เรื่องของเรื่องคือ วันนี้ไปซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดนัดแถวบ้านครับ ไปร้านประจำครับ ซื้อมาสามครั้งแล้วครับ ครั้งนี้ครั้งที่4
ที่ผ่านๆมาก็รู้สึกว่าคนขายไม่ค่อยยิ้มแย้ม ถามคำตอบคำ ก็ไม่เป็นไร ทั้งสามครั้งก็ลดให้ มากบ้างน้อยบ้าง ก็โอเคครับ เพราะไปเทียบราคากับในเน็ต ต่างกัน ประมาณ 200-300บาทครับ ผมก็ตังใจไปใช้เงินเต็มที่ครับ ที่แรกหยิบกางเกงขาสั้นมาสองตัวครับ เดินไปถาม
ผม ตัวเท่าไร่ครับ
พ่อค้า1 150ครับ
ผม 2ตัว สองถ้วนได้มั้ยครับ
พ่อค้า1 ไม่ได้ 2ตัวสามร้อย ได้เท่านี้ (น้ำเสียงแบบ จะเอาก็เอา)
แล้วเดินไปใส่ถุงเลย แล้วเดินมายื่นให้
ผมก็งงๆ โอเคไม่เป็นไร แค่300ไม่เท่าไหร่ งั้นเดี๋ยวเอาเสื้อสักตัวน่าจะลดได้เยอะแน่ผมคิดในใจ
เลือกเสื้อได้ถูกใจแล้ว ถึงขั้นตอนการต่ออันสนุกสนานของผมแล้ว
ผม ตัวนี้เท่าไร่ครับพี่
พ่อค้า2 350 (ผมคิดในใจ300ก็ยังดี ในใจอยากต่อ280ด้วยซ้ำ)
ผม ลดหน่อยดิพี่ลูกค้าประจำนะ
และเสียงสวรรค์ตอบมาเลยครับว่าาาาา
พ่อค้า2 รู้อยู่ยยยย จำได้ ว่าซื้อประจำ แต่ลดได้ก็ลด ตัวใหนได้มาแพงก็ลดไม่ได้ แล้วเอาเสื้อจากมือผมไปแขวนที่ราวเดิม
เอออ เงิบเลยครับผม บอกเลยว่าโกรธมาก แต่ เสื้อมันก็ถูกใจมากครับ แต่ ด้วยศักศรีครับ ศักศรี แม่มเอ้ยยยยยย
ผมค่อยๆควักตังจากกระเป๋าให้เค้าไป 400 ครับ มันยังมีน้ำใจครับ ทอนมา60 บอกว่า ''ถือว่าลดนิดๆหน่อยๆแล้วกันนะ"
สุดท้ายเดินออกมาพร้อมเสื้อ1กางเกง2 พร้อมคำถามที่ว่า
กูต้องง้อมันขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี้ยยย แค่พอคิดไป มันก็ขายถูกจริงๆนะ ตอนนี้ในหัวคิดสลับกันไมาเลยครับว่า
ไม่ซื้อแม่มแล้ว แต่มันก็ถูกนะ แต่มันไม่มีอัธยาสัยเลยหว่ะ แต่มันก็ขายถูกว่าที่อืนเยอะเลยนะ เฮ้อออออ
เป็นเพื่อนๆ จะเลือกแบบใหนครับ ขายถูกแต่อัธยาสัยแย่ กับขายแพงแต่อัธยาสัยดี แลกเปลี่ยนมุมมองกันนะครับ
ของถูกแต่คนขายอัธยาสัยแย่ เป็นคุณเลือกแบบใหนครับ
ที่ผ่านๆมาก็รู้สึกว่าคนขายไม่ค่อยยิ้มแย้ม ถามคำตอบคำ ก็ไม่เป็นไร ทั้งสามครั้งก็ลดให้ มากบ้างน้อยบ้าง ก็โอเคครับ เพราะไปเทียบราคากับในเน็ต ต่างกัน ประมาณ 200-300บาทครับ ผมก็ตังใจไปใช้เงินเต็มที่ครับ ที่แรกหยิบกางเกงขาสั้นมาสองตัวครับ เดินไปถาม
ผม ตัวเท่าไร่ครับ
พ่อค้า1 150ครับ
ผม 2ตัว สองถ้วนได้มั้ยครับ
พ่อค้า1 ไม่ได้ 2ตัวสามร้อย ได้เท่านี้ (น้ำเสียงแบบ จะเอาก็เอา)
แล้วเดินไปใส่ถุงเลย แล้วเดินมายื่นให้
ผมก็งงๆ โอเคไม่เป็นไร แค่300ไม่เท่าไหร่ งั้นเดี๋ยวเอาเสื้อสักตัวน่าจะลดได้เยอะแน่ผมคิดในใจ
เลือกเสื้อได้ถูกใจแล้ว ถึงขั้นตอนการต่ออันสนุกสนานของผมแล้ว
ผม ตัวนี้เท่าไร่ครับพี่
พ่อค้า2 350 (ผมคิดในใจ300ก็ยังดี ในใจอยากต่อ280ด้วยซ้ำ)
ผม ลดหน่อยดิพี่ลูกค้าประจำนะ
และเสียงสวรรค์ตอบมาเลยครับว่าาาาา
พ่อค้า2 รู้อยู่ยยยย จำได้ ว่าซื้อประจำ แต่ลดได้ก็ลด ตัวใหนได้มาแพงก็ลดไม่ได้ แล้วเอาเสื้อจากมือผมไปแขวนที่ราวเดิม
เอออ เงิบเลยครับผม บอกเลยว่าโกรธมาก แต่ เสื้อมันก็ถูกใจมากครับ แต่ ด้วยศักศรีครับ ศักศรี แม่มเอ้ยยยยยย
ผมค่อยๆควักตังจากกระเป๋าให้เค้าไป 400 ครับ มันยังมีน้ำใจครับ ทอนมา60 บอกว่า ''ถือว่าลดนิดๆหน่อยๆแล้วกันนะ"
สุดท้ายเดินออกมาพร้อมเสื้อ1กางเกง2 พร้อมคำถามที่ว่า
กูต้องง้อมันขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี้ยยย แค่พอคิดไป มันก็ขายถูกจริงๆนะ ตอนนี้ในหัวคิดสลับกันไมาเลยครับว่า
ไม่ซื้อแม่มแล้ว แต่มันก็ถูกนะ แต่มันไม่มีอัธยาสัยเลยหว่ะ แต่มันก็ขายถูกว่าที่อืนเยอะเลยนะ เฮ้อออออ
เป็นเพื่อนๆ จะเลือกแบบใหนครับ ขายถูกแต่อัธยาสัยแย่ กับขายแพงแต่อัธยาสัยดี แลกเปลี่ยนมุมมองกันนะครับ