หากเกิดตกหลุมรักแฟนคนแรกอีกครั้ง ควรจะไปต่อหรือหยุดดี? (18+)

สวัสดีค่ะ เรื่องราวที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงจากเราล้วนๆ แต่เนื่องด้วยเป็นกระทู้แรกผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยจ้า เรื่องเริ่มมาจากว่าแฟนคนแรกของเราเป็นผู้หญิงค่ะ เราเริ่มจากความเป็นเพื่อน ความใกล้ชิดทำให้เราเริ่มรู้สึกดีๆ ต่อกันจนกลายมาเป็นแฟนภายใน เวลาไม่นาน ซึ่งแฟนคนแรกของเราเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันตอนมหาลัย เราคบกับเค้าทั้งๆ ที่ลึกๆ ก็กังวลใจอยู่เหมือนกัน (หลายคนเตือนว่าเพื่อนในกลุ่มเดียวกันไม่ควรกินกันเอง) แต่ก็ไม่ฟังค่ะ ฮ่าๆๆๆ ด้วยความเป็นคนหัวดื้อและเชื่อมั่นในความรู้สึกของตัวเอง ต่อจากนี้เพื่อความสะดวกเราขอใช้ชื่อนามสมมติแฟนคนแรกว่า พิณ ละกันค่ะ

          พิณเป็นคนน่ารัก ตาโต จมูกโด่ง บุคลิกดูสง่า อ่อนช้อยเหมือนผู้หญิงในวรรณคดีเนื่องจากนางเคยรำมาก่อน อีกทั้งนิสัยเป็นคนตลก เฮฮา  ใครอยู่ด้วยก็รู้สึกมีความสุขอยากอยู่ใกล้ด้วย ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น อยู่กับเค้าแล้วรู้สึกมีเรื่องให้ขำตลอดเวลา ไม่เครียด นี่คือสิ่งที่พิณปฏิบัติต่อเพื่อนทุกคน แต่ถ้าเป็นกับแฟน....พิณจะเอาค่อนข้างเอาแต่ใจและขี้เหวี่ยงมากจนถึงมากที่สุด เราเคยถูกเหวี่ยงด้วยเหตุผลเพราะแค่อากาศร้อน =_= แต่เราก็ไม่คิดอะไร คิดว่าเออเป็นแฟนกันคงมีแบบนี้บ้างล่ะว้า ซึ่งเราเป็นคนตามใจแฟนค่ะ ไปรับไปส่ง พาไปเที่ยว อยากกินอะไรให้บอก ทำงาน โครงงานอะไรทำให้หมด เทคแคร์ดูแลดีที่สุดเท่าที่เราจะคิดออกค่ะ เซอร์ไพร์สแต่ละทีทุ่มทุน ลงแรงมากค่ะ (เห่อแฟนคนแรก ฮ่าๆๆๆ) งานดอกมงดอกไม้ งานลูกป่งลูกโป่ง มาเต็มตลอดด จขกท เป็นคนค่อนข้างโรแมนติกค่ะ กว่าจะทำอะไรต้องมีแผนเซอร์ไพร์สไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเท่าไหร่นัก (เคยซื้อดอกกุหลาบมาพันกว่าบาทมาโปรยแล้วก็ทิ้ง ฮ่าๆๆ)

          สุดท้ายความรักก็ไปไม่รอดค่ะ ตลอดเวลาที่คบมาเวลาทะเลาะกัน เราร้องไห้บ่อยมากจนถึงเวลา 2 ปีกับอีก 1 เดือน เป็นเวลาที่เรากลับมาจากเที่ยวญี่ปุ่น และรีบกลับไปหาพิณพร้อมของฝาก ซึ่งพิณชวนไปกินเอ็มเคพร้อมกับเพื่อนในกลุ่ม วันนั้นเราเลิกกันเพราะเนื้อวัวเอ็มเคเป็นต้นเหตุ....==" ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ เจ้าเนื้อเอ็มเคนี่แหละเป็นฉนวนให้เลิกกัน เค้าถามเราว่าทานเนื้อไหม เราก็ตอบทีเล่นทีจริงว่า "เอ้า เป็นแฟนกันไม่รู้เหรอว่าเราชอบกินอะไร" แค่นั้นละค่ะ นางเหวี่ยงเรา และนั่นก็เหมือนกับเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่เราอดทนมาตลอด น้ำตาไหลซะงั้น วันนั้นพิณบอกเลิกว่า "เราคงอยู่ใกล้กันเกินไป เป็นเพื่อนดีกว่า รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว" เพียงประโยคนั้นเราล้มทั้งยืน โลกดับ ขนของออกจากหอ ขับรถไปร้องไป (ถึงบ้านได้ไงฟะ 5555+) เฮิทมากค่า ไม่เคยเลิกกับแฟน เราคิดถึงขั้นอยากดรอปทุกวิชาในเทอมนั้น ไม่อยากเรียน ไม่อยากทำอะไร แต่ดีที่มีเพื่อนสนิทคอยเตือนสติไม่ให้ทำอะไรวู่วามแบบนั้น ผ่านไปประมาณสี่วัน เราปรึกษากับน้องว่าเราอยากลองง้อเค้าสักครั้ง แล้วก็ลองง้อใน FB ดู ปรากฏว่าคำตอบที่ได้รับมาทั้งเชือดเฉือนและเย็นชาเป็นที่สุด (จำไม่ค่อยได้ว่าเค้าตอบอะไร แต่ที่รู้ว่าพิมพ์ไป ร้องไห้ไปหนักมาก)

          สุดท้ายน้องชายไม่อยากให้เราเศร้าเลยยุให้เราไปจีบอีกคน (เป็นคนที่เราเคยชอบตอนปี 1 ค่ะ) ตอนนั้นเค้าก็ออน FB พอดี ด้วยความเฮิทบวกความกล้าอะไรไม่รู้ที่ดลใจให้ จขกท บอกชอบอีกคนแบบหน้าด้านๆ เลย (ยอมรับว่าตอนนั้นหน้าด้านมากก เพิ่งง้อแฟนนะนั่น) และคนที่เราบอกชอบเป็นคนที่พิณเกลียดเข้ากระดูกดำที่สุด (ขอให้นามสมมติคนที่เราเคยชอบว่า ดาว ละกันค่ะ) พิณเกลียดดาวเนื่องจากเราเคยไปชอบเค้านี่แหละ และวันถัดมาพิณก็รู้เนื่องจากล็อกอิน FB เราเข้ามาอ่านที่เราคุยกับดาว แต่เราก็ไม่แคร์ค่ะตอนนั้น เค้าอยากทำอะไรทำไป

          ดาวเป็นคนน่ารักและสวยในเวลาเดียวกัน มีคนวนเวียนจีบนางเกือบค่อนคณะ ด้วยความที่เธอเป็นคนเฟรนลี่ เข้ากับคนง่าย มีสเน่ห์ ยิ้มสวย ทำอะไรรั่วๆ เป็นที่หมายปองในบรรดาหนุ่มๆ แต่ไม่มีใครจีบนางติดสักคนด้วยความที่นางเป็นคนติสจัด โลกส่วนตัวสูง ซึ่ง จขกท ก็อยากลองดีค่ะ อยากเสี่ยงจีบกับเค้าบ้าง 5555+ แต่เรื่องของเรากับดาวคุยกันได้แค่เพียง 2 สัปดาห์ค่ะ แล้วก็จบลงไปด้วยเหตุผลว่าเข้ากันไม่ได้ เรื่องราวของดาวจึงเป็นเพียงแค่สะพานโยงไปถึงคนถัดมาของเราเท่านั้นค่ะ

     เรื่องของแฟนคนที่สองนี่แหละที่ทำให้เราลุ่มหลงอยู่ในบ่วงความรักและราคะ.......

เดี๋ยวค่อยมาต่อเน้อ จขกท ทำงานก่อน แอบมาตั้งตอนทำงาน ฮ่าๆๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่