สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยนะ
ก่อนอื่น เราขอพื้นที่เล็กๆให้ได้ระบาย
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนนึงค่ะ คบมาได้2ปีแล้ว เขาจีบเราตั้งแต่สมัยเราเรียนอยู่มหาลัย จนตอนนี้เราจบทำงานแล้ว เขาอายุห่างจากเรา10ปีเลยแหละ ขอแทนชื่อเขาว่า พี่แอลนะคะ พี่เขาเป็นคนตลกค่ะ เป็นคนอารมณ์ดี แต่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง พี่แอลเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไร นอกจากภาระหน้าที่ตรงนั้นของพี่เขา ในชีวิตของพี่เขามีแต่เรื่องกีฬา กีฬา และก็กีฬา ใช่ค่ะ! พี่เขาเป็นนักฟุตบอลอาชีพ.....
ท้าวความไปเมื่อ2ปีก่อนค่ะ ใครจะไปเชื่อล่ะคะ ว่าความรักบนโลกออนไลน์มันจะมีจริง วันนั้น ประมาณเดือนมิถุนายนค่ะ มีเฟสบุ๊คของผู้ชายคนนึงแอดมา คือปกติเราจะไม่ค่อยรับเพื่อน จะดองไว้นานๆ นานจนเขาลืมไปเลยว่าเคยแอดมา 555 แต่วันนั้นค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจให้เปิดดูและกดรับอย่างง่ายดาย และเขาก็ทักมาค่ะ จำได้ขึ้นใจเลยว่าตอนแรกที่คุยในแชท รับรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ เจ้าชู้พอสมควร คำพูดคำจาแพรวพราวมาก เราเลยให้เพื่อนมาช่วยดู ว่ารู้จักคนในภาพนี้มั๊ย เขาบอกว่าอยู่จังหวัดเดียวกับที่เราอยู่ตอนนี้ เขาเคยเห็นเราไปกินผัดไทอยู่ร้านหน้าโรงหนัง คือตอนแรกเราตกใจมาก เกิดมาก็ไม่เคยมีใครมาบอกว่าแอบชอบจนหาเฟสแอดมาได้ แต่คือใจจริงเราไม่ชอบผู้ชายลุคเพลย์บอยเท่าไหร่ค่ะ เราชอบผู้ชายโรแมนติก น่ารักๆ เรียบร้อยมากกว่า พี่แอลทักเรามาทุกวันค่ะ แต่ก็โดนเราด่าไปทุกวัน เพื่อนๆที่คณะก็บอกเป็นเสียงเดียวกันค่ะ ถึงกิติศัพท์ของพี่แก ว่าชอบจีบสาวคณะนี้ รุ่นพี่หลายคนที่จบไปแล้วก็เคยเป็นแฟนกับพี่เค้า ตอนนั้นรู้สึกไม่อยากคุยกับพี่เค้าเลย และไม่ได้ให้เบอร์ด้วย จนกระทั่ง 1 เดือนต่อมา ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกใจอ่อนมันเกิดขึ้นมา จากข้อความในแชท ทุกวันๆ มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเราตัดสินใจให้เบอร์ไปค่ะ แต่ให้ไม่หมดเหลือสองตัวสุดท้าย เราอยากดูความพยายามของเพลย์บอยหนุ่มที่สาวๆรุมล้อม 555
และวันนั้นค่ะ จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ ที่ๆอยู่จะมีถนนคนเดิน เราก็ไปเดินซื้อน้ำปั่นกับเพื่อน แล้วนั่งรอ.... อยู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์พุ่งตรงเข้ามาที่ถนนคนเดิน ชื่อมันก็บอกอยู่นีค่ะ ว่า ถนน "คน" เดิน คนดีๆที่ไหนเขาจะขับรถเข้ามา มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละ!!! ทุกสายตาจับจ้องไปที่รถคันนั้น รวมถึงเรา เราอยากจะรู้นัก หน้าตาคนบ้าที่ขับรถเข้ามามันจะเป็นยังไง? แล้วรถคันนั้นก็จอดค่ะ พร้อมทั้งหันหน้ามาทางเราแล้วยิ้มให้ ทั้งๆทีตอนนั้นเราไม่สบอารมณ์เอามากๆ อยากจะด่าเหลือเกิน เพื่อนเราก็สะกิดๆเรา
เพื่อนเรา : เฮ้ยแกรรรร เขายิ้มให้แกด้วยอ่ะ ใครหรอ แกรู้จักเขาหรอ? (พร้อมทำหน้าตาตื่น ตาเป็นประกาย)
เรา : = =" แกจะบ้าหรอ!! ชั้นมองหน้าเค้ามั้ง เค้าเป็นบ้าอะไร ขับรถเข้ามาได้ยังไง ไม่รู้รึไงว่าที่นี่เขาห้ามขับรถเข้ามา
ในขณะที่เราคุยกับเพื่อนตอนนั้น เชื่อมั๊ยคะ ว่าเค้ายังนั่งยิ้มอยู่บนรถนั่น!!! ให้ตายเถอะ ทำไมชั้นคุ้นหน้าเค้าจัง เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่นึกไม่ออกจริงๆ
......และแล้วน้ำปั่นของเราก็ได้กิน ชั้นลากเพื่อนออกมาจากตรงนั้นโดยเร็ว เพราะกลัวอิตาบ้านั่น โรคจิตรึเปล่า มองอยู่ได้ แล้วซักพัก็มีสายโทรเข้ามาในมือถือ
เรา : เบอร์ใครวะ? เบอร์แปลกรับดีมั๊ย?
เพื่อน : เอออออ รับดิ เพื่อเขามีธุระ
เรา : ฮัลโหล
ปลายสาย : ฮัลโหลครับ ใช่เบอร์...รึเปล่า?
เรา : อ๋อ ใช่ค่ะ นั่นใครคะ
ปลายสาย : เฮ้ยยยย #&$£¥@ (เหมือนดีใจอะไรซักอย่าง แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง)
เรา : โทษนะคะ นั่นใครคะ!!!! ถ้าไม่พูดจะวางแล้ว
ปลายสาย : พี่แอลนะ ดีใจที่หาเบอร์นกฮูกเจอ
(ขอแทนชื่อเราว่านกฮูกนะ^^)
เรา : สตั๊นไปสามวิ...อึ้งมาก โทรมาถูกได้ยังไงวะ?
ปลายสาย : นกฮูกได้ยินพี่มั๊ย? ฮัลโหลๆ
เรา : ค่ะ ฟังอยู่ 😑
ปลายสาย : นกฮูกกำลังจะไปไหน พี่ยิ้มให้ทำไมทำหน้าบูดจัง ชอบกินน้ำปั่นร้านนี้หรอ
เรา : ห่ะ!!! พี่แอลคือคนที่ขับรถเข้ามากลางถนนคนเดินใช่ม๊ะ??
ปลายสาย : ใช่ไง นกฮูกใส่เสื้อสีแดง นั่งที่ร้านน้ำปั่นกับเพื่อน พี่จำข้างหลังได้ เลยจอดรถมองหน้า แล้วก็ใช่จริงๆด้วย แต่ทำไมหน้าบึ้งใส่พี่จัง
เรา : (คืออารมณ์ตอนนั้นอยากจะบ้าตายมาก ไอ้บ้าขี้เก๊กที่ไม่รู้จักกาลเทศะคือพี่แอล พี่เขาจำชั้นได้แม้กระทั่งข้างหลังของชั้น เขายิ้มให้ฉัน แต่ฉันทำไมจำพี่เค้าไม่ได้ คือตอนนั้นเงียบนานมากกกก เพราะอึ้งอยู่)
ปลายสาย : ว่างมั๊ย ไปกินนมปั่นกันมั๊ยวันนี้?
เรา : ค่ะ (คือตอบไปเพราะอะไร?? ห่ะ!! ตอบไปแล้ว ค่ะงั้นหรออออออ นังนกฮูกเอ้ยยย = =")
แล้วพี่เขาก็ขับรถยนต์มารับค่ะ มากับเพื่อนอีกคนนึง แต่เราปฏิเสธไป เพราะไม่ไว้ใจเลยขอขับรถของเราไปเองกับเพื่อนเรา ตอนนั้นเราพึ่งได้เห็นหน้าพี่แอลชัดๆครั้งแรก ผิวขาว คิ้วหนาๆ ตาโต ความสูงหรอ
น่าจะ175ขึ้นนะ หุ่นนักกีฬามีกล้ามนิดหน่อย ยิ้มแล้วมีเขี้ยวสองข้างเหมือนเราเลยอ่ะ (ทำไมชั้นสนใจรายละเอียดเขาขนาดนั้น น่าเกลียด!! เราไม่ชอบเค้า ท่องไว้ เค้าเจ้าชู้ คนกะล่อน เราเกลียดที่สุด) แล้ววันนั้น พี่เค้าก็โทรมาก่อนเข้านอน ทำไมเรารู้สึกดีจัง เราไม่ได้มีโมเม้นต์นี้มานานมากแล้ว แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนัดเดท เช้าวันเสาร์ค่ะ เราไปกินข้าวหมกไก่กัน คือตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่จังหวัดนั้นพึ่งเคยกินอาหารอร่อยแบบนี้ ชีวิตเด็กหอก็อย่างว่าแหละ หอใน ไปไกลสุดก็แค่ตลาดตอนเย็น พี่เค้าเป็นคนจังหวัดนี้เลยพาไปดูนั่นนี่โน้นมากมาย ตอนนั้นมีความสุขมากค่ะ ช่วงเดือนแรกๆแต่ยังไม่ตกลงเป็นแฟน จนกระทั่งเกิดเรื่อง....
เรื่องที่1 ตอน นกฮูกน้อยเกือบโดนตบ
วันนั้นเป็นงานกีฬาของมหาลัยค่ะ วันนั้นคณะต่างๆจะมารวมตัวกันเพื่อชมการประกวดดาวเดือนของมหาลัย
ขณะที่เรากำลังสนุกสนานค่ะ ก็มีเด็กผู้หญิงสองคนเดินตรงเข้ามาหาชั้น แล้วสะกิดไหล่ ถามฉันด้วยเสียงดัง
น้องคนนั้น : พี่ชื่อนกแก้วใช่มั๊ยคะ??
เรา : ไม่ค่ะ พี่ไม่ได้ชื่อนกแก้ว (เราก็งง สงสัยจำคนผิดมั้ง)
น้องคนนั้น : พี่เป็นอะไรกะพี่แอลคะ!!! เป็นอะไรกัน วันนั้นเห็นพี่ไปยื่นโค้กให้พี่แอลที่สนามบอล
เรา : งงค่ะ พี่ชื่อนกฮูกค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แอล พี่เค้ามาคุยๆกับพี่เฉยๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆค่ะ น้องเป็นใครคะ?
น้องคนนั้น : หนูชื่อพี เป็นแฟนพี่แอลค่ะ!!!
เรา : ตอนนั้นเราหน้าชามาก อายคนอื่นมาก เหมือนคนไม่ดีที่ไปแย่งแฟนคนอื่น แต่อยากบอกว่าไม่เลย เราไม่รู้จริงๆ แล้วเราก็ยังไม่ได้ตกลงคบกันด้วย
พี่แอลโทรเข้าหาเราตอนนั้น เรากดทิ้งทันที น้องพีหันมาเห็นพอดี แล้วถามเราว่า มันโทรหาพี่หรอ!!
เราลุกขึ้นยืน แล้วอยากจะออกจากตรงนั้นมากๆ จนสายตัดไป แล้วน้องพีก็วิ่งมาพร้อมเปิดลำโพงโทรศัพท์ให้ฟัง
พี่แอล : ฮัลโหลพี พีอย่าไปยุ่งกับเขานะ อย่าไปทำอะไรเค้าเด็ดขาด
น้องพี : จะเลือกใครพี่แอล ทำไมทำแบบนี้กับพี
พี่แอล : เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีใคร พี่จะคุยกับใครมันก็เรื่องของพี่ เลิกยุ่งกับพี่นะ เลิกยุ่งกับนกฮูก พี่ชอบเค้า (แล้วสายของพีก็ถูกตัดไป)
น้องพีหันหน้ามามองชั้นด้วยความโกรธ ชั้นนึกในใจ ชั้นจะโดนตบมั๊ย ชั้นไม่เคยมีเรื่องแบบนี้กับใคร
และสายพี่แอลก็โทรเข้าอีกครั้ง..........
ชั้นรีบวิ่งขึ้นห้องไป.... น้ำตาไม่รู้มาจากไหน
นี่ชั้นร้องไห้หรอ!!! 😢
ฉันกดรับสายพี่แอล.....
ชั้น : ..............
พี่แอล : ฮัลโหล ฟังพี่ก่อนนะ พีมาชอบพี่ แต่พี่ไม่ได้คิดอะไร เพราะเป็นน้องสาวของนักบอลในทีม น้องเค้าเป็นแฟนคลับพี่ ไม่มีอะไรจริงๆ นกฮูกเชื่อพี่สิ
ชั้น : เลิกโทรมาหานกฮูกนะ ขอร้อง กลับไปหาเขา คุยกันดีๆ อย่าไปเที่ยวจีบใครแบบนี้อีก เพราะมันทำให้ผู้หญิงเสียใจ นกฮูกเข้าใจน้องพี น้องพีรักพี่แอลมาก ที่ร้องไห้วันนี้แค่เสียความรู้สึก เพราะไม่คิดว่า....พอเราเริ่มรู้สึกดีกับใครซักคนแล้วมันจะเป็นแบบนี้......เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เป็นแฟนผู้ชายกะล่อน จับให้มั่น คั้นให้ตาย
ก่อนอื่น เราขอพื้นที่เล็กๆให้ได้ระบาย
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับผู้ชายคนนึงค่ะ คบมาได้2ปีแล้ว เขาจีบเราตั้งแต่สมัยเราเรียนอยู่มหาลัย จนตอนนี้เราจบทำงานแล้ว เขาอายุห่างจากเรา10ปีเลยแหละ ขอแทนชื่อเขาว่า พี่แอลนะคะ พี่เขาเป็นคนตลกค่ะ เป็นคนอารมณ์ดี แต่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง พี่แอลเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไร นอกจากภาระหน้าที่ตรงนั้นของพี่เขา ในชีวิตของพี่เขามีแต่เรื่องกีฬา กีฬา และก็กีฬา ใช่ค่ะ! พี่เขาเป็นนักฟุตบอลอาชีพ.....
ท้าวความไปเมื่อ2ปีก่อนค่ะ ใครจะไปเชื่อล่ะคะ ว่าความรักบนโลกออนไลน์มันจะมีจริง วันนั้น ประมาณเดือนมิถุนายนค่ะ มีเฟสบุ๊คของผู้ชายคนนึงแอดมา คือปกติเราจะไม่ค่อยรับเพื่อน จะดองไว้นานๆ นานจนเขาลืมไปเลยว่าเคยแอดมา 555 แต่วันนั้นค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจให้เปิดดูและกดรับอย่างง่ายดาย และเขาก็ทักมาค่ะ จำได้ขึ้นใจเลยว่าตอนแรกที่คุยในแชท รับรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ เจ้าชู้พอสมควร คำพูดคำจาแพรวพราวมาก เราเลยให้เพื่อนมาช่วยดู ว่ารู้จักคนในภาพนี้มั๊ย เขาบอกว่าอยู่จังหวัดเดียวกับที่เราอยู่ตอนนี้ เขาเคยเห็นเราไปกินผัดไทอยู่ร้านหน้าโรงหนัง คือตอนแรกเราตกใจมาก เกิดมาก็ไม่เคยมีใครมาบอกว่าแอบชอบจนหาเฟสแอดมาได้ แต่คือใจจริงเราไม่ชอบผู้ชายลุคเพลย์บอยเท่าไหร่ค่ะ เราชอบผู้ชายโรแมนติก น่ารักๆ เรียบร้อยมากกว่า พี่แอลทักเรามาทุกวันค่ะ แต่ก็โดนเราด่าไปทุกวัน เพื่อนๆที่คณะก็บอกเป็นเสียงเดียวกันค่ะ ถึงกิติศัพท์ของพี่แก ว่าชอบจีบสาวคณะนี้ รุ่นพี่หลายคนที่จบไปแล้วก็เคยเป็นแฟนกับพี่เค้า ตอนนั้นรู้สึกไม่อยากคุยกับพี่เค้าเลย และไม่ได้ให้เบอร์ด้วย จนกระทั่ง 1 เดือนต่อมา ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกใจอ่อนมันเกิดขึ้นมา จากข้อความในแชท ทุกวันๆ มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเราตัดสินใจให้เบอร์ไปค่ะ แต่ให้ไม่หมดเหลือสองตัวสุดท้าย เราอยากดูความพยายามของเพลย์บอยหนุ่มที่สาวๆรุมล้อม 555
และวันนั้นค่ะ จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ ที่ๆอยู่จะมีถนนคนเดิน เราก็ไปเดินซื้อน้ำปั่นกับเพื่อน แล้วนั่งรอ.... อยู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์พุ่งตรงเข้ามาที่ถนนคนเดิน ชื่อมันก็บอกอยู่นีค่ะ ว่า ถนน "คน" เดิน คนดีๆที่ไหนเขาจะขับรถเข้ามา มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละ!!! ทุกสายตาจับจ้องไปที่รถคันนั้น รวมถึงเรา เราอยากจะรู้นัก หน้าตาคนบ้าที่ขับรถเข้ามามันจะเป็นยังไง? แล้วรถคันนั้นก็จอดค่ะ พร้อมทั้งหันหน้ามาทางเราแล้วยิ้มให้ ทั้งๆทีตอนนั้นเราไม่สบอารมณ์เอามากๆ อยากจะด่าเหลือเกิน เพื่อนเราก็สะกิดๆเรา
เพื่อนเรา : เฮ้ยแกรรรร เขายิ้มให้แกด้วยอ่ะ ใครหรอ แกรู้จักเขาหรอ? (พร้อมทำหน้าตาตื่น ตาเป็นประกาย)
เรา : = =" แกจะบ้าหรอ!! ชั้นมองหน้าเค้ามั้ง เค้าเป็นบ้าอะไร ขับรถเข้ามาได้ยังไง ไม่รู้รึไงว่าที่นี่เขาห้ามขับรถเข้ามา
ในขณะที่เราคุยกับเพื่อนตอนนั้น เชื่อมั๊ยคะ ว่าเค้ายังนั่งยิ้มอยู่บนรถนั่น!!! ให้ตายเถอะ ทำไมชั้นคุ้นหน้าเค้าจัง เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่นึกไม่ออกจริงๆ
......และแล้วน้ำปั่นของเราก็ได้กิน ชั้นลากเพื่อนออกมาจากตรงนั้นโดยเร็ว เพราะกลัวอิตาบ้านั่น โรคจิตรึเปล่า มองอยู่ได้ แล้วซักพัก็มีสายโทรเข้ามาในมือถือ
เรา : เบอร์ใครวะ? เบอร์แปลกรับดีมั๊ย?
เพื่อน : เอออออ รับดิ เพื่อเขามีธุระ
เรา : ฮัลโหล
ปลายสาย : ฮัลโหลครับ ใช่เบอร์...รึเปล่า?
เรา : อ๋อ ใช่ค่ะ นั่นใครคะ
ปลายสาย : เฮ้ยยยย #&$£¥@ (เหมือนดีใจอะไรซักอย่าง แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง)
เรา : โทษนะคะ นั่นใครคะ!!!! ถ้าไม่พูดจะวางแล้ว
ปลายสาย : พี่แอลนะ ดีใจที่หาเบอร์นกฮูกเจอ
(ขอแทนชื่อเราว่านกฮูกนะ^^)
เรา : สตั๊นไปสามวิ...อึ้งมาก โทรมาถูกได้ยังไงวะ?
ปลายสาย : นกฮูกได้ยินพี่มั๊ย? ฮัลโหลๆ
เรา : ค่ะ ฟังอยู่ 😑
ปลายสาย : นกฮูกกำลังจะไปไหน พี่ยิ้มให้ทำไมทำหน้าบูดจัง ชอบกินน้ำปั่นร้านนี้หรอ
เรา : ห่ะ!!! พี่แอลคือคนที่ขับรถเข้ามากลางถนนคนเดินใช่ม๊ะ??
ปลายสาย : ใช่ไง นกฮูกใส่เสื้อสีแดง นั่งที่ร้านน้ำปั่นกับเพื่อน พี่จำข้างหลังได้ เลยจอดรถมองหน้า แล้วก็ใช่จริงๆด้วย แต่ทำไมหน้าบึ้งใส่พี่จัง
เรา : (คืออารมณ์ตอนนั้นอยากจะบ้าตายมาก ไอ้บ้าขี้เก๊กที่ไม่รู้จักกาลเทศะคือพี่แอล พี่เขาจำชั้นได้แม้กระทั่งข้างหลังของชั้น เขายิ้มให้ฉัน แต่ฉันทำไมจำพี่เค้าไม่ได้ คือตอนนั้นเงียบนานมากกกก เพราะอึ้งอยู่)
ปลายสาย : ว่างมั๊ย ไปกินนมปั่นกันมั๊ยวันนี้?
เรา : ค่ะ (คือตอบไปเพราะอะไร?? ห่ะ!! ตอบไปแล้ว ค่ะงั้นหรออออออ นังนกฮูกเอ้ยยย = =")
แล้วพี่เขาก็ขับรถยนต์มารับค่ะ มากับเพื่อนอีกคนนึง แต่เราปฏิเสธไป เพราะไม่ไว้ใจเลยขอขับรถของเราไปเองกับเพื่อนเรา ตอนนั้นเราพึ่งได้เห็นหน้าพี่แอลชัดๆครั้งแรก ผิวขาว คิ้วหนาๆ ตาโต ความสูงหรอ
น่าจะ175ขึ้นนะ หุ่นนักกีฬามีกล้ามนิดหน่อย ยิ้มแล้วมีเขี้ยวสองข้างเหมือนเราเลยอ่ะ (ทำไมชั้นสนใจรายละเอียดเขาขนาดนั้น น่าเกลียด!! เราไม่ชอบเค้า ท่องไว้ เค้าเจ้าชู้ คนกะล่อน เราเกลียดที่สุด) แล้ววันนั้น พี่เค้าก็โทรมาก่อนเข้านอน ทำไมเรารู้สึกดีจัง เราไม่ได้มีโมเม้นต์นี้มานานมากแล้ว แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนัดเดท เช้าวันเสาร์ค่ะ เราไปกินข้าวหมกไก่กัน คือตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่จังหวัดนั้นพึ่งเคยกินอาหารอร่อยแบบนี้ ชีวิตเด็กหอก็อย่างว่าแหละ หอใน ไปไกลสุดก็แค่ตลาดตอนเย็น พี่เค้าเป็นคนจังหวัดนี้เลยพาไปดูนั่นนี่โน้นมากมาย ตอนนั้นมีความสุขมากค่ะ ช่วงเดือนแรกๆแต่ยังไม่ตกลงเป็นแฟน จนกระทั่งเกิดเรื่อง....
เรื่องที่1 ตอน นกฮูกน้อยเกือบโดนตบ
วันนั้นเป็นงานกีฬาของมหาลัยค่ะ วันนั้นคณะต่างๆจะมารวมตัวกันเพื่อชมการประกวดดาวเดือนของมหาลัย
ขณะที่เรากำลังสนุกสนานค่ะ ก็มีเด็กผู้หญิงสองคนเดินตรงเข้ามาหาชั้น แล้วสะกิดไหล่ ถามฉันด้วยเสียงดัง
น้องคนนั้น : พี่ชื่อนกแก้วใช่มั๊ยคะ??
เรา : ไม่ค่ะ พี่ไม่ได้ชื่อนกแก้ว (เราก็งง สงสัยจำคนผิดมั้ง)
น้องคนนั้น : พี่เป็นอะไรกะพี่แอลคะ!!! เป็นอะไรกัน วันนั้นเห็นพี่ไปยื่นโค้กให้พี่แอลที่สนามบอล
เรา : งงค่ะ พี่ชื่อนกฮูกค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แอล พี่เค้ามาคุยๆกับพี่เฉยๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆค่ะ น้องเป็นใครคะ?
น้องคนนั้น : หนูชื่อพี เป็นแฟนพี่แอลค่ะ!!!
เรา : ตอนนั้นเราหน้าชามาก อายคนอื่นมาก เหมือนคนไม่ดีที่ไปแย่งแฟนคนอื่น แต่อยากบอกว่าไม่เลย เราไม่รู้จริงๆ แล้วเราก็ยังไม่ได้ตกลงคบกันด้วย
พี่แอลโทรเข้าหาเราตอนนั้น เรากดทิ้งทันที น้องพีหันมาเห็นพอดี แล้วถามเราว่า มันโทรหาพี่หรอ!!
เราลุกขึ้นยืน แล้วอยากจะออกจากตรงนั้นมากๆ จนสายตัดไป แล้วน้องพีก็วิ่งมาพร้อมเปิดลำโพงโทรศัพท์ให้ฟัง
พี่แอล : ฮัลโหลพี พีอย่าไปยุ่งกับเขานะ อย่าไปทำอะไรเค้าเด็ดขาด
น้องพี : จะเลือกใครพี่แอล ทำไมทำแบบนี้กับพี
พี่แอล : เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีใคร พี่จะคุยกับใครมันก็เรื่องของพี่ เลิกยุ่งกับพี่นะ เลิกยุ่งกับนกฮูก พี่ชอบเค้า (แล้วสายของพีก็ถูกตัดไป)
น้องพีหันหน้ามามองชั้นด้วยความโกรธ ชั้นนึกในใจ ชั้นจะโดนตบมั๊ย ชั้นไม่เคยมีเรื่องแบบนี้กับใคร
และสายพี่แอลก็โทรเข้าอีกครั้ง..........
ชั้นรีบวิ่งขึ้นห้องไป.... น้ำตาไม่รู้มาจากไหน
นี่ชั้นร้องไห้หรอ!!! 😢
ฉันกดรับสายพี่แอล.....
ชั้น : ..............
พี่แอล : ฮัลโหล ฟังพี่ก่อนนะ พีมาชอบพี่ แต่พี่ไม่ได้คิดอะไร เพราะเป็นน้องสาวของนักบอลในทีม น้องเค้าเป็นแฟนคลับพี่ ไม่มีอะไรจริงๆ นกฮูกเชื่อพี่สิ
ชั้น : เลิกโทรมาหานกฮูกนะ ขอร้อง กลับไปหาเขา คุยกันดีๆ อย่าไปเที่ยวจีบใครแบบนี้อีก เพราะมันทำให้ผู้หญิงเสียใจ นกฮูกเข้าใจน้องพี น้องพีรักพี่แอลมาก ที่ร้องไห้วันนี้แค่เสียความรู้สึก เพราะไม่คิดว่า....พอเราเริ่มรู้สึกดีกับใครซักคนแล้วมันจะเป็นแบบนี้......เดี๋ยวมาต่อนะคะ