เกลียดพ่อ รู้ว่ามันบาป แต่เราจะปล่อยวางความรู้สึกนี้ได้อย่างไร

แม่เราเสียไปนานแล้ว เราอยู่กับพ่อแค่สองคนพี่น้องเราก็แยกบ้านกันไปหมดแล้ว เพราะทนพฤติกรรมของพ่อไม่ไหว พ่อเราเป็นคนเจ้าชู้มาก ตอนแม่อยู่ก็แอบมีเมียน้อย พอแม่เราเสียพ่อก็ไม่หยุดยังมีอีกสามคน ตอนนี้เสียงโทรศัพท์พ่อดังทั้งวันพวกเมียน้อยโทรตามจิกตลอด ไปไหนมาไหนต้องโทรมาตามและรายงานมันตลอด พ่อเราแก่มากแล้วอีกสองปีพ่อก็แปดสิบ พ่อเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก ใช้ของฟุ่มเฟือย มีเงินเทาไรปรนเปรอให้บรรดาเมียๆทั้งหลายหมด พวกลูกๆก็ทำงานงกๆ ให้เงินพ่อใช้ แต่ไม่เคยพอ มีที่ขายที่ มีบ้านขายบ้าน จนแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว สุขภาพก็แย่ลง มิหนำซ้ำยังกินพวกยาโด๊ปต่างๆ ซึ่งมีผลต่อความดัน พ่อไม่ห่วงตัวเอง ไม่ห่วงลูกเลย ห่วงแต่ความสุขเรื่องอย่างว่า คือเราคิดว่าพ่อควรจะหยุดเรื่องพวกนั้นได้แล้ว แก่มากแล้ว แต่แทนที่จะหยุดตรงข้าม ไปหายาอะไรต่ออะไรมากินไม่รู้ เป็นยาโด๊ปทั้งนั้น เรารู้สึกแย่มาก ทะเล่าะกันหลายครั้งแล้วเรื่องพวกนี้ ล่าสุดเส้นเลือดในสมองเกือบแตกโชคดีที่เราส่งรพ.ได้ทันเวลา เราไม่รู้จะทำไงดีแล้ว เราเกลียดเค้าจริงๆนะ ทุกวันนี้ที่ทำอยู่ก็ทำตามหน้าที่ลูกเท่านั้นเอง ดูแลเค้าเท่าที่เราจะทำได้ แต่เราต้งอมานั้งทนเห็นเรื่องบ้าๆบอๆพวกนี้ เรารับไม่ไหวจริงๆ งานการเราก็ทำงานประจำไม่ได้เพราะห่วงเค้านี้แหล่ะ เฮ้อออออ ขอบ่นหน่อยนะ เรารู้ว่ามันบาป แต่ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ