เรามีเพื่อนสนิทคนนึ่งชื่อข้าวเรียนที่เดียวกันตอนนี้เราสองคนเรียนอยู่ปี3 ที่ราชภัฏแห่งหนึ่งในภาคอีสาน เรากับข้าวสนิทกันมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแม้แต่เวลากินข้าวหรือเวลาไปเรียนบางวันข้าวจะไปรับเราที่บ้านบางวันเราก็ไปรับข้าวที่บ้านออกไปเรียนพร้อมกัน เราสองคนสนิทกันจนเหมือนคู่รักกันคู่นึ่ง(เราลืมบอกอ้ะคือข้าวเป็นทอม) เคยมีเพื่อนในกลุ่มเราสองคนชอบข้าวเพราะข้าวเป็นคนที่ชอบเอาใจใส่เพื่อนคอยดูแลเทคแคร์เพื่อนตลอดไม่ว่าจะอะไรยังไงข้าวคือคนที่น่ารักมาก แต่ข้าวคิดกับเพื่อนพวกนั้นแค่เพื่อนเลยทำให้ข้าวกับเพื่อนสองคนนั้นไม่ค่อยคุยกันสนิทกันเหมือนเดิมเท่าไหร่  เลยมานอยให้เราอีกคนสงสัยเพราะข้าวสนิทกะเรา จนบางทีเราก็แอบคิดกับข้าวเกินเพื่อนแต่เราต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดเพราะข้าวเคยพูดกะเราว่า "ฉันรุ้ว่าแกไม่คิดแบบนั้นกะฉันหรอกน่ะ" "แกรักฉันแบบเพื่อน" "แกไม่ได้รักฉันเหมือนสองคนนั้นรักใช่มั้ย" เราเลยตอบไปว่า 'แกก็รุ้นิว่าฉันไม่ชอบทอมฉันชอบผูชายแล้วฉันจะคิดกะแกเกินเพื่อนได้ไงล่ะ' พอเราพูดจบข้าวก็ทำหน้าเจือนๆซีดๆ เราเลยพูดตัดไปว่าแหม่แกถึงฉันจะไม่ได้ชอบทอมแต่แกคือเพื่อนฉันยังไงแกก็คือเพื่อนฉันตลอดไปไม่มีวันทิ้งแกแน่นอนเราสองคนจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไปน่ะข้าว แกห้ามท้งฉันฉันก็จะไม่ทิ้งแก และมีอยู่วันนึ่งเรามาเล่นกับข้าวที่บ้านมาช่วยข้าวจัดห้องนอนใหม่ เราเลยพูดแหย่ๆข้าวว่า'ทำไมต้องให้ฉันมาคนเดียวด้วยแกคิดอะไรกะฉันหรอฉันไม่เอาน่ะฉันชอบผู้ชายแกไม่ใช่สเปคฉัน' ข้าวมันเลยหัวเราะแล้วพูดว่า"ถ้าฉันคิดล่ะแกจะคิดกับฉันมั้ยแกจะรักฉันรึป่าว??" เราก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็ยิ้มเจือนๆแก้อาย พอจัดห้องเส็ดข้าวเลยจะเปลี่ยนเสื้อเราเลยบอกให้ไปเปลี่ยนในห้องน้ำไม่อยากเห็นพุงแล้วพูดหยอกๆว่าบางทีฉันเห็นแกแก้ผ้าแล้วฉันชอบแกขึ้นมาจะโทษฉันไม่ได้น่ะแกทำให้ฉันเห็นเอง คำพูดเราไม่ทำให้ข้าวเปลี่ยนความคิดที่จะไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำเลย สุดท้ายก็เปลี่ยนจนเส็ด แล้วพูดขึ้นมาว่า  "แกห้ามคิดกับฉันแบบนั้นน่ะเพราะฉันไม่อยากเสียแกไปฉันอยากอยู่กับแกแบบนี้ตลอดไปไม่ยากอยู่ห่างจากแก" "ฉันรักแกน้ะ" เราเลยตอบไปว่า ฉันก็รักแกน่ะฉันจะไม่มีวันทิ้วแกหรอกฉันเตยสัญญากับแกแล้วไงว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป แต่หลังๆมาเรารุ้สึกว่าข้าวเริ่มทำตัวแปลกกับเรา เวลาเราพูดถึงเพื่อนคนที่เราชอบหรือผู้ชายคนอื่นที่เราเคยคุยด้วยหรือแม้กระทั่งแฟนเก่าเราที่เขาโทรมาคุยด้วยข้าวจะมีท่าทีแปลกๆคือไม่สนใจ ถึงจะสนใจแต่ชอบทำเสียงแบบไม่พอใจไม่ชอบฟังเหมือนก่อนเวลาพูดถึงเพื่อนคนที่เราชอบอยู่ในห้อง ข้าวจะไม่แซวเราเหมือนเดิม นอกจากจะมีเพื่อนพาแซวค่อยแซว เวลาไปเที่ยวกับเพื่อนๆหรือไปร้านเหล้าข้าวก็จะชอบกอดเอวเราไว้ทั้งๆที่เพื่นที่ไปด้วยกันคือเพื่อนในห้องแถมสนิทกันด้วย   บางทีเหมือนข้าวมีความลับอะไรบางอย่างกับเราเพราะวันที่ข้าวกับเราไปออกกำลังกายด้วยกันจู่ๆข้าวก็เปิดเพลงแนวแอบรักเพื่อนขึ้นมาเราเลยถามว่าชอบใครว่ะบอกมาเลยจะให้เราขึ้นคานคนเดียวไม่ได้น่ะแกต้องขึ้นคานไปกะเรา เราคะยั้นคะยอถามจนรุ้ว่าใครคนนึ่งเรียนเอกเดียวกันห้องเดียวกันเรารุ้เขาจักดีแต่ไม่ใช่เะอนสองคนนั้นแน่นอนเพราะข้าวำม่ได้ชอบ(ข้าวไม่ยอมบอกว่าใคร) อีกคนคือเพื่อนที่เรียนม.5ด้วยกันจู่ๆข้าวพูดถึงเพื่อนคนนึ่งที่ข้างแอบชอบมาแต่ม(คนนี้รารุ้ว่าใครเพราะเราเคยรุ้จักเพราะเขาเคยมาเล่นกะข้าว) หลังจากนั้นเกือบสองอาทิตย์ที่เราพยายามถามแต่ก็ไร้คำตอบ จนถึงทุกวันนี้ยังไม่ได้คำตอบ  แต่วันไปกินเหล้าอาทิตย์ที่แล้วข้าวขอเพลงที่ร้านเหล้า แล้วร้องตามท่อนฮูคของเพลง "เพื่อนสนิท" แต่ในโต๊ะคือมีเพื่อนคนที่ข้าวชอบแต่เขามากะแฟน แล้วข้าวก็หันหน้ามาหาเราแล้วร้องต่อ พอกลับถึงบ้านเราเลยถามว่าใครคนที่แกชอบในห้องบอกมา ข้าวบอกแค่ให้มันเปนความลับแบบนี้แหละถึงพูดไปมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่ดีเขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้วแต่คนที่เขาชอบก็มีแฟนแล้วน่ะทำไมเขาไม่ชอบคนที่รักเขาเราทำได้เพียงเป็นเพื่อนที่ดีต่อเขาต่อไปแบบนี้ก็พอ เราเลยบอกไปว่าไม่บอกก็ไม่บอกถ้าบอกเขาอาจจะชอบแกแต่ถ้าไม่บอกเขาก็ไม่รุ้สิว่าแกชอบเดี่ยวคนอื่นก็คาบไปกินหรอก

แต่เหมือนตอนนี้เราชอบข้าวแต่เรากลับไม่กล้าพูดเพราะกลัวเสียข้าวไป เราควรทำไงดีค่ะ ถ้าพูดออกไปอาจเสียทั้งเพื่อนที่ดีที่สุดไม่มีทั้งแฟน แต่ถึงตอนนี้เราก็เลิกชอบเพื่อนผู้ชายคนนั้นแล้วแต่เรากลับชอบพูดถึงทั้งๆที่ไม่คิดอะไรแล้วเพื่ออยากลองใจข้าว

แต่ก็ไร้วี่แววว่าข้าวจัสนใจเราหรือชอบเราเกมือนเราชอบ

เพื่อนๆคนไหนมีคำแนะนำดีๆบ้างค่ะเราต้องรอเวลาหรอต้องตัดใจใช่มั้ยเพราะไม่อยากเสีนคนสำคัญไป