ดูจิต

สวัสดีดีคับ การที่เราระลึกสติเห็นการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของอารมณ์ที่มากระทบจิต...แล้วปล่อยวาง คือ ไม่เอาจิตล่องลอยไปตามสภาวะอารมณ์นั้นๆ...จนรู้สึกว่าเราสงบขึ้น...สงบในที่นี้หมายถึง เราเข้าใจถึง สภาวะของสิ่งที่เรียกว่า อารมณ์ต่างๆที่หมุนผ่านเข้ามาในจิตมันเป็นเพียงสิ่งที่ไม่เที่ยง ยึดถือไม่ได้...เป็นทุกข์ ปฎิบัติอย่างนี้มานานจนรู้สึกเป็นอัตโนมัติ...ทุกวันนี้ ชีวิตรู้สึกมีความสุข สงบดี อย่างนี้เรียกว่าผมปฎิบัติเพียงพอแล้วที่สมกับเป็นชาวพุทธหรือปล่าวคับ หรือผมจะต้องไปเข้าวัดสวดมนต์ นั่งสมาธิให้จิตเข้าถึงสภาวะอะไรต่อมิอะไรอีก...เพราะผมเคยเข้าวัด เห็นคนเข้าวัดมีแต่ความวุ่นวายวิ่งหาแต่ความสงบ...ความสงบที่ผมมีตอนนี้ผมควรจะพอใจหรือยังคับ