---

ผมคิดมาตลอดว่าผมมองเห็นโลกเป็นสีคนละสีกับสเวน

     มันไม่ใช่ความผิดปกติทางสายตาอะไรหรอก
ผมรู้สึกขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราเติบโตมาอย่างสมบูรณ์แข็งแรง
แต่มันเป็นเรื่องของมุมมองที่ผมมองโลกใบนี้เสียมากกว่า
ความรู้สึกที่สายลมพัดผ่านรอบๆตัว
มองเห็นแสงสุดท้ายของวันที่ลับขอบฟ้าไป
ดื่มด่ำไปกับใบไม้ที่ร่วงโรยในฤดูใบไม้ร่วง
เสียงร้องของมหาสมุทร เมื่อคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง
เป็นบทเพลงที่มีเพียงผมคนเดียวที่ได้ยิน

     จริงๆแล้วยังมีอีกสิ่งหนึ่ง นั่นคือสี
ผมมักจะถูกล้อมรอบไปด้วยสีแดง
สีแดงของไฟจราจร
เชอร์รี่ที่ประดับอยู่บนขนมหวานบนโต๊ะ
และเก้าอี้สีแดงเลือดหมูที่ผมนั่ง
ถุงเท้าสีแดงที่ผมยังเอาไปแขวนไว้ที่หน้าเตาผิงในช่วงคริสต์มาสด้วยความเคยชิน
ทั้งๆที่ผมโตเกินกว่าจะมาสนใจเรื่องแบบนี้แล้ว
และแน่นอน สัญลักษณ์ของสโมสรบนอกของผม
สัญลักษณ์ของความภาคภูมิใจและคำสัญญาที่ผมให้ไว้กับสโมสร

     ถ้าพูดถึงลาร์ส ต้องนึกถึงสีแดง แต่กับสเวน มันเป็นสีเหลือง
มันไม่ใช่เฉพาะสีของสโมสรของเขาเพียงอย่างเดียวหรอกนะ
แต่มันเป็นความบังเอิญมากกว่าที่เขาจะถูกล้อมรอบไปด้วยสีเหลืองตลอดเวลา
เช่นเดียวกับผม เพียงแต่ของผมเป็นสีแดง

     สเวนเหมือนกับพระอาทิตย์ในวันท้องฟ้าแจ๋มใส
เหมือนน้ำมะนาวแสนสดชื่นที่เราดื่มในวันที่อากาศร้อน
สีเทียนที่ถูกจุดบนโต๊ะอาหารในวันคริสต์มาส
เหมือนเม็ดทรายที่เราเหยียบย่ำตอนที่เราไปเที่ยวเดนมาร์ก
มันสามารถทำให้เขาหัวเราะได้อย่างน่าประหลาดใจ
ราวกับมันกำลังพูดภาษาที่มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่เข้าใจ
ส่วนผมได้แต่เพียงนั่งมองแล้วเงี่ยหูฟังเสียงกระซิบของคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งเท่านั้น

     บางทีมันก็เหมือนเรื่องตลกนะ
ที่สีนั้นสามารถอธิบายตัวตนของเราได้อย่างชัดเจนขนาดนี้

     ลาร์สเหมือนกับสีแดง แดงราวกับเปลวไฟ
ความหลงไหลในฟุตบอล อารมณ์ที่มีต่อทีมตรงข้าม
ความเข้มแข็งของเทพเจ้ามาร์ส เทพแห่งสงคราม

     สเวนน่ะเหรอ เขาคือสีเหลือง
ตัวแทนแห่งความสดใส ความสุขที่ได้เล่นฟุตบอลบนสนาม
การยิ้มให้กับทุกสิ่งที่โชคชะตาส่งมาให้เขา
ความสดใสของวีนัส เทพแห่งความรัก

     บางทีมันก็ยากที่จะเชี่อว่าเราสองคนที่ต่างกันขนาดนี้จะมีอะไรเหมือนๆกันได้
แต่เราเกิดมาเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันแม้กระทั่งหน้าตา

     น่าแปลกใจที่สีของเราสองคนผสมกันได้อย่างลงตัว
มันเป็นสีของน้ำผลไม้บนโต๊ะของเราตอนเรากินข้าวเช้า
หรือจะเป็นสีของเสื้อฮู้ดที่เราใส่เฉพาะตอนที่เราอยู่ด้วยกันเท่านั้น
มันเป็นสิ่งเล็กๆที่มีแค่เราสองคนที่รู้ความหมาย

     สีส้มพาสเทลที่แสดงถึงเราทั้งคู่

     สีของมาร์ชเมลโล่ว์รสพีชที่เรากินตอนไปตั้งแคมป์กัน
สีเดียวกันกับแก้วคู่ที่เราซื้อมาเป็นของขวัญให้กัน
โดยที่ไม่รู้ว่าต่างคนต่างซื้อแก้วใบนี้มาเหมือนๆกัน

     มันยังเป็นสีของความทรงจำสมัยเด็กๆ
รถของเล่นสีส้มที่แม่ให้ผมมาตอน 5 ขวบ
ในขณะที่สเวนได้สีฟ้าไปเพียงเพื่อจะได้มีของเล่นที่ไม่เหมือนกัน
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไร้ประโยชน์
เพราะสเวนแทบจะไม่สนใจรถสีฟ้าคันนั้นแล้วมาเล่นรถคันสีส้มของผมทันที
อันที่จริงมันคงไม่ถูกที่จะเรียกว่ารถของผม
เพราะผมไม่เคยได้เล่นมันคนเดียวด้วยซ้ำ
ถ้าจะให้ถูกต้องบอกว่ามันเป็นรถของเราซะมากกว่า  

     สีส้มยังเป็นสีของเด็กสาวคนหนึ่ง ซาร่าห์ คนที่เคยแอบชอบผมตอนอายุได้ 11 ขวบ
เธอมีผมสีแดงอ่อนจนเรียกได้ว่าสีส้มเลยล่ะ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมสนใจในตัวเธอ
แต่ก็แค่ตอนแรกๆเท่านั้น ผมไม่ชอบมันเลย
ผมไม่ชอบที่เธอเป็นเจ้าของสี'นั้น'

     สีส้มเป็นสีของผมกับสเวน

     ผมคิดเมื่อนึกถึงวันที่ผมได้ปฏิเสธความรักครั้งนั้นไป
และนั่นคงเป็นครั้งแรก และครั้งเดียวที่ผมเห็นสีนั้นกับคนอื่น

     ผมเคยคิดตัวเองว่าผมคงอยากที่จะยอมตาบอดสี
โดยที่ทั้งชิวิตนี้มองเห็นได้เพียงแค่ 3 สี


แดง. ผม
เหลือง. สเวน
.
.
.
ส้ม. เรา

---

credit: "Orange" by reummels @ AO3