สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยคือ อยากระบาย เล่าสู่กันฟัง คือเล่าก่อนว่า ที่บ้านมีเรา สามี และลูกวัย 3 ขวบ เรากับสามีทำงานประจำ เช้าก็พาลูกไปส่งที่โรงเรียน ค่ำมาเลิกงานก็ไปรับกลับบ้านด้วยกัน บ้านทีอยู่ปัจจุบันอยู่ในโครงการจัดสรร
เราซื้อบ้านอยู่ที่นี่มาจะเข้าปีที่ 6 แล้ว เมื่อไม่กี่เดือน ที่ผ่านมา มีลูกบ้านย้ายมาอยู่ใหม่ เป็นครอบครัวเดี่ยวเหมือนเรา
แต่ฝ่ายภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูก สามีทำงานคนเดียว และต่อมาเค้าก็ส่งลูกเรียนโรงเรียนเดียวกับเรา ปกติที่ผ่านมาเราก็เป็นเพื่อนบ้านทักทายพูดคุยกันดีเสมอมา แต่ระยะหลังๆ คงเห็นว่าลูกชายเหมือนกัน อายุใกล้เคียง แถมเรียนที่เดียวแต่คนละห้อง เค้าจะชอบพาลูกเค้ามาที่บ้านเราตลอด ถ้าเป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์จะมาสิงอยู่ทั้งวัน แบบฝากเลี้ยงอ่ะ บางทีแม่เค้าก็กลับไปทำนุ้นนี่นั่นที่บ้านเค้า ปล่อยลูกไว้กับเรา เด็กมันเล่นกับแป๊บก็แย่งของเล่นบ้าน ทะเลาะกันบ้าง ถ้าเป็นวันธรรมดา พอเรากลับถึงบ้านเค้าจะมาเล่นหน้าบ้านเรา คือ เข้าใจมั๊ยคะ ว่าเราเหนื่อยจากที่ทำงานมาทั้งวัน ทั้งวันที่ผ่านมาเราสู้รบปรบมือกับลูกค้า เพื่อร่วมงาน กับธนาคาร กลับมาบ้านเราอยากพักผ่อน พาลูกเข้าบ้าน อาบน้ำ กินข้าว นั่งเล่นนอนเล่น ซักเสื้อผ้าลูกที่แช่ไว้ ล้างขวดนม เก็บของเล่นที่ตอนเช้ารีบไปโรงเรียน แต่คุณพาลูกมาหน้าบ้านเรา ลูกเราก็เด็กเห็นเพื่อนก็อยากออกไปเล่นด้วย แต่เราเหนื่อย เราอยากพัก เราไม่มีเวลานั่งเฝ้าลูกเหมือนคุณ แต่แม่เค้าก็บอกไม่เป็นไรปล่อยให้เล่นหน้าบ้านนี่แหละ ไม่ต้องห่วง ( หน้าบ้านคือ ถนนในโครงการ ตอนเย็นเวลาเลิกงานรถวิ่งไปมา เราไม่ไว้ใจกลัวลูกถูกรถชน จะฝากให้เค้าดูก็ไม่ใช่นิสัยเรา เราไม่ไว้ใจ ถ้าเกิด มีรถวิ่งมาเร็ว คิดดูว่าสัญชาติญาณแม่ต้องไปช่วยลูกตัวเองก่อน เราไม่ได้รังเกียจหรืออะไรนะ แต่อยากให้เข้าใจว่าเหนื่อย ไม่มีเวลา เพราะเราทำงานด้วยเลี้ยงดูด้วย แต่คุณไม่ได้ทำงานประจำอยู่บ้านทั้งวัน อาจเหงา อยากมีเพื่อนคุย อยากรู้ว่าเราใจแคบไปหรือเปล่า คือ จะบอกว่าขอร้องอย่ามายุ่งกับครอบครัวเราได้ไหม แต่ก็มีคนบอกว่าก็ดีแล้วที่ลูกมีเพื่อนเล่น สงสารเสาร์-อาทิตย์เล่นคนเดียว เราเถียงในใจ มันไปโรงเรียน อยู่กับเพื่อนตลอด 5 วัน จะอยู่จะเล่นกับพ่อแม่ 2 วันจะเป็นไรไป
ระบายเพื่อนบ้าน
เราซื้อบ้านอยู่ที่นี่มาจะเข้าปีที่ 6 แล้ว เมื่อไม่กี่เดือน ที่ผ่านมา มีลูกบ้านย้ายมาอยู่ใหม่ เป็นครอบครัวเดี่ยวเหมือนเรา
แต่ฝ่ายภรรยาอยู่บ้านเลี้ยงลูก สามีทำงานคนเดียว และต่อมาเค้าก็ส่งลูกเรียนโรงเรียนเดียวกับเรา ปกติที่ผ่านมาเราก็เป็นเพื่อนบ้านทักทายพูดคุยกันดีเสมอมา แต่ระยะหลังๆ คงเห็นว่าลูกชายเหมือนกัน อายุใกล้เคียง แถมเรียนที่เดียวแต่คนละห้อง เค้าจะชอบพาลูกเค้ามาที่บ้านเราตลอด ถ้าเป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์จะมาสิงอยู่ทั้งวัน แบบฝากเลี้ยงอ่ะ บางทีแม่เค้าก็กลับไปทำนุ้นนี่นั่นที่บ้านเค้า ปล่อยลูกไว้กับเรา เด็กมันเล่นกับแป๊บก็แย่งของเล่นบ้าน ทะเลาะกันบ้าง ถ้าเป็นวันธรรมดา พอเรากลับถึงบ้านเค้าจะมาเล่นหน้าบ้านเรา คือ เข้าใจมั๊ยคะ ว่าเราเหนื่อยจากที่ทำงานมาทั้งวัน ทั้งวันที่ผ่านมาเราสู้รบปรบมือกับลูกค้า เพื่อร่วมงาน กับธนาคาร กลับมาบ้านเราอยากพักผ่อน พาลูกเข้าบ้าน อาบน้ำ กินข้าว นั่งเล่นนอนเล่น ซักเสื้อผ้าลูกที่แช่ไว้ ล้างขวดนม เก็บของเล่นที่ตอนเช้ารีบไปโรงเรียน แต่คุณพาลูกมาหน้าบ้านเรา ลูกเราก็เด็กเห็นเพื่อนก็อยากออกไปเล่นด้วย แต่เราเหนื่อย เราอยากพัก เราไม่มีเวลานั่งเฝ้าลูกเหมือนคุณ แต่แม่เค้าก็บอกไม่เป็นไรปล่อยให้เล่นหน้าบ้านนี่แหละ ไม่ต้องห่วง ( หน้าบ้านคือ ถนนในโครงการ ตอนเย็นเวลาเลิกงานรถวิ่งไปมา เราไม่ไว้ใจกลัวลูกถูกรถชน จะฝากให้เค้าดูก็ไม่ใช่นิสัยเรา เราไม่ไว้ใจ ถ้าเกิด มีรถวิ่งมาเร็ว คิดดูว่าสัญชาติญาณแม่ต้องไปช่วยลูกตัวเองก่อน เราไม่ได้รังเกียจหรืออะไรนะ แต่อยากให้เข้าใจว่าเหนื่อย ไม่มีเวลา เพราะเราทำงานด้วยเลี้ยงดูด้วย แต่คุณไม่ได้ทำงานประจำอยู่บ้านทั้งวัน อาจเหงา อยากมีเพื่อนคุย อยากรู้ว่าเราใจแคบไปหรือเปล่า คือ จะบอกว่าขอร้องอย่ามายุ่งกับครอบครัวเราได้ไหม แต่ก็มีคนบอกว่าก็ดีแล้วที่ลูกมีเพื่อนเล่น สงสารเสาร์-อาทิตย์เล่นคนเดียว เราเถียงในใจ มันไปโรงเรียน อยู่กับเพื่อนตลอด 5 วัน จะอยู่จะเล่นกับพ่อแม่ 2 วันจะเป็นไรไป