สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตของเราและไม่เคยคิดจะตั้ง เพราะเขาชอบอ่านกระทู้พันทิป กับเราเสมอ
เราต่างเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทค่ะ เรารู้จักกันมานานแต่ไม่ได้อะไร เพราะน่าจะเป็นเรื่องของพรหมลิขิต
เราเองเป็นผู้หญิงห้าว ๆ ขี้เมา ออกแนวดุร้าย เค้าเองเป็นคนเนี๊ยบ เรียบร้อย เป็นคนจริงจังกับชีวิตรักการอ่านหนังสือ
ช่วงเวลาเริ่มต้นความสัมพันธ์ มันคือช่วงเวลาที่เรา เลิกกับแฟนที่คบกันมาตลอด 3 ปี อาการค่อนข้างหนัก กินแต่เหล้า
เมาหัวราน้ำ แต่ขณะนั้นเพ่ื่อนสนิทเราก้อยู่ข้างๆ เรา และมีเค้าที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ ทีแรกแค่เล่นๆจะทำใส่แฟนเก่า
เราก้เล่น แต่เราไม่เคยรู้เรื่องว่าเค้ามีคนที่คุยคบหาชอบคอกันอยู่แล้ว วันที่เราเล่นลงรูปคู่ เราไม่เคยรู้เลยว่าเค้าต้องทะเลาะกับแฟน
เค้ากลับบ้าน และพร้อมกับสถานะ คบหาดูใจ แป๊กสิค่ะ รอไร แต่ตอนนั้นเราเองไม่คิดอะไร ไม่ได้คิดจริง ๆ ปล่อยผ่านค่ะ
จนวันนึง เค้าเมามาก เพื่อนเราแกล้งเอาโทรศัพท์เค้ามาไลน์หาเราส่งรูป ส่งคลิปมาให้ดู ในใจคิดว่า ทำไมหลุดได้ขนาดนี้ว่ะ ต้องคิดไรอยู่ในหัวแน่ๆ
เค้าตื่อนเช้ามา ทักมาว่าคุยไรกับเพื่อนอีกคน นั้นเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ ช่วงนั้นเองเราก้ไม่ได้อไรมาก คุยเล่น ๆ ไป คุยไปคุยมา เริ่มคุยโทรศัพท์ ช่วงเวลานั้น
เค้าเลิกกับแฟน เย้ เย้ 55555555555 แต่ความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนไปวันละนิด จนวันนึงเค้ามาหาเรา ความรู้สึกคำว่าเพื่อน พังทลายไปเลยค่ะ
เราทั้งคู่ เอาแต่กลัว ว่าจะเสียคำว่าเพื่อนไป ไม่อยากทำให้เพื่อนสนิทอีกคนคิดมาก บวกกับเค้าเองก้เพิ่งเลิกกับแฟน เลยตกลงกันเป็นเพื่อนกัน เราเองความรู้สึกมันมากขึ้นทุกวัน จนทนไม่ไหว เลยขอถอยออกมาดีกว่า...แต่ก้เป็นเราเองที่ทนไม่ไหว มันเหมือนขาดอะไรไป เรากลับมาคุยกัน และคุยกัน คบกันไปเรื่อยๆ จนเค้ามาหาเราอีกครั้ง ความรู้สึกยิ่งชัดเจน แต่มันต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้ เราลืมเรื่องสถานะไปเลย วันนึงเราขอเค้าเป็นแฟน เค้าเองก้ตอบตกลง ^^ เราคบกัน เรารักกัน เราแอบคบกัน โดยที่เพื่อน ไม่รู้เลย รู้แค่ว่าเราคุยกัน ทุกคนพร้อมใจบอกว่าเค้าไม่พร้อมที่จะดูแลใครหรอก เพราะเค้าเองเป็นคนคิดมาก แต่เปล่าเลย เค้าดูแลทั้งเราและคนรอบข้างเราดีมาก ดีมาก มากจริง ๆ เหมือนเป็นเจ้าหญิงเลย แต่ แฟนเก่าเค้าก้ยังคงแวะเวียนมาเรื่อยๆ จนท้อ แต่ก้พยายามเข้าไจ เค้าเองมีปัญหาทุกด้าน ทั้งเรียน ทั้งครอบครัว เราเองก้ไม่อยากทำให้เค้าหนักใจ เลยพยายามไม่คิด วันนึงเค้าเครียดมากจนเหมือนสติจะแตก เค้ามาหาอีกครั้ง แต่เราไม่คิดว่ามันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย สายตา แววตาของเค้าเปลี่ยนไป จนเค้ากลับ เค้าเปลี่ยนไปจนเราเองตั้งรับไม่ทัน แต่ก้เฉยๆไว้ก่อน เพราะเค้าเครียดอยู่น่ะ เราบอกตัวเองเสมอมา ว่าเราต้องเข้าไจเค้า เราเองต้องเป็นพลังและกำลังใจให้เค้า แต่สิ่งที่เค้าเคยทำ เค้าก้ไม่ทำ ไม่มีคำพูด ไม่ไลน์ ทุกอย่างเปลี่ยนไป เราแอบร้องไห้คนเดียว จริงมันก้แค่ไม่กี่วัน แต่มันทรมานมาก เราคิดมากจนจิตตก เลยหลุดปากถามเค้าไปว่า ไม่รักเราแล้วรึป่าว มีคนใหม่รึป่าว หรือกลับไปหาแฟนเก่ารึป่าว คำตอบคือไม่ แน่นอน ล้านเปอร์เซ็น เราเชื่อเค้าน้ะ แต่การกระทำเค้าดูเหมือนคนโกหก มันไม่ปกติ สองทุ่มกว่าๆ เค้าจะไม่ว่างจะอ้างว่าทำโน่นทำนี้ จริง ๆ เรารับรู้ได้หมดเลยว่าเค้าโกหก แต่การที่เราไม่มีหลักฐาน เราทำอะไรไม่ได้ เรากลายเป็นคนระแวงเค้ามากเกินจนทำให้เค้าอึดอัด วันนั้นเลยเลยลดสถานะเป็นแค่เพื่อน ดูง่ายมาก มันเหมือนจะเข้าล๊อคบอกไม่ถูก เราเริ่มจับตามองแบบพิเศษ แฟนเก่าเค้าเริ่มมีความเคลื่อนไหว เริ่มตั้งสเตตัสคล้ายๆ กัน เที่ยง เค้าจะอ้างว่าพี่โทรมา มันคือเวลาพักเที่ยง สองทุ่ม คือเวลาเลิกงาน ก้จะอ้างต่างเหตุผลกันไป....จริง ๆเราพยายามอยากรู้ความจริง แต่ตอนนี้ ไม่อยากรู้แล้วค่ะ กลัวความจริง จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ กลัวทุกอย่าง การเลิกกับคนดีๆ นี้ยากกว่าการเลิกกับคนที่ทำร้ายเราซะอีกนะค่ะ แย่จัง...ทรมาน กลัว ท้อ หมดหวัง สิ้นกำลังใจ...เราผิดรึเปล่า ที่คิดมากไป
จาก "เพื่อน" เป็น "แฟน" จาก"แฟน"กลับกลายเป็น"เพื่อน"
เราต่างเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทค่ะ เรารู้จักกันมานานแต่ไม่ได้อะไร เพราะน่าจะเป็นเรื่องของพรหมลิขิต
เราเองเป็นผู้หญิงห้าว ๆ ขี้เมา ออกแนวดุร้าย เค้าเองเป็นคนเนี๊ยบ เรียบร้อย เป็นคนจริงจังกับชีวิตรักการอ่านหนังสือ
ช่วงเวลาเริ่มต้นความสัมพันธ์ มันคือช่วงเวลาที่เรา เลิกกับแฟนที่คบกันมาตลอด 3 ปี อาการค่อนข้างหนัก กินแต่เหล้า
เมาหัวราน้ำ แต่ขณะนั้นเพ่ื่อนสนิทเราก้อยู่ข้างๆ เรา และมีเค้าที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ ทีแรกแค่เล่นๆจะทำใส่แฟนเก่า
เราก้เล่น แต่เราไม่เคยรู้เรื่องว่าเค้ามีคนที่คุยคบหาชอบคอกันอยู่แล้ว วันที่เราเล่นลงรูปคู่ เราไม่เคยรู้เลยว่าเค้าต้องทะเลาะกับแฟน
เค้ากลับบ้าน และพร้อมกับสถานะ คบหาดูใจ แป๊กสิค่ะ รอไร แต่ตอนนั้นเราเองไม่คิดอะไร ไม่ได้คิดจริง ๆ ปล่อยผ่านค่ะ
จนวันนึง เค้าเมามาก เพื่อนเราแกล้งเอาโทรศัพท์เค้ามาไลน์หาเราส่งรูป ส่งคลิปมาให้ดู ในใจคิดว่า ทำไมหลุดได้ขนาดนี้ว่ะ ต้องคิดไรอยู่ในหัวแน่ๆ
เค้าตื่อนเช้ามา ทักมาว่าคุยไรกับเพื่อนอีกคน นั้นเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ ช่วงนั้นเองเราก้ไม่ได้อไรมาก คุยเล่น ๆ ไป คุยไปคุยมา เริ่มคุยโทรศัพท์ ช่วงเวลานั้น
เค้าเลิกกับแฟน เย้ เย้ 55555555555 แต่ความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนไปวันละนิด จนวันนึงเค้ามาหาเรา ความรู้สึกคำว่าเพื่อน พังทลายไปเลยค่ะ
เราทั้งคู่ เอาแต่กลัว ว่าจะเสียคำว่าเพื่อนไป ไม่อยากทำให้เพื่อนสนิทอีกคนคิดมาก บวกกับเค้าเองก้เพิ่งเลิกกับแฟน เลยตกลงกันเป็นเพื่อนกัน เราเองความรู้สึกมันมากขึ้นทุกวัน จนทนไม่ไหว เลยขอถอยออกมาดีกว่า...แต่ก้เป็นเราเองที่ทนไม่ไหว มันเหมือนขาดอะไรไป เรากลับมาคุยกัน และคุยกัน คบกันไปเรื่อยๆ จนเค้ามาหาเราอีกครั้ง ความรู้สึกยิ่งชัดเจน แต่มันต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้ เราลืมเรื่องสถานะไปเลย วันนึงเราขอเค้าเป็นแฟน เค้าเองก้ตอบตกลง ^^ เราคบกัน เรารักกัน เราแอบคบกัน โดยที่เพื่อน ไม่รู้เลย รู้แค่ว่าเราคุยกัน ทุกคนพร้อมใจบอกว่าเค้าไม่พร้อมที่จะดูแลใครหรอก เพราะเค้าเองเป็นคนคิดมาก แต่เปล่าเลย เค้าดูแลทั้งเราและคนรอบข้างเราดีมาก ดีมาก มากจริง ๆ เหมือนเป็นเจ้าหญิงเลย แต่ แฟนเก่าเค้าก้ยังคงแวะเวียนมาเรื่อยๆ จนท้อ แต่ก้พยายามเข้าไจ เค้าเองมีปัญหาทุกด้าน ทั้งเรียน ทั้งครอบครัว เราเองก้ไม่อยากทำให้เค้าหนักใจ เลยพยายามไม่คิด วันนึงเค้าเครียดมากจนเหมือนสติจะแตก เค้ามาหาอีกครั้ง แต่เราไม่คิดว่ามันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย สายตา แววตาของเค้าเปลี่ยนไป จนเค้ากลับ เค้าเปลี่ยนไปจนเราเองตั้งรับไม่ทัน แต่ก้เฉยๆไว้ก่อน เพราะเค้าเครียดอยู่น่ะ เราบอกตัวเองเสมอมา ว่าเราต้องเข้าไจเค้า เราเองต้องเป็นพลังและกำลังใจให้เค้า แต่สิ่งที่เค้าเคยทำ เค้าก้ไม่ทำ ไม่มีคำพูด ไม่ไลน์ ทุกอย่างเปลี่ยนไป เราแอบร้องไห้คนเดียว จริงมันก้แค่ไม่กี่วัน แต่มันทรมานมาก เราคิดมากจนจิตตก เลยหลุดปากถามเค้าไปว่า ไม่รักเราแล้วรึป่าว มีคนใหม่รึป่าว หรือกลับไปหาแฟนเก่ารึป่าว คำตอบคือไม่ แน่นอน ล้านเปอร์เซ็น เราเชื่อเค้าน้ะ แต่การกระทำเค้าดูเหมือนคนโกหก มันไม่ปกติ สองทุ่มกว่าๆ เค้าจะไม่ว่างจะอ้างว่าทำโน่นทำนี้ จริง ๆ เรารับรู้ได้หมดเลยว่าเค้าโกหก แต่การที่เราไม่มีหลักฐาน เราทำอะไรไม่ได้ เรากลายเป็นคนระแวงเค้ามากเกินจนทำให้เค้าอึดอัด วันนั้นเลยเลยลดสถานะเป็นแค่เพื่อน ดูง่ายมาก มันเหมือนจะเข้าล๊อคบอกไม่ถูก เราเริ่มจับตามองแบบพิเศษ แฟนเก่าเค้าเริ่มมีความเคลื่อนไหว เริ่มตั้งสเตตัสคล้ายๆ กัน เที่ยง เค้าจะอ้างว่าพี่โทรมา มันคือเวลาพักเที่ยง สองทุ่ม คือเวลาเลิกงาน ก้จะอ้างต่างเหตุผลกันไป....จริง ๆเราพยายามอยากรู้ความจริง แต่ตอนนี้ ไม่อยากรู้แล้วค่ะ กลัวความจริง จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ กลัวทุกอย่าง การเลิกกับคนดีๆ นี้ยากกว่าการเลิกกับคนที่ทำร้ายเราซะอีกนะค่ะ แย่จัง...ทรมาน กลัว ท้อ หมดหวัง สิ้นกำลังใจ...เราผิดรึเปล่า ที่คิดมากไป