แอบชอบเพื่อนแต่กลัวเสียเพื่อน อยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆทำไงดี?

คำถามที่อยากถามคือ : ถ้าเป็นคุณคุณจะทำยังไง? จะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ไว้ให้นานๆ หรือลองเสี่ยงทำตามหัวใจดู

    เหตุการณ์ที่ทำให้คิดมากและจนต้องมาตั้งกระทู้นี้มีอยู่ว่า “ผมดันชอบเพื่อนสนิทของตัวเอง”

              ตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรกับดิน(นามสมมติ)หรอกครับเพราะตอนนั้นก็เพื่อนกันแต่ยังไม่ได้สนิทมากมายเท่าไหร่ จากกระทู้ก่อนถ้าใครได้อ่านจะเห็นได้ว่าตอนเข้ามอมาใหม่ๆ ผมก็แอบชอบคนนึงอยู่แต่ตอนนั้นรู้ตัวว่าแป้วไปแล้ว #ร้องไห้หนักมาก    ผมก็ได้ดินนี้แหล่ะปรึกษาเพราะคนที่ผมแอบชอบดันมาสนิทกับดิน แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรนะเฉยๆอ่ะ ตอนนั้นมันก็ชอบคนอื่น ส่วนผมก็เฮฮากับปาร์ตี้เพื่อนฝูงไปได้พักนึง ผ่านไปจนเกือบจบเทอมอ่ะผมถึงมีแฟน

             ตอนนั้นรู้สึกชีวิตผมดีมากอ่ะ คือได้แฟนหน้าตาดีไม่พอ ตอนเข้ามหาลัยมาผมก็พอจะมีคนรู้จักอยู่บ้าง (นี่ไม่ได้อวยตัวเองจริงๆนะคนรู้จักเยอะจริง) เป็นลีดสำนักวิชา เรียนก็ไปเรื่อยๆ ผมยังพาแฟนไปเล่นกับดินอยู่เลยก็เหมือนเข้ากันได้ดีที่สำคัญ ! แฟนผมอ่อยดิน

             แต่ยอมรับเลยแฟนคนแรกทำให้ผมเกือบเสียชีวิตดีๆในมหาลัย คือตอนนั้นติดแฟนมากอยู่กับแฟนตลอด จนเพื่อนเริ่มห่างๆออกไป บางคนถึงกับนอยด์เกือบเลิกกับผมก็มี แล้วพอเลิกกับแฟนคนนั้นเท่านั้นแหล่ะ

         โอ้โห! เพื่อนหายเกือบหมด คือด้วยความที่เราเป็นลีดแล้วมันซ้อมหนัก นอกจากเพื่อนในเซค(เซคเก่า เพราะผมย้ายเซคเรียน เซคใหม่ก็แทบไม่มีเพื่อนแต่เอาวะเรามาเรียน) ตอนเลิกกับแฟนเก่านะ ก็ได้ดินนี่แหล่ะคอยปลอบ แถมโดนด่าอีกต่างหากว่าเหมือนหมาเลย โอ้ยเศร้า แต่ตอนนั้นก็ยังไม่สนิทกันอยู่ดี

          ทนใช้ชีวิตแบบเพื่อนน้อยแสนน้อยกับการเรียนที่เริ่มตกที่นั่งลำบากเพราะซ้อมลีดหนักมากจนไม่มีเวลาอ่านหนังสือ สุขภาพก็ย่ำแย่จนเข้าโรงพยาบาล แต่โชคดีมากๆที่ได้รู้จักรุ่นพี่ที่ดูแลเราดี ตอนนั้นก็อยู่กับพี่แหล่ะ ใช้ชีวิตอยู่แต่กับรุ่นพี่รุ่นเดียวกันนี่ห่างหายกันเลย

         จนจบงานแข่งลีดตอนนั้นเป็นช่วงที่คนเริ่มหาหอนอกกันแล้วไม่รู้นึกไงผมกลับไปทักหมอที่เคยชอบถามว่าหาหอนอกยัง มันก็บอกก็หาอยู่มีเมทด้วยหนึ่งคน โคตรบังเอิญ! ดินนั่นแหล่ะ!

         ตอนนั้นไม่รู้นึกไงผมเลยถามไปว่า “อยู่ด้วยได้มั้ย?” คือตอนนั้นแทบไม่เหลือใครละหน้าด้านเข้าหน่อยดีกว่าไม่มีเพื่อน
หมอบอกให้ไปถามดิน ผมก็เลยไปถามและแน่นอนว่า “ตกลง” แต่สุดท้ายพอเริ่มออกมาหาหอนอกอยู่จริงๆ กลายเป็นว่าหมอขอถอนตัว สุดท้ายหาไปหามาลงเอยเมทผมมี 4 คนหนึ่งในนั้นมีดิน

         ด้วยความที่ว่าเป็นลีดเหมือนจะดี แต่จริงๆคือเพื่อนหายเกือบหมด ตอนแรกผมนึกว่าผมเป็นคนเดียว แต่ดินก็เป็นแล้วเหมือนโชคชะตาเล่นตลกผมกับดินดันมาสนิทกันเอาตอนนี้แหล่ะ

        ตอนนั้นตัวติดกันเวอร์มากๆไปไหนไปด้วยกันตลอด แต่ตอนนั้นผมก็เฉยๆอยู่เอองงตัวเองเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ว่าปกติผมจะแพ้รูปหน้าเวลาคนหันข้างให้ เวลาเห็นโครงหน้าดีๆหันข้างเห็นสันจมูกแล้วใจมันสั่น ยิ่งตาของดินนะจะเป็นประมาณว่าถ้าเก๊กๆเซ็กซี่ๆมันจะเยิ้มมากอ่ะ
แต่เอาเป็นว่าผมมองไม่เห็นมันจนกระทั่งหลังจากพักหลังๆมาถ่ายรูปกันผมก็เป็นคนถ่ายให้ ไหนใครบอกมองหน้าคนรู้จักบ่อยๆมันจะเบื่อ นี่ยิ่งมองเห้ย! เหมือนมีอะไรดียิ่งมองยิ่งหลงอ่ะ = =

          คือเอาจริงๆนะตอนแรกไม่ได้คิดว่ามันจะมากระแทกใจอะไรเราได้เลยไง ประเด็นคือก็ตอนแรกๆรู้จักก็อื้มนะรู้จัก ไม่ได้แบบโป๊ะ! เห็นปุ๊บใช่อ่ะ
แต่ก็นะทุกอย่างหยุดไว้แค่นั้นเพราะอยู่มาวันนึงดินมันก็มีแฟน แต่ก็นะไม่รู้เหมือนกันผมรู้สึกตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่ามันคบกับแฟนเหมือนแก้เหงาหรืออะไรทำนองนั้น เพราะแบบดูมันเฉยๆมาก

        ผมกับดินก็เรื่อยๆกันมานะ แต่…! ไม่รู้ตอนนั้นนึกไงบอก “ดินหอมแก้มหน่อย” มันก็ปฏิเสธนะแต่ช่วงนั้นผมเลยเล่นทุกวัน คือก็เล่นแบบเล่นๆอ่ะไม่ได้คาดหวังอะไร คือเหมือนเพื่อนกันตอนนั้นก็ยังไม่คิดเว้ย! จริงๆนะ

         จนวันนึงอยู่ดีๆมันก็ยอมอ่ะ แต่ไม่ได้หอมแบบเอาปากไปชนแก้มนะ มันเอาแก้มมาชนแก้มเฉยๆ แล้วหลังจากนั้นก็เล่นงี้กันบ่อยๆ เป็นงั้นแหล่ะมาเรื่อยๆ

         มีมาช่วงนึงเหมือนเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาว่า “พวกเหมือนแฟนกันเลยเนาะ” น่านความซวยมาเยือนกูละ วันนั้นยังเฉยๆหัวเราะปกติ

          อีกวันมาเท่านั้นแหล่ะ เงียบเลย…แล้วเป็นงี้มาหลายวันจนผมทนไม่ได้ ถามมันตรงๆมันเป็นอะไร จากปกติที่แบบไปไหนมาไหนด้วยกันมันไปคนเดียว(เออปกติจะยืมมอไซผมไป ขนาดว่าไปเรียนมันยังไปรับไปส่งอ่ะตอนนั้นติดกันมากคิดดู) เวลาอยู่หอนอกมันก็ต้องมานอนเล่นห้องผมแต่นี่ไปอยู่อีกห้องคนเดียว คุยก็ไม่ยอมคุย ตอนนั้นผมนี่ยืนร้องไห้หน้าห้องมันเลยมันก็ไม่ยอมเปิดประตูมาคุยมันบอกว่าเออไม่มีอะไรแล้วไม่ต้องคิดมาก มันเป็นของมันอย่างนี้โลกส่วนตัวสูงถ้าทำอะไรไม่ดีก็ขอโทษ

         แต่ไม่ยอมเปิดประตูมาคุยแล้วคิดว่าผมจะยอม? ไม่เลยยิ่งปล่อยไว้งี้ความสัมพันยิ่งย่ำแย่ดิก็มันเหมือนแค่แบบปัดๆให้ผมสบายใจแต่มันก็จะทำตัวห่างไปเรื่อยๆ

         ผมกลับห้องมาร้องไห้สักพัก ! ไฮเปอร์เวนขึ้น ผมหงายหลังหัวกระแทกพื้นดังปึก! เจ็บก็เจ็บดันเกร็งไปทั้งตัวอีก ตะโกนเรียกมันอย่างไวเลยทีนี้

           แรกๆมันคงคิดว่าผมเรียกร้องความสนใจยังไม่ยอมเปิดประตู สักพักผมเริ่มพูดไม่ออกเงียบไปแต่เสียงหายใจดังทะลุห้องมันนี่พุ่งออกมาจากห้องเลย มันก็กอดผมไว้แล้วก็ปลอบอ่ะนะ คือเรียนสายวิทย์ปฐมพยาบาลอ่ะเป็นมั้ย? ไฮเปอร์อ่ะหาอะไรมาปิดจมูกที แต่มันทำไม่เป็นผมเลยได้แต่ใช้มือปิดจมูกตัวเองนั่นแหล่ะ

           เหตุการณ์นั้นปรับความเข้าใจกันได้ดีแต่ตอนนั้นผมรู้เลย รู้ได้เลยทันทีว่าสำหรับผมตอนนี้มันสำคัญมากๆ ผมยอมเสียเพื่อนได้ทุกคนแต่เสียมันไม่ได้ เพราะคนที่ผมไว้ใจที่สุดถ้าจะให้พูดถึงก็ต้องนึกถึงมันนั่นแหล่ะ แต่ตอนนั้นก็ยังนะ คิดได้แค่ว่าสำคัญแต่ยังไม่แน่ใจ

           จนวันนึงนี่แหล่ะตอนนั้นวันสงกรานต์มันก็มาเที่ยวเชียงใหม่เนาะมันมาพักโรงแรมกับรุ่นพี่สาขามันที่มาอยู่ก่อน(มันมาคนเดียว) ตอนแรกเว้ยจะมาเซอร์ไพรส์แต่ไม่รู้ทำไมผมสังหรณ์ใจตะหงิดๆ ผมเลยบอกมันว่า “อย่ามาเซอร์ไพรส์นะเชียงใหม่รถติดจะไปรับนี่ลำบากนะ” เท่านั้นแหล่ะสารภาพทันทีเดียวอีกไม่กี่ชั่วโมงจะถึงแล้ว

         พอไปรับมันไปส่งโรงแรมก็เจอรุ่นพี่มันเนาะ ผมเจอเค้าครั้งแรกก็เข้ากันได้นะสนิทกันเร็วมากตอนนั้นเหมือนจะเปลี่ยนชุดไปเล่นน้ำกันรุ่นพี่มันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด ตอนนั้นไม่รู้นึกไงผมบอกมันว่า “มาหอมแก้มที” แต่คือนึกออกมั้ย? ปกติก็เล่นงี้แต่คือเราเอาแก้มชนกัน แต่วันนั้นเว้ย! ผมดันเล่นพิเรนอะไรไม่รู้หอมแก้มมันจริงๆ

           มันก็สะดุ้งอ่ะดิ มันก็ถามว่า “ทำอะไร?” ผมก็ตอบแบบหน้านิ่งมากเลย “หอมแก้มไง” ยิ้มหัวเราะแล้วก็เดินไปเล่นโทรศัพท์ต่อ แต่แบบเห้ย! ใจกูเต้นแรงจนจะทะลุออกมาแล้ว ตอนนั้นผมเลยรู้เลยว่าผมคิดกับมันเกินคำว่าเพื่อนแน่ๆ

           จากนั้นเราก็ไปเล่นน้ำกันเหตุการณ์ทุกอย่างปกติ หลังเล่นน้ำก็ไปเที่ยวร้านเหล้าดื่มค้อกเทลกันคนละแก้วแล้วก็ฟังดนตรีอันนี้มีเพื่อนสมัยมอปลายของผมไปด้วย รุ่นพี่ของมันก็ไป แต่คืนนั้นดิมันดันโพสตัสประมาณว่าเหมือนโดนมนต์สะกดในวินาทีนั้นฉันก็ตกหลุมรักเธออารมณ์ประมาณนี้ ไม่รู้ว่าคิดไปเองป่าวเพราะมันอาจจะไปปิ๊งคนอื่นก็ได้ แต่มันก็น่าคิดใช่มั้ยล่ะ?


         สำหรับผมนะผมอยากให้มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ อยู่ให้มันนานๆไม่ได้อยากได้มากกว่านี้ขอแค่ไม่น้อยลง ไม่ได้อยากได้ความหวานอะไรมากมาย ขอแค่แบบห่วงใยดูแลกันก็พอ สถานะสำหรับผมไม่ค่อยสำคัญอ่ะ ผมพอใจนะที่เป็นแบบนี้ แล้วคุณคิดว่าไงบ้าง?

*สุดท้ายนี้ถ้าได้อ่านก็ขอให้รับรู้ความรู้สึกของกูไว้ ถ้าบังเอิญใจตรงกูก็ดี แต่ถ้าไม่กูอยากให้ไม่พูดเรื่องนี้ เหมือนไม่เคยเห็นหรือรับรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้โอเคมั้ย? [ถ้าเพื่อนคนไหนได้อ่านเงียบๆไว้นะกูขอเลย!]

คำถามท้ายเรื่อง
[มีวิธีลองใจแบบเนียนๆมั้ย?]
[มีวิธีรักษาความสัมพันธ์มั้ย?]
[จะทำตัวแบบไหนดี?]
[มีคำแนะนำอะไรเพิ่มเติมมั้ย?]