เรียนมหาลัย เราพึ่งรู้ว่ามันใช่เงินเยอะขนาดนี้ (อาจจะไม่เยอะสำหรับคนอื่น) รู้สึกแย่จนบางครั้งก็แอบร้องไห้ ความแตกต่างตอนพี่เรียนกับเราเรียนมันทำให้เรารู้สึกน้อยใจ น้อยใจจนเหนื่อยกับชีวิต ตอนพี่เราเรียน พี่เราไนด้ทุกอย่างมาอย่างง่ายได้ โน้ตบุ๊ค หอ ทุกอย่างสะดวกสบายจนเราคิดว่สพอถึงเวลาเราเรียนมันจะไม่มีปัญหา (พ่อเราแอบเอาเงินมาส่งเรียน เนื่องจากเขามีครอบครัวใหม่แล้ว ซึ่งเงินที่เอามาให้ทางนั้นจะไม่รู้) แต่พอถึงตาเราที่เริ่มจะเข้ามหาลัยอย่างเต็มตัว เราต้องจ่ายค่าหอและค่ามัดจำที่เราแอบคิดว่ามันโคตรแพงเลย โน้ตบุ๊คใช่ต่อจากพี่ เราก็ไม่ได้อะไร ไม่มีปัญหา แต่พี่เรากลับขอให้เราช่วยอะไรอย่างหนึ่ง ให้บอกพ่อว่าได้โน้ตบุ๊คแล้ว ซึ่งเรายังไม่ได้ และก่อนหน้านั้นพี่ก็เอาเงินกับพ่อไปซ่อม แต่ไม่ได้ซ่อม เอาไปใช้อย่างอื่นก่อน แล้วโน้ตบุ๊คล่ะ? ก็ยังคงพังเหมือนเดิม
ถามไปรอบแรกบอกว่าซ่อมยุ
รอบสองบอกว่าไม่มีตังไปเอา
รอบสาม เอาไปซ่อมเองได้มั้ย
และเงินไม่มีจะซ่อม? ทำไง? พี่ออกช่วยครึ่งหนึ่ง แล้วเราจะเอาเงินจากไหนไปออกอีกครึ่ง?
บางคนอาจจะสงสัยโน้ตบุ๊คสำหรับเราสำคัญมากเลยเหรอ?
สำคัญมาก มากถึงมากที่สุด เพราะเราเขียนบทความส่งงานทางเมล์ และพยายามแต่งนิยายเพราะอยากได้เงิน(ซึ่งมันไม่ควรคิดแบบนี้) เราก็รอต่อไป ทำไรไม่ได้ และตอนนี้เรามาอยู่หอแล้ว(ช่วงปิดเทอมหอลด50%) พยายามหางานทำก่อนเปิดเทอม พี่เราก็โทรมายืมตัง 500 คืนสิ้นเดือน พัอเกือบถึงสิ้นเดือนมาขอยืมอีก300 และคืนต่อมาอีกวัน แต่500 เรากลัวไม่รู้จะเป็นยังไง พ่อเราก็เริ่มบ่นว่าเราใช้เงินเปลือง แล้วค่าเรียนจะทำยังไง ใช้เงินเปลืองจนพ่อหมุนเงินไม่ทันแล้วนะรู้มั้ย เราก็ได้แต่คิดในใจ ทีลูกใหม่เขาเรียนนานาชาติ เรียนพิเศษ มีคอมเล่นติดเน็ตพร้อม มีทุกอย่างพร้อม ทำให้เราอดน้อยใจไม่ได้ เราได้มาน้อยนิด แต่ทุกครั้งมันต้องแลกมากลับคำบ่น บ่น บ่น ย้ายมาอยู่หอ เพื่อนตรงข้ามห้องก็มีโน๊ตบุ้ค อื้อ เราก็พยายามไม่คิดอะไร ไม่จำเป็นต้องไปมีตามเขา เราแค่รู้สึกเหนื่อย และรู้สึกแตกต่างระหว่างตอนพี่เรียนกับเราเรียน เห็นเพื่อนมาหอ เขามีพ่อมีแม่มาส่ง ช่วยกันขนของ ย้อนกลับมามองตัวเอง พ่อเราไม่วาง เราหอบของมารถตู้กับแม่(แม่เราไม่มีตัง แต่มีเวลาให้) นานๆทีพ่อถึงจะโทรมา พี่เราก็ติดต่อมาแต่เรื่องตัง แม่เราไม่มีเงินไม่ต้องพูดถึง มีพอแค่พอใช้
และเรายิ่งรู้สึกแย่มากกว่าเดิม เงินที่พี่คืนเรามา300รอบแรกคือเงินที่น้าฝากให้ แต่พี่อ้างว่าเอามาใช้หนี้ที่ยืมไป และมันจะเปิดเทอมแล้ว ค่าชุดนศ. มีอะไรไม่รู้เยอะจนเราปวดหัว ยิ่งเพื่อนในกลุ่มพูดเรื่องเงินวันปฐมนิเทศ อื้อ ในใจก็คิด พ่อคงมาไม่ได้อีกฟรือป่าว เงินพ่อก็หมุนไม่ทัน เงินที่ได้จากการเขียนบทความก็น้อยนิด แทบไม่มีงานแล้วตอนนี้ เหนื่อยกับพี่ เหนื่อยกับพ่อที่ไม่เข้าใจ อึดอัดเรื่องโน้ตบุ๊คเพราะบอกไปว่าได้แล้ว ได้ระบายออกมาก็รู้สึกดีหน่อยนึง ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ เพราะเราเขียนสดตามความรู้สึก
ขอแค่ระบาย รู้สึกเหนื่อย บางทีก็ท้อจนไม่ไหวแล้ว
ถามไปรอบแรกบอกว่าซ่อมยุ
รอบสองบอกว่าไม่มีตังไปเอา
รอบสาม เอาไปซ่อมเองได้มั้ย
และเงินไม่มีจะซ่อม? ทำไง? พี่ออกช่วยครึ่งหนึ่ง แล้วเราจะเอาเงินจากไหนไปออกอีกครึ่ง?
บางคนอาจจะสงสัยโน้ตบุ๊คสำหรับเราสำคัญมากเลยเหรอ?
สำคัญมาก มากถึงมากที่สุด เพราะเราเขียนบทความส่งงานทางเมล์ และพยายามแต่งนิยายเพราะอยากได้เงิน(ซึ่งมันไม่ควรคิดแบบนี้) เราก็รอต่อไป ทำไรไม่ได้ และตอนนี้เรามาอยู่หอแล้ว(ช่วงปิดเทอมหอลด50%) พยายามหางานทำก่อนเปิดเทอม พี่เราก็โทรมายืมตัง 500 คืนสิ้นเดือน พัอเกือบถึงสิ้นเดือนมาขอยืมอีก300 และคืนต่อมาอีกวัน แต่500 เรากลัวไม่รู้จะเป็นยังไง พ่อเราก็เริ่มบ่นว่าเราใช้เงินเปลือง แล้วค่าเรียนจะทำยังไง ใช้เงินเปลืองจนพ่อหมุนเงินไม่ทันแล้วนะรู้มั้ย เราก็ได้แต่คิดในใจ ทีลูกใหม่เขาเรียนนานาชาติ เรียนพิเศษ มีคอมเล่นติดเน็ตพร้อม มีทุกอย่างพร้อม ทำให้เราอดน้อยใจไม่ได้ เราได้มาน้อยนิด แต่ทุกครั้งมันต้องแลกมากลับคำบ่น บ่น บ่น ย้ายมาอยู่หอ เพื่อนตรงข้ามห้องก็มีโน๊ตบุ้ค อื้อ เราก็พยายามไม่คิดอะไร ไม่จำเป็นต้องไปมีตามเขา เราแค่รู้สึกเหนื่อย และรู้สึกแตกต่างระหว่างตอนพี่เรียนกับเราเรียน เห็นเพื่อนมาหอ เขามีพ่อมีแม่มาส่ง ช่วยกันขนของ ย้อนกลับมามองตัวเอง พ่อเราไม่วาง เราหอบของมารถตู้กับแม่(แม่เราไม่มีตัง แต่มีเวลาให้) นานๆทีพ่อถึงจะโทรมา พี่เราก็ติดต่อมาแต่เรื่องตัง แม่เราไม่มีเงินไม่ต้องพูดถึง มีพอแค่พอใช้
และเรายิ่งรู้สึกแย่มากกว่าเดิม เงินที่พี่คืนเรามา300รอบแรกคือเงินที่น้าฝากให้ แต่พี่อ้างว่าเอามาใช้หนี้ที่ยืมไป และมันจะเปิดเทอมแล้ว ค่าชุดนศ. มีอะไรไม่รู้เยอะจนเราปวดหัว ยิ่งเพื่อนในกลุ่มพูดเรื่องเงินวันปฐมนิเทศ อื้อ ในใจก็คิด พ่อคงมาไม่ได้อีกฟรือป่าว เงินพ่อก็หมุนไม่ทัน เงินที่ได้จากการเขียนบทความก็น้อยนิด แทบไม่มีงานแล้วตอนนี้ เหนื่อยกับพี่ เหนื่อยกับพ่อที่ไม่เข้าใจ อึดอัดเรื่องโน้ตบุ๊คเพราะบอกไปว่าได้แล้ว ได้ระบายออกมาก็รู้สึกดีหน่อยนึง ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ เพราะเราเขียนสดตามความรู้สึก