อเปนเวลาของเธอที่ต้องเข้าไปเรียนมหาลัยครับ เธอเรียนในมหาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐมครับ ส่วนผมบรรจุใกล้ๆกับจังหวัดที่เธอเรียนนั้นแหละครับ ในระหว่างเรียนเราได้ไปมาหาสู่กันบ่อยๆครับกลับบ้านพร้อมกันบ้าง ไปเทวด้วยกันบ้างอะไรประมานนี้ครับ จนหลังๆก่อนเลิกกันครับผมสังเกตเธอดูแปลกไปครับ ดูเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่เข้ามหาลัย บางครั้งผมอาจจะทำงานเหนื่อยเกินจนละเลยการดูแลเอาใจใส่เธอจนทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ แต่ถึงยังไงผมก้อรักเธอคนเดียว แล้วกลับมาดูแลเธอเหมือนเดิม  เราต่างคนต่างมีรหัสเฟสกันครับ คือเรา2คนจะไม่มีอะไรปิดบังกันครับมีอะไรก้อจะคอยบอกกัน จนกระทั้งเธอบอกว่าเธอสงสารพ่อแม่เธอที่ห้ามคบกัน แล้วเขาก้อขอเลิกกับผมอีกครั้ง แต่ผมไม่ยอมครับรั้งเธอทุกวิถีทาง ไม่ยอมให้เธอไป(อันนี้ผมเหนแก่ตัวมากครับ) แต่สุดท้ายเธอก้อไปครับ แต่ผมก้อตื้อเธอให้กลับมารักผมอีกครั้งครับ แล้วเธอก้อได้เปลี่ยนรหัสเฟสครับ แต่โทรสับเข้าค้างไว้มันไม่ออกให้ ผมเลยได้เหนดยเธอไม่รุว่าผมแอบบดูเธอยุ เธอคุยกับคัยหลายๆคนในเฟส ผมถึงกับซ็อก เมื่อก่อนเธอไม่เปนแบบนี้แต่ทำไมตอนนี้เธอถึงเปนแบบนี้ ผมได้ถามเธอตรงๆว่าคุยกับคัยป่าวเธอก้อบอกว่าป่าวผมนี่เงิบไปเลยครับ จนสุดท้ายก้อค่อยๆบอกมาทีล่ะนิดๆ  ผมก้อไม่ได้ว่าอะไร ผมยอมเธอทุกอย่างแต่เธอบอกว่าไม่ชอบให้คัยบังคับเธอ ( ในตลอดระยะเวลาที่คบผมบังคับเธอมากยิ้มเกือบทุกอย่างจนบางครั้งมันอาจไม่ใช่ความรักหรอกครับ ผมว่ามันเปนการเหนแก่ตัวของผมมากกว่า แต่ที่บังคับมากๆคือ อย่าคุยกับคัยครับ) ก้อคนมันรักมันห่วงนี่ครับ จะให้ไปคุยได้ไง แต่สุดท้ายผมก้อรั้งเธอไว้ไม่ยุจิงๆครับ
ในตอนเช้าของวันหนึงเธอได้ส่งไลน์มาหาผมว่า "พี่เราเลิกกันเถอะ" หลังจากนั้นก้อทำอะไรไม่ถูกเลยครับมือชาตัวชาใจสั่นไปหมดเลยนอนน้ำตาไหลออกมาเลยครับ แต่ก้อยังคุยไลน์ กันประมาณว่าที่เลิกเพราะไม่ยากฝืน เธไม่เปนตัวของตัวเอง ผมก้อเลยถามว่าทำไมเมื่อก่อนไม่เปนแบบนี้ เธอตอบว่า "ไม่รุ" ทำไมคำตอบมันง่ายมากเลยครับ หลังจากนั้นเธอได้บล็อกเฟส บล็อกเบอโท ติดต่อกันได้ทางไลน์อย่างเดียว ผมก้อพยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าเธอยังคงทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง และเธอก้อคงจะกลับมาเหมือนครั้งก่อนๆที่กลับมา แต่ครั้งนี้คงไม่มีแล้วครับดูเธอแน่วแน่ว่าจะไปมากเลย ผมพยายามรั้งเขาไว้สุดตัวแล้วครับ แต่ผมคงทำไรได้ คงทำได้แค่นี้จิงๆ เพราะหลังจากนั้นไม่นานเธอส่งไลน์มาบอกผมว่าตัดใจซะเถอะ เพราะว่าเธอมีตนใหม่แล้ว ผมนี่ซ็อกเข้าไปใหญ่เลยครับ(ผมไม่รุว่ามันจิงหรือปนแผนของเธอที่ทำให้ผมตัดใจ)  แต่หลังจากที่เขาบอกเลิกผมผมยังหน้าด้านเปนห่วงเขายุ ทำไงได้ล่ะครับ ก้อยังรักยุนี่ครับ ผมพร้อมจะอภัยให้เสมอหากเธอกลับมาครับ ... ถ้าเธอไปจิงๆผมก้อได้แต่ภาวนาในใจว่า ขอใหเธอพบรักจิงๆขอให้ผุชายคนนั้นดูแลเธอดีๆและหวังว่าคงไม่ทำแบบนี้กับคนอื่นอีกครับ...ขอบคุนที่อ่านกันจบ ผมแค่อยากมีคำถามว่า
1.ผมผิดไหมที่แอบคบกัน แต่ผมไม่เคยทำให้คัยเดือดร้อนก้อแล้วกัน
2.ความรักที่บังคับไม่ให้คุยกับคัย มันเปนความรักที่หรือความเหนแก่ตัวกันแน่
3.พอเปลี่ยนสังคมใหม่คนเราจะเปลี่ยนไปจิงหรอครับ
4.ถ้าการรั้งเขาไว้ในครั้งที่ผ่านมามันเปนความรัก หรือการเหนแกตักัแน่ครับ
5.ในเมื่อคเขาจะไปรั้งเท่าไรก้อไม่ยุใช่ไหมครับ
6.ถ้าเรายังไม่เลิกกัน แล้วพ่อแม่เขารุว่า ผมเปนทหาร เขาจะยังไม่ให้เรารักกันอีกไหมครับ
ปล.ขอบคุณมากๆนะครับที่อ่านกันจนจบ แท็กผิด ผิดพลาดอะไรประการใดขออภัยจิงๆ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่