สวัสดีค่ะ เราอยู่ ม5 ตอนนี้ค้นพบตัวเองว่าอยากเข้า มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ คณะมนุษยศาสตร์ สาขา จิตวิทยา
แต่ที่ผ่านมาคือไม่มีเป้าหมายอะไรเลยในชีวิตเลยทำให้เกรดที่ผ่านมาค่อนข้างแย่ ได้ สองกว่าๆ ไม่ก็สามต้นๆ มาตลอด
พอมาวันนี้รู้แล้วว่าอยากเข้าอะไรที่ไหน แต่ดูเหมือนมันจะสายไป แต่มันก็คงยังพอแก้ทัน เพราะยังเหลือเวลา อีกสองปี
ก่อนที่จะเข้ามหาลัย
#เลยตั้งกระทู้นี่เพื่อมาขอคำแนะนำผู้รู้อ่ะค่ะ ว่าควรจะเริ่มต้นยังไงดี คณะนี้รับตรงไหมเมื่อไหร่ยังไง โควตาเข้ายังไง
#ถ้ายิ่งเป็นรุ่นพี่คณะนี้สาขานี้ รบกวนทิ้งไอดีไลน์ไว้ หรือหลังไมค์ไว้ได้ไหมคะ เผื่ออยากปรึกษา
.
.
.
.
.
สาเหตุ ที่ทำให้เด็กที่ไร้ความฝัน รู้สึกอยากเรียนอย่างจริงจัง ออกแนวเพ้อๆ5555555
ด้วยความที่เป็นเด็กกรุงเทพโดยกำเนิดและเติบโตมาตลอดระยะเวลา สิบหกปี ใช้ชีวิตไปวันๆ ตื่นเช้ามาไปรร. ตกเย็นเรียนพิเศษ วันไหนไม่เรียนก็เข้าห้าง
หาไรกิน เดินเล่นกับเพื่อน ดูหนัง ฟังเพลง ใช้ชีวิตอยู่กับเทคโนโลยี ความทันสมัย พ้นจากโรงเรียน เหนื่อยจากการเรียนหนังสือ อยากไปพักผ่อนสมอง
พักผ่อนร่างกาย ก็มีแต่ห้างที่มีตังน้อยก็ไปไม่ได้ละ ร้านกาแฟที่เข้าไปอ่านหนังสือละต้องซื้อกาแฟแก้วเป็นร้อยกิน ไปไหนมาไหนมีแต่ควันรถ
รถก็ติดมากก เหนื่อยกับการเดินทาง ทุกๆคืนเราชอบที่จะมองดูฟ้า เรารู้สึกดีมาก เวลาเห็น ดาว เห็นพระจันทร์ ท่ามกลางความเย็นของเวลากลางคืน
เรามีความสุขมากที่ได้มองธรรมชาติ ถึงมันจะมีให้เห็นน้อยนิดในเมืองที่มีแสงสว่างในยามค่ำคืน แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดนั่นก็คือ
บ้านเพื่อนแม่ค่ะ อยู่ที่เขาสอยดาว จังหวัดจันทบุรี คือเราไปไปเห็นธรรมชาติแล้วเรารู้สึกดีมาก เสียงสายลม เสียงสายน้ำ ตกกลางคืนดาวบนท้องฟ้า
มันสวยกว่าที่กรุงเทพมาก พระจันทร์ที่นี่ทำไมถึงดวงใหญ่ขึ้นอย่างนี้ ทำไมต่างจังหวัดอากาศมันสดชื่นอย่างนี้ หลังบ้านเป็นภูเขา ขับรถไปหน่อยก็จะเจอกับ
น้ำตกเขาสอยดาว เรายิ่งรู้สึกอิจฉาเด็กที่เรียนอยู่ที่นี่เลยค่ะ เสาอาทิตเค้าคงไปเที่ยวน้ำตกกัน ถ้าใกล้สอบแล้เราได้ไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมธารน้ำตกแทน
ร้านกาแฟที่มีผู้คนมากมาย มันคงจะดีมาก นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มตั้งปณิธานกับตัวเองเลยค่ะว่าขึ้นมหาลัยต้องไม่ใช่กรุงเทพ ที่จะเรียน แล้วเมื่อเรากลับ
บ้านมาเราก็เริ่มหาข้อมูล เราได้ดูคลิปการแนะนำมหาลัย คลิปรับน้องต่างๆ จนได้มาเห็นคลิปรับน้องของ มช รับน้องขึ้นดอย แค่ชื่อ ก็ธรรมชาติสุดๆละค่ะ
เราเห็นความน่ารักของรุ่นพี่ผ่านคลิปเหล่านั้นจริงๆนะคะ ดูอบอุ่น ดูศักดิ์สิทธิ์ แล้วเราก็เห็นภาพตัวเองที่ได้เป็นรุ่นน้องที่ได้เข้าการรับน้อง จากรุ่นพี่ที่น่ารัก
เหล่านั้นเห็นภาพการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เห็นภาพอากาศที่สดชื่น บนยอดดอย เห็นภาพดาวมากมายที่สวยกว่าที่กรุงเทพ เห็นภาพดวง
จันทร์ดวงใหญ่ สีเหลืองนวล เราก็ไม่รอช้าคราวนี้หาข้อมูลเลยค่ะ มีคณะไหนอะไรบ้าง แล้วเราก็ได้ พบกับคณะที่ นี่แหละมันคือตัวเรา มันคือสิ่งที่เรา
ต้องเป็น นั่นก็คือคณะมนุษยศาสตร์ สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาเชียงใหม่
#สุดท้าย คนกรุงเทพอย่างเปิ้ลก็อยากให้รุ่นปี้ ช่วยแนะนำน้องด้วยเจ้า น้องอยากเข้าแต๊ๆ ตอนนี้น้องนี่พยายามฝึกอู้กำเมืองแล้วด้วยก๋า 55555555555


เด็กกรุงเทพที่มีความฝันอยากเข้า คณะมนุษยศาสตร์ มช. อยากจะขอคำแนะนำ
แต่ที่ผ่านมาคือไม่มีเป้าหมายอะไรเลยในชีวิตเลยทำให้เกรดที่ผ่านมาค่อนข้างแย่ ได้ สองกว่าๆ ไม่ก็สามต้นๆ มาตลอด
พอมาวันนี้รู้แล้วว่าอยากเข้าอะไรที่ไหน แต่ดูเหมือนมันจะสายไป แต่มันก็คงยังพอแก้ทัน เพราะยังเหลือเวลา อีกสองปี
ก่อนที่จะเข้ามหาลัย
#เลยตั้งกระทู้นี่เพื่อมาขอคำแนะนำผู้รู้อ่ะค่ะ ว่าควรจะเริ่มต้นยังไงดี คณะนี้รับตรงไหมเมื่อไหร่ยังไง โควตาเข้ายังไง
#ถ้ายิ่งเป็นรุ่นพี่คณะนี้สาขานี้ รบกวนทิ้งไอดีไลน์ไว้ หรือหลังไมค์ไว้ได้ไหมคะ เผื่ออยากปรึกษา
.
.
.
.
.
สาเหตุ ที่ทำให้เด็กที่ไร้ความฝัน รู้สึกอยากเรียนอย่างจริงจัง ออกแนวเพ้อๆ5555555
ด้วยความที่เป็นเด็กกรุงเทพโดยกำเนิดและเติบโตมาตลอดระยะเวลา สิบหกปี ใช้ชีวิตไปวันๆ ตื่นเช้ามาไปรร. ตกเย็นเรียนพิเศษ วันไหนไม่เรียนก็เข้าห้าง
หาไรกิน เดินเล่นกับเพื่อน ดูหนัง ฟังเพลง ใช้ชีวิตอยู่กับเทคโนโลยี ความทันสมัย พ้นจากโรงเรียน เหนื่อยจากการเรียนหนังสือ อยากไปพักผ่อนสมอง
พักผ่อนร่างกาย ก็มีแต่ห้างที่มีตังน้อยก็ไปไม่ได้ละ ร้านกาแฟที่เข้าไปอ่านหนังสือละต้องซื้อกาแฟแก้วเป็นร้อยกิน ไปไหนมาไหนมีแต่ควันรถ
รถก็ติดมากก เหนื่อยกับการเดินทาง ทุกๆคืนเราชอบที่จะมองดูฟ้า เรารู้สึกดีมาก เวลาเห็น ดาว เห็นพระจันทร์ ท่ามกลางความเย็นของเวลากลางคืน
เรามีความสุขมากที่ได้มองธรรมชาติ ถึงมันจะมีให้เห็นน้อยนิดในเมืองที่มีแสงสว่างในยามค่ำคืน แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดนั่นก็คือ
บ้านเพื่อนแม่ค่ะ อยู่ที่เขาสอยดาว จังหวัดจันทบุรี คือเราไปไปเห็นธรรมชาติแล้วเรารู้สึกดีมาก เสียงสายลม เสียงสายน้ำ ตกกลางคืนดาวบนท้องฟ้า
มันสวยกว่าที่กรุงเทพมาก พระจันทร์ที่นี่ทำไมถึงดวงใหญ่ขึ้นอย่างนี้ ทำไมต่างจังหวัดอากาศมันสดชื่นอย่างนี้ หลังบ้านเป็นภูเขา ขับรถไปหน่อยก็จะเจอกับ
น้ำตกเขาสอยดาว เรายิ่งรู้สึกอิจฉาเด็กที่เรียนอยู่ที่นี่เลยค่ะ เสาอาทิตเค้าคงไปเที่ยวน้ำตกกัน ถ้าใกล้สอบแล้เราได้ไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมธารน้ำตกแทน
ร้านกาแฟที่มีผู้คนมากมาย มันคงจะดีมาก นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มตั้งปณิธานกับตัวเองเลยค่ะว่าขึ้นมหาลัยต้องไม่ใช่กรุงเทพ ที่จะเรียน แล้วเมื่อเรากลับ
บ้านมาเราก็เริ่มหาข้อมูล เราได้ดูคลิปการแนะนำมหาลัย คลิปรับน้องต่างๆ จนได้มาเห็นคลิปรับน้องของ มช รับน้องขึ้นดอย แค่ชื่อ ก็ธรรมชาติสุดๆละค่ะ
เราเห็นความน่ารักของรุ่นพี่ผ่านคลิปเหล่านั้นจริงๆนะคะ ดูอบอุ่น ดูศักดิ์สิทธิ์ แล้วเราก็เห็นภาพตัวเองที่ได้เป็นรุ่นน้องที่ได้เข้าการรับน้อง จากรุ่นพี่ที่น่ารัก
เหล่านั้นเห็นภาพการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เห็นภาพอากาศที่สดชื่น บนยอดดอย เห็นภาพดาวมากมายที่สวยกว่าที่กรุงเทพ เห็นภาพดวง
จันทร์ดวงใหญ่ สีเหลืองนวล เราก็ไม่รอช้าคราวนี้หาข้อมูลเลยค่ะ มีคณะไหนอะไรบ้าง แล้วเราก็ได้ พบกับคณะที่ นี่แหละมันคือตัวเรา มันคือสิ่งที่เรา
ต้องเป็น นั่นก็คือคณะมนุษยศาสตร์ สาขาจิตวิทยา มหาวิทยาเชียงใหม่
#สุดท้าย คนกรุงเทพอย่างเปิ้ลก็อยากให้รุ่นปี้ ช่วยแนะนำน้องด้วยเจ้า น้องอยากเข้าแต๊ๆ ตอนนี้น้องนี่พยายามฝึกอู้กำเมืองแล้วด้วยก๋า 55555555555