สวัสดีค่ะชาวพันทิพย์ นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนขึ้นมานะคะ
เข้าเรื่องเลยละกัน นี่เป็นความรู้สึกของตอนนี้เลย เป็นอะไรที่แย่มาก ๆ
คือเราชอบทอมค่ะ แล้วคุยกับทอมคนนึ่งอยู่ ซึ่งเราคบกับได้แค่เดือนเดียวแล้วเลิกกัน เราเลือกที่จะหายไปหลังจากที่เลิกกันวันนั้นเป็นเวลา 2 เดือน แต่เราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง ตอนนี้ก็กลับมาคุยกันได้ 5 เดือนแล้วค่ะ แล้วเดือนนี้เราอยู่ด้วยกันทั้งเดือน ใช้ชีวิตร่วมกันจนชินไปแล้ว ชินกับการที่มีกันทั้งสองฝ่าย ตัวเราทั้งสองก็ไม่ได้มีแฟนนะคะ (ส่วนตัวเราถือว่าไม่ผิด) แล้ววันนี้วันที่ 29 เราได้กลับมานอนบ้านทั้งที่ไม่มีเขา (ก็เหงาสิคะ) แต่ที่แย่คือเดือนหน้าเราต้องลงไปหาดใหญ่กับแม่ (บ้านเราเป็นหุ้นส่วนบริษัทครีมแบรนนึ่ง) เพราะพ่อเราต้องไปสอนงานพนักงานใหม่ นี่แหละที่แย่ที่สุดคือเราต้องห่างกันเป็นเดือน แต่เพราะเขามีคนที่เขาคุยอยู่แล้ว แล้วผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว (เห้อสับซ้อนใช่ไหม)
เรากลัวว่าเขาจะมีเวลาให้กับผู้หญิงคนนั้นมากกว่าเรา (เรายอมรับค่ะว่าเรารักเขามากถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้คบกันก็เถอะ) แต่เขาก็พูดปลอมเราตลอดนะว่า "ไม่น้อยใจสิ ยังไงเค้าก็นึกถึงตัวเองนะ" มันก็คือคำปลอบที่ไม่แน่นอนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ไม่ได้คิดไว้เลยก็เกิด เขาออกจากงานเพื่อหางานใหม่ที่เห็นเงินกว่า เขาเลยติดต่อกับเพื่อนของอาที่เขารู้จักเพื่อไปทำงานเฝ้าบูท พี่คนนั้นเขาก็ติดต่อกลับมาก็คือโอเคได้งานชัวร์ แล้วเขาก็ชวนผู้หญิงคนนั้นไปทำด้วย เห้ยแก !! แบบนี้เขามีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งเดือนเลยนะ T^T ไปทำงานก็ไปรับไปส่งกันตลอด ใจคนทางนี้ทรุดมาก เพราะก่อนหน้านี้เราเคยพูดว่า เวลาพี่ว่างพี่ก็จะนึกถึงผู้หญิงคนนั้นเป็นคนแรก (ซึ้งมันจริงมาก ทำอะไรก็นึกถึงมันเป็นคนแรก) เราไม่โอเคเลยความรู้สึก เชื่อว่าถ้าเขาอยู่ด้วยกันทั้งเดือนแบบนี้ พี่เขาต้องเปลี่ยนไปแน่ ๆ แล้วเขาก็ต้องรักผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นแน่ ๆ แล้วสิ่งที่เราทำให้มาตลอดล่ะ ..? มันจะยังมีค่าอยู่ไหม :'( แล้วเราต้องทนเหงาแบบนี้ใช่ไหม ไม่อยากเสียใจอีกรอบจริง ๆ ถ้าเป็นอีกครั้งนี่เราต้องกระอักเลือดตายแน่ ๆ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ จริง ๆ เรื่องมันก็เยอะมากคะ แล้วจะมาแชร์ให้ฟังนะคะ เผื่อใครที่มีสถานะการณ์เดียวกัน 😄
เศร้ามากค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้
เข้าเรื่องเลยละกัน นี่เป็นความรู้สึกของตอนนี้เลย เป็นอะไรที่แย่มาก ๆ
คือเราชอบทอมค่ะ แล้วคุยกับทอมคนนึ่งอยู่ ซึ่งเราคบกับได้แค่เดือนเดียวแล้วเลิกกัน เราเลือกที่จะหายไปหลังจากที่เลิกกันวันนั้นเป็นเวลา 2 เดือน แต่เราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง ตอนนี้ก็กลับมาคุยกันได้ 5 เดือนแล้วค่ะ แล้วเดือนนี้เราอยู่ด้วยกันทั้งเดือน ใช้ชีวิตร่วมกันจนชินไปแล้ว ชินกับการที่มีกันทั้งสองฝ่าย ตัวเราทั้งสองก็ไม่ได้มีแฟนนะคะ (ส่วนตัวเราถือว่าไม่ผิด) แล้ววันนี้วันที่ 29 เราได้กลับมานอนบ้านทั้งที่ไม่มีเขา (ก็เหงาสิคะ) แต่ที่แย่คือเดือนหน้าเราต้องลงไปหาดใหญ่กับแม่ (บ้านเราเป็นหุ้นส่วนบริษัทครีมแบรนนึ่ง) เพราะพ่อเราต้องไปสอนงานพนักงานใหม่ นี่แหละที่แย่ที่สุดคือเราต้องห่างกันเป็นเดือน แต่เพราะเขามีคนที่เขาคุยอยู่แล้ว แล้วผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว (เห้อสับซ้อนใช่ไหม)
เรากลัวว่าเขาจะมีเวลาให้กับผู้หญิงคนนั้นมากกว่าเรา (เรายอมรับค่ะว่าเรารักเขามากถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้คบกันก็เถอะ) แต่เขาก็พูดปลอมเราตลอดนะว่า "ไม่น้อยใจสิ ยังไงเค้าก็นึกถึงตัวเองนะ" มันก็คือคำปลอบที่ไม่แน่นอนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ไม่ได้คิดไว้เลยก็เกิด เขาออกจากงานเพื่อหางานใหม่ที่เห็นเงินกว่า เขาเลยติดต่อกับเพื่อนของอาที่เขารู้จักเพื่อไปทำงานเฝ้าบูท พี่คนนั้นเขาก็ติดต่อกลับมาก็คือโอเคได้งานชัวร์ แล้วเขาก็ชวนผู้หญิงคนนั้นไปทำด้วย เห้ยแก !! แบบนี้เขามีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งเดือนเลยนะ T^T ไปทำงานก็ไปรับไปส่งกันตลอด ใจคนทางนี้ทรุดมาก เพราะก่อนหน้านี้เราเคยพูดว่า เวลาพี่ว่างพี่ก็จะนึกถึงผู้หญิงคนนั้นเป็นคนแรก (ซึ้งมันจริงมาก ทำอะไรก็นึกถึงมันเป็นคนแรก) เราไม่โอเคเลยความรู้สึก เชื่อว่าถ้าเขาอยู่ด้วยกันทั้งเดือนแบบนี้ พี่เขาต้องเปลี่ยนไปแน่ ๆ แล้วเขาก็ต้องรักผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นแน่ ๆ แล้วสิ่งที่เราทำให้มาตลอดล่ะ ..? มันจะยังมีค่าอยู่ไหม :'( แล้วเราต้องทนเหงาแบบนี้ใช่ไหม ไม่อยากเสียใจอีกรอบจริง ๆ ถ้าเป็นอีกครั้งนี่เราต้องกระอักเลือดตายแน่ ๆ
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ จริง ๆ เรื่องมันก็เยอะมากคะ แล้วจะมาแชร์ให้ฟังนะคะ เผื่อใครที่มีสถานะการณ์เดียวกัน 😄