นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเขียน คือเรากลุ้มใจนิดหน่อยเลยอยากจะขอคำปรึกษาหลายๆมุมมอง
ตอนนี้เราอายุ18ปียังไม่บริบูรณ์ ส่วนแฟนเราอายุ 44 ปี เรากับเค้าเริ่มคุยกันได้ไม่นานก็คบกัน เราเจอกับฝรั่งคนนี้ที่เวปไซร์หาคู่ ตอนแรกที่เราคุยกับเค้าเค้าขึ้นในโปรไฟท์ว่าอายุ36เราก็เลยไม่ได้คิดอะไร เราคุยกับเค้าทุกวัน เรารู้สึกว่าคุยสนุกดี ไม่นานก็คบกัน แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดจิงจังนะ เราคิดว่าหาอะไรแน่นอนไม่ได้หรอกเพราะเราเคยผิดหวังมาหลายครั้งกับเวปไซร์นี้ จนวันนึ่งเรานัดพบกับเค้าที่ถนนข้าวสาร พอเราเจอเค้าเค้าก็น่ารักดีนะ ก็เดินและคุยกันไป ก็ดีนะ พอตอนเราจะกลับเค้าขอๆปนอนกับเราเอ่อพอดีเรานอนกับเพื่อน แต่เราก้ไม่อยากนอนกะเค้าสองคน เราเลยเอาเค้าไปนอนด้วยพร้อมกับเพื่อนเราอีกสามคน เราก็นอนกับเค้ามันดูอบอุ่นเค้าเป็นผู้ชายที่ตัวหอมมาก ตื่นเช้ามาเค้าก็ไปเที่ยวเล่นกับเราและเพื่อนโดยที่ไม่ติดขัดอะไร แม้จะมีเพื่อนเราไปด้วย เค้าก็เป็นเจ้ามือตลอด ตอนนั้นเราก็เริ่มถามตัวเอแล้วว่าเราจิงจังกับเค้าไหม เราคิดว่าเราจิงจังแล้วละเราก็เลิกคุยกับฝรั่งหลายคนที่เราเคยคุย พอถึงเวลาเราต้องับขอนแก่นแล้วเค้าเลยบอกเราว่าจะไปหา เราก็ดีใจเราคิดว่าเราจะบอกพ่อแม่ เราคิดว่าพ่อแม่เราน่าจะชอบเค้าเพราะ เค้าเป็น ดร. ดูมีความรู้ มีฐานะที่มั่นคง เป็นคนพูดดีพูดเก่ง แต่พอเราเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่กับพ่อว่าเค้าจะมาทุกคนก็ต่างห้ามไม่ให้เราคบกับเค้า เพราะเค้าอายุเยอะกลัวเราโดนอกเราเคยแอบคิดนะว่าเค้ามีดีกว่าเรามากๆ ทำไมมาสนใจเด็กอย่างเรา พ่อแม่เราก็คิดเช่นกัน กลับกลายเป็นว่าครอบครัวเราไม่ชอบเค้า ตอนนั้นฉันเสียใจมาก ฉันรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วงแต่ทำไมต้องมองเค้าในแง่ร้ายขนาดนั้น ฉันโทรหาเค้าก่อนเค้าจะมาขอนแก่น ฉันคิดว่าเออถ้าจะเลิกตอนนี้มันก็น่าจะเจ็บน้อยกว่า แต่พอฉันโทรหาเค้าเค้าก็บิกว่าเค้าเข้าใจทุกอย่าง ไม่ต้องคิดมากเค้าพยายามปรอบใจฉัน วินาทีนั้นน้ำตาไหลพรากเลย พอเค้ามาฉันก็ไปเตอเค้า แต่พ่อกับแม่โทรเชคตลอดจนมีปัญหา ตอนนั้นฉันคิดว่าทำไมทุกอย่างมันแย่ขนาดนี้ ทำไมทุกคนมองเค้าแย่ขนาดนี้ แต่เค้าก็ยังอยู่ข้างฉันเสมอ คอยโทรถามคอยเป็นห่วง จนต่อมาฉันะเค้าก็ตกลงกันว่าเราควรคบกันเป็นความลับไปก่อนเค้าก้บอกโอเคได้ถ้ามันจะดีขึ้น และฉันกับเค้าก็คบกันมาแบบลับๆทางบ้านไม่รู้ เค้ามาหาฉันตลอดแทบจะทุกสัปดาฉันไปเกาะล้านเค้าก็ตามไปแม้จะเสี่ยงแค่ไหนก็ตาเค้าเข้าใจฉันทุกอย่างแม้บางครั้งฉันทำให้เค้าเวียเวลากับฉันเค้าก้ไม่เคยบ่น เค้ามาหาฉันทุกอาทิตทุกครั้งที่มีเวลาเค้ายุ กทม นะค่ะ จนเพื่อนฉันบอกว่าแฟนดูว่างๆดีเนอะ เค้าทำทุกอย่างที่ฉันต้องการเช่นสงกรานเค้ามีรถกระบะฉันพาเพื่อนเอาถังขึ้นรถเล่นให้เค้าขับรถเค้าก็ไม่บ่นเลยมีเหนื่อยบ้างแต่เค้าก้ๆม่ว่าเค้าดีมากจิงๆค่ะแต่สิ่งที่ฉันกลุ้มก็คือเวลาเราไปไหนด้วยกันเราชอบเดินจับมือตามประสาแฟนกันแต่คนชอบมองในใจฉันก็รุง่าเค้าอายุเยอะกว่าฉันมากแต่ทำไมต้องมองขนาดนั้นมองจนเราหวั่นใจเราเคยพูดกับเค้าว่าต่อให้คนมองอย่างไรเราก้ไม่แคร?เพราะเรารักเค้าแต่นี่นับวันยิ่งมองมากทั้งครอบครัวก้บอกว่าเค้าแก่อะไรแบบนี้เราก็หวั่นใจเราจิงใจกับเค้าอยมกจะคบไปนานๆแต่พอเจอแบบนี้ก้มีสะดุดไปบ้างเราเลย อยากรุว่ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ หรือว่ามันไม่ควร (ขออภัยค่ะถ้าเขียนผิดไปในบางส่วน)
คบแฟนฝรั่งอายุห่างกัน26ปี มันดูแย่มากเลยหรอ ?
ตอนนี้เราอายุ18ปียังไม่บริบูรณ์ ส่วนแฟนเราอายุ 44 ปี เรากับเค้าเริ่มคุยกันได้ไม่นานก็คบกัน เราเจอกับฝรั่งคนนี้ที่เวปไซร์หาคู่ ตอนแรกที่เราคุยกับเค้าเค้าขึ้นในโปรไฟท์ว่าอายุ36เราก็เลยไม่ได้คิดอะไร เราคุยกับเค้าทุกวัน เรารู้สึกว่าคุยสนุกดี ไม่นานก็คบกัน แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดจิงจังนะ เราคิดว่าหาอะไรแน่นอนไม่ได้หรอกเพราะเราเคยผิดหวังมาหลายครั้งกับเวปไซร์นี้ จนวันนึ่งเรานัดพบกับเค้าที่ถนนข้าวสาร พอเราเจอเค้าเค้าก็น่ารักดีนะ ก็เดินและคุยกันไป ก็ดีนะ พอตอนเราจะกลับเค้าขอๆปนอนกับเราเอ่อพอดีเรานอนกับเพื่อน แต่เราก้ไม่อยากนอนกะเค้าสองคน เราเลยเอาเค้าไปนอนด้วยพร้อมกับเพื่อนเราอีกสามคน เราก็นอนกับเค้ามันดูอบอุ่นเค้าเป็นผู้ชายที่ตัวหอมมาก ตื่นเช้ามาเค้าก็ไปเที่ยวเล่นกับเราและเพื่อนโดยที่ไม่ติดขัดอะไร แม้จะมีเพื่อนเราไปด้วย เค้าก็เป็นเจ้ามือตลอด ตอนนั้นเราก็เริ่มถามตัวเอแล้วว่าเราจิงจังกับเค้าไหม เราคิดว่าเราจิงจังแล้วละเราก็เลิกคุยกับฝรั่งหลายคนที่เราเคยคุย พอถึงเวลาเราต้องับขอนแก่นแล้วเค้าเลยบอกเราว่าจะไปหา เราก็ดีใจเราคิดว่าเราจะบอกพ่อแม่ เราคิดว่าพ่อแม่เราน่าจะชอบเค้าเพราะ เค้าเป็น ดร. ดูมีความรู้ มีฐานะที่มั่นคง เป็นคนพูดดีพูดเก่ง แต่พอเราเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่กับพ่อว่าเค้าจะมาทุกคนก็ต่างห้ามไม่ให้เราคบกับเค้า เพราะเค้าอายุเยอะกลัวเราโดนอกเราเคยแอบคิดนะว่าเค้ามีดีกว่าเรามากๆ ทำไมมาสนใจเด็กอย่างเรา พ่อแม่เราก็คิดเช่นกัน กลับกลายเป็นว่าครอบครัวเราไม่ชอบเค้า ตอนนั้นฉันเสียใจมาก ฉันรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วงแต่ทำไมต้องมองเค้าในแง่ร้ายขนาดนั้น ฉันโทรหาเค้าก่อนเค้าจะมาขอนแก่น ฉันคิดว่าเออถ้าจะเลิกตอนนี้มันก็น่าจะเจ็บน้อยกว่า แต่พอฉันโทรหาเค้าเค้าก็บิกว่าเค้าเข้าใจทุกอย่าง ไม่ต้องคิดมากเค้าพยายามปรอบใจฉัน วินาทีนั้นน้ำตาไหลพรากเลย พอเค้ามาฉันก็ไปเตอเค้า แต่พ่อกับแม่โทรเชคตลอดจนมีปัญหา ตอนนั้นฉันคิดว่าทำไมทุกอย่างมันแย่ขนาดนี้ ทำไมทุกคนมองเค้าแย่ขนาดนี้ แต่เค้าก็ยังอยู่ข้างฉันเสมอ คอยโทรถามคอยเป็นห่วง จนต่อมาฉันะเค้าก็ตกลงกันว่าเราควรคบกันเป็นความลับไปก่อนเค้าก้บอกโอเคได้ถ้ามันจะดีขึ้น และฉันกับเค้าก็คบกันมาแบบลับๆทางบ้านไม่รู้ เค้ามาหาฉันตลอดแทบจะทุกสัปดาฉันไปเกาะล้านเค้าก็ตามไปแม้จะเสี่ยงแค่ไหนก็ตาเค้าเข้าใจฉันทุกอย่างแม้บางครั้งฉันทำให้เค้าเวียเวลากับฉันเค้าก้ไม่เคยบ่น เค้ามาหาฉันทุกอาทิตทุกครั้งที่มีเวลาเค้ายุ กทม นะค่ะ จนเพื่อนฉันบอกว่าแฟนดูว่างๆดีเนอะ เค้าทำทุกอย่างที่ฉันต้องการเช่นสงกรานเค้ามีรถกระบะฉันพาเพื่อนเอาถังขึ้นรถเล่นให้เค้าขับรถเค้าก็ไม่บ่นเลยมีเหนื่อยบ้างแต่เค้าก้ๆม่ว่าเค้าดีมากจิงๆค่ะแต่สิ่งที่ฉันกลุ้มก็คือเวลาเราไปไหนด้วยกันเราชอบเดินจับมือตามประสาแฟนกันแต่คนชอบมองในใจฉันก็รุง่าเค้าอายุเยอะกว่าฉันมากแต่ทำไมต้องมองขนาดนั้นมองจนเราหวั่นใจเราเคยพูดกับเค้าว่าต่อให้คนมองอย่างไรเราก้ไม่แคร?เพราะเรารักเค้าแต่นี่นับวันยิ่งมองมากทั้งครอบครัวก้บอกว่าเค้าแก่อะไรแบบนี้เราก็หวั่นใจเราจิงใจกับเค้าอยมกจะคบไปนานๆแต่พอเจอแบบนี้ก้มีสะดุดไปบ้างเราเลย อยากรุว่ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ หรือว่ามันไม่ควร (ขออภัยค่ะถ้าเขียนผิดไปในบางส่วน)