เอาเเบบตรงๆ เลยน่ะครับ
คือผมไม่ชอบเลยการที่คนมองมาหาผม เเล้วเเบบ ผมรู้สึกกลัว เกรงมากๆ ทำตัวไม่ถูก กลัวการที่เขาจะจับผิดเรา อ่าครับ เเบบดูท่าเดินเรา ดูทุกๆ อย่างที่เรากระทำ เนี้ยครับ ผมคิดมากๆๆๆๆๆ เลย ไม่รู้จะทำยังไงดี พอออกจากบ้านทีไร ผมจะต้องคิดว่าต้องมีใครซักคนที่กำลังมองมาที่เราอยู่ เเละมันทำให้ผมเกรง ทั้งตัว เกรงท่าเดิน เกรงทุกอย่าง T_T เดินไม่เป็นธรรมชาติ จนเขาต้องจ้องจับผิดอย่างนี้อ่ะครับ ผมรู้สึกเป็นมา ตั่งเเต่ ป.5-ป.6 เเล้ว ตอนนี้ก็ 14 จะ 15 ล่ะครับ อีกไม่กี่วันนี้เอง ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ใช่ดารา ที่เขาต้องมามอง มาดู เเต่ยังไงผมก็คิดไปเเล้ว. ผมก็ไปหา จิตเวช เเล้ว เขาก็ให้ยามา 3 ตัว เเล้วเขาบอกมันไม่ใช่ที่ยาหรอก ที่จะหาย มันอยู่ที่ตัวเรามากกว่า เเละอีกอย่าง อยู่ที่บ้าน กับอยู่ที่ ร.ร ผมรู้สึกว่าตัวเอง เป็นคนล่ะคนไปเเล้ว อยู่บ้านปากดีมาก คุยกับทุกคน หยอกล้อคนอื่น เเต่พออยู่ ร.ร จะเงียบมากๆ กลัวเขาจะมองปากเรา [ไม่รู้จะกลัวเพื่ออะไร!] ขนาดเพื่อนในห้องเรายังกลัวเขามอง การกระทำเราเลย -.- ช่วยเเนะนำ อะไรๆ ให้หน่อยน่ะครับ ขอบคุณมากๆครับ
เเละผมรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง มากๆ
ถามเรื่องอาการนี่หน่อยครับ _/\_
คือผมไม่ชอบเลยการที่คนมองมาหาผม เเล้วเเบบ ผมรู้สึกกลัว เกรงมากๆ ทำตัวไม่ถูก กลัวการที่เขาจะจับผิดเรา อ่าครับ เเบบดูท่าเดินเรา ดูทุกๆ อย่างที่เรากระทำ เนี้ยครับ ผมคิดมากๆๆๆๆๆ เลย ไม่รู้จะทำยังไงดี พอออกจากบ้านทีไร ผมจะต้องคิดว่าต้องมีใครซักคนที่กำลังมองมาที่เราอยู่ เเละมันทำให้ผมเกรง ทั้งตัว เกรงท่าเดิน เกรงทุกอย่าง T_T เดินไม่เป็นธรรมชาติ จนเขาต้องจ้องจับผิดอย่างนี้อ่ะครับ ผมรู้สึกเป็นมา ตั่งเเต่ ป.5-ป.6 เเล้ว ตอนนี้ก็ 14 จะ 15 ล่ะครับ อีกไม่กี่วันนี้เอง ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ใช่ดารา ที่เขาต้องมามอง มาดู เเต่ยังไงผมก็คิดไปเเล้ว. ผมก็ไปหา จิตเวช เเล้ว เขาก็ให้ยามา 3 ตัว เเล้วเขาบอกมันไม่ใช่ที่ยาหรอก ที่จะหาย มันอยู่ที่ตัวเรามากกว่า เเละอีกอย่าง อยู่ที่บ้าน กับอยู่ที่ ร.ร ผมรู้สึกว่าตัวเอง เป็นคนล่ะคนไปเเล้ว อยู่บ้านปากดีมาก คุยกับทุกคน หยอกล้อคนอื่น เเต่พออยู่ ร.ร จะเงียบมากๆ กลัวเขาจะมองปากเรา [ไม่รู้จะกลัวเพื่ออะไร!] ขนาดเพื่อนในห้องเรายังกลัวเขามอง การกระทำเราเลย -.- ช่วยเเนะนำ อะไรๆ ให้หน่อยน่ะครับ ขอบคุณมากๆครับ
เเละผมรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง มากๆ