ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมา 4 ปีแล้วคับ เหตุเกิดเมื่องานรับน้อง ม.ปลาย ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีกิจกรรมมากมาย.....จนผมได้พบกับเธอ เธอน่ารักมากคับ.เรานั้งอยู่แถวติดกัน ทันใดนั้นรุ่นพี่ก็สั่งรุ่นน้องทุกคนให้หันไปแถวข้างๆ คงไม่ต้องเดากันให้ยากคับ ใช่!!เธอหันมาที่ผม นาทีนั้นหัวใจของผมมันเต้นแรกแทบจะทลุออกมาเลยทีเดียว แล้วรุ่นพี่ก็สั่งให้ป้อนข้าวกันเราต่างคนต่างป้อน ผมก็เขินสะตัวบิดเลย มันเป็นข้าวคำเล็กๆที่อร่อยที่สุดในชีวิตผม เธอทำผมหวั่นไหวเลยทีเดียว ทั้งที่ตอนนั้นผมก็มีแฟนอยู่แล้วนะคับ แล้วผมก็รักแฟนของผมมากด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะมีความรักครั้งใหม่บังเกิดขึ้นในใจของผม พอเวลาผ่านไป....เข้าสู่ ม.5 ผมเลิกกับแฟนเพราะเรามีปัญหาและไม่เข้าใจกัน.ไม่นานผมก็สนใจที่จะอยากรู้จักเธอคนที่ทำให้ผมหวั่นไหวอีกครั้ง.เธอชอบกิทานเค้ก ไอติม.แล้วผมรู้ว่าเธอเป็นคนมีฐานะ ถ้าเปรียบกับผมน่ะหรอ! ผมควรจะเจียมตัวดีกว่า แล้วผมตั้งใจว่าจะต้องลืมเธอให้ได้ แต่ไม่!!! ผมไม่เคยลืมเธอได้เลย แค่คิดที่จะลืม ภาพในวันแรกที่เราเจอกันก็ย้อนกลับมา เหมือนกับว่าเธอกับผมเคยรักกันยังไงหยั่งงั้นอ่ะ เวลาก็ไม่เคยที่จะรอใครจนถึงวันสุดท้ายของเธอและผมในชีวิต ม.ปลาย วันนี้ผมตั้งใจอย่างมาก ว่ายังไงจะต้องเข้าไปบอกให้เธอรู้กับตัวเธอให้ได้ แต่แล้วก็แป๊ก!!! ใช่คับ ผมไม่กล้า จนวันนี้ผมก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลย และในวันนี้ถึงผมจะกล้ามากแค่ไหนมันก็ไม่พอที่จะให้เธอกลับมายืนอยู่ตรงหน้าผม เพื่อที่จะรอฟังคำบางคำจากผมอีกต่อไปแล้ว..
เมื่อผมไม่สามารถที่จะลืมผู้หญิงคนนึ่งได้ ผมควรทำเช่นไร