แบบนี้เค้าเรียกว่าโง่ ให้โดนฟันแล้วทิ้งรึป่าวคะ

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องของเราจะมาเล่าให้ฟังเรื่องมันมีอยู่ว่า เราคุยกับผช.คนนึฃอยู่คนละโรงเรียนค่ะ คุยกันตั้งแต่ตุลา ปี57 ยอมรับค่ะ ตอนแรกไม่คิดจะชอบเขาด้วยซ้ำแต่พอคุยกันมากๆ เราดันไปชอบเขานี่สิ เขาเป็นคนที่ตรงสเปคเรามากเราชอบเขามากค่ะ เขาเรียนเก่งเขาดูมุ้งมิ้ง แล้วเขาก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียนเขาเป็นคนร่าเริงคุยกับเราได้ตลอด เวลาเราคุยกับเขาเรามีความสุขมากๆนะ แต่เราไม่กล้าไปอะไรกับเขามากเพราะเขามีแฟนแล้ว (โถ่ TT' เรานี่คิดได้แค่เพื่อน) แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเรื่องเขามีแฟน เพราะเราชอบเขาเฉยๆแต่แอบหวังว่าเขาจะมาสนใจเราแต่ก็ไม่ได้คิดจะไปแย่งใครนะ ส่วนเขาก็คงไม่รู้ว่าเราชอบมั้งคะเพราะเราเนียนเสมอเวลานู่นนี่นั่น เรารับฟังเขาเวลาเขาทะเลาะกับแฟนให้คำปรึกษาตลอดเลย  เราคุยกันทุกวันจนสนิทกันมากๆ แต่เราก็ไม่คิดค่ะว่าวันนี้จะมาถึง เรานัดเจอกันหลายครั้งแต่ไม่เคยได้เจอเลย เพราะเรากับเขาว่างไม่เคยตรงกันจนถึงวันสงกรานต์ 15 เมษา 58 เราเจอกันค่ะเพราะเรานัดเจอกัน เจออยู่หน้าเซนทรัล เราเดินไปปะแป้งเขานาทีนั้นเราดีใจมากค่ะ เรากับเขาก็จับมือกันแน่นเลยดีใจมากที่คนที่คุยกัน 7 เดือนแล้วพึ่งเจอกัน ตอนนั้นเพื่อนเราชวนไปเที่ยวผับเราเลยชวนเขาไปด้วยค่ะ เพราะเจอกันทั้งทีขออยู่ด้วยคุยด้วยหน่อย แต่เอาไปเอามาเพื่อนไมาไปละ เราเลยพากันไปซื้อเหล้ามากินอยู่ห้อง เราก็ไม่คิดอะไรนะคะ เพราะเพื่อนกัน เราก็นั่งกินกับเขา2คนค่ะ เพราะเพื่อนเราเมานอนอยู่ข้างๆมันไม่ไหว เราเลยกินๆ แต่ก็เมา เราเมาจนไปบอกเขาว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยคิดกับเขาแค่เพื่อนเลย เราชอบเขามาก มากกว่าทุกคน เขาก็บอกเราค่ะว่า เขาก็ชอบเรารู้สึกดีกับเราแต่ไม่เคยนึกว่าเราจะรู้สึกแบบเดียวกับเขาเหมือนกัน ตอนนั้นเราร้องไห้เลยดีใจมาก แล้วเราเลยเก็บของจะนอนค่ะ เพราะเมามากแล้ว เราเลยไปนอนค่ะวันนั้นเค้าก็นอนที่ห้องเราตอนแรกนอนห่างกันมากๆแล้วจู่ๆ เขาก็มากอดเรา แล้ววันนั้นเรากับเขาก็มีอะไรกันค่ะ เป็นสิ่งที่เรารู้สึกผิดกับตัวเองมาตลอดเพราะเราซิงด้วยมาเสียซิงให้คนที่เราชอบแต่ไม่ใช่แฟนเราแถมยังเป็นแฟนคนอื่นอีกตางหาก เรารู้สึกว่าเราเป็นคนใจง่ายมากแล้วเราก็ไม่น่าทำอะไรแบบนี้เลย หลังจากนั้นเราก็ร้องไห้หนักมากค่ะ เรากับเขาก็เข้าไปในห้องน้ำ กำลังเฟลกันอยู่ว่าทำอะไรลงไปเขาถามเราว่าจะเอายังไงเราก็มืดแปดด้านเลยค่ะ เพราะถ้าเราให้เขาเลิกกับแฟนแล้วมาคบกับเราเราก็สงสารผญ.คนนั้นที่เราจะเห็นแก่ตัวเกินไปเราเข้าใจค่ะ เราก็ไม่รู้จะเอายังไงเราก็เลยไม่พูดค่ะเลยกลับมานอนต่อ จนตอนเช้าเขาก็กลับหอไปเพราะมีเรียน เราก็ไปเรียนค่ะ แต่ความรู้สึกเราตอนนั้นแย่มากค่ะ เราเรียนไม่รู้เรื่องเราบอกเพื่อนขอกลับก่อน เราไม่ไหวมันฟุ้งซ่านมากคิดต่างๆนาๆกลัวท้องด้วยเพราะไม่ได้ใส่ถุงยาง เราเลยไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินค่ะ แล้วเราก็หนีไปกทม. เพราะเราทนไม่ไหวอยากอยู่ในที่ที่ใหม่ เขาก็ตกใจมากเลยค่ะที่เห็นเราเป็นแบบนี้เขาก็บอกเราว่าไม่ไปได้ไหม จะทิ้งเขาไปทำไม ตอนนั้นเราจะไปอย่างเดียวค่ะ เราก็ไปจนถึงกทม. เขาก็อ้อนวอนให้เรากลับมาเร็วๆ ไม่อยากเห็นเราเป็นแบบนี้ กลับมาเถอะ พอผ่านไปอาทิตย์นึงเราก็กลับมาค่ะ แล้วเขาก็มาหาเราอีก แล้วตอนนั้นเราคิดนะคะ เราคิดว่าเขาคงไม่ทิ้งเราไปไหนหรอก เขาคงไม่หายไปไหนเขาคงไม่เห็นเราเป็นของเล่นหรอกมั้ง แล้ววันนั้นเราก็มีอะไรกันอีกค่ะ  พอหลังจากวันนั้นไปค่ะ เขาก็ดูห่างๆเรา ไม่ได้บล็อคนะคะแต่คุยกันน้อยลงมากๆ เราไลน์ไปอีกวันค่ะถึงจะตอบ แล้วตอบกลับด้วยคำว่า ขอโทษนะ ถ้าหายไป (เรานี่อยากร้องไห้มาก) แล้ววันนั้นเราอยากเจอเขาเพราะเราไปกินข้าวแถวหอเขาพอดี เราเลยอยากให้ออกมาเจอหน่อย เราโทรไปค่ะ เขาตัดสาย. เราเจ็บมากเลยเราไม่ชอบให้ใครมาตัดสายซะด้วย เราเฟลมาก แล้วเขาก็ส่งข้อความมาบอกเราว่า ไม่ว่างคุยตอนนี้อยู่ระหว่างทาง เราเลยถามว่าจะไปไหน เขาก็อ่านแล้วไม่ตอบ จนวันนี้ค่ะเราตัดสินใจไม่ยุ่งกับเขาแล้ว แต่ความรู้สึกเราแย่มากเลยค่ะเรารู้สึกโง่ เราแย่มากเราไม่รู้จะทำยังไงให้ไม่คิดถึงเขา เราจะบ้าอยู่แล้ว  ทำยังไงให้ไม่คิดทำยังไงถึงจะลืมเรื่องราวแบบนี้ เราผิดเรารู้ค่ะ เราแค่ต้องการกำลังใจเราแค่อยากระบาย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ