นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ปกติจะชอบเข้ามาอ่านเรื่องความรักว่าแต่ละคนแตกต่างยังไง แต่วันนี้ เราอยากจะตั้งกระทู้เองอยากปรึกษาหลายๆคน ว่าสิ่งที่เราเจอนั้นเป็นยังไง ( ขอพิมยาวๆ ตามฟิวริ่ง )
เริ่มแรกที่เราได้คบกับคนชื่อ B ขอย่ออักษรนะ ตั้งแต่ที่เขาขอเราเป็นแฟน เราก็ตกลงไปเลยวันนั้นเพราะเราไม่มีใครมาจีบเข้ามายุ่งวุ่นวายจริงๆเพราะเราไม่เคยออกไปไหนไม่เคยสนใจอะไรเรื่องโซเชียลมากจึงไม่มีใครมาขอเราเป็นแฟนแบบนี้อะ จะว่าเป็นรักแรกก็ได้นะ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแฟนเก่า 2 คนแต่รักแบบเด็กน้อยไม่คิดอะไรไม่เคยมีอะไรกับใครเลย จนมาเจอ Bเราคบกันตั้งแต่วันแรก Bยอมเสียค่าโทรศัพท์บ้านโทรหาเราแค่ 1 ชม.แล้ววันเดียวจากนั้นก็หายไป 2 เดือน แต่ตลอดเวลาที่หายไป ทำไมนะ ทำไมเรารอเขาที่หน้าจอคอมเวลาเดิมหวังว่าเขาจะทักมา แต่ก็มีบ้าง คุยไม่มากไม่เกิน 5 คำถามแล้วนอน แต่ไม่ได้คุยทุกวันนั้น 2 สัปดาห์ครั้ง 3 สัปดาห์ครั้ง คือเหมือนรู้สึกว่า Bหายไป 2 เดือน โดยที่ไม่เยื่อใยเราเลย
พอวันหนึ่งวันปีใหม่ Bกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม พาเราไปเดินงานครั้งแรกและได้ถ่ายรูปครั้งแรกในวันนั้น เรารู้สึกดีมากแต่ไม่จบแค่นั้นพอเลิกงานปีใหม่เราก็ต่อด้วยไปบ้าน Bแต่มีเพื่อนๆBด้วยนะ พอสักพัก เราเห็นเพื่อนของBที่เป็นผญ พาแฟนเก่า Bมาที่บ้านด้วย ตอนนั้นเราซึมมาก แต่เราถามBนะว่าชวนแฟนเก่ามาหรอ Bบอกป่าวเพราะเพื่อนผญคนนั้นตั้งใจจะชวนมาจะให้กลับไปคบกัน เรารู้สึกแย่มากตั้งแต่วันนั้น แต่พอทุกคนกลับหมดรวมถึงแฟนเก่าBก็กลับไปด้วยแต่เรายังอยู่บ้าน B คุยเปิดใจไปด้วยล้างจานที่แฟนเก่าหรือเพื่อนๆกินไปด้วยแต่วันนั้นเราไม่กิน กินไรไม่ลง และตั้งใจว่าจะคบกันดีๆเริ่มต้นกับเราใหม่ แต่ลึก Bไม่ลืมคนเก่าหรอกนะ เราก็เหมือนเข้ามาช่วย Bให้ลืมและให้เดินต่อไปเริ่มต้นกับคนใหม่ คนนั้นที่Bจะเริ่มต้นคือเรา แต่Bมีคนคุยเยอะมาก ขึ้นอยู่ว่าBจะเลือกใคร แล้วต่อยาวว่าจะคบกัน
พอคบกันได้ 1 ปี เราถามB ว่าเคยมีอะไรกับใครไหม Bพึ่งสารภาพว่าเคยมีครั้งเดียว และเล่าสถานการณ์ 2 ครั้ง ซึ่งโกหกทั้งเรื่องและแตกต่างกันทั้ง 2 ครั้งเช่นแถว่าโดนมอมยาแถว่าอาจจะเป็นตอนเด็กร่วงรถแล้วมันเลือดเลยทำให้เสียซิง คือเราเด็กไงเราไม่เข้าใจเรื่องนี้ เลยเชื่อๆไป แต่ที่ไม่โกหกคือเคยมีจริงๆ แต่ก่อนที่เราจะคบกันเราเคยถามเขาแล้วเขาบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับใครจริงๆ เราหวังคนนี้มาก เราหัวโบราณไม่อยากได้กับคนที่ผ่านใครมาก่อน วันนั้นเราแตกสลายความคาดหวังแต่เราก็พยายามคิดนะว่าโลกนิยมตอนนี้มันเปลี่ยนไป ไม่ได้หาใครที่ไม่เคยผ่านใครมาได้ง่ายๆหรอก เรายอมรับเรื่องนี้ได้ 3 เดือน แต่ยังมีอะไรที่ค้างคาใจอยู๋คือทำไมต้องโกหกเราแถเรื่องที่ทุเรศมากความจริงไม่โดนมอมไม่ได้ร่วงรถแต่ B ยอมเองและยอมทั้งคู่ เราเซ้นสิทิฟมากเรื่องการโกหกที่เป็นปัจจัยสำคัญไม่พอเรื่องเคยผ่านใครมาแล้วอีกซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ควรโกหกแต่แรก เรายอมรับเลยถ้าเขาบอกเราตั้งแต่วันแรกที่คบที่เราถาม เราจะไม่เป็นแบบนี้ เราจะยอมรับได้เพราะแฟนเก่าก่อนหน้านี้ก็ผ่านใครมาเยอะเราก็รับได้เหมือนกันแต่แค่ว่าแฟนเก่าเราไม่เคยโกหก คือพูดตรงจริงๆ
ระหว่างที่คบกันเข้าปีที่ 2เรารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป รับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ในตัวของ B หลายๆเลย ตั้งแต่ โกหกว่าไม่เคยมีอะไรกับใคร ถึงบอกความจริงก็เล่าเรื่องที่ผิดเพี้ยน ยังไม่ลืมแฟนเก่า ให้เราโทไปคุยกับแฟนเก่าว่ายังรู้สึกรัก Bอยู่ไหมจะกลับมาคบไหม ตอนแรกๆเลยที่บอกว่าระหว่างทีหาย 2 เดือนเขาคุยกับผญอื่นมากมายสารภาพว่าที่หายไปเพราะเครียกับคนที่คุยอยู่ว่าจะมาคบกับเรา คือเครีย 2 เดือน คุยกี่ร้อยคนฟะ เราเริ่มต้นกับความรักของBไม่ดีเลยตั้งแต่แรก
อะแล้วระหว่างที่ประคองรักกันได้ 2 ปีเศษ เราเปลี่ยนไปด้านลบคิดอะไรฟุ้งซ่าน ช่วงนั้น B ได้มีโอกาศไปต่างประเทศ 1 ปี ครึ่ง แต่ระหว่าง 1 ปีครึ่งก็มีกลับมาบ้างละ ช่วงนั้นเราคิดไรไม่ออก ตัน ปรึกษาใครก็บอกให้เลิก วันนึงเราคิดไรขึ้นมาว่า จะให้ลบล้างจิตใจที่รวดร้าวนี้ได้ คือ ไปมีอะไรกับคนอื่น 2 ปีที่คบ B เราไปมีอะไรกับคนอื่น 1 คน เพราะอยากให้จบๆกับความรู้สึกแย่ๆยังงี้ มันยากมากที่จะลืมความผิดของเขา ก่อนที่ Bจะกลับมาไทยตลอดเราก็ได้ไปมีไรกับแฟนเก่าอีก 1 คน ซึ่งเป็นแฟนเก่าคนที่ 2 ของเราก่อนจะมาคบกับB ซึ่งตอนนั้นที่เราคบกันเราไม่เคยให้เขานะเพราะเรายังไม่พร้อม ตอนนั้นที่ยอมให้ไม่รุ้เพราะอะไรมันอยากจะทำให้ตัวเองรู้สึกว่า เท่าเที่ยมกับBที่กล้าโกหกเราหรือสั้นๆว่า เจ๊ากัน
หลังจากที่เขากลับมาไทยคบได้2ปีหลังจาก 2 ปีนั้น เราคบกับB เราเจ็บมาตลอด ทะเลาะทุกวันหลังจากที่เราบอกความจริงว่าเราเคยมีไรกับใครระหว่างBไม่ต่างประเทศแต่บอกว่ามี คนเดียวนะ คือกล้าโกหกเราก็โกหกเป็น แต่ก่อนที่B อยู่ต่างประเทศ Bเทคแคร์เรามาก ถึงมากที่สุด เราเห็นความจริงใจกับเขาแต่เราก็ยังเหนความโกหกของเขาอยู่คือคุยกับผู้หญิงคนอื่นดีกว่าเราเหมือนเดิมเป็นเรื่องที่ทำให้เราด้านหรือชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว ถึงยังไงเราก็ไม่มีวันลืมได้ง่ายกับเรื่องความผิดของเขา พอหลังจากที่เราบอกความจริง เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจากที่เคยง้อเราทุกวีถีทางแต่เขาไม่เคยสนใจ เย็นชาใส่ แต่ก็ยังคบกันเหมือนเดิมไม่เลิกกัน
แล้วก็ฝืนกันไปเป็นเวลา 3 ปีกว่า แต่ไม่ใช่ว่าตลอดเวลา 3 ปีจะไม่เกิดไรขึ้นนะตั้งแต่ที่เราบอกความจริงไป เขามีผู้หญิงคนใหม่เรื่อยแต่แค่คุยหรืออาจะเจอกันแล้วอันนี้เราไม่รู้ ตอนนั้นเรารักB จนหัวปักหัวปรำไปแล้ว จะหยุดอยู่ที่ เขา คิดแค่นั้นเลยยอมให้เขาคุยกับผู้หญิงและ มีเวลาให้ผู้หญิงคนอื่นมากกว่ามีเวลาให้เรา คุยไม่ใช่คนเดียวนะ เยอะมาก เราตามราวีไม่ไหว แต่เวลาที่เราเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวที่คุยกับผู้หญิงอื่นทุกครั้งจะโดนด่าโดนวีนและบอกเลิกเราและเราง้อทุกครั้งก็กลับมาคบกับเราปกติแต่ไม่เหมือนเดิม เราก็รักไงไม่ยอมเลิก ง้อให้ถึงที่สุด ทำทุกอย่างยอมทุกอย่าง จนวันนึงเราได้ไปนอนบ้าน Bแต่ เขาให้เรานอนคนละห้องกับเขา เพราะ Bจะคุยกับผู้หญิงคนอื่น ก็นะจะเหลือหรอเราเคาะห้อง กวนตลอดเวลา ขอไปนั่งเล่นคอมในห้องของเขา แต่พอผู้หญิงคนอื่นโทรมาเราก็ต้องถูกไล่ออกจากห้องเหมือนหมูเหมือนหมาทุกครั้ง เรายอมเขามากแค่ไหน
จนในที่สุดวันนั้นเราได้มีโอกาศเขาห้องBอีกครั้ง พอผู้หญิงคนนั้นโทมาเราไม่ยอมออกห้องแต่เขายอมออกไปเองเพื่อได้คุยกับผญคนนั้น ไม่แค่นั้น คอมยังอยู่ เราเช็คทุกอย่างที่อยู่ในคอมเพราะ Bเป็นคนที่ไม่ค่อยรอบคอบกับรายละเอียดเท่าไหร่ เราจึงรู้ว่าใคร คนไหนที่คุยอยู่บ้าง เราจดไอดีไว้เพื่อจะได้คุยกับผญ คนนั้น จนไม่นานนักBก็เข้ามาในห้องและทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้อะไรและไล่เรากลับไปนอนห้องรับแขก เราบอกตรงๆ ความที่เราไม่ดีมันก็มีเช่นโวยวายคอยตักเตือนตลอดเวลาจนทำให้เขารำคาญ ยุ่งเรื่องส่วนตัว เช็คตลอด ส่วนความที่ไม่ดีของเขาก็เยอะมาก คือติดเกมมากๆ ย้ำว่ามากๆไม่มีเวลาให้เราเลย แทบไม่คุยกันและเวลาจะ มีไรกับB เราซื้อถุงยางเองทุกอย่าง ไปกินข้าวเราก็ช่วยออกหมด แถได้แถ ไม่เคยพูดความจริงกับเรามาตลอด ทำเราขายหน้าทุกครั้ง ตบตีทำร้ายร่างกายเราเหมือนหมา ตบตีเราที่ห้องส่วนตัวไม่ว่านี่ที่สาธรณะทำเราอับอายตัวเขียว บางทีข้อมือหัก ไม่มีใครห้ามด้วยนะ ไม่มีใครช่วยเราเพราะเป็นที่สาธารณะแต่คนไม่เยอะมากแต่ก็พอมีคน เราเจ็บตัวมาตลอดเจ็บใจมาตลอดที่คบกับเขา หลายๆอย่างเรายอมหมดเพื่อจะดีกับเขาเหมือนเดิม
พอยื้อกันไปได้ 4 ปี เรากับเขาจะได้แต่งงานกันเร็วนี้ๆอีกแค่ 3 เดือนเหตุผลที่แต่งเพราะฝ่ายเราไม่ยอมฝ่ายเขาก็ไม่อยากให้อยู่ด้วยกันที่ห้องมันเป็นกฏระเบียบของบ้านเขาไปไหนมาไหนต้องขออนุญาตพ่อแม่ก่อน กลับดึกก็โดนโทรตาม Bหนีมานอนบ้านเราก็โดนเรียกตัวกลับบ้านถึงกับมาตามถึงบ้านเรา เหมือนเราเป็นผู้ชาย เขาเป็นผู้หญิง พอ 4ปี หรือ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ แต่มันต้องจบกันอีกครั้งเพราะเราสารภาพความจริงที่ไปมีกับแฟนเก่า ระหว่างที่คบกับB เพราะเราไว้ใจแล้วคุยกันดีแล้วตลอดเวลา 6 เดือนที่ผ่านมานี้ถึงไว้ใจว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้งถ้าจะบอกความจริงครั้งสุดท้ายเพราะความซื่อสัตย์ของตนเองแต่ไม่ใช่อย่างที่คิดไว้เลย เขาก็ยังมีคนอื่น ถึงแม้เขาจะมีคนอื่นคุยก็ตาม เราตั้งใจจะเริ่มต้นกับBใหม่ให้ดีที่สุด พอเราพูดความจริงที่หมดเปลือกทุกอย่างไม่เหลืออะไรแล้ว เขาก็เหมือนรับได้นะตอนแรกที่บอกเหมือนสบายใจที่บอกมาหมดแล้วไม่มีอะไรปิดบัง แต่อารมณ์Bไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ
พอคุยได้สัก 2 สัปดาห์เขาเป็นอีกแล้ว บอกเลิกเรา คุยกับผู้หญิงคนใหม่ที่เคยอยู่รร.เก่าด้วยกัน เขาบอกว่าเรามีไรกับคนอื่นได้เขาก็ต้องมีได้ตอนนี้เรื่องแต่งงานยังก่อนนะบอกพ่อกับแม่แล้วแต่ทั้งๆที่ฝ่ายเราไม่โอเคและตอนนี้ก็กำลังจะเครียให้ถึงที่สุดแต่เวลานั้นมันยังมาไม่ถึง ตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น เขาไม่ใยดีอะไรเลย ง้อแล้วง้ออีก ยอมทุกอย่างอ้อนวอนทุกอย่างแต่เราเลิกคิดเรื่องนั้นมันมา 2 ปีแล้ว เรื่องมันเก่าแล้วแต่กลับมารื้อฟื้น
เราทำดีกับเขาตลอด 2 ปีถึงแม้ 2 ปีแรกเราไม่สนใจเขาก็ตามแต่เราก็รุ้สึกว่ารักเขาคนเดียวไม่ทิ้งเขาเลย แต่ตลอด 2 ปีหลังเราร้องไห้ทุกเดือนและง้อเขามาตลอดถึงเขาจะผิดแค่ไหนก็ตามเราก็ยอม เขาขอเราจะไปมีไรกับคนอื่นเราก็ยอม เรารู้สึกทุกข์มากตลอด 2 ปีหลังนี้ เขาเย็นชาทุกอย่างกับเรา บล๊อคเราหมดติดต่อไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ค้างคาในใจเจ็บมาก เมื่อคืนเรานั่งร้องไห้ทั้งวันไม่กินข้าวไม่ไรกับใครเก็บตัวอยุ่ในห้องปรึกษาใครไม่ได้นอกจากตัวเราเองเราเหลือแค่แม่คนเดียวโทหาแม่ก็โดนด่ากลับ เราเลยบอกตรงๆว่ารุ้สึกแย่ถึงแย่มาก ทำไมต่างคนต่างต้องแก้แค้นล้างแค้นกันเพื่อชนะกัน
เรายอมทุกอย่างเป็นคนดีทุกอย่างสำนึกแล้วตั้งแต่ 2 ปีที่แล้วเราไม่มีใครเลยหยุดอยู่ที่เขาคนเดียว แต่เขาไม่ให้อภัยเรา อยากถามชาวพันทิปว่ารู้สึกยังไงมันเป็นเรื่องที่น่าให้อภัยได้รึป่าวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใครจะด่าจะว่าเราก็ได้นะ เพราะช่วงที่เราทำผิดเป็นช่วงที่สิ้นคิดและคิดอะไรไม่ออกจริงๆ เจ็บแต่รักเขามากไม่เสียเขาไปให้ใคร คิดเองเออเองบางทีตอนนั้นอยากจะฆ่าตัวตายแต่เรามองถึงแม่เราถึงหยุดคิด แต่ตอนนี้มันกลับมาเป็นอีกครั้ง มันทุกอย่างจริงไม่ใช่แค่ความรัก ทุกเรื่องในชีวิตมรสุมเข้าหาเราในเวลาเดียวกัน ทั้งเรื่องเรียน ความรัก ครอบครัว เรื่องครอบครัวนี่หนักมากแต่ขอไม่เล่านะแย่มากพอแล้ว เราไม่รุ้จะปรึกษาใครถามความเห็นได้ที่ไหน เราอยู่คนเดียวมาตลอด 3 ปี ไม่มีเพื่อน ถึงมีแต่ก็ไม่สนิท 1 สัปดาห์เจอกันแต่ก็ยังรุ้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว อยู่ดี
ขอบคุณทุกคนที่ยอมเสียสละเวลาเข้ามาอ่านเรื่องย่ำแย่ของเรา ขอบคุณจริงๆคะ
นี่คือความรักหรือการแก้แค้น 18+
เริ่มแรกที่เราได้คบกับคนชื่อ B ขอย่ออักษรนะ ตั้งแต่ที่เขาขอเราเป็นแฟน เราก็ตกลงไปเลยวันนั้นเพราะเราไม่มีใครมาจีบเข้ามายุ่งวุ่นวายจริงๆเพราะเราไม่เคยออกไปไหนไม่เคยสนใจอะไรเรื่องโซเชียลมากจึงไม่มีใครมาขอเราเป็นแฟนแบบนี้อะ จะว่าเป็นรักแรกก็ได้นะ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแฟนเก่า 2 คนแต่รักแบบเด็กน้อยไม่คิดอะไรไม่เคยมีอะไรกับใครเลย จนมาเจอ Bเราคบกันตั้งแต่วันแรก Bยอมเสียค่าโทรศัพท์บ้านโทรหาเราแค่ 1 ชม.แล้ววันเดียวจากนั้นก็หายไป 2 เดือน แต่ตลอดเวลาที่หายไป ทำไมนะ ทำไมเรารอเขาที่หน้าจอคอมเวลาเดิมหวังว่าเขาจะทักมา แต่ก็มีบ้าง คุยไม่มากไม่เกิน 5 คำถามแล้วนอน แต่ไม่ได้คุยทุกวันนั้น 2 สัปดาห์ครั้ง 3 สัปดาห์ครั้ง คือเหมือนรู้สึกว่า Bหายไป 2 เดือน โดยที่ไม่เยื่อใยเราเลย
พอวันหนึ่งวันปีใหม่ Bกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม พาเราไปเดินงานครั้งแรกและได้ถ่ายรูปครั้งแรกในวันนั้น เรารู้สึกดีมากแต่ไม่จบแค่นั้นพอเลิกงานปีใหม่เราก็ต่อด้วยไปบ้าน Bแต่มีเพื่อนๆBด้วยนะ พอสักพัก เราเห็นเพื่อนของBที่เป็นผญ พาแฟนเก่า Bมาที่บ้านด้วย ตอนนั้นเราซึมมาก แต่เราถามBนะว่าชวนแฟนเก่ามาหรอ Bบอกป่าวเพราะเพื่อนผญคนนั้นตั้งใจจะชวนมาจะให้กลับไปคบกัน เรารู้สึกแย่มากตั้งแต่วันนั้น แต่พอทุกคนกลับหมดรวมถึงแฟนเก่าBก็กลับไปด้วยแต่เรายังอยู่บ้าน B คุยเปิดใจไปด้วยล้างจานที่แฟนเก่าหรือเพื่อนๆกินไปด้วยแต่วันนั้นเราไม่กิน กินไรไม่ลง และตั้งใจว่าจะคบกันดีๆเริ่มต้นกับเราใหม่ แต่ลึก Bไม่ลืมคนเก่าหรอกนะ เราก็เหมือนเข้ามาช่วย Bให้ลืมและให้เดินต่อไปเริ่มต้นกับคนใหม่ คนนั้นที่Bจะเริ่มต้นคือเรา แต่Bมีคนคุยเยอะมาก ขึ้นอยู่ว่าBจะเลือกใคร แล้วต่อยาวว่าจะคบกัน
พอคบกันได้ 1 ปี เราถามB ว่าเคยมีอะไรกับใครไหม Bพึ่งสารภาพว่าเคยมีครั้งเดียว และเล่าสถานการณ์ 2 ครั้ง ซึ่งโกหกทั้งเรื่องและแตกต่างกันทั้ง 2 ครั้งเช่นแถว่าโดนมอมยาแถว่าอาจจะเป็นตอนเด็กร่วงรถแล้วมันเลือดเลยทำให้เสียซิง คือเราเด็กไงเราไม่เข้าใจเรื่องนี้ เลยเชื่อๆไป แต่ที่ไม่โกหกคือเคยมีจริงๆ แต่ก่อนที่เราจะคบกันเราเคยถามเขาแล้วเขาบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับใครจริงๆ เราหวังคนนี้มาก เราหัวโบราณไม่อยากได้กับคนที่ผ่านใครมาก่อน วันนั้นเราแตกสลายความคาดหวังแต่เราก็พยายามคิดนะว่าโลกนิยมตอนนี้มันเปลี่ยนไป ไม่ได้หาใครที่ไม่เคยผ่านใครมาได้ง่ายๆหรอก เรายอมรับเรื่องนี้ได้ 3 เดือน แต่ยังมีอะไรที่ค้างคาใจอยู๋คือทำไมต้องโกหกเราแถเรื่องที่ทุเรศมากความจริงไม่โดนมอมไม่ได้ร่วงรถแต่ B ยอมเองและยอมทั้งคู่ เราเซ้นสิทิฟมากเรื่องการโกหกที่เป็นปัจจัยสำคัญไม่พอเรื่องเคยผ่านใครมาแล้วอีกซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ควรโกหกแต่แรก เรายอมรับเลยถ้าเขาบอกเราตั้งแต่วันแรกที่คบที่เราถาม เราจะไม่เป็นแบบนี้ เราจะยอมรับได้เพราะแฟนเก่าก่อนหน้านี้ก็ผ่านใครมาเยอะเราก็รับได้เหมือนกันแต่แค่ว่าแฟนเก่าเราไม่เคยโกหก คือพูดตรงจริงๆ
ระหว่างที่คบกันเข้าปีที่ 2เรารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป รับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ในตัวของ B หลายๆเลย ตั้งแต่ โกหกว่าไม่เคยมีอะไรกับใคร ถึงบอกความจริงก็เล่าเรื่องที่ผิดเพี้ยน ยังไม่ลืมแฟนเก่า ให้เราโทไปคุยกับแฟนเก่าว่ายังรู้สึกรัก Bอยู่ไหมจะกลับมาคบไหม ตอนแรกๆเลยที่บอกว่าระหว่างทีหาย 2 เดือนเขาคุยกับผญอื่นมากมายสารภาพว่าที่หายไปเพราะเครียกับคนที่คุยอยู่ว่าจะมาคบกับเรา คือเครีย 2 เดือน คุยกี่ร้อยคนฟะ เราเริ่มต้นกับความรักของBไม่ดีเลยตั้งแต่แรก
อะแล้วระหว่างที่ประคองรักกันได้ 2 ปีเศษ เราเปลี่ยนไปด้านลบคิดอะไรฟุ้งซ่าน ช่วงนั้น B ได้มีโอกาศไปต่างประเทศ 1 ปี ครึ่ง แต่ระหว่าง 1 ปีครึ่งก็มีกลับมาบ้างละ ช่วงนั้นเราคิดไรไม่ออก ตัน ปรึกษาใครก็บอกให้เลิก วันนึงเราคิดไรขึ้นมาว่า จะให้ลบล้างจิตใจที่รวดร้าวนี้ได้ คือ ไปมีอะไรกับคนอื่น 2 ปีที่คบ B เราไปมีอะไรกับคนอื่น 1 คน เพราะอยากให้จบๆกับความรู้สึกแย่ๆยังงี้ มันยากมากที่จะลืมความผิดของเขา ก่อนที่ Bจะกลับมาไทยตลอดเราก็ได้ไปมีไรกับแฟนเก่าอีก 1 คน ซึ่งเป็นแฟนเก่าคนที่ 2 ของเราก่อนจะมาคบกับB ซึ่งตอนนั้นที่เราคบกันเราไม่เคยให้เขานะเพราะเรายังไม่พร้อม ตอนนั้นที่ยอมให้ไม่รุ้เพราะอะไรมันอยากจะทำให้ตัวเองรู้สึกว่า เท่าเที่ยมกับBที่กล้าโกหกเราหรือสั้นๆว่า เจ๊ากัน
หลังจากที่เขากลับมาไทยคบได้2ปีหลังจาก 2 ปีนั้น เราคบกับB เราเจ็บมาตลอด ทะเลาะทุกวันหลังจากที่เราบอกความจริงว่าเราเคยมีไรกับใครระหว่างBไม่ต่างประเทศแต่บอกว่ามี คนเดียวนะ คือกล้าโกหกเราก็โกหกเป็น แต่ก่อนที่B อยู่ต่างประเทศ Bเทคแคร์เรามาก ถึงมากที่สุด เราเห็นความจริงใจกับเขาแต่เราก็ยังเหนความโกหกของเขาอยู่คือคุยกับผู้หญิงคนอื่นดีกว่าเราเหมือนเดิมเป็นเรื่องที่ทำให้เราด้านหรือชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว ถึงยังไงเราก็ไม่มีวันลืมได้ง่ายกับเรื่องความผิดของเขา พอหลังจากที่เราบอกความจริง เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจากที่เคยง้อเราทุกวีถีทางแต่เขาไม่เคยสนใจ เย็นชาใส่ แต่ก็ยังคบกันเหมือนเดิมไม่เลิกกัน
แล้วก็ฝืนกันไปเป็นเวลา 3 ปีกว่า แต่ไม่ใช่ว่าตลอดเวลา 3 ปีจะไม่เกิดไรขึ้นนะตั้งแต่ที่เราบอกความจริงไป เขามีผู้หญิงคนใหม่เรื่อยแต่แค่คุยหรืออาจะเจอกันแล้วอันนี้เราไม่รู้ ตอนนั้นเรารักB จนหัวปักหัวปรำไปแล้ว จะหยุดอยู่ที่ เขา คิดแค่นั้นเลยยอมให้เขาคุยกับผู้หญิงและ มีเวลาให้ผู้หญิงคนอื่นมากกว่ามีเวลาให้เรา คุยไม่ใช่คนเดียวนะ เยอะมาก เราตามราวีไม่ไหว แต่เวลาที่เราเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวที่คุยกับผู้หญิงอื่นทุกครั้งจะโดนด่าโดนวีนและบอกเลิกเราและเราง้อทุกครั้งก็กลับมาคบกับเราปกติแต่ไม่เหมือนเดิม เราก็รักไงไม่ยอมเลิก ง้อให้ถึงที่สุด ทำทุกอย่างยอมทุกอย่าง จนวันนึงเราได้ไปนอนบ้าน Bแต่ เขาให้เรานอนคนละห้องกับเขา เพราะ Bจะคุยกับผู้หญิงคนอื่น ก็นะจะเหลือหรอเราเคาะห้อง กวนตลอดเวลา ขอไปนั่งเล่นคอมในห้องของเขา แต่พอผู้หญิงคนอื่นโทรมาเราก็ต้องถูกไล่ออกจากห้องเหมือนหมูเหมือนหมาทุกครั้ง เรายอมเขามากแค่ไหน
จนในที่สุดวันนั้นเราได้มีโอกาศเขาห้องBอีกครั้ง พอผู้หญิงคนนั้นโทมาเราไม่ยอมออกห้องแต่เขายอมออกไปเองเพื่อได้คุยกับผญคนนั้น ไม่แค่นั้น คอมยังอยู่ เราเช็คทุกอย่างที่อยู่ในคอมเพราะ Bเป็นคนที่ไม่ค่อยรอบคอบกับรายละเอียดเท่าไหร่ เราจึงรู้ว่าใคร คนไหนที่คุยอยู่บ้าง เราจดไอดีไว้เพื่อจะได้คุยกับผญ คนนั้น จนไม่นานนักBก็เข้ามาในห้องและทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้อะไรและไล่เรากลับไปนอนห้องรับแขก เราบอกตรงๆ ความที่เราไม่ดีมันก็มีเช่นโวยวายคอยตักเตือนตลอดเวลาจนทำให้เขารำคาญ ยุ่งเรื่องส่วนตัว เช็คตลอด ส่วนความที่ไม่ดีของเขาก็เยอะมาก คือติดเกมมากๆ ย้ำว่ามากๆไม่มีเวลาให้เราเลย แทบไม่คุยกันและเวลาจะ มีไรกับB เราซื้อถุงยางเองทุกอย่าง ไปกินข้าวเราก็ช่วยออกหมด แถได้แถ ไม่เคยพูดความจริงกับเรามาตลอด ทำเราขายหน้าทุกครั้ง ตบตีทำร้ายร่างกายเราเหมือนหมา ตบตีเราที่ห้องส่วนตัวไม่ว่านี่ที่สาธรณะทำเราอับอายตัวเขียว บางทีข้อมือหัก ไม่มีใครห้ามด้วยนะ ไม่มีใครช่วยเราเพราะเป็นที่สาธารณะแต่คนไม่เยอะมากแต่ก็พอมีคน เราเจ็บตัวมาตลอดเจ็บใจมาตลอดที่คบกับเขา หลายๆอย่างเรายอมหมดเพื่อจะดีกับเขาเหมือนเดิม
พอยื้อกันไปได้ 4 ปี เรากับเขาจะได้แต่งงานกันเร็วนี้ๆอีกแค่ 3 เดือนเหตุผลที่แต่งเพราะฝ่ายเราไม่ยอมฝ่ายเขาก็ไม่อยากให้อยู่ด้วยกันที่ห้องมันเป็นกฏระเบียบของบ้านเขาไปไหนมาไหนต้องขออนุญาตพ่อแม่ก่อน กลับดึกก็โดนโทรตาม Bหนีมานอนบ้านเราก็โดนเรียกตัวกลับบ้านถึงกับมาตามถึงบ้านเรา เหมือนเราเป็นผู้ชาย เขาเป็นผู้หญิง พอ 4ปี หรือ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ แต่มันต้องจบกันอีกครั้งเพราะเราสารภาพความจริงที่ไปมีกับแฟนเก่า ระหว่างที่คบกับB เพราะเราไว้ใจแล้วคุยกันดีแล้วตลอดเวลา 6 เดือนที่ผ่านมานี้ถึงไว้ใจว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้งถ้าจะบอกความจริงครั้งสุดท้ายเพราะความซื่อสัตย์ของตนเองแต่ไม่ใช่อย่างที่คิดไว้เลย เขาก็ยังมีคนอื่น ถึงแม้เขาจะมีคนอื่นคุยก็ตาม เราตั้งใจจะเริ่มต้นกับBใหม่ให้ดีที่สุด พอเราพูดความจริงที่หมดเปลือกทุกอย่างไม่เหลืออะไรแล้ว เขาก็เหมือนรับได้นะตอนแรกที่บอกเหมือนสบายใจที่บอกมาหมดแล้วไม่มีอะไรปิดบัง แต่อารมณ์Bไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ
พอคุยได้สัก 2 สัปดาห์เขาเป็นอีกแล้ว บอกเลิกเรา คุยกับผู้หญิงคนใหม่ที่เคยอยู่รร.เก่าด้วยกัน เขาบอกว่าเรามีไรกับคนอื่นได้เขาก็ต้องมีได้ตอนนี้เรื่องแต่งงานยังก่อนนะบอกพ่อกับแม่แล้วแต่ทั้งๆที่ฝ่ายเราไม่โอเคและตอนนี้ก็กำลังจะเครียให้ถึงที่สุดแต่เวลานั้นมันยังมาไม่ถึง ตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น เขาไม่ใยดีอะไรเลย ง้อแล้วง้ออีก ยอมทุกอย่างอ้อนวอนทุกอย่างแต่เราเลิกคิดเรื่องนั้นมันมา 2 ปีแล้ว เรื่องมันเก่าแล้วแต่กลับมารื้อฟื้น
เราทำดีกับเขาตลอด 2 ปีถึงแม้ 2 ปีแรกเราไม่สนใจเขาก็ตามแต่เราก็รุ้สึกว่ารักเขาคนเดียวไม่ทิ้งเขาเลย แต่ตลอด 2 ปีหลังเราร้องไห้ทุกเดือนและง้อเขามาตลอดถึงเขาจะผิดแค่ไหนก็ตามเราก็ยอม เขาขอเราจะไปมีไรกับคนอื่นเราก็ยอม เรารู้สึกทุกข์มากตลอด 2 ปีหลังนี้ เขาเย็นชาทุกอย่างกับเรา บล๊อคเราหมดติดต่อไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ค้างคาในใจเจ็บมาก เมื่อคืนเรานั่งร้องไห้ทั้งวันไม่กินข้าวไม่ไรกับใครเก็บตัวอยุ่ในห้องปรึกษาใครไม่ได้นอกจากตัวเราเองเราเหลือแค่แม่คนเดียวโทหาแม่ก็โดนด่ากลับ เราเลยบอกตรงๆว่ารุ้สึกแย่ถึงแย่มาก ทำไมต่างคนต่างต้องแก้แค้นล้างแค้นกันเพื่อชนะกัน
เรายอมทุกอย่างเป็นคนดีทุกอย่างสำนึกแล้วตั้งแต่ 2 ปีที่แล้วเราไม่มีใครเลยหยุดอยู่ที่เขาคนเดียว แต่เขาไม่ให้อภัยเรา อยากถามชาวพันทิปว่ารู้สึกยังไงมันเป็นเรื่องที่น่าให้อภัยได้รึป่าวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใครจะด่าจะว่าเราก็ได้นะ เพราะช่วงที่เราทำผิดเป็นช่วงที่สิ้นคิดและคิดอะไรไม่ออกจริงๆ เจ็บแต่รักเขามากไม่เสียเขาไปให้ใคร คิดเองเออเองบางทีตอนนั้นอยากจะฆ่าตัวตายแต่เรามองถึงแม่เราถึงหยุดคิด แต่ตอนนี้มันกลับมาเป็นอีกครั้ง มันทุกอย่างจริงไม่ใช่แค่ความรัก ทุกเรื่องในชีวิตมรสุมเข้าหาเราในเวลาเดียวกัน ทั้งเรื่องเรียน ความรัก ครอบครัว เรื่องครอบครัวนี่หนักมากแต่ขอไม่เล่านะแย่มากพอแล้ว เราไม่รุ้จะปรึกษาใครถามความเห็นได้ที่ไหน เราอยู่คนเดียวมาตลอด 3 ปี ไม่มีเพื่อน ถึงมีแต่ก็ไม่สนิท 1 สัปดาห์เจอกันแต่ก็ยังรุ้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว อยู่ดี
ขอบคุณทุกคนที่ยอมเสียสละเวลาเข้ามาอ่านเรื่องย่ำแย่ของเรา ขอบคุณจริงๆคะ