เรื่องของเรื่องคือวันนี้เรากับเพื่อนก็ไปเจอกันที่พารากอนก็เดินเม้ากันสุดขั้วละทีนี้อยู่ๆ ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ตอนแรกเราก็คิดว่าคงจะมาขอเบอร์เพื่อนตามปกติ (เพื่อนสวยหุ่นดี) ก็เลยหันไป พบว่าเป็นชายวัยกลางคนสูงน่าจะประมาณ 170 หน้าตาไทยๆ ผิวสีค่อนข้างคล้ำหน่อย เลยแปลกใจว่ามีอะไรหรือเปล่า ของตกหรือเปล่า เม้าดังเกินไป หรือไปเหยียบเท้าลุงแกเข้า


แล้วเจ๊แกก็เริ่มว่า  “เออเนี่ยพี่อยากรู้ว่าน้องสองคนว่างไหม ถ้าเกิดแบบมีอะไรพอดีพี่ดูแลรันเวย์อยู่“
(ในใจก็คิดไปว่า อ๊าวว ในที่สุดก็มีคนเห็นแววฉันสินะ) แล้วสักพักมันเริ่มเลยเถิดไปไกลค่ะ


เจ๊แกก็เริ่มพูดไปว่า พี่ทำงานในสยาม ในร้านหนังสือเจอเด็กผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีมากเลยนะ แต่ดูเหมือนเขาไม่มีเพื่อนเลย เขามานั่งอ่านหนังสือทุกอาทิตย์คนเดียวสี่ห้าอาทิตย์ละ แต่ช่วงนี้เขาไม่มาเลยไม่รู้ว่าเป็นอะไรไปหรือเปล่า พี่จะขอเบอร์น้องสองคนได้ไหมเพื่อนที่จะได้เป็นเพื่อนเขา
    (อ้าว คือเขาก็อาจจะมีเพื่อนคนอื่นหรือมีธุระก็ได้ปะ แล้วเพื่อนเราก็เลยถามเขาไปว่าทำไมต้องเป็นพวกหนูล่ะ)


    แล้วเจ๊แกก็เริ่มไปทะเลแล้วค่ะ เจ๊พูดว่า เราทำกันเพื่อเพื่อนมนุษย์ไม่ได้หรือยังไง แบบคำว่าเพื่อนมนุษย์อะโน๊ะ แล้วนี่จะเข้าอาเซียนแล้ว AEC น่ะ ทำให้หน่อยไม่ได้หรอ !@$%#&%&%#
    

เราเองก็คิดแล้วว่าเขาไม่น่าจะปกติ ก็เลยทำเป็นเหมือนแม่โทรมาว่าต้องรีบไปแล้ว ก็เลยบอกเจ๊แกไป เจ๊แกก็เดินฟึดฟัดๆ เหวี่ยงๆ ออกไป เราก็คิดว่าจบแล้วแต่เรื่องมันยังไม่จบค่ะ!!


ตอนประมาณห้าโมงเย็นเราก็จะกลับบ้านนัดกับแม่เจอที่รถไฟฟ้าระหว่างทางเดินไปจากสยามเซ็นเตอร์ก็พยายามเดินปิดกระเป๋าอยู่ไปสักครึ่งทาง เจ๊แกก็โผล่มาจากข้างหลังค่ะ เราก็หันหน้ากลับไปหา อ้าว นี่คนเดียวกับเมื่อกลางวันนี่นา


คราวนี้น่ากลัวมากค่ะเพราะว่านางเข้ามาประชิดตัวเลย แล้วเจ๊แกก็บอกคล้ายๆ ตอนกลางวันว่าแบบกำลังหานางแบบไปแคสติ้งอยู่ เราก็แอบสนใจนะแต่ก็คือนางแบบมันต้องหุ่นนางแบบปะ แล้วเราก็ไม่ใช่ไง เราก็เลยบอกปฏิเสธไปว่าเนี่ยต้องรีบไปแล้ว


นางก็บอกว่าเนี่ยน้องมีเวลาปะ อยู่โรงเรียนไหนเนี่ย อายุเท่าไร ถ้าว่างวันเสาร์หน้าจะให้มาแคสติ้ง เราก็เริ่มคิดอะไรแผลงๆ ละ ในเมื่อบอกไม่นางไม่ไป ก็ลองเล่นดูเลยละกัน เราก็ตอบคำถามไป แล้วนางก็คะยั้นคะยอให้ไปเราไปให้ได้ เราก็เลยบอกไปว่าจะหานางแบบทำไมไม่เอาเพื่อนเราล่ะที่เจอเมื่อตอนกลางวัน นางตีหน้ามึนใส่ไหนอะ ใครไหนดูซิมีรูปไหม


เราก็เลยเปิดไอจีให้นางดูนางก็พยายามขยายๆ ภาพแต่ไอจีมันขยายภาพไม่ได้นางก็เลยงงๆ  แล้วนางก็ให้เราไปคุยที่ริมระเบียง นางก็เล่าว่านางหานางแบบให้กับแบรนด์ J  อยู่จะให้มาแคสติ้งวันเสาร์ แล้วถ้าผ่านก็ให้ถ่ายจริงเดือนพฤศจิกายน


เราก็ถามว่าจะเป็นได้ไง นางก็เลยบอกว่าใครบอกว่าหนูไม่สวย หนูสวยนะ เป็นแบบนี้ก็สวยอยู่แล้ว (อย่าเพิ่งหมั่นไส้ค่ะ เขาพูดมางี้ 55555) แล้วตอนนี้เขากำลังหานางแบบอวบๆ อยู่พอดี งั้นพรุ่งนี้มาเจอกันตรงหน้า sephora นะตอนเที่ยงไหม ไม่ๆ เอาตอนบ่าย สรุปเป็นตอนบ่ายนะ แต่อย่าเพิ่งบอกใครไปว่าจะมาแคสเป็นนางแบบ


ตอนเราคุยอยู่เรายืนห่างกับนางเป็นเมตร แล้วนางพยายามที่จะแตะต้องตัวเราให้ได้ คือคุณเป็นใครคะเราไม่รู้จักกันแตะตัวกันแบบสนิทมากเราก็ไม่ค่อยโอเค นางก็บอกเขยิบมาใกล้ๆ สิได้ยินหรอ เราก็บอกได้ยินๆ นางก็บอกว่าไม่ต้องกลัวนาง นางเป็นเกย์ เราก็เลยเขยิบเข้าไปครึ่งก้าว


ก่อนจากกันเราก็ถามเนางว่านางเป็นใคร นางก็ตอบว่านางเป็นพ่อบ้านอยู่สยามดิสฯ อ่าว! นี่คือเดินตามตั้งแต่พารากอนไปสยามดิสยันสยามเซน หรือแค่บังเอิญวะคะ พอรีบแยกทางเสร็จก็เลยโทรคุยกับเพื่อนดูตอนแรกก็กะจะไปเจอนางวันพรุ่งนี้แต่คิดไปคิดมาเล่นแค่นี้ก็พอแล้วดีกว่า ถ้าเกิดอันตรายขึ้นมามันคงไม่คุ้มกัน


เพราะฉะนั้นขอฝากไว้ด้วยว่าถ้าพี่เป็นของจริงแล้วได้เห็นกระทู้นี้ หนูขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปนะคะ คราวหน้าถ้าพี่จะเดินตามหาคนไปแคสขนาดนี้ รบกวนพกนามบัตรหรืออะไรก็ได้ที่ยืนยันว่าพี่เป็นโมเดลลิ่งหรือคนหานางแบบจริงๆ ดีกว่านะคะ อันนี้น่ากลัวมากค่ะ บายค่ะพี่


และสาวๆ ถ้าหากเจอเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเราไม่รู้ว่าสุดท้ายคนที่มาคุยด้วยตกลงเขาวิกลจริตหรือว่าจะเป็นของจริงก็ตามต้องลองใช้วิจารณญาณในการคิดนะคะ เพราะถ้าหากคนที่เราคุยด้วยเขาไม่ปกติขึ้นมือหรือเป็นมิจฉาชีพขึ้นมามันอาจจะไม่จบด้วยการแค่เดินจากกันนะคะ
ปล. ทั้งสองตอนที่เขาเข้ามาคุยคือตอนที่ไม่ค่อยมีคนเดินอยู่ตรงช่วงบริเวณนั้น หรือถ้ามีคือมีน้อยมากๆ ค่ะ